Ochotnicze Hufce Pracy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1995.59.309

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 2000 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 23 maja 1995 r.

w sprawie Ochotniczych Hufców Pracy. ^*

Na podstawie art. 45 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) oraz art. 69 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 127, poz. 585 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215) zarządza się, co następuje:

§ 1. Ochotnicze Hufce Pracy, zwane dalej "OHP", wykonują zadania państwa w zakresie zatrudniania i wychowania młodzieży w wieku powyżej 15 lat. Do zadań tych w szczególności należy:

1) organizowanie hufców pracy oraz ośrodków szkolenia i wychowania w celu umożliwienia młodzieży zaniedbanej wychowawczo i wymagającej specjalnej troski uzupełnienia wykształcenia i zdobycia kwalifikacji zawodowych,

2) organizowanie ośrodków szkolenia zawodowego i innych form działalności umożliwiających podwyższanie kwalifikacji zawodowych oraz przekwalifikowanie zawodowe młodzieży,

3) współudział w organizowaniu praktyk szkolnych i zawodowych młodzieży w kraju i za granicą,

4) organizowanie zatrudnienia, w tym wakacyjnego i śródrocznego, młodzieży szkół ponadpodstawowych,

5) poszukiwanie i przygotowywanie ofert zatrudnienia indywidualnego i grupowego młodzieży pozostającej bez pracy,

6) współuczestnictwo w organizowaniu dla młodzieży prac interwencyjnych i robót publicznych,

7) inicjowanie i organizowanie międzynarodowej współpracy w celu zatrudnienia młodzieży polskiej za granicą i młodzieży innych krajów w Rzeczypospolitej Polskiej,

8) prowadzenie działalności wychowawczej, profilaktycznej i resocjalizacyjnej wśród młodzieży zagrożonej i niedostosowanej społecznie, wymagającej specjalnych oddziaływań.

§  2.

1. Jednostkami organizacyjnymi OHP są:

1) Komenda Główna OHP,

2) komendy regionalne OHP, wraz z ich delegaturami, obejmujące swoim zasięgiem obszar co najmniej dwóch województw, oraz komendy wojewódzkiej OHP w województwach nie objętych działalnością komend regionalnych,

3) hufce pracy, ośrodki szkolenia i wychowania.

2. Komendą Główną OHP kieruje Komendant Główny, powoływany przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Komendant Główny:

1) określa struktury organizacyjne OHP i zakres ich działania,

2) tworzy i znosi jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2,

3) powołuje komendantów regionalnych i wojewódzkich OHP oraz ich zastępców,

4) może tworzyć i znosić jednostki organizacyjne inne niż wymienione w ust.1.

3. Komendami regionalnymi i wojewódzkimi OHP kierują komendanci regionalni i wojewódzcy. Komendanci regionalni i wojewódzcy:

1) tworzą i znoszą - za zgodą Komendanta Głównego - hufce pracy oraz ośrodki szkolenia i wychowania,

2) nawiązują stosunek pracy z komendantami hufców pracy oraz z kierownikami ośrodków szkolenia i wychowania, a także innych jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 2 pkt 4.

§ 3. Mogą być tworzone w szczególności następujące hufce pracy:

1) stacjonarne lub bez zakwaterowania dla niepracującej i nieuczącej się młodzieży w wieku od 15 do 18 lat, w których zdobywa ona przygotowanie zawodowe i uzupełnia wykształcenie,

2) stacjonarne lub bez zakwaterowania dla niepracującej i nieuczącej się młodzieży w wieku powyżej 18 lat, w których zdobywa ona zawód lub przyucza się do wykonywania określonej pracy oraz uzupełnia wykształcenie,

3) wakacyjne i śródroczne dla młodzieży szkolnej w kraju i za granicą,

4) dla uczestników międzynarodowych obozów młodzieży.

§ 4. Ośrodki szkolenia i wychowania tworzy się jako stacjonarne lub bez zakwaterowania dla młodzieży zaniedbanej wychowawczo i wymagającej specjalnej troski w celu umożliwienia jej uzupełnienia wykształcenia i zdobycia zawodu albo przekwalifikowania zawodowego, w zależności od potrzeb miejscowego rynku pracy.

§ 5. Zatrudnienie uczestników hufca pracy odbywa się zgodnie z warunkami określonymi w umowie zawartej z pracodawcą przez komendanta regionalnego lub wojewódzkiego OHP, która ustala w szczególności:

1) rodzaj hufca pracy,

2) okres, na jaki została zawarta umowa,

3) liczbę zatrudnionych osób,

4) rodzaj i miejsce przygotowania zawodowego,

5) zasady organizacji, zakwaterowania i wyżywienia,

6) zakres i tryb dokonywania rozliczeń związanych z działalnością hufca pracy.

§  6.

1. Kuratorzy oświaty i inne organy prowadzące szkoły, na wniosek komendantów regionalnych lub wojewódzkich OHP, zapewniają:

1) warunki do organizacji i działalności OHP wśród młodzieży szkół ponadpodstawowych;

2) kształcenie uczestników hufców pracy i uczestników ośrodków szkolenia i wychowania, w zależności od posiadanego wykształcenia, w następujących typach szkół publicznych:

a) w szkołach podstawowych dla dorosłych,

b) w podstawowych studiach zawodowych,

c) w szkołach i klasach przysposabiających do pracy zawodowej,

d) w zasadniczych szkołach dla dorosłych oraz na kursach w zakresie szkoły podstawowej.

