Obrót solą.
Dz.U.1933.102.795
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SKARBU
z dnia 17 grudnia 1933 r.
o obrocie solą.
Wyraz "sól", używany w niniejszem rozporządzeniu, o ile w poszczególnych postanowieniach nie wskazuje się specjalnego rodzaju lub przeznaczenia soli, oznacza wszelką sól jadalną w pojęciu ustępu poprzedniego, bez względu na jej przeznaczenie.
Sprzedawcy soli są obowiązani sprzedawać tę sól ściśle po cenach taryfowych, ustalanych przez Ministra Skarbu.
W województwach: wileńskiem, nowogródzkiem, poleskiem i wołyńskiem hurtownicy obowiązani są sprzedawać w hurtowej sprzedaży soli sól szarą, przeznaczoną na spożycie przez ludzi po cenie o 10% niższej od ceny taryfowej, inne zaś rodzaje soli po cenie, określonej w ustępie poprzednim.
Hurtownicy obowiązani są ponadto do:
Sól przywożona z zagranicy lub z obszaru w. m. Gdańska podlega opłacie należytości monopolowej w wysokości, licząc od 100 kg:
Sól przemysłowa sprzedawana będzie z reguły jako sól skażona, a jedynie w przypadkach wymienionych w § 15 w stanie nieskażonym.
Sól bydlęca sprzedawana będzie bądź jako sól skażona (mielona lub w brykietach), bądź też jako sól w bryłach (sól spiżowa w kruchach i omoki).
Obrót solą przemysłową i bydlęcą niezależnie od przepisów postanowień ogólnych niniejszego rozporządzenia podlega ograniczeniom, zawartym w §§ 13-23.
Za środek ogólnego skażenia uważa się olej mineralny, użyty w stosunku 1 kg oleju na 1 q soli.
Jako środki szczególnego skażenia używane być mogą, zależnie od przeznaczenia soli do poszczególnych rodzajów przemysłu, następujące domieszki na 1 q soli:
Izby Skarbowe (Urząd Wojewódzki Śląski) mogą zezwalać na prośbę zainteresowanych przedsiębiorstw na stosowanie, o ile tego wymagają warunki produkcji w danym przemyśle, również innych środków szczególnego skażenia soli, przeznaczonej na cele przemysłowe, lub na stosowanie wyżej wymienionych środków w innym stosunku do soli.
Skażenie soli, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w § 15 p. c), następować będzie w zakładach przedsiębiorstwa, "Polski Monopol Solny" lub w salinach prywatnych, dostarczających sól na zlecenie przedsiębiorstwa "Polski Monopol Solny".
O ile skażenie odbywa się w salinie prywatnej, ma ono być przeprowadzone w obecności urzędnika kontroli skarbowej, sprawującego nadzór nad saliną.
Sól przemysłowa, skażona środkami szczególnego skażenia oraz sól nieskażona po cenie soli przemysłowej może być sprzedawana tylko osobom, które uzyskają odpowiednie zezwolenie urzędu skarbowego akcyz i monopolów państwowych.
W przypadkach, wymienionych pod c), zezwolenia mogą być wydawane tylko pod warunkiem, iż skażenie będzie przeprowadzone w przedsiebiorstwie przemysłowem, nabywajacem sól, pod kontrolą organów skarbowych.
Zezwolenia na nabycie białej soli mogą być wydawane tylko w razie stwierdzenia przez władzę przemysłową, że dla danego celu przemysłowego może być użyta jedynie sól biała.
Zezwolenia będą wydawane na określony czas i na określoną ilość soli z zaznaczeniem środka skażającego, względnie z zaznaczeniem, iż zezwolenie wydaje się na sól nieskażoną (wzór zezwolenia załącznik Nr. 2).
Urząd skarbowy akcyz i monopolów państwowych, wydając takie zezwolenie, udzielać będzie jego odpisu hurtownikowi, u którego przedsiębiorca pragnie nabyć sól, jeżeli zaś sól ma być zakupiona w zakładach Polskiego Monopolu Solnego - Dyrekcji Polskiego Monopolu Solnego; przed otrzymaniem odpisu zezwolenia nie wolno wydawać soli.
Na zezwoleniu, względnie na jego odpisie, będzie wpisywana każda ilość soli wydanej na cele przemysłowe, aż do wyczerpania całego uprawnienia w czasie zezwolenia.
Do nabycia soli bydlęcej skażonej (mielonej i w brykietach) nie potrzeba zezwolenia.
