Rozdział 1 - Zadania obrony cywilnej - Obrona cywilna.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1993.93.429
Akt utracił moc Wersja od: 8 października 1993 r.
Rozdział 1
Zadania obrony cywilnej
Zadania obrony cywilnej
§ 1.
1.
Zadania obrony cywilnej, mające na celu ochronę ludności, zakładów pracy, urządzeń użyteczności publicznej i dóbr kultury oraz ratowanie i udzielanie pomocy poszkodowanym w czasie wojny, obejmują w szczególności:1)
wykrywanie zagrożeń oraz ostrzeganie i alarmowanie,2)
organizowanie ewakuacji ludności,3)
przygotowanie budowli ochronnych,4)
zaopatrywanie ludności w sprzęt i środki ochrony indywidualnej,5)
zaciemnianie i wygaszanie oświetlenia,6)
organizowanie i prowadzenie akcji ratunkowych,7)
udzielanie poszkodowanym pomocy medycznej,8)
walkę z pożarami,9)
przygotowanie oraz prowadzenie likwidacji skażeń i zakażeń,10)
ochronę żywności i innych dóbr niezbędnych do przetrwania,11)
organizowanie doraźnych pomieszczeń i zaopatrzenia dla poszkodowanej ludności,12)
zabezpieczenie dóbr kultury, urządzeń użyteczności publicznej i ważnej dokumentacji,13)
doraźne przywracanie działania niezbędnych służb użyteczności publicznej, w tym pomoc w budowie i odbudowie awaryjnych ujęć wody pitnej,14)
doraźną pomoc w przywracaniu i utrzymaniu porządku w strefach dotkniętych klęskami,15)
doraźną pomoc w grzebaniu zmarłych.2.
Zadania obrony cywilnej w czasie pokoju obejmują:1)
działalność planistyczną i prace organizacyjne,2)
działalność szkoleniową i upowszechniającą w zakresie problematyki obrony cywilnej,3)
przygotowanie ludności do uczestnictwa w powszechnej samoobronie.3.
Organizacje obrony cywilnej w okresie pokoju mogą również współdziałać w zwalczaniu klęsk żywiołowych i zagrożeń środowiska oraz usuwaniu ich skutków, organizowanym i prowadzonym przez inne organy.§ 2.
Wykrywanie zagrożeń oraz ostrzeganie i alarmowanie polega na:1)
uzyskaniu informacji o zbliżaniu się lub stwierdzaniu faktu zaistnienia, na określonym terenie, niebezpieczeństwa dla zdrowia i życia ludzi, związanego ze stosowaniem środków rażenia, wystąpieniem klęsk żywiołowych, awarii obiektów technicznych, skażeń i zakażeń, powodzi i pożarów lub innych podobnych zdarzeń,2)
określaniu rodzaju, miejsca, skali i skutków zaistniałych zagrożeń oraz oznaczaniu stref niebezpiecznych,3)
ostrzeganiu i alarmowaniu ludności o zbliżającym się niebezpieczeństwie oraz informowaniu o zalecanych zasadach postępowania (zachowania się) obywateli w określonej sytuacji.§ 3.
Do wykonywania czynności związanych z wykrywaniem zagrożeń, przekazywaniem informacji o ich zaistnieniu, opracowaniem danych oraz ostrzeganiem i alarmowaniem są zobowiązane:1)
formacje i inne jednostki organizacyjne obrony cywilnej, odpowiednio do nałożonych na nie zadań,2)
zakłady pracy, które w przypadku awarii mogą stanowić źródło zagrożenia dla ludzi i środowiska,3)
jednostki organizacyjne, których statutowa działalność przewiduje wykonywanie takich czynności - w zakresie ustalonym przez właściwych terenowo szefów obrony cywilnej.§ 4.
1.
Jednostki organizacyjne i zakłady pracy, o których mowa w § 3, mają obowiązek przekazywania informacji o stwierdzonym zagrożeniu właściwym organom obrony cywilnej lub określonym przez nie jednostkom organizacyjnym obrony cywilnej, a także ogłaszania komunikatów ostrzegawczych i sygnałów alarmowych dla zagrożonej ludności. Rodzaje alarmów, treść komunikatów ostrzegawczych, sygnały alarmowe i sposób ich ogłaszania określa załącznik do rozporządzenia.2.
