Dział 2 - STWIERDZENIE DUMPINGU I SZKODY - Ochrona przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1997.157.1028

Akt utracił moc

Wersja od: 23 grudnia 1997 r.

DZIAŁ  II

STWIERDZENIE DUMPINGU I SZKODY

Rozdział  1

Ustalenie dumpingu

Oddział  1

Wartość normalna

Art.  4.

1. Wartość normalną ustala się na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych w zwykłym obrocie handlowym od niezależnych nabywców w kraju eksportu.

2. Krajem eksportu jest kraj pochodzenia towaru, a w wypadku gdy towar nie jest przywożony na polski obszar celny bezpośrednio z kraju pochodzenia towaru, jest nim kraj wysyłki towaru. Jeżeli w kraju wysyłki nie produkuje się podobnego towaru lub nie można ustalić dla niego porównywalnej ceny bądź gdy towar jest tylko przewożony przez jego terytorium, to za kraj eksportu uznaje się kraj pochodzenia towaru.

3. W wypadku gdy zagraniczny eksporter nie produkuje lub nie sprzedaje podobnych towarów w zwykłym obrocie handlowym w kraju eksportu, wartość normalną można ustalić na podstawie cen stosowanych w kraju eksportu przez innych sprzedawców lub producentów.

4. Ceny stosowane pomiędzy stronami, które są ze sobą powiązane lub zawarły porozumienia kompensacyjne, nie mogą być uznane za płacone w zwykłym obrocie handlowym i można ich nie wykorzystać do ustalenia wartości normalnej, chyba że zostanie wykazane, iż powiązanie to nie wywiera wpływu na ceny stosowane między tymi stronami.

5. Sprzedaż podobnego towaru z przeznaczeniem do konsumpcji krajowej na rynku wewnętrznym kraju eksportu, wykorzystuje się do ustalenia wartości normalnej, jeśli stanowi ona co najmniej 5% wielkości sprzedaży danego towaru na polski obszar celny. Sprzedaż w mniejszych ilościach może być wykorzystana do ustalenia wartości normalnej, jeżeli stosowane ceny zostaną uznane za reprezentatywne dla danego rynku.

Art.  5.

1. W wypadku gdy towar podobny nie jest sprzedawany w zwykłym obrocie handlowym bądź jest sprzedawany w wielkościach niewystarczających lub gdy z powodu określonej sytuacji rynkowej sprzedaż ta nie pozwala na dokonanie właściwego porównania, wartość normalną podobnego towaru ustala się na podstawie:

1) cen w eksporcie, w zwykłym obrocie handlowym, do kraju trzeciego, jeżeli ceny te są reprezentatywne, lub

2) kosztów wytwarzania w kraju pochodzenia towaru, powiększonych o koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą, koszty ogólnego zarządu i wszystkie inne koszty oraz kwotę zysku (wartość normalna konstruowana).

2. W wypadku gdy sprzedaż podobnego towaru na rynku wewnętrznym kraju eksportu lub jego sprzedaż do kraju trzeciego następuje po cenach niższych od jednostkowych kosztów wytwarzania (stałych i zmiennych), powiększonych o koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą, koszty ogólnego zarządu i wszystkie inne koszty, może ona być traktowana jako nie dokonana w zwykłym obrocie handlowym z uwagi na cenę i może być pominięta przy ustalaniu wartości normalnej wyłącznie w wypadku stwierdzenia, że sprzedaż ta była dokonywana:

1) w dłuższym okresie w znacznych ilościach oraz

2) po cenach nie gwarantujących pełnego pokrycia kosztów w racjonalnym okresie.

3. Jeśli ceny towaru podobnego stosowane na rynku wewnętrznym kraju eksportu lub w sprzedaży do kraju trzeciego są niższe od kosztów wymienionych w ust. 2, lecz w momencie sprzedaży przewyższają średnie ważone koszty poniesione w okresie badanym, to ceny te uważa się za gwarantujące pełne pokrycie kosztów w racjonalnym okresie.