Sól bydlęca w bryłach (sól spiżowa w kruchach i omoki) może być sprzedawana tylko tym osobom, które przedstawią zaświadczenie zarządu gminy o ilości głów posiadanego inwentarza żywego, dla którego sól ma być przeznaczona; na zaświadczenia takie, które wydawane będą z ważnością na jeden rok, nie wolno sprzedawać więcej, jak po 7 kg soli w bryłach na konia lub krowę i po 3 kg na owcę lub kozę.
Na potrzeby inwentarza, stanowiącego własność instytucyj państwowych, sól bydlęca kruchowa będzie wydawana na podstawie pisemnego zapotrzebowania odnośnych władz państwowych.
Każdorazowa sprzedaż soli w bryłach powinna być odnotowana na zaświadczeniu lub zapotrzebowaniu w sposób analogiczny, jak w ustępie końcowym § 17.
Sól przemysłową skażoną oraz sól bydlęcą w bryłach, oprócz zakładów przedsiębiorstwa "Polski Monopol Solny", sprzedawać będą tylko hurtownie soli.
Sól bydlęcą skażona (mieloną i w brykietach) oprócz zakładów przedsiębiorstwa "Polski Monopol Solny" i hurtowni sprzedawać mogą i inne osoby, pod warunkiem, iż zgłoszą właściwemu urzędowi skarbowemu akcyz i monopolów państwowych prowadzenie sprzedaży tej soli; zgłoszenie powinno być uskutecznione przed rozpoczęciem sprzedaży. W razie zlikwidowania tej sprzedaży, osoby, o których mowa, powinny zawiadomić o tem urząd skarbowy akcyz i monopolów państwowych najpóźniej w ciągu trzech dni od daty zlikwidowania sprzedaży.
Przedsiębiorstwo "Polski Monopol Solny" sprzedawać będzie sól bydlęcą skażoną, o ile chodzi o innych odbiorców, aniżeli hurtownicy, tylko w ładunkach całowagonowych.
Również soli bydlęcej skażonej (mielonej i w brykietach) nie wolno używać do celów niezgodnych z przeznaczeniem tej soli.
Soli przemysłowej nie wolno przydzielać ani używać na cele przemysłu spożywczego, z wyjątkiem przemysłu rybnego.
Powyższe świadectwa przewozowe, o ile są wysyłane z saliny prywatnej, powinny być podpisane przez urzędnika kontroli skarbowej, dozorującego salinę i przez przedstawiciela saliny.
W hurtowniach soli świadectwo podpisuje hurtownik, lub jego następca.
Świadectwo towarzyszy przesyłce, wtórnik zaś przesyła się organowi kontroli skarbowej właściwemu dla miejsca przeznaczenia przesyłki, który zarządza sprawdzanie odbioru przesyłki, wynikł sprawdzenia zaznacza na wtórniku, poczem zwraca wtórnik do miejsca wysłania.
Rachunki przedsiębiorstwa "Polski Monopol Solny", o ile uwzględniają wszystkie pozycje, przewidziane we wzorze świadectwa przewozowego, uważa się za zastępujące to świadectwo.
O nadejściu przesyłki soli odbiorca obowiązany jest zawiadomić właściwego urzędnika kontroli skarbowej, który powinien umożliwić niezwłoczny odbiór przesyłki ze stacji oraz czuwać, by w czasie wyładowania i przewozu soli do przedsiębiorstwa nie popełniono nadużyć, aby skażenie przeprowadzone było należycie, a sól przerabiana w stanie nieskażonym nie była użyta do innych celów, niż określone w zezwoleniu.
Równocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 19 lipca 1932 r. o obrocie solą (Dz. U. R. P. Nr. 65, poz. 609).
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
Wzór Nr. 1
do § 6.
KSIĘGA PRZYCHODU I ROZCHODU SOLI
oraz
NALEŻNOŚCI I WPŁAT
Wzór Nr. 2
do § 17.
ZEZWOLENIE.
Wzór Nr. 3
do § 22.
GRZBIET ŚWIADECTWA Nr. .....
Wzór Nr. 3
do § 26.
KSIĘGA PRZYCHODU i KONTROLI ROZCHODU SOLI
Wzór Nr. 5
do § 27.
KSIĘGA KONTROLI SKAŻANIA SOLI
Wzór Nr. 6
do § 27.
KSIĘGA KONTROLI SOLI NIESKAŻONEJ
- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 20 października 1934 r. (Dz.U.34.97.887) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1934 r.
- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 20 stycznia 1936 r. (Dz.U.36.6.62) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 stycznia 1936 r.
- zmieniony przez § 5 rozporządzenia z dnia 18 czerwca 1936 r. o cenach soli i solanki (Dz.U.36.48.347) z dniem 1 lipca 1936 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »