Dział 2 - WARTOŚĆ NORMALNA, CENA EKSPORTOWA, DUMPING ORAZ SZKODA - Ochrona przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.123.1352

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 2004 r.

DZIAŁ  II

WARTOŚĆ NORMALNA, CENA EKSPORTOWA, DUMPING ORAZ SZKODA

Rozdział  1

Określenie wartości normalnej oraz marginesu dumpingu

Art.  6.

1. Wartość normalną towaru objętego postępowaniem antydumpingowym, zwaną dalej "wartością normalną", ustala się, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, na podstawie cen sprzedaży towaru podobnego, faktycznie zapłaconych lub należnych w zwykłym obrocie handlowym, gdy jest on przeznaczony do konsumpcji w kraju eksportu.

2. Jeżeli w kraju eksportu nie produkuje się towaru podobnego lub nie można ustalić dla niego porównywalnej ceny, to wartość normalną tego towaru można ustalić na podstawie porównywalnej ceny zapłaconej lub należnej w zwykłym obrocie handlowym za ten towar przeznaczony do konsumpcji w kraju pochodzenia.

3. W przypadku gdy zagraniczny eksporter nie produkuje lub nie sprzedaje podobnych towarów w zwykłym obrocie handlowym w kraju eksportu, wartość normalną można ustalić na podstawie cen towaru podobnego, stosowanych w kraju eksportu przez innych sprzedawców lub producentów.

4. Ceny stosowane pomiędzy stronami, które są ze sobą powiązane lub zawarły jedną z umów, o których mowa w art. 3 pkt 6 lit. c), nie mogą być uznane za płacone w zwykłym obrocie handlowym i nie można ich wykorzystać do ustalenia wartości normalnej, chyba że zostanie wykazane, iż powiązanie to nie wywiera wpływu na ceny stosowane między tymi stronami.

Art.  7.

1. W przypadku gdy towar nie jest sprzedawany w zwykłym obrocie handlowym na rynku kraju eksportu towaru bądź jest sprzedawany w wielkościach niewystarczających lub gdy z powodu szczególnej sytuacji rynkowej sprzedaż ta nie pozwala na dokonanie właściwego porównania, wartość normalną towaru podobnego ustala się na podstawie:

1) porównywalnej ceny w eksporcie, w zwykłym obrocie handlowym, do kraju trzeciego, pod warunkiem że cena ta jest reprezentatywna, lub

2) kosztów wytwarzania w kraju pochodzenia towaru, powiększonych w rozsądnym zakresie o koszty sprzedaży, koszty ogólnego zarządu i wszelkie inne koszty oraz o kwotę zysku (wartość normalna konstruowana).

2. Sprzedaż towaru podobnego z przeznaczeniem do konsumpcji na rynku kraju eksportu lub sprzedaż do kraju trzeciego wykorzystuje się do ustalenia wartości normalnej, jeżeli stanowi ona co najmniej 5% wielkości sprzedaży danego towaru na polski obszar celny. Sprzedaż w mniejszych ilościach może być wykorzystana do ustalenia wartości normalnej, jeżeli stosowane ceny zostaną uznane za reprezentatywne dla danego rynku.

Art.  8.

1. W przypadku gdy sprzedaż towaru podobnego na rynku kraju eksportu lub jego sprzedaż do kraju trzeciego następuje po cenach niższych od jednostkowych kosztów wytwarzania, powiększonych o koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą, koszty ogólnego zarządu i wszelkie inne koszty, może ona być traktowana jako niedokonana w zwykłym obrocie handlowym z uwagi na cenę i może być pominięta przy ustalaniu wartości normalnej wyłącznie w przypadku stwierdzenia, że sprzedaż ta była dokonywana:

1) w dłuższym okresie w znacznych ilościach, oraz

2) po cenach niegwarantujących pełnego pokrycia kosztów w rozsądnym okresie.

2. Za dłuższy okres uznaje się zazwyczaj okres 12 miesięcy, nie mniej jednak niż 6 miesięcy.

3. Sprzedaż po cenach niższych od jednostkowych kosztów wytwarzania, o których mowa w ust. 1, uznaje się za dokonaną w znacznych ilościach w dłuższym okresie, jeżeli stwierdzi się, że:

1) cena średnia ważona sprzedaży w transakcjach objętych badaniem jest niższa od ważonych kosztów przeciętnych ustalonych na podstawie kosztów, o których mowa w ust. 1, lub

2) wielkość sprzedaży poniżej kosztów, o których mowa w ust. 1, jest nie mniejsza niż 20% sprzedaży wykorzystanej do ustalenia wartości normalnej.

