Obrót solą.
Dz.U.1932.65.609
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SKARBU
z dnia 19 lipca 1932 r.
o obrocie solą.
a) od soli warzonej lub białej soli kamiennej 13 zł 50 gr
b) od szarej soli kamiennej 8 zł 50 gr.
Wymienione w ustępie poprzednim stawki będą stosowane również przy obliczaniu opłaty monopolowej od soli wyprodukowanej i sprzedawanej w kraju.
Sól przeznaczona na cele przemysłowe i hodowlano-rolnicze nie podlega opłacie należytości monopolowej.
Za hurtową sprzedaż soli kuchennej uważa się sprzedaż tej soli w ilościach od 50 kg wzwyż jednorazowo.
Osoby, posiadające zezwolenie na hurtową sprzedaż soli kuchennej, nazywane są w dalszym ciągu niniejszego rozporządzenia hurtownikami.
Hurtownicy obowiązani są prowadzić sprzedaż soli osobiście. Powierzanie prowadzenia sprzedaży innym osobom (zastępcom) wymaga zezwolenia Dyrekcji Polskiego Monopolu Solnego; do Dyrekcji Polskiego Monopolu Solnego, prócz wydania zezwolenia na prowadzenie sprzedaży przez zastępcę, należy także zatwierdzanie osoby zastępcy.
Hurtownikom będącym osobami fizycznemi zezwolenia na prowadzenie sprzedaży przez zastępcę mogą być wydawane tylko w wyjątkowych wypadkach i na ściśle określony czas.
Hurtownicy obowiązani są do natychmiastowego usunięcia ustanowionego zastępcy, o ile zajdą lub zostaną ujawnione okoliczności, wykluczające daną osobę od pełnienia czynności zastępcy (§ 14).
Dyrekcja Polskiego Monopolu Solnego może zażądać od hurtownika usunięcia ustanowionego zastępcy w określonym przez siebie terminie:
Przeniesienie przedsiębiorstwa sprzedaży do innego lokalu lub otworzenie filji przedsiębiorstwa wymaga zezwolenia Dyrekcji Polskiego Monopolu Solnego.
Zezwolenia na rozdzielcze składy soli wydawane będą tylko związkom stowarzyszeń spożywców i uprawniają do zaopatrywania w sól wyłącznie zakładów sprzedaży, prowadzonych przez te związki lub przez poszczególne należące do związku stowarzyszenia spożywców.
Hurtownicy, posiadający zezwolenia na hurtownie soli, oprócz prowadzenia sprzedaży soli kuchennej, obowiązani są do sprzedawania również soli przeznaczonej na cele przemysłowe i hodowlano-rolnicze, a to przy zastosowaniu się do postanowień paragrafów 33 - 45 niniejszego rozporządzenia.
W zezwoleniu wymienia się:
Zezwolenia na określony czas nie mogą być wydawane za okres dłuższy od 1 roku.
W tym celu Dyrekcja Polskiego Monopolu Solnego winna zażądać od osób, ubiegających się o nadanie zezwolenia, przedstawienia odpowiednich dowodów.
Niezależnie od tego rabatu Dyrekcja Polskiego Monopolu Solnego może przyznawać hurtownikom, prowadzącym hurtownie w odległości ponad 5 km od najbliższej stacji kolejowej względnie saliny, bonifikatę na koszta przewozu kołowego.
Dyrekcja Polskiego Monopolu Solnego może zmieniać wysokość przyznanego hurtownikowi rabatu względnie bonifikaty; obniżenie rabatu względnie bonifikaty bez zgody hurtownika, wymaga wypowiedzenia rabatu lub bonifikaty na jeden rok naprzód.
Postanowienia ustępu poprzedniego dotyczą tylko zapasu soli posiadanego przez hurtowników w granicach zapasu określonego przez Dyrekcję Polskiego Monopolu Solnego (§ 17 punkt c).
Od decyzyj tych przysługuje prawo odwołania do Ministra Skarbu.
Odwołania winny być wnoszone za pośrednictwem Dyrekcji Polskiego Monopolu Solnego, najpóźniej w ciągu dni 14 licząc od dnia następnego po doręczeniu odnośnej decyzji.
Rozstrzygnięcie wydane przez Ministra Skarbu jest ostateczne w administracyjnym toku instancji.
