Obrót ziemiopłodami w roku gospodarczym 1919/1920.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.64.381

Akt utracił moc

Wersja od: 12 sierpnia 1919 r.

USTAWA

z dnia 29 lipca 1919 r.

o obrocie ziemiopłodami w roku gospodarczym 1919/1920.

Art.  1.

Prawo handlu pszenicą, żytem, jęczmieniem, owsem i przetworami tych zbóż oraz ich przewóz kolejami i statkami przysługuje wyłącznie Rządowi. Handel innemi ziemiopłodami wewnątrz Państwa jest wolny. Przeróbka ziemniaków i handel przetworami ziemniaczanemi podlega przepisom zawartym w art. 6 niniejszej ustawy.

Art.  2.

Przy Ministerstwie Aprowizacji powstaje jako stały organ doradczy Państwowa Rada Aprowizacyjna, składająca się z 30 członków, w tem 10 posłów sejmowych, 10 przedstawicieli wielkich miast i ośrodków przemysłowych i 10 przedstawicieli zrzeszeń rolniczych.

Posłów wyznacza Sejm, zaś resztę powołuje Rada Ministrów na wniosek Ministra Aprowizacji.

W całej Państwowej Radzie Aprowizacyjnej połowę głosów winni mieć przedstawiciele wytwórców, drugą przedstawiciele spożywców.

Przewodniczącym Państwowej Rady Aprowizacyjnej jest z urzędu Minister Aprowizacji.

Art.  3.

Całokształtem spraw aprowizacyjnych w obrębie powiatów kierują organy samorządu lokalnego za pośrednictwem wybranych w tym celu komisji aprowizacyjnych: powiatowych, miejskich i gminnych.

Przewodniczącym każdej z tych komisji jest naczelnik odnośnego samorządowego organu lub osoba przez niego wyznaczona.

Zadaniem komisji aprowizacyjnych będzie dla obszaru każdej z nich:

a) regulowanie wyżywienia ludności miejskiej i bezrolnej, w szczególności, w granicach normy przez Ministerstwo Aprowizacji ustalonej, racjonowanie przetworów zboża, udzielanie zezwoleń przewozowych i zezwoleń dla spożywców na zakup drobnych ilości zboża na własną potrzebę wprost u wytwórcy oraz pozwoleń wymiany i zakupu zboża na zasiew;

b) kontrola organizacji upoważnionych do handlu zbożem i jego przetworami, tudzież oznaczenie cen tych przetworów, chleba i innych artykułów spożywczych - według norm przez Ministerstwo Aprowizacji ustalonych;

c) nadzór nad rozdziałem artykułów pierwszej potrzeby i środków potrzebnych dla produkcji rolnej pomiędzy rolników.

Skład komisji i sposób urzędowania określi osobna instrukcja, którą wyda Minister Aprowizacji.

Art.  4.

Wykonanie uprawnień nadanych Ministerstwu Aprowizacji art. 1-ym tudzież obowiązku ułatwień w nabywaniu przez rolników i ludność bezrolną artykułów pierwszej potrzeby i środków, niezbędnych dla produkcji rolniczej, powierza ono w pierwszym rzędzie władzom samorządnym, organizacjom rolniczym i społecznym na warunkach przez Ministerstwo określonych, udzielając im w razie potrzeby odpowiednich kredytów-w drugim rzędzie wykonać może Ministerstwo Aprowizacji te uprawnienia i obowiązek powyższy przez własne organizacje handlowe.

Te artykuły pierwszej potrzeby i środki produkcji, które Ministerstwo Aprowizacji posiada lub w przyszłości nabędzie, winno oddać powyższym instytucjom, w celu rozsprzedania miejscowej ludności.

Art.  4a.

Rządowi, względnie Ministerstwu Aprowizacji, w porozumieniu z Państwową Radą Aprowizacyjną przysługuje prawo naznaczenia terminu dostawy do monopolu następujących ilości zboża: rolnikom, posiadającym od 10 do 30 morgów-nie więcej niż 25 kgr. z morga polskiego ziemi ornej; posiadającym 30-100 morgów-nie więcej niż 75 kgr. z morga ziemi ornej; posiadającym ponad 100 morgów-nie więcej niż 150 kgr. z morga ziemi ornej.

Dla producentów posiadających mniej niż 10 morgów termin dostawy oznaczony być nie może.

Art.  5.