4. Za dłuższy okres uznaje się zazwyczaj jeden rok, nie mniej jednak niż 6 miesięcy, zaś sprzedaż po cenach niższych od kosztów wymienionych w ust. 2 uznaje się za dokonaną w znacznych ilościach w tym okresie, jeżeli stwierdzi się, że:

1) średnia ważona cena sprzedaży jest niższa od średniej ważonej kosztów wymienionych w ust. 2 lub

2) wielkość sprzedaży poniżej kosztów, o których mowa w ust. 2, jest nie mniejsza niż 20% sprzedaży wykorzystanej do ustalenia wartości normalnej.

5. Koszty, o których mowa w ust. 2, ustala się na podstawie ksiąg rachunkowych jednostki, prowadzonych według zasad wynikających z posiadanej przez jednostkę dokumentacji opisującej przyjęte przez nią zasady rachunkowości, pod warunkiem iż zapisy w księgach właściwie dokumentują koszty związane z produkcją i sprzedażą towaru objętego postępowaniem. Przedstawione dowody dotyczące właściwego podziału kosztów uwzględnia się pod warunkiem, iż zostanie wykazane, że taki podział był rzeczywiście stosowany.

6. W razie niemożności zastosowania metody podziału kosztów stosowanej przez stronę objętą postępowaniem, stosuje się metodę podziału kosztów w proporcji do obrotów.

7. Koszty, o których mowa w ust. 5 i 6, koryguje się o dodatkowe pozycje związane z przyszłą lub obecną produkcją towaru badanego, których nie uwzględniono w obliczeniach określonych w ust. 5 i 6.

8. W wypadku gdy na koszty występujące w części okresu zwrotu kosztów wpływa wykorzystywanie nowych urządzeń produkcyjnych, które wymagały znacznych nakładów inwestycyjnych, oraz niski stopień wykorzystania mocy produkcyjnych, towarzyszące operacjom rozruchu, które miały miejsce w okresie badanym, średnie koszty dla fazy rozruchu ustala się na poziomie kosztów występujących pod koniec tej fazy i zalicza na poczet tego okresu do średnich kosztów ważonych wymienionych w ust. 3.

9. Okres fazy rozruchu ustala się odpowiednio do warunków danego zagranicznego eksportera lub producenta, z tym że nie może ona przekroczyć odpowiedniej początkowej części okresu zwrotu kosztów. Informacje świadczące o wydłużeniu procesu rozruchu poza tę część okresu uwzględnia się pod warunkiem, że zostały dostarczone przed przystąpieniem do weryfikacji danych oraz w terminie 3 miesięcy od daty wszczęcia postępowania.

10. Wielkość kosztów związanych ze sprzedażą, kosztów ogólnego zarządu i wszystkich innych kosztów oraz kwot zysku ustala się na podstawie faktycznych danych, właściwych dla produkcji i sprzedaży towarów podobnych zagranicznego eksportera lub producenta objętego postępowaniem antydumpingowym, w zwykłym obrocie handlowym.

11. W wypadku gdy nie można ustalić wielkości kosztów, o których mowa w ust. 10, zgodnie z metodą określoną w ust. 10, koszty te ustala się na podstawie:

1) średniej ważonej faktycznych wielkości ustalonych dla innych zagranicznych eksporterów lub producentów objętych postępowaniem antydumpingowym w zakresie produkcji i sprzedaży towarów podobnych na rynku wewnętrznym w kraju pochodzenia,

2) faktycznych wielkości w zakresie produkcji i sprzedaży, w zwykłym obrocie handlowym, towaru należącego do tej samej kategorii co towar podobny, poniesionych przez danego zagranicznego eksportera lub producenta objętego postępowaniem antydumpingowym na rynku wewnętrznym w kraju pochodzenia,

3) innej racjonalnej metody, pod warunkiem że ustalona przy jej stosowaniu marża zysku nie przekroczy zysku zwykle uzyskiwanego przez innych zagranicznych eksporterów lub producentów towarów tej samej kategorii na rynku wewnętrznym w kraju pochodzenia.

Art.  6.

