Część 4 - PRZEPISY KOŃCOWE. - Oczyszczanie i magazynowanie spirytusu.
Dz.U.1925.132.946
Akt utracił mocCZĘŚĆ IV.
PRZEPISY KOŃCOWE.
PRZEPISY KOŃCOWE.
Księgowość.
Księgowość.
W przedsiębiorstwach winne być prowadzone następujące księgi, poświadczone w sposób przewidziany w § 16 rozporządzenia z dnia 10 marca 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr. 31, poz. 218):
1) księga magazynowa wzór Nr. 1,
2) księga rektyfikacyjna wzór Nr. 2.
3) księga numeracyjna wzór Nr. 3.
4) księga rozporządzeń władz wzór Nr. 4.
5) księga robotników wzór Nr 5.
1) księga obrachunkowa wzór Nr. 9.
2) księga numeracyjna wzór Nr. 3.
3) księga rozporządzeń władz wzór Nr. 4.
4) księga robotników wzór Nr. 5.
1) księga obrachunkowa wzór Nr. 10,
2) księga podręczna dla przychodu wzór Nr. 11.
3) księga podręczna dla rozchodu wzór Nr. 12.
4) księga rozporządzeń władz skarb. wzór Nr. 4.
5) księga robotników wzór Nr. 5.
Ponadto przedsiębiorstwa winne posiadać dostateczny zapas druków urzędowych, listów konwojowych, świadectw przewozowych.
w rektyfikacjach.
w rektyfikacjach.
Inspektor kontroli skarbowej, zakładając księgę magazynową z początkiem roku, winien wpisać słowami i cyframi w odnośnych rubrykach pozostałości spirytusu na 1 stycznia, numer patentu akcyzowego, oraz sumę opłaty patentowej i stwierdzić to własnoręcznym podpisem.
Przedsiębiorca, względnie kierownik rektyfikacji, wpisuje bieżąco w odnośnych rubrykach przychodu otrzymane z innych przedsiębiorstw: rektyfikat I gatunku, surówkę, poślednie gatunki (rekt. II i III gat.). fuzle i oleje fuzlowe, oraz ujawnione nadwyżki w transportach i przy rewizjach, w rozchodzie zaś ilość spirytusu, wydanego w ciągu dnia na poszczególne cele, oraz ujawnione przy rewizjach ubytki, a następnie wyprowadza pozostałość spirytusu w magazynie na dzień następny.
Zasadnicze i dodatkowe opłaty patentowo-akcyzowe winny być wykazywane w rubryce "uwagi"'.
Urzędnicy skarbowi, którzy przeprowadzają weryfikację rektyfikacji, zakładając księgę rektyfikacyjną, wpisują przez całą szerokość księgi krótką treść dokonanych czynności i wpis ten stwierdzają własnoręcznemi podpisami.
Przedsiębiorca lub odpowiedzialny kierownik wpisuje do odnośnych rubryk: datę rozpoczęcia robót, datę i numer oznajmienia, okres oznajmienia, oraz ilość spirytusu, jaka ma być według tego oznajmienia oczyszczona, ilość spirytusu oraz odpadków, wziętych na aparat, oraz ilość poszczególnych gatunków: rektyfikatu I gatunku, poślednich gatunków i odpadków, otrzymanych po oczyszczeniu wziętego na aparat spirytusu.
Z początkiem roku inspektor kontroli skarbowej winien otworzyć w księdze numeracyjnej oddzielne konto dla każdego poszczególnego zbiornika spirytusu i własnoręcznie wpisać do rubryk przychodowych cyframi i słownie znajdujący się w zbiorniku zapas spirytusu ze wskazaniem pochodzenia spirytusu: z gorzelni rolniczej czy przemysłowej.
Przedsiębiorca lub odpowiedzialny kierownik ma w miarę napełnienia względnie opróżnienia zbiorników czynić natychmiast odpowiednie wpisy do właściwych kont.