Ceny na zboże i przetwory zbożowe wymienione w art. 1 ustanawia Ministerstwo Aprowizacji w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Dóbr Państwowych i Państwową Radą Aprowizacyjną. Ceny te muszą pokrywać koszta produkcji w odpowiedniem ustosunkowaniu do cen artykułów pierwszej potrzeby.

Art.  6.

Ministerstwo Aprowizacji w porozumieniu z Państwową Radą Aprowizacyjną wydaje pozwolenie na przerób ziemniaków w zakładach przemysłowych, określając ilości ziemniaków, jakie mogą uledz przeróbce w każdym zakładzie przemysłowym. W kampanji r. 1919/1920 Ministerstwo Aprowizacji w porozumieniu z Państwową Radą Aprowizacyjną wyda pozwolenie na uruchomienie nielicznej ilości gorzelń dla dostarczenia spirytusu na cele techniczne. Produkcja fabryk przetworów ziemniaczanych, z wyjątkiem gorzelni, jest zajętą na rzecz Ministerstwa Aprowizacji.

Art.  7.

Wywóz zboża i ziemniaków, tudzież przetworów żywnościowych, z nich uzyskanych, poza granice państwa jest zakazanym.

Zezwolenia w wyjątkowych wypadkach udzielają właściwe organa państwowe po wysłuchaniu zdania Ministerstwa Aprowizacji i Państwowej Rady Aprowizacyjnej.

W razie zgodnego sprzeciwu obu tych czynników zezwolenie na wywóz nie może być udzielone.

Art.  8.

Naczelny nadzór nad działalnością władz i organizacji pracujących wedle art. 3 i 4 tej ustawy przysługuje Ministrowi Aprowizacji, który ma prawo wydawania po wysłuchaniu zdania Państwowej Rady Aprowizacyjnej, w granicach nakreślonych postanowieniami niniejszej ustawy, wszelkich rozporządzeń, zapewniających ludności możliwie najlepsze wyżywienie i zaopatrzenie w artykuły koniecznej potrzeby i środki potrzebne dla produkcji rolniczej.

Art.  9.

Karze aresztu od dni 14 do miesięcy sześciu lub grzywnie od 100 do 100.000 mk. względnie- 150 do 150.000 kor. ulegnie, kto wbrew przepisom tej ustawy lub rozporządzeniom wydanym przez Ministra Aprowizacji na mocy upoważnienia, zawartego w art. 8:

1) sprzeda lub w inny sposób odstąpi zboże albo przetwory zbożowe i ziemniaczane (art. 6) osobom lub organizacjom do handlu takiego w myśl tej ustawy nie uprawnionym;

2) nie mając uprawnienia do zakupu zboża, przetworów zbożowych i ziemniaczanych zakupuje je lub w inny sposób dla handlu nabywa;

3) ilości zboża nałożonych w myśl art. 4a w terminie mu naznaczonym nie odstawia bez uzasadnionej przyczyny;

4) kupuje i gromadzi dla własnego użytku zapasy zboża lub jego przetworów ponad potrzebę;

5) za zboże lub jego przetwory i za artykuły pierwszej potrzeby, tudzież środki niezbędne dla produkcji rolnej pobiera w pieniądzach lub innych korzyściach cenę wyższą ponad ustanowioną przez powołane do tego władze;

6) bez upoważnienia wystawionego przez kompetentną władzę przewozi zboże lub jego przetwory statkami lub kolejami.

Tej samej karze podlega każdy, kto pośrednio lub bezpośrednio do popełnienia czynu przestępnego pomaga, w nim współdziała, do jego spełnienia doradza.

Usiłowanie będzie karane.

Obie powyższe kary można nałożyć łącznie.

W razie nielegalnego przewozu, sprzedaży, kupna lub przekroczenia cen obowiązujących winna być prócz przewidzianych powyżej kar zarządzoną konfiskata towaru.

Ukaranie wedle tej ustawy nie przesądza ukaraniu za ten sam czyn, o ile on mieści w sobie znamiona czynu w innych ustawach karą surowszą zagrożonego.

Do przeprowadzenia postępowania karnego i wydania orzeczeń powołane są w prawidłowym toku instancji organy Ministerstwa Aprowizacji, które przed rozstrzygnieńciem muszą wysłuchać opinji właściwej Komisji Aprowizacyjnej.

Art.  10.

Ustawa niniejsza uzyskuje moc obowiązującą z chwilą ogłoszenia jej w Dzienniku Praw Państwa Polskiego.

Art.  11.

Wykonanie tej ustawy powierza się Ministrowi Aprowizacji w porozumieniu z właściwymi Ministrami.