Rozdział 6 - Składki. - Obowiązkowe ubezpieczenie na wypadek choroby.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.9.122

Akt utracił moc
Wersja od: 29 stycznia 1919 r.

VI.

Składki.

Wysokość i podział składek.

Wysokość składek winna być ustalona w ten sposób, aby wraz z innemi dochodami wystarczała na pokrycie wszystkich wydatków i świadczeń, w statucie kasy przewidzianych.

Przy założeniu kasy składki wynoszą 5% płacy ustawowej.

Gdy składki nie wystarczają na pokrycie świadczeń obowiązkowych i innych wydatków statutowych, winny być za zgodą urzędu ubezpieczeń podniesione.

Członkowie obowiązkowi płacą 2/5 przypadającej na nich składki, ich pracodawcy zaś - 3/5.

Za terminatorów i praktykantów, nie pobierających żadnego wynagrodzenia, składki opłacają w całości ich pracodawcy.

Trzy piąte (3/5) składki, przypadającej za niestale zatrudnionych, ponosi gmina w miejscu ich zamieszkania. Gmina ma prawo przełożyć tę część składek na kategorje osób, które korzystają najczęściej z pracy niestale zatrudnionych.

Składkę za osoby, pobierające wynagrodzenie wyłącznie lub przeważnie w naturze, płaci w całości pracodawca, przyczem wartość wynagrodzenia w naturze określa się na podstawie cen miejscowych, ustanowionych przez urząd ubezpieczeń.

Koszty leczenia członków kasy (oraz ich rodzin), tracących zarobek wskutek braku pracy (art. 71), zwraca kasie Skarb Państwa.

Na pokrycie powyższych kosztów leczenia kasa chorych otrzymuje od Skarbu Państwa zaliczkę w wysokości 5% sumy składek w ciągu ubiegłego półrocza.

Rozrachunki pomiędzy kasą chorych a Skarbem Państwa na podstawie przeciętnych kosztów leczenia oraz wypłaty wzajemne dokonywane są co 1/2 roku (30/VI i 31/XII).

Członkowie dobrowolni z własnych środków wpłacają całość przypadającej na nich składki i wpisowe w wysokości, określonej przez radę kasy.

Członkowie, którzy czasowo otrzymują płacę mniejszą, pozostają nadal w swej dawnej wyższej grupie zarobkowej, jeżeli sami opłacają różnicę składki, lub jeżeli pracodawca zgadza się wraz z nimi ponosić dawną składkę wyższą.

Jeżeli kasa stwierdzi, bądź na żądanie ubezpieczonego, bądź z własnej inicjatywy, że zarobek ubezpieczonego jest wyższy od podanego w deklaracji pracodawcy, to przenosi ubezpieczonego do wyższej grupy zarobkowej.

Składki winny być wpłacane aż do dnia zawiadomienia (zgodnie z art. 29) o zaprzestaniu pracy przez ubezpieczonego i obliczane zawsze za pełny tydzień.

Za członków, wstępujących w pierwszej połowie tygodnia (poniedziałek, wtorek, środa), kasa pobiera składkę całotygodniową, za wstępujących zaś w drugiej połowie tygodnia, (czwartek, piątek, sobota) - nie pobiera żadnej.

Za członków, występujących w pierwszej połowie tygodnia, kasa nie pobiera wcale składki tygodniowej lub zwraca już wpłaconą. Za występujących w drugiej połowie tygodnia kasa pobiera składki za pełny tydzień.

Wpłacanie składek.

Składki winny być wpłacane w terminach i w sposób ustanowiony przez Zarząd kasy.

Składki za ubezpieczonych winni w nosić lub nadsyłać na swój koszt sami pracodawcy; obowiązani są oni również zwracać koszty pocztowe, wynikłe z napomnień o zaległe składki. Zarząd kasy ma jednakże prawo pobierać składki i przez własnych inkasentów.

Składki za chałupników i osoby u nich zatrudnione wnosi przedsiębiorca lub majster albo kupiec pośrednik, dla którego wykonują pracę.

Pracodawcy, uprawiający profesje wędrowne (trupy, cyrki i t. p.), wnoszą składki z góry za 1/2 roku lub - za zgodą Zarządu kasy - za okres krótszy.

Dobrowolnie ubezpieczeni wnoszą składki na swój koszt i zwracają koszty pocztowe, wynikłe z napomnień o zaległe składki.

Zaległe składki i inne należności kasy ściągane są w ten sam sposób, jak podatki gminne.

Niezależnie od tego kasie przysługuje prawo poszukiwania składek i innych należności bądź w drodze powództwa (przyczem art. 16123 Ustawy postępowania cywilnego nie ma zastosowania), bądź w drodze klauzuli egzekucyjnej (art. 1611 i nast. Ust. post. cywilnego), nadawanej wymienionemu w art. 30 dekretu niniejszego zgłoszeniu ubezpieczonych przez pracodawców.

Część składek, przypadająca na obowiązkowo ubezpieczonych, pracodawca potrąca przy wypłacie z należnych im za odnośny okres czasu zarobków.

Części składek winny być zaokrąglone do 5 fen. Pracodawca obowiązany jest dać listę wypłat kasie do przejrzenia każdemu przezeń zatrudnionemu.

Jeżeli członek jest zatrudniony jednocześnie w dwóch lub więcej przedsiębiorstwach, za wnoszenie pełnych składek odpowiadają solidarnie jego pracodawcy.

Każdy jednak pracodawca może zwrócić się do Zarządu kasy o podział składek, czemu Zarząd winien uczynić zadość.

W razie niewypłacalności pracodawców, Zarząd kasy może nakazać wnoszenie przypadających na ubezpieczonych części składek bezpośrednio do kasy przez nich samych.

Zalegającym za ostatnie 12 miesięcy składkom i innym należnościom kasy (wynikającym z art. 31 i art. 52) przysługuje przywilej narówni z należnościami, wymienionemi w art. 41 ust. 2 Ust. hipotecznej 1818 r. i w art. 9 ust. 4 Ust. o przywilejach i hipotekach z 1825 r.

W wypadku niezdolności do pracy ubezpieczony za czas korzystania z zasiłków nie wnosi składek; to samo tyczy się ubezpieczonych, pobierających zasiłek połogowy.

Zarząd kasy może zażądać od pracodawców złożenia z góry zaliczek w wysokości 3-ch miesięcznych składek, jeżeli:

a)
są cudzoziemcami i nie posiadają w okręgu kasy żadnego stałego siedliska swego przedsiębiorstwa;
b)
przy wpłacaniu składek wykazali niepunktualność;
c)
nie posiadają w kraju żadnego stałego siedliska przedsiębiorstwa ani stałego miejsca zamieszkania w okręgu kasy;
d)
nie spełnili obowiązku zgłoszenia zatrudnionych u siebie osób.

Dla wniesienia zaliczek kasa pozostawia termin conajmniej 8-dniowy. O ile zaliczki nie zostaną wniesione w terminie ustanowionym, winny być ściągane, jako zaległości, według art. 106 dekretu niniejszego.

Zarządy kas są uprawnione do podwyższenia części składek, przypadającej na pracodawców w tych przedsiębiorstwach, w których zostaje stwierdzone większe niebezpieczeństwo dla zdrowia, bądź wskutek samego charakteru i urządzenia przedsiębiorstwa, bądź wskutek materjałów, używanych do produkcji i uznanych przez Dyrekcję służby zdrowia publicznego za szkodliwe.