W wolnych składach spirytusu.
W wolnych składach spirytusu.
Inspektor kontroli skarbowej, zakładając z początkiem roku księgę obrachunkową, winien wpisać w odnośnych rubrykach słowami i cyframi pozostałość spirytusu na 1 stycznia, datę, numer i kategorię świadectwa przemysłowego, datę i numer oraz wartość patentu akcyzowego i stwierdzić to własnoręcznym podpisem.
Przedsiębiorca, względnie odpowiedzialny kierownik składu, wpisuje bieżąco w odnośnych rubrykach daty i liczby dokumentów przewozowych oraz ilości spirytusu w ciągu dnia otrzymanego względnie wydanego, a następnie wyprowadza pozostałość spirytusu w składzie na dzień następny.
Księga numeracyjna w wolnym składzie winna być prowadzona w sposób wskazany dla rektyfikacji.
W wolnym składzie wyrobów wódczanych.
W wolnym składzie wyrobów wódczanych.
Inspektor kontroli skarbowej, zakładając księgę obrachunkową dla wolnego składu wyrobów wódczanych, winien wpisać do odnośnych rubryk cyframi i słowami rzeczywisty zapas (pozostałość) wyrobów wódczanych, datę, numer i kategorję świadectwa przemysłowego, datę, numer oraz wartość patentu akcyzowego i stwierdzić to własnoręcznym podpisem.
Przedsiębiorca, względnie kierownik składu, wpisuje bieżąco do odnośnych rubryk przychodu lub rozchodu sumaryczne dane z ksiąg podręcznych, oraz ujawnione nadwyżki lub zaniki i wyprowadza pozostałość wyrobów na dzień następny.
Księga podręczna winna zawierać tyle pionowych działów, ile wódek o odmiennej mocy będzie się w składzie przechowywać.
Przedsiębiorca, względnie odpowiedzialny kierownik składu, wpisuje do odnośnych rubryk datę otrzymania wyrobów wódczanych w składzie, skąd i od kogo wyroby otrzymano, datę i numer dokumentu przewozowego, oraz gatunek, rodzaj naczyń, według pojemności, ilość naczyń, moc wyrobów, ilość litrów płynu i ilość zawartego w wyrobach 100° spirytusu. Po zakończeniu dnia dodaje się rubryki, dotyczące ilości naczyń, ilości wyrobów w litrach płynu i ilości zawartego w wyrobach spirytusu i dane te przenosi do odnośnych rubryk księgi obrachunkowej.
Prowadzi się w sposób wykazany dla księgi podręcznej dla przychodu z tą zmianą, że wykazuje się w tej księdze dane, dotyczące wyrobów wydanych ze składu.
Z końcem każdego miesiąca przedsiębiorą względnie odpowiedzialny kierownik obowiązany jest księgi zamknąć i przeprowadzić miesięczne zestawienie, w którem ma być uwidocznione: pozostałość spirytusu z poprzedniego miesiąca, ilość spirytusu przyjętego w ciągu miesiąca, oraz ujawnione nadwyżki, ilość spirytusu wydanego w ciągu miesiąca i ujawnione zaniki oraz pozostałość spirytusu na miesiąc następny. Zamknięć miesięcznych w księgach podręcznych dokonywać nie potrzeba.
Wszelkie zapisy do ksiąg winny być czynione w dniu dokonania czynności i najpóźniej przed rozpoczęciem robót w dniu następnym. Za nieprawidłowe, względnie opóźnione prowadzenie ksiąg, nieprawidłowe sporządzanie lub opóźnione przedstawianie odpisów ksiąg, przedsiębiorca, względnie odpowiedzialny kierownik, będzie pociągany do odpowiedzialności w myśl przepisów karno-skarbowych.