Odwołanie wstrzymuje wykonanie decyzji Dyrekcji Polskiego Monopolu Solnego, aż do rozstrzygnięcia odwołania przez Ministra Skarbu. Wyjątek stanowią decyzje o zmianie rabatów względnie bonifikat przyznanych hurtownikom; odwołania od tych decyzyj nie wstrzymują wykonania decyzji, natomiast uchylenie lub zmiana decyzji powoduje co do wysokości rabatu względnie bonifikaty odpowiednie skutki wstecz od daty, od której zaskarżona decyzja weszła w życie.
W wypadkach, gdy chodzi o odwołania w sprawach orzeczeń o wygaśnięciu lub cofnięciu zezwoleń na hurtową sprzedaż soli, jeżeli pozostawienie hurtownika w jego prawach mogłoby narazić interesa Polskiego Monopolu Solnego na straty, Dyrekcja Polskiego Monopolu Solnego może zawiesić hurtownika w jego prawach, aż do decyzji Ministra Skarbu.
W razie niewyznaczenia takiego terminu likwidacji Dyrekcja Polskiego Monopolu Solnego obowiązana jest na żądanie byłego hurtownika, zgłoszone nie później niż w 14 dni po cofnięciu lub wygaśnięciu koncesji, wykupić posiadany przez hurtownika zapas soli w granicach odpowiadających zapasowi, o którym mowa w § 17 p. c) po cenie, obowiązującej w chwili wykupu, zmniejszonej o rabat przysługujący hurtownikowi, oraz o ewentualne potrącenia, wynikające z zepsucia jakości soli.
Za środek ogólnego skażenia uważa się olej mineralny w stosunku 1 kg oleju na 1 q soli.
Jako środki szczególnego skażenia używane będą następujące domieszki na 1 q soli:
Minister Skarbu może zezwolić na prośbę zainteresowanego przedsiębiorstwa na stosowanie również innych środków szczególnego skażenia soli, przeznaczonej na cele przemysłowe, lub na stosowanie wyżej wymienionych środków w innym stosunku do soli.
Skażenie soli, z wyjątkiem wypadków, o których mowa w § 36 punkt a i b, następować będzie w zakładach przedsiębiorstwa "Polski Monopol Solny" lub w salinach prywatnych, dostarczających sól na zlecenie przedsiębiorstwa "Polski Monopol Solny".
O ile skażenie odbywa się w salinie prywatnej, winno ono być przeprowadzone w obecności urzędnika kontroli skarbowej, sprawującego nadzór nad saliną.
Sól przemysłowa skażona środkami szczególnego skażenia oraz sól nieskażona po cenach soli przeznaczone] na cele przemysłowe, może być sprzedawana tylko tym osobom, które uzyskają odpowiednie zezwolenie urzędu skarbowego akcyz i monopolów państwowych.
W wypadkach wymienionych pod a i b zezwolenia mogą być wydawane tylko pod warunkiem, iż skażenie będzie przeprowadzone w przedsiębiorstwie przemysłowem nabywającem sól, pod kontrolą organów skarbowych.
Organa skarbowe, nadzorujące w wypadkach wymienionych pod a) i b) skażenie soli winny stwierdzać przed skażeniem należyte własności środka skażającego oraz czuwać by sól była skażona dokładnie w sposób, czyniący ją niezdatną do spożycia przez ludzi.
Zezwolenia na nabycie białej soli mogą być wydawane tylko w razie stwierdzenia przez władzę przemysłową, że do danego celu przemysłowego może być użyta jedynie biała sól.
Zezwolenia będą wydawane na określony czas i na określoną ilość soli z zaznaczeniem środka skażającego względnie z zaznaczeniem, iż zezwolenie wydaje się na sól nieskażoną (wzór zezwolenia załącznik Nr. 3).
Urząd skarbowy akcyz i monopolów państwowych, wydając takie zezwolenie, udzielać będzie jego odpisu zakładowi, w którym sól ma być nabyta; przed otrzymaniem odpisu zezwolenia nie wolno wydawać soli.
Na zezwoleniu względnie na jego odpisie będzie wpisywana każda ilość soli wydanej na cele przemysłowe, aż do wyczerpania całego uprawnienia w czasie dozwolonym.
Do nabywania soli bydlęcej skażonej nie potrzeba zezwolenia.
Sól w bryłach (sól spiżowa, w kruchach i omoki) dla bydła, może być sprzedawana tylko tym osobom, które przedstawią zaświadczenie zarządu gminy lub sołtysa o ilości głów posiadanego inwentarza żywego, dla którego sól ma być przeznaczona; na zaświadczenia takie, które wydawane będą z ważnością na jeden rok nie wolno sprzedawać więcej, niż po 14 kg soli w bryłach na 1 konia lub krowę i po 5 kg na każdą ze sztuk innego inwentarza żywego.