Przekazywanie informacji o zagrożeniach, komunikatów ostrzegawczych i sygnałów alarmowych odbywa się za pośrednictwem dostępnych środków łączności oraz środków masowego przekazu w pierwszej kolejności.3.
Organy administracji państwowej oraz inni dysponenci systemów lub środków łączności zapewniają możliwość ich wykorzystania na potrzeby przekazywania informacji o zagrożeniach i alarmowania.4.
Zbiór informacji o zagrożeniach oraz ostrzeganie i alarmowanie organizuje się na szczeblu zakładów pracy, o których mowa w § 3 pkt 2, miast, gmin, rejonów, województw oraz w skali kraju.5.
Zbiór i przetwarzanie informacji o zagrożeniach oraz ich przekazywanie realizują:1)
ośrodki analizy danych i alarmowania, tworzone jako formacje obrony cywilnej,2)
w zakładach pracy - wyznaczone przez kierowników (właścicieli) tych zakładów służby dyżurne lub dyspozytorskie,3)
służby dyżurne ministerstw i urzędów centralnych, w których służby takie zostały utworzone,4)
Krajowy Ośrodek Analizy Skażeń Obrony Cywilnej - tworzony na podstawie odrębnych przepisów.6.
Informacje o zagrożeniach i ich skutkach jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 5 pkt 1-3, przekazują właściwym terenowo szefom obrony cywilnej.7.
Szefowie obrony cywilnej województw oraz służby dyżurne, o których mowa w ust. 5 pkt 3, informują o zaistniałych zagrożeniach i ich skutkach Szefa Obrony Cywilnej Kraju.§ 5.
1.
Jednostki organizacyjne lub służby, wykonujące zadania związane z wykonywaniem zagrożeń oraz ostrzeganiem i alarmowaniem ludności, tworzą system wykrywania i alarmowania.2.
Całkowite lub częściowe rozwinięcie systemu wykrywania i alarmowania następuje na podstawie zarządzenia:1)
szefa obrony cywilnej gminy - na terenie gminy,2)
szefa obrony cywilnej województwa - na terenie kilku gmin lub całego województwa,3)
Szefa Obrony Cywilnej Kraju - na terenie kilku województw lub na obszarze całego kraju.3.
W czasie pokoju szef obrony cywilnej województwa lub gminy może zarządzić rozwinięcie systemu, o którym mowa w ust. 1, w przypadku zaistnienia rozległych skażeń lub innych nadzwyczajnych zagrożeń, a także przeprowadzenie ćwiczeń - wyłącznie na czas trwania tych zagrożeń.4.
Jednostki organizacyjne systemu wykrywania i alarmowania, po jego rozwinięciu, wykonują nałożone zadania na zasadzie dyżurów.§ 6.
Jednostki organizacyjne systemu wykrywania i alarmowania, funkcjonujące lub dyżurujące w czasie pokoju, tworzą system wczesnego ostrzegania.§ 7.
1.
System wykrywania i alarmowania, w tym system wczesnego ostrzegania, organizują szefowie obrony cywilnej województw i gmin stosownie do ustaleń Szefa Obrony Cywilnej Kraju.2.
Szefowie obrony cywilnej, o których mowa w ust. 1, ustalają zakres działania jednostek organizacyjnych wchodzących w skład systemu wykrywania i alarmowania oraz systemu wczesnego ostrzegania.§ 8.
1.
Ewakuacja polega na planowym lub doraźnie zorganizowanym przemieszczeniu ludności z rejonów niebezpiecznych na inne tereny.2.
Ewakuację ludności planuje się i przygotowuje w czasie pokoju, a realizuje w czasie wojny. Przepis § 37 stosuje się odpowiednio.§ 9.
1.
Obowiązek organizowania i kierowania przebiegiem ewakuacji ludności spoczywa na właściwych terenowo szefach obrony cywilnej.2.
Organ zarządzający ewakuację ludności ustala:1)
rejony objęte ewakuacją, trasy i docelowe miejsca przemieszczenia ludności,2)
siły i środki do przeprowadzenia ewakuacji,3)
sposób zapewnienia poszkodowanej ludności doraźnej pomocy medycznej, zakwaterowania i niezbędnego zaopatrzenia,4)
termin rozpoczęcia i zakończenia ewakuacji.3.
Rejony, trasy i terminy, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 4, podlegają uzgodnieniu z odpowiednimi organami wojskowymi oraz z Policją.§ 10.
Szefowie obrony cywilnej województw i gmin organizują oraz prowadzą ewakuację ludności zgodnie z ustaleniami Szefa Obrony Cywilnej Kraju.§ 11.
1.
Budowle ochronne przygotowuje się w celu zapewnienia zbiorowej ochrony ludności przed środkami rażenia, skażeniami promieniotwórczymi i chemicznymi, w tym toksycznymi środkami przemysłowymi.2.
Budowle ochronne mogą być przygotowywane z przeznaczeniem na ukrycie w nich i zabezpieczenie przed zniszczeniem ruchomych dóbr kultury, szczególnie ważnej dokumentacji, cennej aparatury oraz zapasów żywności i leków.§ 12.
1.
Budowle ochronne przygotowuje się w okresie pokoju i w czasie wojny.2.
Budowle ochronne, o których mowa w ust. 1, mogą być przygotowywane jako schrony o określonej normami technicznymi wytrzymałości konstrukcyjnej oraz jako ukrycia bez szczególnych wymogów wytrzymałościowych.3.
Wymagania ochronne, konstrukcyjno-projektowe, budowlane i techniczno-eksploatacyjne, jakie powinny spełniać schrony i ukrycia, regulują odrębne przepisy.4.
Ludności, dla której nie przygotowano w czasie pokoju miejsc w budowlach ochronnych, zapewnia się doraźne miejsca ochronne (ukrycia zastępcze).§ 13.
1.
Schrony i ukrycia projektuje się i przygotowuje jako:1)
obiekty wolno stojące,2)
integralną część nowo wznoszonych, rozbudowywanych i przebudowywanych obiektów budowlanych.2.
Na schrony i ukrycia mogą być wykorzystane podziemne obiekty komunikacyjne, handlowe, usługowe, magazynowe i podobne, dostosowane do potrzeb ochrony ludności.3.
Zadania związane z przygotowaniem budowli ochronnych określają właściwi terenowo szefowie obrony cywilnej.4.
Udostępnianie i funkcjonowanie budowli ochronnych w warunkach zagrożenia zapewniają organy obrony cywilnej, a w zakładach pracy - ich kierownicy (właściciele).§ 14.
1.
W czasie pokoju budowle ochronne mogą być wykorzystywane przez właścicieli lub użytkowników, o których mowa w § 13 ust. 4, w uzgodnieniu z właściwymi terenowo szefami obrony cywilnej, na potrzeby handlowe, usługowe, magazynowe, kulturalne, szkoleniowe, sportowe i inne.2.
Czasowi użytkownicy budowli ochronnych ponoszą koszty bieżącej eksploatacji i konserwacji udostępnionych im obiektów i urządzeń, a na żądanie właściwych terenowo szefów obrony cywilnej doprowadzają je, w określonym umową czasie, do stanu zgodnego z ich przeznaczeniem.§ 15.
1.
Sprzęt i środki ochrony indywidualnej służą do ochrony ludności przed skażeniami, zakażeniami i poparzeniami.2.
Sprzętem i środkami ochrony indywidualnej są w szczególności: środki ochrony dróg oddechowych, odzież ochronna, apteczki i pakiety indywidualne oraz środki zastępcze.§ 16.
1.
W sprzęt i środki ochrony indywidualnej wyposażają:1)
organy władzy i administracji państwowej, inne organy i instytucje państwowe oraz organy i formacje obrony cywilnej - służby zaopatrzenia obrony cywilnej,2)
osoby zatrudnione w zakładach pracy, o których mowa w § 3 pkt 2 - kierownicy (właściciele) tych zakładów.2.
Ludność zamieszkująca w strefie bezpośredniego zagrożenia od zakładów posiadających toksyczne środki przemysłowe może być zaopatrywana w środki ochrony dróg oddechowych, stosownie do ustaleń właściwych terenowo szefów obrony cywilnej, przez:1)
kierowników (właścicieli) tych zakładów,2)
służby zaopatrzenia obrony cywilnej.3.
