Rozdział 1 - Powstanie prawa, ograniczenie jego mocy, unieważnienie, wygaśnięcie, umorzenie i wywłaszczenie. - Ochrona wynalazków, wzorów i znaków towarowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.39.384

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1962 r.

Rozdział  I.

Powstanie prawa, ograniczenie jego mocy, unieważnienie, wygaśnięcie, umorzenie i wywłaszczenie.

Art.  1. ¹

Prawo wyłączonego korzystania z wynalazku w sposób przemysłowy i handlowy powstaje przez udzielenie patentu. Prawo rozciąga się na cały obszar Rzeczypospolitej Polskiej i trwa przez lat piętnaście od dnia zgłoszenia wynalazku w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej.

Art.  2.

Do udzielania patentów powołany jest Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej.

Art.  3.

(1) Ważnym jest tylko patent, uzyskany na wynalazek nowy.

(2) Nie uważa się wynalazku za nowy, jeżeli w czasie zgłoszenia go w Urzędzie Patentowym był już opublikowany, albo na ziemiach, które weszły w skład Polski, stosowany lub na widok publiczny wystawiony w sposób o tyle jasny i jawny, że znawca mógł go w przemyśle stosować.

(3) Jednak uprzednia publikacja lub jawne stosowanie wynalazku nie są przeszkodą do uzyskania patentu, jeżeli nastąpiły po wystawieniu wynalazku w Polsce na publicznej wystawie, dla której przyznano ulgę rozporządzeniem Ministra Przemysłu i Handlu, zgłoszenie zaś wynalazku nastąpiło przed upływem sześciu miesięcy od daty wystawienia. Pod temi warunkami nie jest przeszkodą do uzyskania patentu ani samo wystawienie ani inne, po dacie wystawienia dokonane w Urzędzie Patentowym zgłoszenie.

(4) To samo odnosi się do wystaw w innych krajach, należących do międzynarodowego Związku ochrony własności przemysłowej, jeżeli prawo to zostało im przyznane na podstawie wewnętrznego ustawodawstwa danego kraju. Urząd Patentowy może żądać dowodu tożsamości przedmiotu wystawionego z przedmiotem zgłoszenia oraz dowodu daty i miejsca wystawienia w sposób, jaki określi rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu. Okres sześciomiesięczny (ust. 3) nie przedłuża okresu dwunastomiesięcznego, określonego w art. 10 ust. 2; jednak, jeżeli wynalazek wystawiono przed pierwotnem zgłoszeniem zagranicznem, służącem za podstawę prawa pierwszeństwa, Urząd Patentowy może przyznać prawo pierwszeństwa od daty wystawienia wynalazku.

(5) W stosunku do obywateli państw, tworzących międzynarodowy Związek ochrony własności przemysłowej, tudzież obywateli państw, nie należących wprawdzie do Związku, ale zamieszkałych lub posiadających rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwa przemysłowe lub handlowe na obszarze jednego z państw związkowych, uprzednia publikacja i jawne stosowanie wynalazku nie stanowią przeszkody do uzyskania patentu, jeżeli obywatelom tym służy prawo pierwszeństwa w myśl art. 10 ust. 2, a publikacja lub jawne stosowanie nastąpiło po pierwotnem zgłoszeniu.

(6) Jeżeli skutkiem zgłoszenia, dokonanego zagranicą, ogłoszono urzędowy opis patentu (druk patentowy), ogłoszenie to nie stanowi w ciągu sześciu miesięcy przeszkody do udzielenia patentu zgłaszającemu wynalazek lub jego następcy prawnemu. Postanowienie to stosuje się wyłącznie do obywateli państw, które przyznają wzajemność obywatelom polskim.

Art.  4.

Patent nie jest ważny o tyle, o ile ten sam wynalazek był już pierwej zgłoszony w Polsce do opatentowania lub do rejestracji jako wzór użytkowy, a zgłoszenie doprowadziło do udzielenia patentu lub zarejestrowania wzoru.

Art.  5.

(1) Naukowe zasady i naukowe odkrycia nie podlegają opatentowaniu.

(2) Wyłącza się od opatentowania:

a) wynalazki, których stosowanie byłoby sprzeczne z prawem obowiązującem lub dobremi obyczajami, tudzież pomysły, które oczywiście nie nadają się do zastosowania w przemyśle;

b) środki żywności, lekarstwa i otrzymywane sposobem chemicznym wytwory; nie wyklucza to jednak opatentowania sposobów wytwarzania tych przedmiotów.

Art.  6.

Moc patentu, udzielonego na pewien sposób wytwarzania, rozciąga się także na przedmioty, wytworzone bezpośrednio tym sposobem.

Art.  7. ²

(uchylony).

Art.  8.

(1) Kto zgłosił wynalazek lub uzyskał już patent, może dla ulepszeń lub uzupełnień zgłoszonego lub opatentowanego wynalazku uzyskać ochronę tych ulepszeń lub uzupełnień przez patent dodatkowy, który traci moc razem z patentem głównym.

(2) 3 Jednakowoż, w razie unieważnienia, wygaśnięcia lub umorzenia patentu głównego przed upływem lat piętnastu, patent dodatkowy na wniosek właściciela będzie utrzymany jako samoistny aż do upływu tegoż okresu piętnastoletniego. W tym przypadku spośród kilku patentów dodatkowych jedynie pierwszy staje się samoistnym, natomiast pozostałe uważa się za dodatkowe do niego.

Art.  9.

(1) Patent nie ma mocy przeciw osobom, które przed zgłoszeniem wynalazku w Urzędzie Patentowym stosowały go na ziemiach, należących obecnie do Polski, w dobrej wierze.

(2) Osobom tym służy nadal prawo korzystania z wynalazku (prawo używacza uprzedniego) w rozciągłości, w jakiej korzystały z wynalazku. Prawo to jest ściśle związane z przedsiębiorstwem i bez niego nie może być na nikogo przeniesione. Należy je wpisać do rejestru na wniosek używacza, jeżeli zostało stwierdzone dokumentem publicznym lub dokumentem prywatnym, w którym oznaczono przedsiębiorstwo, a na którym podpis właściciela patentu został uwierzytelniony sądownie lub notarjalnie.

Art.  10.

(1) Pierwszeństwo patentu liczy się od chwili zgłoszenia wynalazku w Urzędzie Patentowym.

(2) Kto prawidłowo wniósł podanie o udzielenie patentu lub zarejestrowanie wzoru użytkowego w jednem z państw, należących do międzynarodowego Związku ochrony własności przemysłowej, lub jego prawny następca będzie korzystał - z zastrzeżeniem praw osób trzecich - z prawa pierwszeństwa owem zgłoszeniem uzasadnionego, jeżeli wniesie do Urzędu Patentowego podanie o udzielenie patentu w ciągu dwunastu miesięcy od daty pierwotnego zgłoszenia zagranicznego, to jest najpóźniej w dniu i miesiącu, odpowiadającym dacie pierwotnego zgłoszenia, a jeżeli dzień ten jest wolny od zajęć w Urzędzie Patentowym - w najbliższym dniu czynności Urzędu.

Art.  11.

(1). Patent będzie unieważniony o tyle, o ile przy udzieleniu jego brakowało warunków prawnych art. 3, 4 i 5.

(2) Posiadacz patentu nieważnego, który o nieważności wiedział lub musiał wiedzieć, odpowiada za szkodę, zrządzoną innym osobom ze swej winy.

(3) Posiadacz patentu, nieważnego według art. 4, winien w każdym razie wydać niesłuszne zbogacenie z trzech lat ostatnich właścicielowi wcześniejszego prawa.

(4) W przypadku unieważnienia patentu w myśl art. 4 ci, którzy nabyli pod ważnym tytułem i w dobrej wierze prawa z patentu nieważnego i wykonywali je przez rok w dobrej wierze, mają prawo do dalszego ich wykonywania w rozciągłości, w jakiej je wykonywali w chwili wniesienia skargi o unieważnienie (używacze późniejsi), przyczem płacić winni właścicielowi prawa wcześniejszego odpowiednie należności licencyjne, które w braku porozumienia stron oznaczy sąd według własnego uznania. Prawa tych używaczy związane są z przedsiębiorstwem, w którem wynalazek wykonywano, i tylko razem z niem mogą być na inne osoby przeniesione. Wpisywanie tych praw do rejestru podlega przepisom o wpisywaniu licencyj (art. 20 ⁴ i 22).

Art.  12.

Patent gaśnie, jeżeli:

a) opłata za bieżący rok zalega ponad sześć miesięcy;

b) właściciel patentu zrzeka się go pisemnie lub do protokółu wobec Urzędu Patentowego za zgodą rzeczowo uprawnionych; nie potrzeba zgody używaczy uprzednich i późniejszych;

c) wywłaszczono prawo z patentu w interesie wolności przemysłowej;

d) 5 nie uiszczono opłaty za druk opisu i rysunków wynalazku.

Art.  13. ⁶

(uchylony).

Art.  14. ⁷

(uchylony).

Art.  15.

Prawo z patentu może być wywłaszczone ze względu na dobro publiczne za odszkodowaniem; patent nie gaśnie przez wywłaszczenie, które nastąpiło na rzecz Państwa, a nie w interesie wolności przemysłowej (art. 61-66).

¹ Art. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dekretu z dnia 15 września 1948 r. (Dz.U.48.44.315) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 września 1948 r.

² Art. 7 uchylony przez art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 1950 r. o licencjach na wykonywanie wynalazków i wzorów użytkowych (Dz.U.50.36.331) z dniem 26 sierpnia 1950 r.

³ Art. 8 ust. (2) zmieniony przez art. 1 pkt 2 dekretu z dnia 15 września 1948 r. (Dz.U.48.44.315) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 września 1948 r.

⁴ Z dniem 26 sierpnia 1950 r. powołanie sie na art. 20 ust. 1 oraz art. 20 ust. 2 nin. rozporządzenia zastąpione zostało powołaniem się na odpowiednio art. 10 oraz art. 16 ustawy z dnia 18 lipca 1950 r. o licencjach na wykonywanie wynalazków i wzorów użytkowych (Dz.U.50.36.331) zgodnie z art. 33 pkt 5 i 6 powołanej ustawy.

⁵ Art. 12 lit. d) zmieniona przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. (Dz.U.58.45.227) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 22 września 1958 r.

⁶ Art. 13 uchylony przez art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 1950 r. o licencjach na wykonywanie wynalazków i wzorów użytkowych (Dz.U.50.36.331) z dniem 26 sierpnia 1950 r.

⁷ Art. 14 uchylony przez art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 1950 r. o licencjach na wykonywanie wynalazków i wzorów użytkowych (Dz.U.50.36.331) z dniem 26 sierpnia 1950 r.