Obrót ziemiopłodami w roku gospodarczym 1919-1920.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1919.89.485

Akt utracił moc

Wersja od: 1 marca 1920 r.

USTAWA

z dnia 18 listopada 1919 r.

o obrocie ziemiopłodami w roku gospodarczym 1919-1920.

Art.  1.

Na konieczne potrzeby Państwa obowiązani są rolnicy dostarczyć w terminach przez Ministerstwo Aprowizacji w porozumieniu z Państwową Radą Aprowizacyjną wskazanych, następujące ilości zboża (żyta, pszenicy, jęczmienia, owsa):

1) w powiatach, które ze względu na wydajność gleby i inne korzystne warunki wytwórczości rolnej zaliczone będą do pierwszej kategorji:

a) z gospodarstw, obejmujących od 7 do 30 morgów, do 30 kg. z morga ziemi ornej,

b) z gospodarstw, obejmujących od 31 do 100 morgów, do 75 kg. z morga ziemi ornej,

c) z gospodarstw, obejmujących ponad 100 morgów, do 120 kg. z morga ziemi ornej;

2) w powiatach, zaliczonych z powyższych przyczyn do drugiej kategorji:

a) z gospodarstw, obejmujących od 11 do 30 morgów, do 20 kg. z morga ziemi ornej,

b) z gospodarstw, obejmujących od 31 do 100 morgów, do 40 kg. z morga ziemi ornej,

c) z gospodarstw, obejmujących ponad 100 morgów, do 70 kg. z morga ziemi ornej;

3) w powiatach zaliczonych z powyższych przyczyn do trzeciej kategorji:

a) z gospodarstw, obejmujących od 16 do 30 morgów, do 15 kg. z morga ziemi ornej,

b) z gospodarstw, obejmujących od 31 do 100 morgów, do 30 kg. z morga ziemi ornej,

c) z gospodarstw, obejmujących ponad 100 morgów, do 40 kg. z morga ziemi ornej.

W powiatach pierwszej kategorji gospodarstwa do 6 morgów włącznie, w drugiej do 10 morgów włącznie, a w trzeciej do 15 morgów włącznie, nie mogą być obłożone przymusowym kontyngentem.

Przydziału poszczególnych powiatów lub części powiatów do każdej z powyższych kategorji dokona Ministerstwo Aprowizacji w porozumieniu z Ministerstwem Rolnictwa i Państwową Radą Aprowizacyjną.

Art.  2.

Ministerstwo Aprowizacji po wysłuchaniu Państwowej Rady Aprowizacyjnej oznaczy drogą rozporządzenia, jakie ilości w granicach stawek, oznaczonych w art. 1, mają być nałożone w poszczególnych powiatach lub częściach powiatów.

Podziałów kontyngentów na poszczególnych wytwórców rolnych dokona po wysłuchaniu powiatowej Komisji Aprowizacyjnej władza powiatowa, która w wypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie, może wyznaczony kontyngent obniżyć.

Art.  3. ¹

Zboża, dostarczone w wykonaniu ustawy z dnia 29 lipca 1919 r. (Dz. Pr. № 64, poz. 381) p obrocie ziemiopłodami, muszą być zaliczone na poczet kontyngentów, nałożonych w myśl niniejszej ustawy.

Zwrot nadwyżki, któraby się z porównania z obu kontyngentów okazać miała, w żadnym wypadku nie może mieć miejsca.

Odnośnie do gospodarstw powyżej 25 morgów ziemi ornej Ministrowi Aprowizacji przysługuje prawo zarządzenia przymusowego wykupu u producentów wszelkich jadalnych ziemiopłodów, tak nieobjętych, jak i objętych niniejszą ustawą, a pozostałych po dostarczeniu kontyngentu, z uwzględnieniem istotnych potrzeb spożywczych i gospodarczych producentów.

Odnośnie do gospodarstw poniżej 25 morgów ziemi ornej Ministrowi Aprowizacji przysługuje wyłączne prawo zakupu wszelkich powyżej wskazanych ziemiopłodów.

Ceny na powyżej wskazane ziemiopłody określa Minister Aprowizacji w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Dóbr Państwowych, po wysłuchaniu opinji Państwowej Rady Aprowizacyjnej.

Prawo przymusowego wykupu może być stosowane i do ziemiopłodów, znajdujących się w posiadaniu nabywców.

Art.  4.

Prawo gromadzenia i przechowywania zboża i przetworów zbożowych w celach handlowych przysługuje wyłącznie Rządowi, instytucjom samorządowym i społecznym oraz kooperatywom wytwórczym i spożywczym, tudzież firmom, którym Rząd takiego upoważnienia udzieli.

Nadzór nad temi magazynami sprawować będzie przez swe organa Ministerstwo Aprowizacji.

Art.  5.

Ministerstwu Aprowizacji w porozumieniu z Ministerstwem Rolnictwa i Dóbr Państwowych tudzież z Państwową Radą Aprowizacyjną przysługuje prawo podwyższenia dla niektórych powiatów, dotkniętych klęskami wojny lub nieurodzaju, lub w których koszta wytwórcze były niestosunkowo wysokie, cen na zboże, ustalonych wedle ustawy z 29 lipca 1919 r. poz. 381 № 64 Dz. Praw.

