Obrót przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny wierzytelnościami nabywanymi od podmiotów objętych obowiązkowym systemem gwarantowania, w których powstało niebezpieczeństwo niewypłacalności.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2009.156.1236

Akt utracił moc
Wersja od: 23 września 2009 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA FINANSÓW 1
z dnia 10 września 2009 r.
w sprawie obrotu przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny wierzytelnościami nabywanymi od podmiotów objętych obowiązkowym systemem gwarantowania, w których powstało niebezpieczeństwo niewypłacalności

Na podstawie art. 4 ust. 2a ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 711 i Nr 144, poz. 1176) zarządza się, co następuje:
Rozporządzenie określa szczegółowe warunki, zakres i tryb obrotu przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny, zwany dalej "Funduszem", wierzytelnościami nabywanymi przez Fundusz od podmiotów objętych obowiązkowym systemem gwarantowania na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, zwanych dalej "podmiotami", w których powstało niebezpieczeństwo niewypłacalności.
Fundusz, działając w zakresie udzielania pomocy podmiotom, nabywa i zbywa wierzytelności, o których mowa w § 3.
1.
Fundusz może nabywać niewymagalne wierzytelności pieniężne podmiotów, wynikające z czynności bankowych, które spełniają warunki do zakwalifikowania do kategorii "normalne" lub "pod obserwacją" na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 8 lit. c ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223).
2.
Fundusz nabywa wierzytelności, o których mowa w ust. 1:
1)
bezsporne co do zasady, wielkości i terminów wymagalności;
2)
istnienie, których wynika z wyraźnie oznaczonego stosunku zobowiązaniowego;
3)
zbywalne;
4)
nieobciążone prawami na rzecz osób trzecich, a także niezajęte w postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym;
5)
w stosunku do których w relacji między podmiotem a dłużnikiem nie przysługuje dłużnikowi prawo zgłoszenia zarzutu potrącenia, zwolnienia z długu, niespełnienia świadczenia.
Nabywanie przez Fundusz wierzytelności podmiotów może być finansowane wyłącznie ze środków funduszu pomocowego w wysokości nieprzekraczającej 20 % tego funduszu do wykorzystania na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego udzielenie pomocy w postaci nabycia wierzytelności.
1.
Nabycie przez Fundusz wierzytelności następuje na wniosek zainteresowanego podmiotu.
2.
Podmiot występujący z wnioskiem o nabycie wierzytelności powinien dołączyć do wniosku wykaz wierzytelności oferowanych do zbycia wraz z ich opisem oraz kompletem dokumentów pozwalających na ocenę stanu prawnego i faktycznego tych wierzytelności.
3.
Opis, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać w szczególności:
1)
oznaczenie dłużnika podmiotu wraz z przedstawieniem jego sytuacji finansowej;
2)
kwotę wierzytelności ze wskazaniem należności głównej, odsetek i innych należności ubocznych;
3)
datę powstania wierzytelności oraz terminy i warunki jej spłaty;
4)
informacje o ustanowionych zabezpieczeniach wierzytelności;
5)
informacje o przebiegu i terminowości dotychczasowych spłat wierzytelności.
1.
Fundusz ustala, które z oferowanych przez podmiot wierzytelności mogą zostać nabyte, i zawiadamia o tym podmiot w ciągu 20 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku.
2.
Przy wyborze wierzytelności do nabycia Fundusz kieruje się oceną sytuacji finansowej podmiotu-wnioskodawcy i analizą jakości wykazanych przez niego wierzytelności, ze szczególnym uwzględnieniem możliwości ich spłaty.
1.
Fundusz zawiera z podmiotem umowę cywilnoprawną, zwaną dalej "umową", określającą jej rodzaj oraz warunki nabycia wierzytelności tego podmiotu.
2.
Umowa powinna określać:
1)
termin nabycia przez Fundusz wierzytelności;
2)
cenę wierzytelności;
3)
formę i terminy zapłaty przez Fundusz.
1.
Fundusz może zbyć wierzytelność za cenę niższą niż cena jej nabycia, z zastrzeżeniem § 9 ust. 4.
2.
Cena zbycia wierzytelności nie może być niższa niż 50 % ceny jej nabycia.
1.
W umowie można zastrzec możliwość odkupu tej wierzytelności przez podmiot zbywający.
2.
Umowa, w części dotyczącej odkupu, powinna określać:
1)
termin, do którego podmiot może wykonać prawo odkupu wierzytelności;
2)
cenę odkupu;
3)
formę i terminy zapłaty przez podmiot.