Zaopatrywanie w sprzęt i środki ochrony indywidualnej realizuje się na zarządzenie właściwych terenowo szefów obrony cywilnej.4.
Sprzedaż sprzętu i środków, o których mowa w § 15, dla ludności i kierowników (właścicieli) zakładów pracy w czasie pokoju zapewniają wskazane przez terenowych szefów obrony cywilnej punkty sprzedaży.§ 17.
Zaciemnianie i wygaszanie oświetlenia ma na celu utrudnienie środkom rozpoznania powietrznego przeciwnika zlokalizowania w porze nocnej skupisk ludności cywilnej i obiektów technicznych oraz wykonania skutecznego ataku.§ 18.
1.
Zaciemnianie i wygaszanie oświetlenia należy do powinności użytkowników oświetlenia.2.
Zaciemnianie i wygaszanie oświetlenia planuje się i przygotowuje w czasie pokoju, a realizuje w czasie wojny.3.
Obowiązek zaciemniania i wygaszania oświetlenia nakładają właściwi terenowo szefowie obrony cywilnej.4.
Po ogłoszeniu obowiązku zaciemniania i wygaszania:1)
oświetlenie zewnętrzne wygasza się lub dostosowuje do użytkowania w warunkach zaciemniania,2)
oświetlenie wnętrz zaciemnia się,3)
oświetlenie kierunkowe komunikacyjne, pojazdów mechanicznych oraz podświetlane znaki na szlakach drogowych, kolejowych i wodnych dostosowuje się do pracy w warunkach zaciemniania.§ 19.
1.
Akcje ratunkowe organizuje się i prowadzi w celu ratowania i udzielania pomocy ludności poszkodowanej w wyniku działań zbrojnych, klęsk żywiołowych i innych podobnych zdarzeń, w tym zagrożeń środowiska.2.
Obowiązek organizowania i prowadzenia akcji ratunkowych w czasie wojny spoczywa na szefach obrony cywilnej i kierownikach (właścicielach) zakładów pracy.§ 20.
1.
Szefowie obrony cywilnej i kierownicy (właściciele) zakładów pracy wykorzystują do prowadzenia akcji ratunkowych odpowiednio przygotowane i wyposażone formacje obrony cywilnej.2.
Akcjami ratunkowymi organizowanymi przez organy obrony cywilnej i kierowników (właścicieli) zakładów pracy kierują komendanci formacji obrony cywilnej.3.
Akcją ratunkową, o której mowa w ust. 2, może kierować inna osoba wyznaczona przez właściwego szefa obrony cywilnej, jeżeli posiada ona odpowiednie przygotowanie i niezbędne doświadczenie praktyczne.4.
Kierującemu akcją ratunkową podporządkowuje się, na czas jej trwania, wszystkie siły i środki skierowane do udziału w tej akcji.5.
W razie zagrożenia zdrowia i życia obywateli oraz w celu ich ratowania kierujący akcją ratunkową może zarządzić:1)
ewakuację ludności oraz usunięcie pojazdów, innego mienia i materiałów niebezpiecznych z terenu objętego akcją ratunkową,2)
wykorzystanie gruntów państwowych, komunalnych i prywatnych, w tym zbiorników wodnych oraz dróg publicznych,3)
okresowe wykorzystanie budynków i pomieszczeń dla ewakuowanej lub poszkodowanej ludności,4)
konieczne prace wyburzeniowe i rozbiórkowe,5)
wstrzymanie komunikacji w ruchu lądowym, z wyjątkiem ruchu sił zbrojnych i sił biorących udział w akcji ratunkowej,6)
udostępnienie pojazdów, środków i przedmiotów niezbędnych do akcji ratunkowej,7)
usunięcie osób postronnych z rejonu akcji ratunkowej,8)
włączenie do pomocy w akcji ratunkowej okolicznej ludności.§ 21.
1.
W akcjach ratunkowych organizowanych przez szefów obrony cywilnej mogą uczestniczyć formacje ratownicze podporządkowane innym organom, na zasadach uzgodnionych z tymi organami.2.