Księgi, prowadzone przez przedsiębiorstwo, podlegają rewizji organów skarbowych. Przy dokonywaniu rewizji ksiąg organy skarbowe obowiązane są sprawdzić: a) prawidłowość wszystkich zapisów i czy dokonane przez przedsiębiorcę zapisy usprawiedliwione są dokumentami (protokóły, dokumenty przewozowe, kwity kasowe), b) prawidłowość podsumowań i przeniesień ze strony na stronę, c) prawidłowość obliczenia należności patentowo-akcyzowych, oraz czy należności te są w swoim czasie i całkowicie uiszczone, d) prawidłowość dokonanych miesięcznych zamknięć i zestawień. Wyniki rewizji winny być wpisywane do właściwej księgi przez całą jej szerokość.
Sprawdzenie ksiąg z dokumentami winno być dokonywane przez stały dozór codziennie. Wyżsi urzędnicy przy dokonywaniu rewizji obrachunkowej winni też sprawdzać prawidłowość zapisów w księdze.
Przedsiębiorca, względnie odpowiedzialny kierownik winien, po zakończeniu miesiąca i zamknięciu ksiąg, sporządzić odpisy w 2 egz. z księgi rektyfikacyjnej i w 1 egz. z księgi magazynowej (obrachunkowej). Kontrola skarbowa obowiązana jest sporządzone odpisy sprawdzić i zgodność ich stwierdzić własnoręcznym podpisem. Jeden egzemplarz odpisu z księgi rektyfikacyjnej ma przedsiębiorca przedstawić D. P. M. S., a drugi wraz z odpisem księgi magazynowej właściwej izbie skarbowej. Odpisy mają być wysyłane nie później, niż w dniu 3-cim następnego miesiąca.
O ileby kontrola skarbowa nie stwierdziła w terminie zgodności odpisów ksiąg przedsiębiorca ma przedstawić je bez stwierdzenia, lecz obowiązkowo w oznaczonym terminie.
Zarządzenia władz skarbowych i D. P. M. S. szczególnego znaczenia, oraz wszystkie specjalne Zlecenia mają być zwięźle, lecz zrozumiale, wpisywane przez organ skarbowy, dozorujący przedsiębiorstwo, lub inspektora kontroli skarbowej, do księgi rozporządzeń. Wpisy mają być podpisywana przez urzędnika, który wpisu dokonał, oraz przez przedsiębiorcę, względnie odpowiedzialnego kierownika.
Przedsiębiorca lub odpowiedzialny kierownik wpisuje robotników do odnośnych rubryk księgi (wzór Nr. 5) w miarę przyjęcia lub zwolnienia.
Inspektor kontroli skarbowej winien przynajmniej raz na trzy miesiące porównać księgę z rzeczywistym stanem robotników i o wynikach wpisać do księgi.
Zanik rektyfikacyjny dla rektyfikacyj samodzielnych i oddziałów rektyfikacyjnych przy gorzelniach nie może przekraczać 1,5% od ilości spirytusu surowego poddanego oczyszczeniu.
Przy podwójnem oczyszczaniu spirytusu, na skutek zlecenia D. P. M. S., zanik rektyfikacyjny nie może przekraczać dalszego 1 % od ilości rektyfikatu I gatunku poddanego podwójnemu oczyszczaniu.
Zanik magazynowy w magazynach rektyfikacji i wolnych składów spirytusu nie może przekraczać 0.5 % od ilości spirytusu przyjętego do składu z innych przedsiębiorstw łącznie z pozostałością wszelkich gatunków spirytusu i odpadków z poprzedniego roku obrachunkowego.
Wolne składy wyrobów wódczanych nie mają prawa do zaniku magazynowego.
Rektyfikacje samodzielne oraz wolne składy spirytusu korzystają z zaników drogowych, wyszczególnionych w § 53 rozporządzenia z dnia 10 marca 1925 roku w celu wykonania ustawy o monopolu spirytusowym (Dz. U. R. P. Nr. 31 poz. 218). Wolne składy wyrobów wódczanych nie mają prawa na zanik drogowy.
