Ochrona dróg publicznych i technicznych urządzeń drogowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.8.48

Akt utracił moc

Wersja od: 5 marca 1963 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRÓW KOMUNIKACJI I GOSPODARKI KOMUNALNEJ

z dnia 8 lutego 1963 r.

w sprawie ochrony dróg publicznych i technicznych urządzeń drogowych.

Na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 20, poz. 90) zarządza się, co następuje:

§ 1. Powołane w niniejszym rozporządzeniu artykuły bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 20, poz. 90).

§  2.

1. Do zabronionych przepisem art. 23 czynności mogących powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo zmniejszenie trwałości tych urządzeń lub zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego, zalicza się również:

1) pozostawianie lub składanie w obrębie pasa drogowego, a w szczególności na jezdni drogi (ulicy, placu) lub poboczach, wszelkiego rodzaju materiałów, narzędzi itp. przedmiotów, jeżeli nie są one potrzebne dla celów związanych z gospodarką lub komunikacją drogową,

2) przejeżdżanie i przepędzanie koni, bydła, trzody chlewnej i innych zwierząt gospodarskich przez rowy drogowe, skarpy nasypów lub wykopów i pasy przydrożne,

3) wypasanie koni, bydła, trzody chlewnej i innych zwierząt gospodarskich w pasie drogowym (art. 18) lub w pasie przydrożnym (art. 33 ust. 1),

4) koszenie lub zbieranie w inny sposób przez osoby nieuprawnione trawy rosnącej w pasie drogowym lub pasie przydrożnym,

5) rozkopywanie jezdni drogi (ulicy, placu), poboczy i skarp drogowych oraz zasypywanie rowów drogowych bez zezwolenia właściwego zarządu drogi,

6) odprowadzanie wody z urządzeń wodno-melioracyjnych do rowów drogowych,

7) odprowadzanie wody i ścieków z urządzeń gospodarskich lub zakładowych oraz wylewanie nieczystości na jezdnię drogi (ulicy, placu) lub do rowu drogowego,

8) rozniecanie otwartych ognisk w odległości mniejszej niż 150 m od mostów i wiaduktów drewnianych lub o konstrukcji stalowo-drewnianej,

9) przejeżdżanie przez mosty i wiadukty o drewnianych pomostach lub bitumicznej nawierzchni pojazdami lub maszynami z nie zamkniętym paleniskiem,

10) palenie zapałek, tytoniu, pochodni, żagwi, sztucznych ogni itp. na mostach i wiaduktach drewnianych lub o konstrukcji stalowo-drewnianej.

2. Do urządzeń drogowych, których niszczenie lub uszkadzanie zabronione jest przepisem art. 23, należą:

1) jezdnia drogi (ulicy, placu), pobocza, chodniki, ścieżki rowerowe, pasy zieleni (trawniki), mury oporowe i podporowe, mosty, wiadukty i przepusty oraz urządzenia odwadniające, jak rowy, studnie chłonne, zbiorniki odparowujące, sączki itp.,

2) znaki i sygnały drogowe oraz urządzenia ostrzegawczo-zabezpieczające, a w szczególności bariery, poręcze, balustrady, pachołki, lustra, szkiełka odblaskowe oraz urządzenia oświetlenia drogowego (ulicznego),

3) zasłony odśnieżne.

§  3.

1. Zakaz określony w § 2 ust. 1 pkt 1 nie dotyczy chwilowego i koniecznego złożenia materiałów, narzędzi itp. przedmiotów w razie uszkodzenia pojazdu i powstałej w związku z tym potrzeby jego przeładowania.

2. Chwilowe i konieczne pozostawienie lub złożenie materiałów, narzędzi itp. przedmiotów (ust. 1) nie może zagrażać bezpieczeństwu ani utrudniać ruchu oraz zanieczyszczać drogi.

3. Pozostawione lub złożone na jezdni drogi (ulicy, placu) przedmioty powinny być oznaczone zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i porządku ruchu na drogach publicznych.

§  4.

1. W uzasadnionych przypadkach odprowadzanie do rowu drogowego wody za pośrednictwem urządzeń melioracji wodnych półpodstawowych i szczegółowych, wykonywanych dla potrzeb rolnictwa (§ 2 ust. 1 pkt 6), może nastąpić za zgodą właściwego zarządu drogi.

2. Odprowadzanie do rowu drogowego wody i ścieków (§ 2 ust. 1 pkt 6 i 7), na które w myśl przepisów prawa wodnego wymagane jest uzyskanie pozwolenia wodnoprawnego, może nastąpić za zgodą właściwego zarządu drogi.

3. Ścieki odprowadzane do rowów drogowych powinny odpowiadać przepisom w sprawie dopuszczalnych zanieczyszczeń wody.

4. Zgodę na odprowadzanie do rowu drogowego wody lub ścieków (ust. 1 i 2) zarząd drogi wyraża w uzgodnieniu z właściwym miejscowo państwowym inspektorem sanitarnym.

5. Wyrażenie zgody, o której mowa w ust. 1 i 2, zarząd drogi może uzależnić od:

1) uprzedniego pokrycia przez zainteresowanego dodatkowych kosztów związanych z odprowadzeniem ścieków lub wód,

2) zobowiązania się zainteresowanego do systematycznej, corocznej konserwacji rowu drogowego i odpływowego bądź pokrywania kosztów jego konserwacji w zakresie i wysokości ustalonej przy wyrażeniu zgody.

§  5.

1. Zwierzęta padłe na drodze publicznej (ulicy, placu) powinien właściciel usunąć natychmiast z jezdni drogi, a najpóźniej w ciągu 24 godzin pod rygorem ich usunięcia przez właściwy zarząd drogi na koszt właściciela padłego zwierzęcia.

2. W razie niemożności ustalenia osoby właściciela, usunięcie padłych zwierząt z jezdni drogi należy do zarządu drogi.

3. W stosunku do dróg określonych w art. 14 prezydium rady narodowej, któremu podlega bezpośrednio zarząd drogi, może wyznaczyć inne jednostki organizacyjne gospodarki komunalnej do usuwania padłych zwierząt z jezdni drogi w przypadku określonym w ust. 2.

4. W stosunku do zwierząt padłych na drodze publicznej (ulicy, placu) stosuje się odpowiednio przepis § 3 ust. 3.

§ 6. Czuwanie nad przestrzeganiem przepisów niniejszego rozporządzenia należy do obowiązków zarządu drogi, a w szczególności do organów drogowej służby liniowej (art. 16) oraz do organów Milicji Obywatelskiej.

§ 7. Traci moc rozporządzenie Ministra Robót Publicznych i Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 26 czerwca 1924 r. regulujące używanie i ochronę dróg (Dz. U. z 1924 r. Nr 61, poz. 611 z późniejszymi zmianami).

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1963 r.