3.
Cena odkupu, o której mowa w ust. 2 pkt 2, powinna uwzględniać cenę zakupu wierzytelności wraz z kosztami związanymi z zakupem poniesionymi przez Fundusz, powiększoną co najmniej o stopę oprocentowania, jaka jest pobierana przy udzielaniu podmiotom pomocy w formie pożyczki, oraz pomniejszoną o kwotę stanowiącą różnicę między częścią wierzytelności odzyskaną przez Fundusz w okresie od nabycia tej wierzytelności od podmiotu do jej odkupu przez podmiot a kosztami poniesionymi przez Fundusz w związku z odzyskaniem tej części wierzytelności.
4.
W przypadku skorzystania przez podmiot zbywający z prawa odkupu zastrzeżonego w umowie, cena zbycia wierzytelności przez Fundusz nie może być niższa niż cena odkupu, ustalona zgodnie z ust. 3.
5.
Fundusz, w terminie określonym w umowie, przekaże podmiotowi odkupującemu wierzytelności informacje o rodzajach i skutkach działań, jakie podjął w stosunku do dłużnika.
Nabywając wierzytelność, co do której zostało zastrzeżone prawo odkupu, Fundusz może żądać ustanowienia zabezpieczenia należności wynikających z takiej wierzytelności.
1.
Fundusz może zbyć osobie trzeciej, z zastrzeżeniem § 12, nabytą od podmiotu wierzytelność, o ile w umowie nie postanowiono inaczej.
2.
Nabyte od podmiotów wierzytelności, z zastrzeżeniem § 12, Fundusz zbywa w drodze pisemnego przetargu nieograniczonego lub w drodze oferty ogłoszonej publicznie (sprzedaż publiczna). W ofercie ogłoszonej publicznie Fundusz określa cenę sprzedaży wierzytelności.
3.
Zamiar sprzedaży wierzytelności Fundusz ogłasza co najmniej w jednym dzienniku o zasięgu ogólnopolskim oraz w miejscu publicznie dostępnym w swojej siedzibie.
4.
Wyznaczony przez Fundusz termin składania ofert nie może być krótszy niż 3 tygodnie od daty ogłoszenia przetargu.
5.
Przystępujący do przetargu wnoszą wadium w wysokości określonej przez Fundusz. Fundusz może odstąpić od pobierania wadium od przystępujących do danego przetargu.
6.
Fundusz dokonuje wyboru najkorzystniejszej oferty w ciągu dwóch tygodni od upływu terminu składania ofert. Kryterium wyboru najkorzystniejszej oferty stanowi cena zakupu od Funduszu wierzytelności oraz warunki płatności zaproponowane przez oferenta.
7.
Fundusz informuje o wyborze oferty, zamieszczając, w miejscu publicznie dostępnym w swojej siedzibie, ogłoszenie wskazujące firmę (nazwę) i siedzibę tego, którego ofertę wybrano.
8.
Fundusz zawiera z wybranym oferentem pisemną umowę sprzedaży wierzytelności nabytej uprzednio od podmiotu.
9.
O dokonanej sprzedaży wierzytelności Fundusz niezwłocznie zawiadamia dłużnika.
1.
W przypadku gdy wierzytelność nabyta przez Fundusz wynika z czynności objętych tajemnicą bankową, nabywcą wierzytelności może być tylko podmiot.
2.
Wierzytelność, o której mowa w ust. 1, nie może być zbywana w drodze publicznej sprzedaży.
3.
Fundusz zbywa wierzytelność, o której mowa w ust. 1, na podstawie oferty skierowanej wyłącznie do podmiotów lub w drodze przetargu ograniczonego, zapraszając do składania ofert imiennie oznaczone podmioty.
4.
Fundusz zaprasza do składania ofert taką liczbę podmiotów, nie mniejszą jednak niż dziesięć, która umożliwi wybór najkorzystniejszej oferty, konkurencję i sprawne zbycie wierzytelności.
5.
W sprawach dotyczących ofert, wnoszenia wadium i sprzedaży wierzytelności stosuje się także przepisy § 11 ust. 4-6 oraz ust. 8 i 9.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2
1 Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 216, poz. 1592).
2 Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 22 września 1999 r. w sprawie obrotu przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny wierzytelnościami nabywanymi od banków, w których powstało niebezpieczeństwo niewypłacalności (Dz. U. Nr 80, poz. 904), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 23 października 2008 r. o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1315).