Szefowie obrony cywilnej mogą kierować formacje obrony cywilnej do współdziałania w akcjach ratunkowych organizowanych i prowadzonych przez inne organy.3.
Formacje, o których mowa w ust. 2, na czas trwania akcji ratunkowej podporządkowuje się kierującemu tą akcją.4.
Szefowie obrony cywilnej województw i gmin mogą zarządzić skierowanie gminnych lub zakładowych formacji obrony cywilnej do prowadzenia akcji ratunkowych na terenie innych gmin lub zakładów.§ 22.
1.
Udzielanie poszkodowanym pomocy medycznej obejmuje: pierwszą pomoc medyczną, ewakuację medyczną oraz pierwszą pomoc lekarską.2.
Pomocy medycznej, o której mowa w ust. 1, udzielają formacje obrony cywilnej, inne formacje ratownicze oraz placówki służby zdrowia.3.
Ludności poszkodowanej, szczególnie osobom ciężko rannym i chorym, na ich życzenie, umożliwia się korzystanie z opieki i posługi religijnej, udzielanej przez osoby duchowne odpowiednich wyznań.§ 23.
1.
Walka z pożarami polega na zapobieganiu im, przeciwdziałaniu rozprzestrzenianiu się ognia, na gaszeniu pożarów oraz wykonywaniu pomocniczych działań ratowniczych.2.
Pomocnicze działania ratownicze, o których mowa w ust. 1, wykonywane przez formacje obrony cywilnej, obejmują w szczególności:1)
ewakuację osób zagrożonych i poszkodowanych oraz ich mienia z obiektów i rejonów objętych akcją ratowniczo-gaśniczą,2)
udzielanie poszkodowanym pomocy medycznej,3)
utrzymanie porządku w rejonie akcji gaśniczej,4)
prowadzenie niezbędnych prac zabezpieczających, wyburzeniowych i rozbiórkowych.3.
Przygotowanie formacji obrony cywilnej do gaszenia pożarów oraz prowadzenia przez nie akcji ratowniczo-gaśniczych odbywa się zgodnie z zasadami zawartymi w przepisach dotyczących Państwowej Straży Pożarnej. Przepis § 21 ust. 3 stosuje się odpowiednio.§ 24.
Likwidacja skażeń i zakażeń obejmuje prowadzenie zabiegów sanitarnych ludności, odkażanie, dezaktywację i dezynfekcję terenu, obiektów, odzieży, środków transportu, innych urządzeń i materiałów oraz zwierząt gospodarskich, a także unieszkodliwianie pozostałości po tych zabiegach.§ 25.
1.
Do wykonania czynności, o których mowa w § 24, w czasie pokoju przygotowuje się stacjonarne i polowe urządzenia do likwidacji skażeń oraz ich obsługi, a także gromadzi niezbędne środki chemiczne do likwidacji skażeń i zakażeń.2.
Na urządzenia stacjonarne, o których mowa w ust. 1, wykorzystuje się obiekty użyteczności publicznej, działalności usługowej lub gospodarczej, ujęte w planach świadczeń rzeczowych i częściowo dostosowywane, w czasie pokoju, do wyznaczonych im zadań. Przepis § 37 stosuje się odpowiednio.3.
Urządzenia polowe, o których mowa w ust. 1, przygotowuje się w przypadku braku lub zbyt małych możliwości urządzeń stacjonarnych, wykorzystując do tego celu dostępne na miejscu obiekty, maszyny, urządzenia i materiały.4.
Stacjonarne i polowe urządzenia do likwidacji skażeń mogą być przygotowywane i rozwijane jako punkty:1)
zabiegów sanitarnych,2)
odkażania odzieży,3)
odkażania środków transportu,4)
zabiegów weterynaryjnych.5.
Funkcjonowanie urządzeń, o których mowa w ust. 4, a także wykonanie innych przedsięwzięć związanych z likwidacją skażeń i zakażeń zapewniają formacje obrony cywilnej.§ 26.
1.
Zapewnienie warunków do prowadzenia likwidacji skażeń i zakażeń należy do obowiązków właściwych terenowo szefów obrony cywilnej oraz kierowników (właścicieli) zakładów pracy.2.