4. Jeżeli w chwili sprzedaży ceny towaru podobnego stosowane na rynku kraju eksportu lub w sprzedaży do kraju trzeciego są niższe od kosztów, o których mowa w ust. 1, lecz w badanym okresie przewyższają ważone koszty przeciętne, to ceny te uważa się za gwarantujące pełne pokrycie kosztów w rozsądnym okresie.

Art.  9.

1. Koszty, o których mowa w art. 8 ust. 1, ustala się na podstawie dokumentacji księgowej producenta lub eksportera objętego postępowaniem, pod warunkiem że dokumentacja ta prowadzona jest zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości kraju eksportu i zapisy w niej zawarte właściwie dokumentują koszty związane z produkcją i sprzedażą towaru objętego postępowaniem. Przedstawione dowody dotyczące właściwego podziału kosztów uwzględnia się pod warunkiem, że zostanie wykazane, iż taki podział był rzeczywiście stosowany w przeszłości przez producenta lub eksportera.

2. Wielkość kosztów związanych ze sprzedażą, kosztów ogólnego zarządu i wszelkich innych kosztów oraz kwot zysku ustala się na podstawie danych faktycznych odnoszących się do produkcji i sprzedaży towarów podobnych zagranicznego producenta lub eksportera objętego postępowaniem antydumpingowym w zwykłym obrocie handlowym.

3. W przypadku gdy nie można ustalić wielkości kosztów, o których mowa w art. 8 ust. 1, lub zysku, przy pomocy metody określonej w ust. 2, wielkości te ustala się na podstawie:

1) faktycznych kosztów lub zysków poniesionych lub zrealizowanych przez producenta lub eksportera przy produkcji lub sprzedaży na rynku kraju pochodzenia towaru należącego do tej samej kategorii co towar podobny,

2) średniej ważonej faktycznych kosztów lub zysków poniesionych lub zrealizowanych przez innych eksporterów lub producentów objętych postępowaniem antydumpingowym w zakresie produkcji i sprzedaży towaru podobnego na rynku w kraju pochodzenia,

3) innej rozsądnej metody, pod warunkiem że ustalona przy jej stosowaniu marża zysku nie przekroczy zysku zwykle uzyskiwanego przez innych zagranicznych eksporterów lub producentów towarów tej samej kategorii na rynku kraju pochodzenia towaru podobnego.

4. Dowody dotyczące właściwego podziału kosztów uwzględnia się pod warunkiem, że zostanie wykazane, iż taki podział był rzeczywiście stosowany w przeszłości przez producenta lub eksportera, w szczególności przy:

1) ustalaniu okresów amortyzacji,

2) przeszacowaniu wartości aktywów,

3) korzystaniu z ulg z tytułu wydatków inwestycyjnych,

4) innych kosztów związanych z rozwojem.

5. W razie niemożności zastosowania metody podziału kosztów stosowanej przez stronę objętą postępowaniem, stosuje się metodę podziału kosztów w proporcji do obrotów.

6. Koszty koryguje się odpowiednio o:

1) jednorazowe nakłady związane z bieżącą lub przyszłą produkcją,

2) koszty poniesione w związku z możliwą w badanym okresie koncentracją kosztów rozruchu nowych urządzeń produkcyjnych, które wymagały znacznych nakładów inwestycyjnych.

7. Korekta kosztów z tytułu rozruchu powinna odzwierciedlać koszty na koniec okresu rozruchu lub w przypadku gdy okres ten wykracza poza badany okres, koszty, jakie rozsądnie można przyjąć na koniec okresu badanego w świetle innych dowodów zgromadzonych w postępowaniu.

Art.  10.