Każdorazowa sprzedaż soli w bryłach powinna być odnotowywana na zaświadczeniu w sposób analogiczny do przewidzianego w ustępie końcowym § 37.
Sól przemysłowa skażona środkami szczególnego skażenia, poza zakładami przedsiębiorstwa "Polski Monopol Solny", może być sprzedawana tylko przez hurtownie soli.
Sól bydlęcą skażoną oraz sól w bryłach dla bydła oprócz zakładów przedsiębiorstwa "Polski Monopol Solny" i hurtowni soli, mogą sprzedawać osoby, które na taką sprzedaż uzyskają osobne zezwolenie urzędu skarbowego akcyz i monopolów państwowych.
Zezwolenia takie mogą być cofane bez podania powodów za jednomiesięcznem wypowiedzeniem.
Hurtownie soli otrzymywać będą od przedsiębiorstwa "Polski Monopol Solny" przy zakupie soli przeznaczonej na cele przemysłowe i hodowlano-rolnicze, rabat w wysokości 10 % ceny wymienionych rodzajów soli, ustanowionej przez Ministra Skarbu.
Do praw i obowiązków hurtowników, prowadzących hurtownie soli, w sprawach związanych ze sprzedażą soli, przeznaczonej na cele przemysłowe i hodowlano - rolnicze, odnoszą się postanowienia paragrafów 17 p. b), g), h), i) 21 ustęp drugi i 22 niniejszego rozporządzenia; postanowienia § 23 będą miały zastosowanie tylko w granicach zapasu soli na cele przemysłowe lub hodowlano-rolnicze, odpowiadającego przeciętnej jednomiesięcznej sprzedaży tej soli przez daną hurtownię w ostatnim roku kalendarzowym.
Mniejsze ilości soli osoby, o których mowa w poprzednim ustępie, mogą zakupywać w hurtowniach soli.
Wspomniane przedsiębiorstwa i osoby obowiązane są przytem przechowywać przez okres 2 lat zezwolenia względnie zaświadczenia, na podstawie których została dokonana sprzedaż danych rodzajów soli.
Powyższe świadectwa przewozowe, o ile są wysyłane z saliny prywatnej, przesyłającej sól na zlecenie przedsiębiorstwa "Polski Monopol Solny" powinny być podpisywane przez urzędnika kontroli skarbowej, dozorującego salinę i przez ekspedytora saliny.
W hurtowniach soli świadectwo podpisuje hurtownik lub jego zastępca.
Świadectwo towarzyszy przesyłce, wtórnik zaś przesyła się do inspektora kontroli skarbowej właściwego dla miejsca przeznaczenia przesyłki, który zarządza sprawdzenie odbioru przesyłki, wyniki sprawdzenia zaznacza na wtórniku poczem zwraca wtórnik do miejsca wysłania.
Rachunki przedsiębiorstwa "Polski Monopol Solny", o ile uwzględniają wszystkie pozycje przewidziane we wzorze świadectwa przewozowego uważa się za zastępujące to świadectwo.
O nadejściu przesyłki soli odbiorca obowiązany jest zawiadomić właściwego urzędnika kontroli skarbowej, który powinien umożliwić niezwłoczny odbiór przesyłki ze stacji oraz czuwać, by w czasie wyładowania i przewozu soli do przedsiębiorstwa nie popełniono nadużyć, aby skażenie było przeprowadzone należycie, a sól przerabiana w stanie nieskażonym nie była użyta do innych celów niż określone w zezwoleniu.
Z dniem 31 grudnia 1933 roku koncesje na wolne składy soli, wydane przed wejściem w życie rozporządzenia niniejszego, o ile na mocy dotychczasowych przepisów wcześniej nie wygasną lub nie zostaną cofnięte, wygasają..
Równocześnie traci moc obowiązującą, z zastrzeżeniem wynikającem z postanowień § 54 niniejszego rozporządzenia, rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 24 listopada 1930 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r. o wprowadzeniu jednolitego monopolu sprzedaży soli na obszarze całej Rzeczypospolitej (Dz. U. R. P. Nr. 87, poz. 686).
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 11 lipca 1933 r. (Dz.U.33.53.405) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 lipca 1933 r.
- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 11 lipca 1933 r. (Dz.U.33.53.405) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 lipca 1933 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »