Obrót i gospodarowanie reglamentowanymi metalami nieżelaznymi.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1951.45.336

Akt utracił moc

Wersja od: 6 listopada 1952 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU CIĘŻKIEGO

z dnia 4 czerwca 1951 r.

w sprawie obrotu i gospodarowania reglamentowanymi metalami nieżelaznymi.

Na podstawie art. 2 ust. 2 oraz art. 4 i 5 dekretu z dnia 5 sierpnia 1949 r. o reglamentacji niektórych surowców, półfabrykatów i wyrobów gotowych (Dz. U. R. P. z 1949 r. Nr 46, poz. 341 i z 1950 r. Nr 49, poz. 447) i w związku z § 2 rozporządzenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 7 maja 1951 r. w sprawie uznania metali nieżelaznych za reglamentowane oraz zgłoszenia do rejestracji tych metali (Dz. U. R. P. Nr 45, poz. 334) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Obrót i gospodarowanie na zasadach wyłączności metalami nieżelaznymi i ich stopami, stanowiącymi artykuły reglamentowane, zwanymi dalej "metalami reglamentowanymi", powierza się w odniesieniu do:

1) irydu - z wyłączeniem stopów - Mennicy Państwowej,

2) metali reglamentowanych w stanie chemicznie czystym, z wyjątkiem irydu oraz w odniesieniu do osmu, palladu, rodu, rutenu i ich stopów, jak również stopów irydu - Centrali Handlowej Przemysłu Chemicznego,

3) 1 złomu srebra pochodzącego ze skupu od indywidualnych posiadaczy oraz srebra w blokach wytwarzanych ze skupowanego złomu, a przeznaczonych na przerób na przedmioty użytku osobistego - Centrali Jubilerskiej,

4) 2 metali wymienionych w pkt 1, 2 i 3 w stanie innym niż określone w tych punktach oraz w odniesieniu do metali reglamentowanych nie wymienionych w tych punktach w postaci:

a) półfabrykatów - Centrali Handlowej Metali Nieżelaznych,

b) rud i koncentratów - Centralnemu Zarządowi Przemysłu Metali Nieżelaznych,

c) złomu i innych odpadków - Centralnemu Zarządowi Gospodarki Złomem.

2. Jednostki, określone w ust. 1, mogą dokonywać skupu i obrotu reglamentowanych metali przez inne przedsiębiorstwa gospodarki uspołecznionej, organizacje gospodarcze oraz osoby, które uzyskały odpowiednie zezwolenie na wykonanie czynności handlowych, albo wyrazić zgodę na dokonywanie obrotu przez te przedsiębiorstwa, organizacje lub osoby.

§  2.

1. Metali reglamentowanych nie wolno niszczyć ani też porzucać.

2. Reglamentowane metale powinny być używane zgodnie z zasadami oszczędności zawartymi w obowiązujących przepisach oraz wymogami planowej i racjonalnej gospodarki.

3. W przypadku, gdy w przydziale metalu reglamentowanego nie oznaczono celu, na jaki metal ma być użyty, cel ten powinna oznaczyć przy sprzedaży jednostka uprawniona do obrotu zgodnie z zasadami ustalonymi przez Państwową Komisję Planowania Gospodarczego - Biuro do Spraw Gospodarki Metalami Nieżelaznymi.

4. Jednostka uprawniona do obrotu metalami reglamentowanymi pouczy przy sprzedaży nabywcę o skutkach niewłaściwego zużycia nabywanych metali.

§ 3. Jednostki wymienione w § 1 ust. 1 uprawnione są w zakresie swej właściwości do przeprowadzania kontroli wykonywania przepisów o reglamentacji metali nieżelaznych.

§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 1 ust. 1 pkt 3 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Hutnictwa z dnia 28 października 1952 r. (Dz.U.52.43.299) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 listopada 1952 r.

² § 1 ust. 1 pkt 4 dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Hutnictwa z dnia 28 października 1952 r. (Dz.U.52.43.299) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 listopada 1952 r.