1. W przypadku gdy krajem eksportu towaru objętego postępowaniem antydumpingowym jest kraj o gospodarce nierynkowej, wartość normalną tego towaru można ustalić na podstawie:

1) ceny zapłaconej lub należnej w zwykłym obrocie handlowym za towar podobny, gdy jest on przeznaczony do konsumpcji w odpowiednim kraju trzecim o gospodarce rynkowej,

2) ceny w eksporcie z kraju trzeciego o gospodarce rynkowej zapłaconej lub należnej w zwykłym obrocie handlowym do innych krajów, łącznie z Rzecząpospolitą Polską,

3) ceny faktycznie zapłaconej lub należnej na polskim obszarze celnym za krajowy towar podobny, w miarę potrzeby odpowiednio zmodyfikowanej, tak aby uwzględniała odpowiednią marżę zysku w danym sektorze,

4) jakiejkolwiek innej rozsądnej podstawie, a w szczególności na podstawie wartości konstruowanej w warunkach gospodarki rynkowej kraju trzeciego.

2. Wyboru kraju trzeciego, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się na podstawie informacji o warunkach produkcji towaru podobnego w tym kraju, w szczególności dotyczących procesu i skali produkcji towaru podobnego oraz z uwzględnieniem wszelkich dostępnych informacji o warunkach rynkowych istniejących w tym kraju w badanym okresie i po porównaniu ich z warunkami w kraju objętym postępowaniem antydumpingowym. Jeżeli jest to możliwe, wyboru dokonuje się spośród krajów o gospodarce rynkowej objętych tym samym postępowaniem antydumpingowym.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki, niezwłocznie po wszczęciu postępowania antydumpingowego, poinformuje zagranicznych eksporterów i krajowych importerów oraz ich organizacje i zrzeszenia, władze kraju eksportu oraz wnioskodawcę lub wnioskodawców o wyborze kraju trzeciego o gospodarce rynkowej, wyznaczając termin co najmniej 10 dni na zgłoszenie uwag w sprawie tego wyboru.

4. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, kraje o gospodarce nierynkowej oraz przypadki, w których poszczególni zagraniczni eksporterzy lub producenci z krajów o gospodarce nierynkowej mogą wystąpić o uznanie ich za podmioty działające na zasadach gospodarki rynkowej. Wydając rozporządzenie, Rada Ministrów weźmie pod uwagę w szczególności, czy w kraju eksportu sektor państwowy posiada dominujący udział w handlu lub w ustalaniu ceny towaru, którego postępowanie antydumpingowe dotyczy.

Art.  11.

1. Za cenę eksportową towaru uważa się cenę faktycznie zapłaconą lub należną za towar przywożony z kraju eksportu na polski obszar celny.

2. W przypadku braku możliwości ustalenia ceny eksportowej zgodnie z ust. 1 lub gdy stwierdzona zostanie jej niewiarygodność z powodu istnienia powiązania lub zawarcia jednej z umów, o których mowa w art. 3 pkt 6 lit. c), pomiędzy zagranicznym eksporterem i krajowym importerem lub stroną trzecią, cenę eksportową ustala się:

1) na podstawie ceny, po której towar przywożony na polski obszar celny sprzedaje się pierwszemu nabywcy z nim niepowiązanemu,

2) na innej uzasadnionej podstawie (cena eksportowa konstruowana) - w przypadku gdy towar nie jest sprzedawany nabywcy z nim niepowiązanemu albo nie jest sprzedawany w stanie, w jakim został przywieziony.

Art.  12.

1. Margines dumpingu stanowi kwotę, o jaką wartość normalna przewyższa cenę eksportową.

2. Porównywanie ceny eksportowej z wartością normalną dokonywane jest na tym samym poziomie obrotu, zazwyczaj na poziomie cen zbytu producenta, w odniesieniu do transakcji sprzedaży dokonanych możliwie w jak najbardziej zbliżonych terminach oraz z uwzględnieniem różnic wpływających na porównywalność cen.

Art.  13.

1. W celu zapewnienia porównywalności, o której mowa w art. 12 ust. 2, dokonuje się korekty z tytułu różnic czynników, które zostały zgłoszone i mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność.