1. W wypadku przywozu z krajów nie posiadających gospodarki rynkowej, wartość normalną określa się na podstawie ceny stosowanej w kraju trzecim o gospodarce rynkowej lub na podstawie ceny w eksporcie z takiego kraju do innych krajów, łącznie z Rzecząpospolitą Polską, albo na podstawie wartości konstruowanej w warunkach gospodarki rynkowej kraju trzeciego, a w wypadku gdy okaże się to niemożliwe, na podstawie innej uzasadnionej metody, w tym na podstawie ceny faktycznie płaconej lub należnej na polskim obszarze celnym za towar podobny, w miarę potrzeby odpowiednio zmodyfikowanej, tak aby uwzględniała odpowiednią marżę zysku.

2. Wyboru kraju trzeciego, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się na podstawie informacji o warunkach produkcji w tym kraju towaru podobnego, w tym dotyczących procesu i skali produkcji towaru podobnego oraz z uwzględnieniem wszelkich dostępnych informacji o warunkach rynkowych istniejących w tym kraju w okresie badanym i po porównaniu ich z warunkami w kraju objętym postępowaniem antydumpingowym. Wyboru kraju trzeciego dokonuje się uwzględniając terminy określone w niniejszej ustawie. Jeżeli jest to możliwe, wyboru dokonuje się spośród krajów o gospodarce rynkowej objętych tym samym postępowaniem antydumpingowym.

3. Minister Gospodarki poinformuje, niezwłocznie po wszczęciu postępowania antydumpingowego, zagranicznych eksporterów i krajowych importerów oraz ich organizacje i zrzeszenia, władze kraju eksportu oraz wnioskodawcę lub wnioskodawców o wyborze kraju trzeciego o gospodarce rynkowej, o którym mowa w ust. 1, wyznaczając termin 10 dni na zgłoszenie uwag w sprawie tego wyboru.

Oddział  2

Cena eksportowa

Art.  7.

Za cenę eksportową towaru przyjmuje się cenę faktycznie zapłaconą lub należną za towar z kraju eksportu w przywozie na polski obszar celny.

Art.  8.

1. W wypadku braku ceny eksportowej lub gdy stwierdzona zostanie jej niewiarygodność z powodu powiązania lub istnienia porozumienia kompensacyjnego między zagranicznym eksporterem i krajowym importerem lub stroną trzecią, cenę eksportową można ustalić na podstawie ceny, po której towary przywożone odsprzedaje się po raz pierwszy niezależnemu nabywcy, a w wypadku gdy nie są one odsprzedawane niezależnemu nabywcy albo nie są odsprzedawane w stanie, w jakim zostały przywiezione, na innej uzasadnionej podstawie (cena eksportowa konstruowana).

2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1, w celu ustalenia wiarygodnej ceny eksportowej dokonuje się korekty ceny eksportowej konstruowanej, uwzględniając wszystkie koszty, łącznie z należnościami celnymi i podatkami, poniesione pomiędzy przywozem i odsprzedażą, a także zyski.

3. Korekta ceny, o której mowa w ust. 2, powinna obejmować koszty zwykle ponoszone przez krajowego importera, zapłacone przez jakąkolwiek stronę na polskim obszarze celnym lub poza nim, która jest związana lub zawarła porozumienie kompensacyjne z krajowym importerem lub zagranicznym eksporterem, w tym zwykłe koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku i koszty dodatkowe, należności celne, cła antydumpingowe oraz należne podatki z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów, jak również uzasadnioną marżę ze sprzedaży, koszty ogólnego zarządu i wszelkie inne koszty oraz zysk.

Oddział  3

Porównanie ceny eksportowej z wartością normalną

Art.  9.

1. Ustalenia marginesu dumpingu, o którym mowa w art. 3 ust. 5, dokonuje się przez porównanie ceny eksportowej z wartością normalną.

2. Porównania ceny eksportowej z wartością normalną dokonuje się na tym samym poziomie obrotu, zazwyczaj na poziomie cen producenta, w odniesieniu do transakcji sprzedaży dokonanych możliwie w jak najbardziej zbliżonych terminach oraz z uwzględnieniem różnic wpływających na porównywalność cen.

