§ 2. - Obowiązkowe ubezpieczenie zwierząt gospodarskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1972.5.26

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1974 r.

§  2.

1. Odpowiedzialnością PZU objęte są szkody powstałe wskutek padnięcia lub dobicia z konieczności zwierzęcia z powodu choroby lub wypadku, przy czym przez pojęcie choroby rozumie się również komplikacje powstałe w wyniku ciąży, porodu lub zabiegu przeprowadzonego przez przedstawiciela służby weterynaryjnej.

2. Uważa się, że dobicie z konieczności nastąpiło, gdy:

1) przedstawiciel służby weterynaryjnej stwierdził na piśmie, że:

a) nie ma widoków wyleczenia zwierzęcia i istnieje uzasadnione prawdopodobieństwo, że zwierzę wskutek choroby padnie w ciągu najbliższych 3 miesięcy,

b) ubezpieczony koń utracił całkowicie przydatność użytkową na skutek wypadku lub nieuleczalnej choroby,

c) agresywność zwierzęcia zagraża życiu obsługujących je ludzi;

2) przedstawiciel służby weterynaryjnej, a w razie niemożności uzyskania jego opinii - dwaj miejscowi doświadczeni rolnicy stwierdzą na piśmie, że w następstwie wypadku jest konieczne dobicie zwierzęcia dla uratowania jego wartości rzeźnej (mięsa) lub skrócenia cierpień.

3. Za konie w wieku ponad 15 lat, sprzedane poza ubojem z konieczności na rzeź w uspołecznionym punkcie skupu, PZU stosuje dopłatę w wysokości określonej w § 20, z potrąceniem kwoty spieniężenia pozostałości określonej w § 21 ust. 1.