Postanowienie takie obowiązywać będzie także wstecz odnośnie do tych rolników, którzy po dawnej cenie zboża na kontyngent lub do handlu monopolowego odstawili.

Art.  6.

Ministerstwo Aprowizacji w porozumieniu z Państwową Radną Aprowizacyjną wydaje pozwolenie na przeróbkę ziemniaków w zakładach przemysłowych, określając ilości ziemniaków, jakie mogą uledz przeróbce w każdym zakładzie przemysłowym. Produkcja fabryk przetworów ziemniaczanych, z wyjątkiem gorzelni, jest zajęta na rzecz Ministerstwa Aprowizacji.

Ministerstwo Aprowizacji może ograniczyć zużytkowanie ziemniaków, kupowanych na opas. Ministerstwo Aprowizacji ma prawo wydać rozporządzenie, normujące przewóz ziemniaków kolejami.

Art.  7.

Wywóz zboża, ziemniaków i wszystkich ziemiopłodów, tudzież przetworów żywnościowych z nich uzyskanych poza granice państwa jest zakazany.

Zezwolenia w wyjątkowych wypadkach udzielają właściwe organa państwowe, po wysłuchaniu zdania Ministerstwa Aprowizacji i Państwowej Rady Aprowizacyjnej.

W razie zgodnego sprzeciwu obu tych czynników, zezwolenie na wywóz nie może być udzielone.

Art.  8.

Przewóz zboża w powiatach nadgranicznych i do powiatów nadgranicznych odbywa się w myśl przepisów, wydanych przez Ministerstwo Aprowizacji.

Art.  9.

Minister Aprowizacji ma prawo wydawania po wysłuchaniu zdania Państwowej Rady Aprowizacyjnej i w granicach, postanowieniami niniejszej ustawy zakreślonych, wszelkich rozporządzeń, zapewniających ludności możliwie najlepsze wyżywienie i zaopatrzenie w artykuły koniecznej potrzeby i środki potrzebne dla produkcji rolniczej.

Art.  10.

Karze aresztu od dni 14 do miesięcy 6 (sześciu) lub grzywnie od 100 mk. do 100.000 mk. względnie od 150 k. do 150.000 k. ulegnie, kto wbrew przepisom tej ustawy, lub rozporządzeń, wydanych przez Ministra Aprowizacji w jej wykonaniu:

1) nie odstawi w przepisanym terminie, a bez uzasadnionej przyczyny, ilości zboża, nałożonych w myśl art. 1 i 2 niniejszej ustawy;

2) nie mając zezwolenia (art. 4) zboże lub jego przetwory dla handlu magazynuje lub gromadzi;

3) w inny sposób naruszy obowiązki, nałożone rozporządzeniami, wydanemi na zasadzie art. 9 tej ustawy.

Tej samej karze podlega każdy, kto pośrednio lub bezpośrednio do popełnienia czynu przestępnego pomaga, w nim współdziała, do jego spełnienia doradza.

Usiłowanie będzie karane.

Obie powyższe kary można nałożyć łącznie.

W wypadku nielegalnego magazynowania i gromadzenia (art. 4) musi być prócz powyższych kar orzeczona konfiskata towaru.

Ustawa ta nie zmienia w niczem przepisów ustaw i rozporządzeń, wydanych przeciw lichwie i spekulacji, a ukaranie wedle tej ustawy nie przesądza ukarania za ten sam czyn, o ile mieści on w sobie znamiona czynu w innych ustawach surowszą karą zagrożonego.

Do przeprowadzenia postępowania karnego i wydania orzeczeń powołane są w prawidłowym toku instancji organa Ministerstwa Aprowizacji, które przed rozstrzygnięciem muszą wysłuchać opinji właściwej komisji aprowizacyjnej.

Art.  11.

Niezawiśle od kar, nałożonych wedle art. 10, przysługuje Ministerstwu Aprowizacji w porozumieniu z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych prawo ściągnięcia od opornych nałożonych kontyngentów przy pomocy siły zdrojnej.

Przed wydaniem takiego zarządzenia należy wysłuchać opinji Państwowej Rady Aprowizacyjnej.

Art.  12.

Ustanowione w myśl ustawy z 29 lipca 1919 r., poz. 381 № 64 Dz. Praw, Rady i Komisje Aprowizacyjne utrzymuje się w mocy z zakresem działania, który określi osobna instrukcja Ministerstwa Aprowizacji.

Art.  13.

Ustawa ta wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 1919 r.

Z dniem tym tracą moc postanowienia ustawy z 29 lipca 1919 r. poz. 381 № 64 Dz. Praw.

Ustawa ta obowiązuje na całym obszarze ziem Rzeczypospolitej Polskiej z wyjątkiem obszaru b. dzielnicy pruskiej, dla której potwierdza się sekwestr na pszenicę, żyto, jęczmień, owies, mieszanki oraz groch.

Szczegółowe przepisy wykonawcze wyda Minister dzielnicy tej po porozumieniu z organizacjami wytwórców i spożywców.

Art.  14.

Wykonanie tej ustawy porucza się Ministrowi Aprowizacji w porozumieniu z właściwymi ministrami.

¹ Art. 3:

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 1920 r. (Dz.U.20.6.40) zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 stycznia 1920 r.

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 20 lutego 1920 r. (Dz.U.20.19.94) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 marca 1920 r.