2. Korekta, o której mowa w ust. 1, powinna uwzględniać w szczególności:

1) właściwości fizyczne towaru objętego postępowaniem antydumpingowym i towaru podobnego, z tym że rozmiary korekty powinny odpowiadać stosownej ocenie różnicy wartości rynkowej wynikającej z różnic fizycznych,

2) należności celne i podatki; w tym przypadku dokonuje się korekty wartości normalnej o kwotę odpowiadającą wszelkim należnościom celnym i podatkom pośrednim od towaru podobnego lub jego fizycznych składników, jakim towar ten podlega w razie przeznaczenia do konsumpcji w kraju eksportu, a niepobranym bądź zwracanym w związku z przywozem na polski obszar celny,

3) rabaty i wielkość sprzedaży; w tym przypadku dokonuje się korekty z tytułu różnic w wielkości rabatów, w tym rabatów przyznawanych w związku z wielkością sprzedaży, jeżeli te zależności są należycie określone i bezpośrednio związane ze sprzedażą objętą postępowaniem antydumpingowym; korekty można dokonać także z tytułu odroczonych rabatów, pod warunkiem że roszczenie ma podstawę w praktyce ustalonej w poprzednich okresach, w tym w zależności od spełnienia wymagań warunkujących przyznanie rabatu,

4) poziom obrotu; korekty z tytułu różnic w poziomach obrotu, w tym z tytułu wszelkich różnic, jakie mogą występować w sprzedaży towaru badanego na zasadach "OEM", tj. z przejęciem przez nabywcę niektórych obowiązków producenta, dokonuje się, jeśli zostanie wykazane, że w sieci dystrybucji na obu rynkach cena eksportowa, w tym konstruowana cena eksportowa, występuje na innym poziomie obrotu niż wartość normalna, zaś różnica wpływa na porównywalność ceny, co odzwierciedlają stałe i znaczące różnice funkcji i cen na różnych poziomach obrotu na rynku wewnętrznym kraju eksportu; kwota korekty powinna być oparta na wartości rynkowej właściwych różnic,

5) transport, ubezpieczenie, przeładunek, załadunek i koszty dodatkowe; korekty dokonuje się z tytułu różnic w kosztach bezpośrednio związanych z tymi operacjami i poniesionych z tytułu dostarczenia towaru z obiektu zagranicznego eksportera do nabywcy niebędącego nabywcą zależnym, jeżeli koszty te są uwzględnione w pobieranych cenach,

6) opakowanie; korekty dokonuje się z tytułu różnic w kosztach bezpośrednio związanych z opakowaniem danego towaru,

7) kredyt; korekty dokonuje się z tytułu różnic w kosztach kredytów udzielonych na dokonanie danej sprzedaży, jeżeli czynnik ten jest uwzględniony przy ustalaniu cen,

8) koszty ponoszone po sprzedaży; korekty dokonuje się z tytułu różnic bezpośrednich kosztów udzielania rękojmi, gwarancji, pomocy technicznej i serwisu, zgodnie z przepisami prawa lub postanowieniami umowy sprzedaży,

9) prowizje; korekty dokonuje się z tytułu różnic prowizji naliczanych przy danej sprzedaży,

10) przeliczenie walut; jeżeli dla porównania cen niezbędne jest przeliczenie waluty, to dokonuje się go po kursie waluty z dnia sprzedaży; jeżeli z daną sprzedażą eksportową bezpośrednio związana jest sprzedaż waluty obcej na rynkach terminowych, to stosuje się wówczas kurs waluty w sprzedaży terminowej; za datę sprzedaży uznaje się datę wystawienia faktury bądź też datę zawarcia umowy, złożenia zamówienia lub potwierdzenia zamówienia, jeżeli dokumenty te lepiej określają istotne warunki sprzedaży; wahań kursów wymiany nie uwzględnia się; zagraniczni eksporterzy w terminie 60 dni mogą dostosować swoje ceny eksportowe do trwałej zmiany kursu wymiany występującej w badanym okresie,

11) inne czynniki - jeżeli zostanie wykazane, że wpływają one na porównywalność, o której mowa w art. 12 ust. 2.

3. Nie dokonuje się powtórnej korekty z tytułu tych samych czynników.

Art.  14.

1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 2, w celu ustalenia wiarygodnej ceny eksportowej, dokonuje się korekty ceny eksportowej konstruowanej, uwzględniając wszystkie koszty, łącznie z podatkami i należnościami celnymi przywozowymi, poniesione w okresie pomiędzy przywozem i sprzedażą, a także zyski. Jeżeli taka korekta wpłynęła na porównywalność cen, ustalenia wartości normalnej dokonuje się na poziomie obrotu równoważnym poziomowi, na którym wyznaczono cenę eksportową konstruowaną, przy uwzględnianiu różnic czynników, o których mowa w art. 13 ust. 2.

2. Korekta ceny, o której mowa w ust. 1, powinna obejmować koszty zwykle ponoszone przez krajowego importera, zapłacone przez jakąkolwiek stronę na polskim obszarze celnym lub poza nim, która jest związana z krajowym importerem lub zagranicznym eksporterem lub zawarła jedną z umów, o których mowa w art. 3 pkt 6 lit. c), w tym zwykłe koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku i koszty dodatkowe, należności celne, cła antydumpingowe oraz należne podatki z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów, jak również uzasadnioną marżę ze sprzedaży, koszty ogólnego zarządu i wszelkie inne koszty oraz zysk.

Art.  15.

1. Margines dumpingu w badanym okresie ustala się na podstawie:

1) porównania średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną ceną wszystkich porównywalnych transakcji eksportowych w przywozie na polski obszar celny albo

2) porównania, na poziomie poszczególnych transakcji, wartości normalnych ustalonych dla danych transakcji z cenami porównywalnych transakcji eksportowych w przywozie na polski obszar celny.

2. Wartość normalną w formie średniej ważonej można porównać z cenami poszczególnych transakcji eksportowych w przywozie na polski obszar celny, pod warunkiem że występują istotne różnice w zakresie cen eksportowych w zależności od nabywcy, regionu lub okresu. Dokonanie takiego porównania wymaga wykazania, że różnice te nie mogą być właściwie uwzględnione przy zastosowaniu jednej z metod, o których mowa w ust. 1.

3. Przepisy ust. 1 i 2 nie wykluczają zastosowania metody kontroli wyrywkowej, o której mowa w art. 30 ust. 3 i 5.

Art.  16.

W przypadku wystąpienia różnych marginesów dumpingu można ustalić średni ważony margines dumpingu.

Rozdział  2

Ustalenie szkody

Art.  17.

1. Szkodę ustala się na podstawie zebranego materiału dowodowego po dokonaniu oceny:

1) wielkości przywozu na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych oraz jego wpływu na poziom cen towarów podobnych na rynku krajowym oraz

2) wpływu tego przywozu na przemysł krajowy.

2. Wielkość przywozu na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych ocenia się z uwzględnieniem okoliczności, czy przywóz ten wzrósł w stopniu znaczącym w wielkościach bezwzględnych bądź w stosunku do wielkości produkcji lub konsumpcji na polskim obszarze celnym.

3. W celu ustalenia wpływu przywozu na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych na ceny towarów podobnych na rynku krajowym należy zbadać:

1) czy ceny tych towarów są znacznie niższe od cen krajowych towarów podobnych, lub

2) czy przywóz po cenach dumpingowych w jakikolwiek inny sposób nie powoduje znacznego spadku cen krajowych towarów podobnych, albo czy nie hamuje wzrostu tych cen, który w przypadku niewystępowania przywozu towarów po cenach dumpingowych mógłby być znaczący.

Art.  18.

W przypadku gdy przedmiotem postępowania antydumpingowego jest przywóz na polski obszar celny towarów z więcej niż jednego kraju, skutki tego przywozu ocenia się łącznie, pod warunkiem że:

1) ustalony margines dumpingu w przywozie z każdego kraju przekracza minimalny poziom określony w art. 50 pkt 3,

2) wielkość przywozu towaru po cenach dumpingowych z poszczególnych krajów nie jest nieznaczna,

3) dokonanie łącznej oceny skutków przywozu jest zasadne po uwzględnieniu warunków konkurencji pomiędzy towarami przywożonymi na polski obszar celny oraz warunków konkurencji pomiędzy towarami przywożonymi i podobnymi towarami krajowymi.

Art.  19.

1. Wpływ przywozu na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych na sytuację przemysłu krajowego bada się z uwzględnieniem wszystkich istotnych wskaźników i czynników ekonomicznych oddziałujących na stan tego przemysłu, a w szczególności:

1) procesu przezwyciężania przez przemysł krajowy trudności spowodowanych przywozem na polski obszar celny w przeszłości towarów po cenach dumpingowych,

2) wielkości marginesu dumpingu,

3) rzeczywistego bądź potencjalnego spadku wielkości:

a) sprzedaży,

b) zysków,

c) produkcji,

d) udziału w rynku,

e) wydajności,

f) stopy zwrotu inwestycji,

g) poziomu wykorzystania zdolności produkcyjnych,

4) czynników wpływających na ceny krajowe,

5) niekorzystnych rzeczywistych bądź potencjalnych skutków w zakresie przepływów pieniężnych,

6) stanu zapasów,

7) stanu zatrudnienia,

8) poziomu wynagrodzeń,

9) rozwoju przemysłu,

10) zdolności do pozyskania kapitału i inwestycji.

2. Żaden pojedynczy czynnik, o którym mowa w ust. 1, bądź kilka z nich, nie muszą stanowić koniecznej ani wystarczającej przesłanki dla stwierdzenia istnienia wpływu, o którym mowa w ust. 1.

3. Skutki przywozu na polski obszar celny towaru po cenach dumpingowych ocenia się dla produkcji krajowego towaru podobnego, wydzielonej w oparciu o:

1) proces produkcyjny,

2) obroty producenta,

3) zyski producenta.

4. W przypadku gdy dostępne dane nie pozwalają na wydzielenie, o którym mowa w ust. 3, szkodę ocenia się na podstawie badania najwęższej grupy bądź kategorii towaru obejmującej towar podobny, dla której można uzyskać niezbędne informacje.

Art.  20.

1. W przypadku gdy w tym samym czasie oprócz przywozu na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych również inne czynniki mogą wyrządzać szkodę przemysłowi krajowemu, bada się je w celu wykluczenia możliwości, że szkoda wyrządzona przez te czynniki została uznana za wyrządzoną przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

2. Badania, o których mowa w ust. 1, powinny objąć w szczególności:

1) wielkość i ceny przywozu towaru nierealizowanego po cenach dumpingowych,

2) spadek popytu na krajowe towary podobne,

3) zmiany w poziomie i strukturze konsumpcji krajowej,

4) restrykcyjnie stosowane praktyki handlowe,

5) konkurencję między producentami zagranicznymi i krajowymi,

6) rozwój techniki i technologii,

7) zmiany w eksporcie i wydajności przemysłu krajowego.

3. Przepisy art. 19 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Art.  21.

Stwierdzenia, że przywóz po cenach dumpingowych wyrządza szkodę przemysłowi krajowemu, dokonuje się na podstawie analizy wskaźników i czynników, o których mowa w art. 19 ust. 1 i art. 20 ust. 2.

Art.  22.

1. Zagrożenie wyrządzeniem szkody przemysłowi krajowemu stwierdza się, z zastrzeżeniem ust. 2, na podstawie ustalonych faktów lub przewidywań, że wystąpienie istotnej szkody jest wysoce prawdopodobne oraz bliskie w czasie.

2. Dla stwierdzenia zagrożenia przemysłu krajowego szkodą należy zbadać, czy wystąpiły w szczególności następujące okoliczności:

1) znacząca stopa wzrostu przywozu na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych, wskazująca na prawdopodobieństwo dalszego znacznego wzrostu przywozu,

2) dysponowanie przez eksportera wystarczającymi rezerwami mocy produkcyjnych bądź istotne, bliskie w czasie zwiększenie przez niego mocy produkcyjnych, uprawdopodabniające znaczący wzrost przywozu na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych, z uwzględnieniem dostępności innych rynków eksportowych, które mogłyby wchłonąć dodatkowy przywóz,

3) możliwości przywozu na polski obszar celny towarów po cenach, które mogłyby w znacznym stopniu spowodować obniżenie cen na rynku krajowym bądź zapobiec ich wzrostowi, który w przypadku niewystępowania przywozu towarów po cenach dumpingowych miałby miejsce, zwiększając tym prawdopodobieństwo dalszego wzrostu popytu na przywóz tych towarów,

4) stan zapasów towaru objętego postępowaniem,

5) ograniczenie sprzedaży towaru objętego postępowaniem w wyniku zastosowania ograniczeń przywozu towaru objętego postępowaniem przez kraje trzecie.

Art.  23.

Jeżeli na podstawie okoliczności, o których mowa w art. 22 ust. 2, ustalono, że dalszy przywóz towaru objętego postępowaniem, po cenach dumpingowych jest wysoce prawdopodobny oraz bliski w czasie i w razie niezastosowania środków antydumpingowych wyrządzi on przemysłowi krajowemu istotną szkodę, to takie ustalenie stanowi wystarczającą podstawę do sformułowania uzasadnionych przewidywań dotyczących powstania takiej szkody.