W rektyfikacjach samoistnych mają być dokonywane przez inspektorów kontroli skarbowej obrachunki: miesięczne i roczne. W wolnych składach spirytusu i wyrobów wódczanych obrachunki dokonywają się kwartalnie i rocznie.
a) obrachunek miesięczny w rektyfikacjach, oraz kwartalny w wolnych składach spirytusu.
Obrachunek winien być dokonywany obowiązkowo w końcu ubiegającego, lub w początku następnego okresu obrachunkowego.
Do przeprowadzenia obrachunku, należy przedewszystkiem ustalić przychód od początku roku, względnie od ostatniego obrachunku. W tym celu należy dodać wszystkie pozycje przychodu z obcych przedsiębiorstw i zapisane na przychód nadwyżki, dodać do tego pozostałość rzeczywistą z poprzedniego okresu obrachunkowego i od tej ogólnej sumy odjąć sumę wszystkich pozycyj rozchodu poza obręb rektyfikacji względnie składu. Różnica sum powyższych da zapas książkowy.
Następnie należy ustalić w sposób przewidziany w § 104 rozporządzenia z dnia 3 sierpnia 1925 r. o urządzeniu i kontroli gorzelni rzeczywisty zapas spirytusu w magazynach. Ustalony zapas rzeczywisty należy porównać z zapasem książkowym.
Jeżeli zapas książkowy okaże się większym od rzeczywistego, wówczas różnica stanowić będzie ubytek; w przeciwnym razie - nadwyżkę.
Nadwyżki wpisać należy do odnośnej rubryki przychodu, ubytek zaś do odnośnej rubryki rozchodu księgi magazynowej (obrachunkowej). Za nadwyżki w transportach monopolowego spirytusu przyjętego do wolnego składu ściąga się opłatę monopolową w wysokości ceny sprzedażnej spirytusu do wyrobu wódek gatunkowych.
O ile ujawniona nadwyżka nie przekracza. 1% określonego przy rewizji ogólnego przychodu, potrąca się ją przy ostatecznym rozliczeniu w końcu roku, jeżeli zaś przekracza 1% od ogólnego przychodu, staje się niepotrącalną. Pod ogólnym przychodem w danym razie należy rozumieć zapas rzeczywisty, określony przy poprzednim obrachunku wraz z przychodem zapisanym po tym obrachunku. W księdze magazynowej i obrachunkowej zaznacza się, czy stwierdzona nadwyżka jest potrącałam lub też niepotrącalna.
O ile ujawniony ubytek nie przekracza dozwolonego zaniku, zapisuje się na rozchód bez opłaty, jeżeli zaś stwierdzony ubytek jest większy od dozwolonego zaniku, lecz nie przekracza podwójnej ilości tegoż, to część ubytku, w wysokości dozwolonego zaniku, zapisuje się na rozchód bez opłaty; pozostałą zaś część ubytku również zapisuje się na rozchód z zaznaczeniem, że jako potrącalna pozostaje na rachunku do ostatecznego rozliczenia w końcu roku,
W wypadku, kiedy ubytek rzeczywisty wynosi więcej niż podwójny dozwolony zanik, należy część ubytku w wysokości dozwolonego zaniku zapisać na rozchód bez opłaty, a za pozostałą część żądać, pod rygorem przymusowego ściągnięcia wpłacenia do kasy skarbowej w przeciągu dni 8 od daty obrachunku, opłaty w wysokości podwójnej monopolowej ceny sprzedażnej, wyznaczonej na spirytus do fabrykacji wódek gatunkowych (§ 13 ustawy o monopolu spirytusowym).
Wskazany w § 105 rozporządzenia Ministra Skarbu 7 dnia 3 sierpnia 1925 r. o urządzeniu i kontroli gorzelni sposób przeprowadzenia obrachunków w gorzelni, winien być odpowiednio stosowany i przy dokonywaniu obrachunków w rektyfikacji i wolnych składach spirytusu.