Właściciele lub użytkownicy obiektów, o których mowa w § 25 ust. 2, przygotowują je do prowadzenia likwidacji skażeń i zakażeń oraz udostępniają właściwym szefom obrony cywilnej w ramach świadczeń na rzecz obrony na podstawie przepisów ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.§ 27.
Przy przygotowywaniu i rozwijaniu punktów likwidacji skażeń i zakażeń oraz podczas prowadzenia zabiegów sanitarnych i specjalnych uwzględnia się ustalenia, normy techniczne i technologiczne, a także wymogi bezpieczeństwa określone przez odpowiednich ministrów.§ 28.
1.
Ochrona żywności i innych dóbr niezbędnych do przetrwania ludności polega na określeniu ich minimalnego zapasu, gwarantującego przeżycie ludności oraz funkcjonowanie zakładu pracy, gminy, województwa i państwa, planowym gromadzeniu i rozśrodkowaniu ich zasobów, w tym w gospodarstwach domowych, a także ratowaniu ich przed zniszczeniem lub skażeniami, w przypadku wystąpienia zagrożeń.2.
Ochronę żywności i innych dóbr niezbędnych do przetrwania planują i organizują organy administracji państwowej, organy samorządu terytorialnego i podmioty gospodarcze, stosownie do ustaleń właściwych ministrów.§ 29.
1.
Organizowanie doraźnych pomieszczeń i zaopatrzenia dla poszkodowanej ludności obejmuje przygotowanie dla niej lokali zastępczych lub warunków do okresowego zamieszkania w barakach i namiotach oraz pomoc w gromadzeniu środków żywnościowych, leków, odzieży i innych, niezbędnych do przetrwania tej ludności.2.
Organizowanie doraźnych pomieszczeń i zaopatrzenia dla poszkodowanej ludności w czasie wojny należy do obowiązków szefów obrony cywilnej województw i gmin.§ 30.
1.
Ochronę dóbr kultury, urządzeń użyteczności publicznej i ważnej dokumentacji organizuje się w czasie pokoju, a realizuje w czasie wojny oraz klęsk żywiołowych w celu zabezpieczenia przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub utratą.2.
Zabezpieczeniu podlegają:1)
ruchome i nieruchome dobra kultury, mające znaczenie dla dziedzictwa i rozwoju kulturalnego oraz posiadające wartość historyczną, naukową lub artystyczną, określone odrębnymi przepisami,2)
urządzenia użyteczności publicznej, niezbędne do przetrwania ludności oraz funkcjonowania państwa, w tym urządzenia energetyczne, ciepłownicze, wodnokanalizacyjne i inne podobne urządzenia,3)
dokumentacja szczególnie ważna ze względu na interes państwa.§ 31.
1.
Ochrona nieruchomych dóbr kultury i urządzeń użyteczności publicznej polega na wykonaniu prac ewidencyjno-dokumentacyjnych, techniczno-zabezpieczających, oznakowaniu znakami Konwencji haskiej, a jeśli jest to możliwe, także demontażu i ukryciu lub ewakuacji najbardziej cennych elementów.2.
Ochrona ruchomych dóbr kultury i ważnej dokumentacji polega na umieszczeniu ich w budowlach ochronnych, stosowaniu niezbędnej ilości opakowań lub ewakuacji tych dóbr w rejony i miejsca określone stosownymi planami.§ 32.
1.
Obowiązek zabezpieczenia dóbr kultury, urządzeń użyteczności publicznej i ważnej dokumentacji spoczywa na organach zarządzających tymi dobrami i urządzeniami oraz dysponujących ważną dokumentacją, którzy w tym zakresie współdziałają z właściwymi terenowo organami obrony cywilnej.2.
Obowiązek przygotowania środków i materiałów potrzebnych do zabezpieczenia dóbr kultury, urządzeń użyteczności publicznej i ważnej dokumentacji spoczywa na kierownikach jednostek organizacyjnych zarządzających lub dysponujących nimi.§ 33.
Organy, na których ciąży obowiązek zabezpieczenia dóbr kultury, urządzeń użyteczności publicznej i ważnej dokumentacji, realizują te zadania stosownie do ustaleń właściwych ministrów.§ 34.
1.
