Obowiązek zgłaszania oraz zwalczania gruźlicy bydlęcej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1980.27.116

Akt utracił moc

Wersja od: 29 grudnia 1980 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROLNICTWA

z dnia 28 listopada 1980 r.

w sprawie obowiązku zgłaszania oraz zwalczania gruźlicy bydlęcej.

Na podstawie art. 6 lit. a), art. 17, art. 28, art. 29 lit a) i art. 109 rozporządzenia z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. z 1927 r. Nr 77, poz. 673 i Nr 114, poz. 975, z 1928 r. Nr 26, poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr 60, poz. 573 i Nr 67, poz. 662, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 27, poz, 245, z 1948 r. Nr 49, poz. 373 i z 1951 r. Nr 1 poz. 4) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Gruźlica bydlęca, wywoływana u bydła, koni, trzody chlewnej, owiec i kóz przez prątek Mycobacterium bovis, zwana dalej "gruźlicą", podlega zwalczaniu.

2. Gruźlicę włącza się do zaraźliwych chorób zwierzęcych podlegających obowiązkowi zgłaszania w myśl art. 20 rozporządzenia z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. Nr 77, poz. 673 z późniejszymi zmianami).

§  2.

1. Zwierzę określone w § 1, chore na gruźlicę, powinno być zabite. Decyzję w tej sprawie wydaje wojewoda; decyzja powinna zawierać:

1) nakaz odosobnienia i oznakowania chorego zwierzęcia przez wycięcie trójkąta równoramiennego w części wierzchołkowej prawej małżowiny usznej,

2) zakaz wyprowadzania zwierząt z gospodarstwa, z wyjątkiem przewozu do rzeźni,

3) nakaz oczyszczenia i odkażenia pomieszczeń dla zwierząt,

4) nakaz badań zwierząt pozostających w gospodarstwie,

5) określenie kwoty odszkodowania według rynkowej wartości zwierzęcia.

2. Jeżeli nie ma niebezpieczeństwa rozprzestrzeniania się gruźlicy, decyzja, o której mowa w ust. 1, może przewidywać zabicie cielnych krów lub źrebnych klaczy po ich wycieleniu lub oźrebieniu.

§ 3. Mleko pochodzące od zwierzęcia chorego na gruźlicę należy pozyskiwać do oddzielnego naczynia, przegotować i zużyć w gospodarstwie.

§ 4. Bydło podlega okresowym, profilaktycznym badaniom na gruźlicę na podstawie zarządzenia wojewody.

§  5.

1. Gospodarstwo uważa się za wolne od gruźlicy, jeżeli potwierdza to wynik ostatniego badania bydła.

2. Gospodarstwo uważa się również za wolne od gruźlicy, jeżeli wykonano decyzję, o której mowa w § 2 ust. 1, i wynik dwóch kolejnych badań potwierdza niewystępowanie źródeł gruźlicy.

3. Uznanie gospodarstwa za wolne od gruźlicy stwierdza wojewódzki zakład weterynarii.

§ 6. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o wojewodzie, rozumie się przez to również prezydenta miasta stopnia wojewódzkiego.

§ 7. Tracą moc:

1) rozporządzenie Ministra Rolnictwa z dnia 26 maja 1959 r. w sprawie zwalczania gruźlicy bydła (Dz. U. z 1959 r. Nr 34, poz. 208 i z 1972 r. Nr 38, poz. 251),

2) rozporządzenie Ministra Rolnictwa z dnia 3 sierpnia 1959 r. w sprawie przekazania organom administracji rolnej prezydiów powiatowych rad narodowych uprawnień do przyznawania niektórych odszkodowań za bydło zabite z powodu gruźlicy (Dz. U. Nr 48, poz. 295).

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1982 r.