Przy dokonywaniu obrachunków aparat rektyfikacyjny należy opróżnić.
Wyniki obrachunków miesięcznych w rektyfikacjach i kwartalnych w wolnych składach należy wpisywać do księgi magazynowej (obrachunkowej) bez sporządzenia aktu.
b) w wolnych składach wyrobów wódczanych.
Obrachunek kwartalny w wolnych składach wyrobów wódczanych winien być dokonywany w terminach wskazanych dla obrachunków kwartalnych w wolnych składach spirytusu.
Sposób ustalania zapasu książkowego jest wyszczególniony w przepisach niniejszego paragrafu dla rektyfikacji i wolnych składów spirytusu.
Po ustaleniu rzeczywistego zapasu wyrobów wódczanych należy go porównać z zapasem książkowym.
Jeżeli zapas książkowy okaże się większym od rzeczywistego, wówczas różnica stanowić będzie ubytek, w przeciwnym razie - nadwyżkę.
Nadwyżki wpisywać należy do odnośnej rubryki przychodu, ubytek zaś do odnośnej rubryki rozchodu księgi obrachunkowej.
Za nadwyżki ściąga się opłatę monopolową w wysokości ceny sprzedanej spirytusu do wyrobu wódek gatunkowych. Takąż opłatę ściąga się za wszelkie ubytki.
a) w rektyfikacjach i wolnych składach spirytusu.
Po zakończeniu roku obrachunkowego, a najpóźniej w pierwszych dniach stycznia inspektor kontroli skarbowej winien przeprowadzić obrachunek roczny i o czynności tej sporządzić oddzielny akt w rektyfikacjach według wzoru Nr. 8, w wolnych zaś składach według tegoż wzoru z uwzględnieniem odpowiednich rubryk.
Przy dokonaniu ostatniej w roku rewizji magazynu ustala się ubytek magazynowy, względnie nadwyżkę (różnica między zapasem książkowym i rzeczywistym), oraz w rektyfikacjach straty rektyfikacyjne.
Ujawnione nadwyżki zapisuje się na przychód, a ubytki na rozchód.
Przy dokonywaniu rozliczenia ubytków i nadwyżek posługiwać się należy przepisami, zawartemi w § 109 rozporządzenia Min. Skarbu z dnia 3 sierpnia 1925 r. o urządzeniu i kontroli gorzelni.
Obrachunek roczny należy uwidocznić w księdze magazynowej (obrachunkowej) i stwierdzić podpisami organów kontroli skarbowej i przedsiębiorcy lub kierownika rektyfikacji.
Wszelkie obrachunki mają być sporządzane oddzielnie dla spirytusu monopolowego i oddzielnie dla spirytusu niemonopolowego.
b) w wolnych składach wyrobów wódczanych.
Obrachunku rocznego w wolnych składach wyrobów wódczanych dokonywa się w terminach i w sposób przewidziany dla rektyfikacyj i wolnych składów spirytusu z zapisem wyników do księgi obrachunkowej bez sporządzenia oddzielnego aktu.
Przepis ust. 1 § 51 rozporządzenia z dnia 10 marca 1925 r. w celu wykonania ustawy o monopolu spirytusowym (Dz. U. R. P. Nr. 31 poz. 218) zmienia się o tyle, że odpadki nie mogą być dołączone do zaników rektyfikacyjnych.
Lokale i urządzenia rektyfikacyj i wolnych składów spirytusu nie odpowiadające wymaganiom niniejszych przepisów, winny być dostosowane do nowych wymagań najpóźniej do 1-go lipca 1926 r. W poszczególnych wypadkach Minister Skarbu może zezwolić na wyjątki.
Właściciele istniejących wolnych składów spirytusu, którzy pragną w dalszym ciągu prowadzić te składy, winni uzyskać nowe pozwolenie na warunkach niniejszego rozporządzenia.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dn. 1 stycznia 1926 r.
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................