2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, powinny być zgłoszone w terminach umożliwiających kuratorom oświaty i innym organom prowadzącym szkoły ich realizację.

3. Kształcenie uczestników hufców pracy oraz uczestników ośrodków szkolenia i wychowania jest prowadzone według planów i programów nauczania obowiązujących w określonych typach szkół.

4. Kuratorzy oświaty sprawują nadzór pedagogiczny nad działalnością, o której mowa w § 1 pkt 1 i 2.

5. Kuratorzy oświaty i dyrektorzy szkół publicznych współpracują z komendantami regionalnymi i wojewódzkimi OHP w zakresie:

1) organizacji zatrudniania młodzieży szkolnej w ramach OHP,

2) organizowania praktyk zawodowych w ramach wakacyjnych i śródrocznych hufców pracy,

3) korzystania przez hufce pracy z obiektów szkolnych.

6. Uczestnikom hufców pracy oraz ośrodków szkolenia i wychowania, pobierającym naukę w formach kształcenia wymienionych w ust.1, przysługują uprawnienia przewidziane dla uczniów szkół.

7. Nauczyciele, wychowawcy i inni pracownicy pedagogiczni zatrudnieni w OHP uczestniczą w doskonaleniu zawodowym na zasadach dotyczących nauczycieli szkół i placówek publicznych.

§ 7. Komenda Główna OHP, komendy regionalne OHP oraz komendy wojewódzkie OHP są państwowymi jednostkami budżetowymi działającymi na zasadach prawa budżetowego.

§  8.

1. OHP ponoszą wydatki związane z funkcjonowaniem hufców pracy oraz ośrodków szkolenia i wychowania, a w szczególności:

1) 1 (skreślony),

2) koszty środków dydaktycznych związanych ze szkoleniem zawodowym,

3) koszty szkolenia w formach pozaszkolnych młodocianych i pełnoletnich uczestników hufców pracy oraz ośrodków szkolenia i wychowania,

4) 50 % kosztów wyżywienia i zakwaterowania uczestników stacjonarnych hufców pracy,

5) koszty organizacji i funkcjonowania ośrodków szkolenia i wychowania,

6) wydatki związane z organizacją wakacyjnych i śródrocznych hufców pracy.

2. Część kosztów wyżywienia i zakwaterowania uczestników stacjonarnych hufców pracy ponoszą zakłady pracy oraz uczestnicy tych hufców.

§ 9. Wojewódzkie i rejonowe urzędy pracy współdziałają z jednostkami organizacyjnymi OHP w zakresie rekrutacji uczestników do hufców pracy, organizowania kształcenia zawodowego, poradnictwa zawodowego, przyuczenia do zawodu, przekwalifikowania, pośrednictwa pracy, organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz tworzenia miejsc pracy dla młodzieży.

§ 10. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w ramach sprawowanego nadzoru nad OHP:

1) nadaje OHP statut,

2) określa normy wyżywienia dla uczestników hufców pracy oraz ośrodków szkolenia i wychowania,

3) określa wysokość i zasady ponoszenia kosztów wyżywienia i zakwaterowania, o których mowa w § 8 ust. 2,

4) określa rodzaj ubioru organizacyjnego przydzielanego bezpłatnie uczestnikom hufców pracy oraz ośrodków szkolenia i wychowania.

§  11.

1. Rządowa administracja ogólna oraz państwowe jednostki organizacyjne tworzą warunki do działalności OHP.

2. Publiczne zakłady opieki zdrowotnej przeprowadzają badania profilaktyczne stanu zdrowia oraz zapewniają właściwą opiekę lekarską uczestnikom hufców pracy, a także uczestnikom ośrodków szkolenia i wychowania.

3. Minister Sprawiedliwości współdziała z Komendantem Głównym OHP w zakresie rekrutacji do hufców pracy oraz ośrodków szkolenia i wychowania młodzieży zaniedbanej, zagrożonej demoralizacją, która w celu profilaktyki i resocjalizacji wymaga zorganizowanej opieki na wolności.

4. Minister Spraw Wewnętrznych zapewnia współpracę jednostek Policji z jednostkami organizacyjnymi OHP w zakresie realizacji zadań określonych w § 1 pkt 8.

5. Organy rządowej administracji ogólnej zapewnią obiekty zakwaterowania i inne lokale niezbędne do działalności jednostek organizacyjnych OHP.

§ 12. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 września 1992 r. w sprawie Ochotniczych Hufców Pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 347).

§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

^* Niniejsze rozporządzenie traci moc z dniem 1 stycznia 2000 r. w części sprzecznej z ustawą z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz.U.97.25.128) w brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 27 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz.U.98.106.668). Patrz obecnie rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 lipca 2000 r. w sprawie szczegółowych zadań oraz organizacji i szczegółowych zasad funkcjonowania Ochotniczych Hufców Pracy (Dz.U.00.56.671).

Rozporządzenie utraciło częściowo podstawę prawną z dniem 1 lipca 2000 r. na skutek zmiany art. 45 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz.U.97.25.128) przez art. 36 pkt 4 ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (Dz.U.00.12.136) - zobacz art. 74 ostatnio powołanej ustawy.

¹ § 8 ust. 1 pkt 1 skreślony przez § 22 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania (Dz.U.96.60.278) z dniem 2 czerwca 1996 r.