Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Obsługa suwnic elektrycznych w zakładach pracy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.25.223

Akt utracił moc
Wersja od: 7 września 1950 r.

I.

Przepisy ogólne.

§  1.
1.
Kierownikiem suwnicy elektrycznej, zwanym w dalszym ciągu rozporządzenia suwnicowym, może być tylko osoba w wieku co najmniej lat osiemnastu, uznana za odpowiednią do tej pracy na podstawie świadectwa lekarskiego i opinii zakładu psychotechnicznego oraz wyznaczona do tego przez kierownictwo zakładu rozporządzającego suwnicą.
2.
Suwnicowy powinien dokładnie znać swe obowiązki, wypływające z rozporządzenia, a w szczególności:
1)
znać budowę i przeznaczenie wszystkich urządzeń suwnicy, ich części składowych oraz aparatury elektrycznej,
2)
posiadać wiadomości wystarczające do obsługi tych urządzeń,
3)
znać właściwości prądu elektrycznego,
4)
znać sygnały porozumiewawcze z ciężarowym,
5)
umieć udzielić pierwszej pomocy osobom porażonym prądem elektrycznym i umieć zastosować sztuczne oddychanie oraz
6)
odbyć co najmniej trzymiesięczną praktykę pod kierunkiem doświadczonego suwnicowego.
3.
Po odbyciu praktyki kandydat na suwnicowego składa przed komisją, powołaną przez właściwego ministra, egzamin z wymaganych odeń wiadomości.
4.
Suwnicowy powinien być badany przez lekarza co 6 miesięcy celem kontroli wzroku i słuchu.
§  2.
1.
Przy pracy na dwie lub więcej zmian - na każdą zmianę powinien być wyznaczony inny suwnicowy.
2.
Dla każdej suwnicy powinna być prowadzona książka dyżurów, do której suwnicowy każdej zmiany wpisuje uwagi o stanie suwnicy i jej części składowych.
§  3.
1.
Podczas pracy suwnicy nie wolno suwnicowemu dokonywać czynności takich, jak czytanie, spożywanie posiłku, palenie tytoniu itp.
2.
W okresie niedomagania, uznanego przez lekarza za przeszkodę w pracy na suwnicy, suwnicowy nie może pełnić swych czynności. W razie zachorowania podczas pracy suwnicowy powinien przerwać pracę, meldując o tym niezwłocznie bezpośredniemu przełożonemu (§ 14).
3.
W czasie swej pracy suwnicowy nie może opuszczać suwnicy poza ustalonymi przerwami w pracy.
§  4.
1.
Wchodzić na suwnicę i schodzić z niej może suwnicowy tylko w miejscach na to wyznaczonych, gdzie są drabiny, schodki, podesty itp.
2.
Przed każdorazowym opuszczeniem kabiny sterowniczej przez suwnicowego powinien on sprawdzić:
1)
czy wszystkie dźwignie (kółka) nastawników są nastawione na znaki oznaczające, że suwnica jest unieruchomiona,
2)
czy główny wyłącznik w kabinie jest wyłączony i
3)
czy suwnica odprowadzona została do miejsca stałego postoju.
3.
Przy wejściu na suwnicę lub zejściu z niej po schodkach lub drabinie suwnicowy powinien mieć obie ręce wolne, by mógł chwytać nimi za poręcze lub szczeble.
4.
Zabierane przez suwnicowego na pomost przedmioty (np. narzędzia) powinny być umieszczone w specjalnym woreczku. Żadnych przedmiotów nie wolno kłaść na wózku ani na podłodze pomostu. Przedmioty, których suwnicowy nie może pomieścić w specjalnym woreczku na to przeznaczonym, powinien podnosić lub spuszczać przy użyciu linki specjalnie do tego przeznaczonej. Wzbronione jest zrzucanie jakichkolwiek przedmiotów z suwnicy.
5.
Suwnicowemu nie wolno dotykać przewodów doprowadzających prąd do suwnicy lub wózka. Przewody te powinny być tak przeprowadzone lub tak osłonięte, aby nie było możliwe zetknięcie z nimi przy chodzeniu po suwnicy lub po dróżce wzdłuż toru.
6.
Przy pracy na suwnicy i przy kontroli jej części suwnicowy powinien używać kaloszy gumowych; na podłodze kabiny powinien być położony dywanik gumowy albo izolująca kratka drewniana. Przy oględzinach urządzeń elektrycznych powinny być one uprzednio wyłączone spod napięcia.
7.
Przed udaniem się na pomost suwnicy suwnicowy powinien wyłączyć umieszczony w kabinie wyłącznik i zawiesić na nim tabliczkę ostrzegawczą: "Nie włączać".
8.
Suwnicowy powinien umieć używać gaśnicy i dopilnować, aby w kabinie stale była gaśnica śniegowa. Stosowanie innych gaśnic jest wzbronione.
§  5.
1.
Nie wolno uruchamiać suwnicy, gdy na jej pomoście przebywają ludzie, chyba że jest to stały konserwator suwnicy, dokonywujący oględzin związanych z konserwacją; w tym ostatnim przypadku suwnicowy powinien uruchamiać suwnicę tylko dla celów kontrolnych, zgodnie z sygnałami dawanymi przez konserwatora stałego z pomostu.
2.