Art.  10.

1. Jeżeli nie istnieje podstawa do porównania ustalonej wartości normalnej i ceny eksportowej, to dokonuje się odpowiednich dostosowań, w formie korekty, na podstawie przesłanek merytorycznych, z tytułu różnic czynników, które były zgłoszone i mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność.

2. Korekta, o której mowa w ust. 1, powinna uwzględniać w szczególności następujące czynniki:

1) właściwości fizyczne towaru objętego postępowaniem antydumpingowym i towaru podobnego, z tym że rozmiary korekty powinny odpowiadać stosownej ocenie różnicy wartości rynkowej wynikającej z różnic fizycznych,

2) należności przywozowe i podatki pośrednie; w tym wypadku dokonuje się korekty wartości normalnej o kwotę odpowiadającą wszelkim należnościom przywozowym i podatkom pośrednim od towaru podobnego oraz jego fizycznych składników, jakim towar ten podlega w razie przeznaczenia do konsumpcji w kraju eksportu, a nie pobranym bądź zwracanym w związku z przywozem na polski obszar celny,

3) rabaty i wielkość sprzedaży; w tym wypadku dokonuje się korekty z tytułu różnic w wielkości rabatów, włącznie z rabatami przyznawanymi w związku z wielkością sprzedaży, jeżeli te zależności są należycie określone i bezpośrednio związane ze sprzedażą objętą postępowaniem antydumpingowym; korekty można dokonać także z tytułu odroczonych rabatów, pod warunkiem że roszczenie ma podstawę w praktyce ustalonej w poprzednich okresach, w tym w zależności od spełnienia wymagań warunkujących przyznanie rabatu,

4) poziom obrotu; korekty z tytułu różnic w poziomach obrotu, w tym z tytułu wszelkich różnic, jakie mogą występować w sprzedaży towaru badanego na zasadach OEM (z przejęciem przez nabywcę niektórych obowiązków producenta), dokonuje się, jeśli zostanie wykazane, że w sieci dystrybucji na obu rynkach cena eksportowa, w tym konstruowana cena eksportowa, występuje na innym poziomie obrotu niż wartość normalna, zaś różnica wpływa na porównywalność ceny, co odzwierciedlają stałe i znaczące różnice funkcji i cen na różnych poziomach obrotu na rynku wewnętrznym kraju eksportu. Kwota korekty powinna być oparta na wartości rynkowej odnośnych różnic,

5) transport, ubezpieczenie, przeładunek, załadunek i koszty dodatkowe; korekty dokonuje się z tytułu różnic w kosztach bezpośrednio związanych z tymi operacjami i poniesionych z tytułu dostarczenia towaru z obiektu zagranicznego eksportera do niezależnego nabywcy, jeżeli koszty te są uwzględnione w pobieranych cenach,

6) opakowanie; korekty dokonuje się z tytułu różnic w kosztach, bezpośrednio związanych z opakowaniem danego towaru,

7) kredyt; korekty dokonuje się z tytułu różnic w kosztach kredytów udzielonych na dokonanie danej sprzedaży, o ile czynnik ten jest uwzględniony przy ustalaniu cen,

8) koszty ponoszone po sprzedaży; korekty dokonuje się z tytułu różnic bezpośrednich kosztów udzielania rękojmi, gwarancji, pomocy technicznej i serwisu, zgodnie z przepisami prawa lub postanowieniami umowy sprzedaży,

9) prowizje; korekty dokonuje się z tytułu różnic prowizji naliczanych przy danej sprzedaży,

10) przeliczenie walut; jeżeli dla porównania cen niezbędne jest przeliczenie waluty, to dokonuje się go po kursie waluty z dnia sprzedaży; jeżeli z daną sprzedażą eksportową bezpośrednio związana jest sprzedaż waluty obcej na rynkach terminowych, to stosuje się wówczas kurs waluty w sprzedaży terminowej. Za datę sprzedaży uznaje się datę wystawienia faktury bądź też datę zawarcia umowy, złożenia zamówienia lub potwierdzenia zamówienia, jeżeli dokumenty te lepiej określają istotne warunki sprzedaży. Wahań kursów wymiany nie uwzględnia się. Zagraniczni eksporterzy w terminie 60 dni mogą dostosować swoje ceny eksportowe do trwałej zmiany kursu wymiany występującej w okresie badanym.