Doraźne przywracanie działania niezbędnych służb użyteczności publicznej realizuje się w przypadku:1)
zniszczenia lub uszkodzenia instalacji i urządzeń zapewniających ludności dostawę wody pitnej, ciepła, światła i gazu,2)
unieruchomienia transportu publicznego zapewniającego przewóz osób i podstawowego zaopatrzenia,3)
uszkodzenia zakładów pracy wytwarzających artykuły pierwszej potrzeby dla ludności.2.
Doraźne przywracanie działania służb, o których mowa w ust. 1, odbywa się na zarządzenie właściwych terenowo szefów obrony cywilnej, gdy służby te nie są w stanie swoimi siłami zapewnić szybkiego usunięcia szkód i zniszczeń, a także zagwarantować niezbędnej obsługi ludności oraz funkcjonowania lokalnych społeczności.3.
W związku z koniecznością przywrócenia działania niezbędnych służb użyteczności publicznej szefowie obrony cywilnej kierują odpowiednio przygotowane formacje obrony cywilnej wraz z niezbędnym sprzętem w celu udzielenia pomocy służbom, o których mowa w ust. 1.§ 35.
1.
Doraźną pomoc w przywracaniu i utrzymaniu porządku w strefach dotkniętych klęskami organizuje się w celu zapewnienia bezpieczeństwa obywateli i ochrony mienia w rejonach prowadzenia akcji ratunkowych, podczas ewakuacji ludności oraz na czas przebywania jej w budowlach ochronnych.2.
Pomocy, o której mowa w ust. 1, udzielają i organizują szefowie obrony cywilnej na wniosek organów właściwych do utrzymywania porządku publicznego.3.
Zakres i formy pomocy, o której mowa w ust. 1, każdorazowo określa właściwy terenowo szef obrony cywilnej.4.
Formacje obrony cywilnej skierowane do pomocy w przywracaniu i utrzymaniu porządku w strefach dotkniętych klęskami podporządkowuje się organom odpowiedzialnym za porządek publiczny.§ 36.
1.
Doraźną pomoc w grzebaniu zmarłych organizuje się wyłącznie w przypadku masowych zgonów lub dużej liczby zabitych, w celu zapobieżenia epidemii bądź ograniczenia w jej rozprzestrzenieniu.2.
Właściwi terenowo szefowie obrony cywilnej mogą kierować formacje obrony cywilnej do pomocy w grzebaniu zmarłych na wniosek odpowiednich służb komunalnych lub sanitarnych.3.
Czynności związane z grzebaniem zmarłych formacje obrony cywilnej wykonują pod nadzorem odpowiednich służb sanitarnych.§ 37.
1.
Działalność planistyczną i prace organizacyjne w zakresie obrony cywilnej wykonują wszystkie organy, jednostki organizacyjne, instytucje i podmioty gospodarcze, na których ciąży obowiązek przygotowania i realizacji zadań obrony cywilnej.2.
Działalność planistyczna obejmuje opracowanie i uzgodnienie z właściwymi terenowo szefami obrony cywilnej planów obrony cywilnej oraz bieżące ich uaktualnianie, a także planowanie bieżące przygotowań obrony cywilnej.3.
Prace organizacyjne obejmują w szczególności tworzenie formacji obrony cywilnej oraz prowadzenie ewidencji osób przeznaczonych do pełnienia służby w obronie cywilnej.4.
Organy, jednostki organizacyjne, instytucje i podmioty gospodarcze, o których mowa w ust. 1, w swojej działalności uwzględniają odpowiednie ustalenia Szefa Obrony Cywilnej Kraju.§ 38.
1.
Szkolenie w zakresie obrony cywilnej prowadzi się w celu przygotowania organów i formacji obrony cywilnej oraz innych osób do realizacji zadań obrony cywilnej.2.
Upowszechnianie polega na zaznajamianiu społeczeństwa z celami i zadaniami obrony cywilnej oraz sposobem ich realizacji.§ 39.
1.
Szkolenie i upowszechnianie, o którym mowa w § 38, organizują i prowadzą odpowiedni ministrowie, właściwi terenowo szefowie obrony cywilnej oraz kierownicy jednostek organizacyjnych, instytucji i zakładów pracy.2.
Przygotowanie ludności do uczestnictwa w powszechnej samoobronie regulują odrębne przepisy.