Nie wolno podnosić lub przewozić ludzi na haku lub na ciężarze.
3.
Osobom postronnym nie wolno przebywać w kabinie.
§  6.
1.
Suwnicowemu nie wolno schodzić na tory suwnicy ani też chodzić po nich.
2.
Przebywanie na dróżkach wzdłuż toru suwnicy dozwolone jest tylko celem oględzin lub remontu torów; wyłącznik główny suwnicy na dole powinien być uprzednio otwarty, bezpieczniki wykręcone, a szafka wyłącznika zamknięta na klucz. Na szafce należy wywiesić napis: "Nie włączać".
§  7.
Bez zezwolenia lub nakazu kierownictwa zakładu pracy oraz bez wiedzy zarządzającego gospodarką suwnicową nie wolno suwnicowemu dokonywać przemieszczeń ani przeróbek części składowych suwnicy.
§  8.
1.
Jeśli suwnicowy uczestniczy w remoncie suwnicy, jest on obowiązany wykonywać zlecenia prowadzącego remont.
2.
Po zakończeniu remontu kapitalnego i po przyjęciu go przez kierownictwo zakładu suwnicowy może rozpocząć pracę dopiero po otrzymaniu zlecenia pisemnego od bezpośredniego przełożonego.
§  9.
1.
Górne końce drabiny lub schodków powinny dawać zabezpieczenie przed uszkodzeniami ze strony suwnic będących w ruchu. Drabiny lub schodki powinny prowadzić na podest lub bezpośrednio na dróżkę wzdłuż toru, z której kabina jest dostępna. Podłużnice drabin powinny sięgać co najmniej 0,75 m ponad poziom wejściowy, chyba że zostały zastosowane inne zabezpieczenia przed upadkiem.
2.
U dolnego końca drabiny lub schodków należy umieścić napis ostrzegawczy: "Suwnica! Wstęp niepowołanym wzbroniony!".
3.
Drabiny lub schodki powinny posiadać szerokość co najmniej 0,6 m o wysokości stopnia najwyżej 0,3 m. Drabiny dłuższe ponad 10 m powinny mieć szczeble płaskie i podesty odpoczynkowe co 8-10 m.
4.
Pomost suwnicy od strony zewnętrznej powinien posiadać poręcz ochronną; od strony wewnętrznej, zależnie od warunków miejscowych, może on być zabezpieczony poręczą, liną lub łańcuchem.
5.
Podłoga pomostu powinna być z metalu, w działach zaś, gdzie nie jest stosowana przeróbka płomieniowa, może być szczelna podłoga drewniana.
6.
Miejsca podnoszenia lub opuszczania ciężarów powinny być wystarczająco oświetlone. W razie braku oświetlenia miejscowego suwnica powinna być zaopatrzona we własne źródła światła (lampy, reflektory itp.).
7.
Dróżka wzdłuż toru powinna być tak zbudowana, aby nie zachodziła potrzeba obchodzenia słupów ani pilastrów od strony toru.
8.
Zamiast osobnej dróżki wzdłuż toru może być sam tor wykorzystany jako dróżka; wówczas musi być on tak urządzony, aby ruchome części suwnicy znajdowały się w odległości co najmniej 0,4 m od nieruchomych części budynku.
9.
Suwnica powinna posiadać drabinkę sznurową na wypadek uszkodzenia suwnicy. W kabinie powinny być rękawice gumowe w dobrym stanie, których suwnicowy powinien używać w razie potrzeby. Do stałego przechowywania narzędzi służy skrzynka żelazna przymocowana do suwnicy i zamykana na klucz.
10.
Suwnice do przewozu mas płynnych o wysokiej temperaturze powinny posiadać krążki przy hakach osłaniające przed promieniowaniem ciepła.
11.
Kabina suwnicy powinna być tak zbudowana, aby suwnicowy mógł widzieć cały zasięg pracy suwnicy oraz aby mógł bez trudności obsługiwać umieszczone w niej przyrządy. Kabiny suwnic napowietrznych powinny być zamknięte i ogrzewane w chłodnej porze roku. W kabinie suwnicy nie powinny się znajdować przedmioty zbędne.
12.
W budynkach, gdzie jest stosowana przeróbka płomieniowa, kabina powinna być oszalowana z zewnątrz w sposób ognioodporny.
§  10.
Zarządzający gospodarką suwnicową ustala system sygnałów, wymienianych między suwnicowym a ciężarowym, jak również sygnały suwnicowego dla ogółu załogi (dźwiękowe, świetlne itp.), a także dopilnowuje, aby sygnały te były znane zainteresowanym.
§  11.
1.
Konserwację stałą suwnicy pod względem sprawności jej działania kierownictwo zakładu powinno powierzać osobom o należytych kwalifikacjach, które są obowiązane przynajmniej co 10 dni dokonywać dokładnych oględzin mechanizmów suwnicy.
2.
Suwnicowy powinien stosować się do zaleceń konserwatora stałego.
§  12.
Kierownictwo zakładu wyznacza osobę, która jest bezpośrednim przełożonym suwnicowych. Do obowiązków przełożonego należy:
1)
nadzór nad pracą suwnicowych i nad przestrzeganiem przez nich obowiązujących przepisów,
2)
kontrola książek dyżurów,
3)
czuwanie nad stanem suwnicy i przedsiębranie odpowiednich środków w celu usunięcia stwierdzonych braków.