3. Nie dokonuje się powtórnej korekty z tytułu tych samych czynników, zwłaszcza z tytułu różnic w warunkach i wielkości sprzedaży oraz z tytułu różnic w poziomach obrotu.

Oddział  4

Margines dumpingu

Art.  11.

1. Margines dumpingu w okresie badanym ustala się według jednej z następujących metod:

1) na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną cen wszystkich transakcji eksportowych w przywozie na polski obszar celny lub

2) na podstawie porównania wartości normalnych ustalonych dla poszczególnych transakcji z cenami każdej transakcji eksportowej w przywozie na polski obszar celny.

2. Wartość normalną w formie średniej ważonej można porównać z cenami wszystkich transakcji eksportowych w przywozie na polski obszar celny, pod warunkiem że poziom cen eksportowych różni się istotnie w zależności od nabywcy, regionu lub okresu, a zastosowanie wymienionych metod nie pozwalałoby na pełne odzwierciedlenie zakresu praktyk dumpingowych.

3. Przepisy ust. 1 i 2 nie wykluczają zastosowania metody kontroli wyrywkowej, o której mowa w art. 26 ust. 2 i 4.

Art.  12.

W wypadku wystąpienia różnych marginesów dumpingu można ustalić średni ważony margines dumpingu.

Rozdział  2

Ustalenie szkody

Art.  13.

1. Szkodę rzeczywistą ustala się na podstawie zebranego materiału dowodowego po dokonaniu oceny:

1) wielkości przywozu na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych oraz jego wpływu na poziom cen towarów podobnych na rynku krajowym oraz

2) wpływu wynikającego z tego przywozu na przemysł krajowy.

2. Wielkość przywozu po cenach dumpingowych ocenia się z uwzględnieniem okoliczności, czy przywóz ten wzrósł w stopniu znaczącym w wielkościach bezwzględnych bądź w stosunku do wielkości produkcji lub konsumpcji na polskim obszarze celnym.

3. W celu ustalenia wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na ceny towarów podobnych na rynku krajowym należy zbadać, czy:

1) ceny tych towarów są znacznie niższe od cen towarów podobnych wytwarzanych przez przemysł krajowy bądź czy

2) przywóz po cenach dumpingowych w jakikolwiek inny sposób nie powoduje znacznego spadku cen towarów wytwarzanych przez krajowych producentów, albo hamuje wzrost tych cen, który w innym wypadku mógłby być znaczący.

Art.  14.

W wypadku gdy przedmiotem postępowania antydumpingowego jest przywóz na polski obszar celny towarów z więcej niż jednego kraju, skutki tego przywozu ocenia się łącznie, pod warunkiem że:

1) ustalony margines dumpingu w przywozie z każdego kraju przekracza minimalny poziom określony w art. 35 ust. 1, zaś wielkość przywozu towaru po cenach dumpingowych z poszczególnych krajów nie jest nieznaczna w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1,

2) dokonanie łącznej oceny skutków przywozu jest zasadne po uwzględnieniu warunków konkurencji pomiędzy towarami przywożonymi na polski obszar celny oraz warunków konkurencji pomiędzy towarami przywożonymi i podobnymi towarami krajowymi.

Art.  15.

Wpływ przywozu po cenach dumpingowych na przemysł krajowy bada się z uwzględnieniem wszelkich właściwych wskaźników i czynników ekonomicznych oddziałujących na stan tego przemysłu, a w szczególności takich, jak:

1) trwanie procesu przezwyciężania przez przemysł krajowy trudności spowodowanych przywozem na polski obszar celny w przeszłości towarów po cenach dumpingowych,

2) wielkość marginesu dumpingu,

3) rzeczywisty bądź potencjalny spadek wielkości sprzedaży, zysków, produkcji, udziału w rynku, wydajności, stopy zwrotu z inwestycji i poziomu wykorzystania zdolności produkcyjnych,

4) czynniki wpływające na ceny krajowe,

5) niekorzystne rzeczywiste bądź potencjalne skutki w zakresie przepływów pieniężnych,

6) stan zapasów,

7) stan zatrudnienia,

8) poziom wynagrodzeń,

9) rozwój przemysłu,

10) zdolności do pozyskania kapitału i inwestycji.

Art.  16.

1. W wypadku gdy w tym samym czasie oprócz przywozu po cenach dumpingowych również inne czynniki wyrządzają szkodę przemysłowi krajowemu, poddaje się je badaniom w celu wykluczenia możliwości, że szkoda wyrządzona przez te czynniki została uznana za wyrządzoną przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

2. Badania, o których mowa w ust. 1, powinny objąć w szczególności:

1) wielkość i ceny przywozu nie realizowanego po cenach dumpingowych,

2) spadek popytu na towary podobne,

3) zmiany modelu konsumpcji,

4) praktyki monopolistyczne,

5) rozwój techniki,

6) zmiany w eksporcie i wydajności przemysłu krajowego.

3. Skutki przywozu towarów po cenach dumpingowych dla produkcji krajowych towarów podobnych, którą można wyodrębnić, ocenia się na podstawie takich czynników, jak proces produkcji, obroty i zyski producentów. Jeżeli wyodrębnienie odnośnej produkcji okaże się niemożliwe, skutki dumpingu ocenia się na podstawie badania najbardziej zbliżonej grupy bądź kategorii towarów, obejmującej towar podobny, dla którego można uzyskać niezbędne informacje.

Art.  17.

Stwierdzenia, że przywóz po cenach dumpingowych wyrządza szkodę przemysłowi krajowemu w rozumieniu niniejszej ustawy, dokonuje się na podstawie wszystkich wskaźników i czynników, o których mowa w art. 15 i 16 ust. 2 w związku z art. 13-14.

Art.  18.

1. Zagrożenie wyrządzenia rzeczywistej szkody przemysłowi krajowemu stwierdza się na podstawie ustalonych faktów, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Zmiana okoliczności mogąca doprowadzić do sytuacji, w której przywóz po cenach dumpingowych wyrządziłby szkodę, musi jasno wynikać z przewidywań i być bliska w czasie.

3. Stwierdzenie zagrożenia przemysłu krajowego szkodą rzeczywistą wymaga zbadania, czy wystąpiły w szczególności następujące okoliczności:

1) wzrost przywozu po cenach dumpingowych na polski obszar celny, wskazujący na prawdopodobieństwo dalszego znacznego wzrostu przywozu,

2) dysponowanie przez eksportera znacznymi rezerwami mocy produkcyjnych, bądź istotnego zwiększenia w niedalekiej przyszłości przez niego mocy produkcyjnych, uprawdopodobniające znaczący wzrost przywozu na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych, z uwzględnieniem dostępności innych rynków eksportowych, które mogłyby wchłonąć dodatkowy przywóz,

3) możliwości przywozu na polski obszar celny towarów po cenach, które mogłyby w znacznym stopniu spowodować obniżenie cen na rynku krajowym bądź zapobiec ich wzrostowi, który w innym wypadku miałby miejsce, zwiększając tym prawdopodobieństwo dalszego wzrostu popytu na przywóz odnośnych towarów,

4) stan zapasów.

Art.  19.

Jeżeli na podstawie okoliczności, o których mowa w art. 18 ust. 3, rozpatrywanych łącznie, można ustalić, że dany przywóz towarów po cenach dumpingowych jest nieunikniony i w razie niezastosowania środków antydumpingowych wyrządzi on przemysłowi krajowemu rzeczywistą szkodę, to takie ustalenie stanowi wystarczającą podstawę do sformułowania jednoznacznych przewidywań o powstaniu takiej szkody, nawet wówczas, gdy okoliczności powyższe rozpatrywane z osobna okażą się niewystarczające do sformułowania takich przewidywań.