Obowiązek uzyskania zezwolenia na zawodowe wykonywanie czynności handlowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.13.105

Akt utracił moc

Wersja od: 27 marca 1951 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

z dnia 11 marca 1948 r.

w sprawie obowiązku uzyskania zezwolenia na zawodowe wykonywanie czynności handlowych.

Na podstawie art. 1 ustawy z dnia 2 czerwca 1947 r. o zezwoleniach na prowadzenie przedsiębiorstw handlowych i zawodowe wykonywanie czynności handlowych (Dz. U. R. P. Nr 43, poz. 220), zmienionej dekretem z dnia 28 października 1947 r. (Dz. U. R. P. Nr 66, poz. 412), zarządzam, co następuje:

§ 1. Zawodowe wykonywanie zarobkowych czynności handlowych, a w szczególności prowadzenie przedsiębiorstw handlowych, wymaga uprzedniego zezwolenia władz przemysłowych.

§ 2. Od obowiązku uzyskania zezwolenia zwolnione są:

a) przedsiębiorstwa państwowe, samorządu terytorialnego i spółdzielnie, jeżeli są prowadzone w zarządzie przedsiębiorstw państwowych, samorządu terytorialnego albo spółdzielni,

b) przedsiębiorstwa znajdujące się pod zarządem państwowym,

c) spółki handlowe, w których więcej niż połowa kapitału zakładowego należy do Skarbu Państwa lub przedsiębiorstw państwowych.

§  3.

1. Nie wymagają uzyskania zezwolenia:

a) sprzedaż wyrobów własnej produkcji, jeżeli dokonywana jest z pomieszczeń, na które nie jest wymagane wykupienie oddzielnej karty rejestracyjnej (art. 9 dekretu z dnia 21 grudnia 1945 r. o podatku obrotowym, Dz. U. R. P. z 1946 r. Nr 3, poz. 23),

b) czynności bankowe,

c) sprzedaż przez właściciela lub posiadacza gospodarstwa rolnego, leśnego, ogrodowego, hodowlanego, rybnego, łowieckiego lub pszczelarskiego wytworów jego gospodarstwa,

d) 1 sprzedaż losów loterii urządzanych przez Polski Monopol Loteryjny.

2. Nie są wykonywaniem czynności handlowych w rozumieniu § 1:

a) usługi rzemieślników w zakresie wykonywanego przez nich rzemiosła,

b) świadczenia polegające przeważnie na wykonywaniu pracy fizycznej, jeżeli przedsiębiorca nie zatrudnia sił najemnych albo zatrudnia tylko siły pomocnicze,

c) czynności polegające na wykonywaniu wolnego zawodu, a w szczególności działalność artystyczna, literacka, publicystyczna, lekarzy, lekarzy weterynarii, lekarzy dentystów, techników dentystycznych, felczerów, położnych, pielęgniarek, adwokatów, notariuszów, obrońców sądowych, inżynierów oraz techników.

3. Przepisy ust. 1 pkt a) i c) nie dotyczą sprzedaży za granicę.

§ 4. Obowiązek uzyskania zezwolenia władz przemysłowych dotyczy również osób, które na podstawie przepisów szczególnych uzyskały zezwolenie na wykonywanie czynności handlowych lub prowadzenie przedsiębiorstwa handlowego od innych władz, a nie od władz przemysłowych, a także osób, które uzyskały zezwolenie (koncesję) władz przemysłowych, ale przed dniem 15 listopada 1947 r.

§  5.

1. Kto złożył przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia albo kto złoży po jego wejściu w życie podanie o zezwolenie na wykonywanie czynności handlowych lub prowadzenie przedsiębiorstwa handlowego w trybie przewidzianym Rozporządzeniem Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 22 sierpnia 1947 r. (Dz. U. R. P. Nr 57, poz. 311), może te czynności wykonywać lub prowadzić przedsiębiorstwo od dnia złożenia podania o zezwolenie i uiszczenia opłat aż do rozstrzygnięcia sprawy, z zastrzeżeniem przepisów § 7.

2. Przewidziane w ust. 1 prawo wykonywania czynności handlowych lub prowadzenia przedsiębiorstwa handlowego bez uprzedniego uzyskania zezwolenia nie dotyczy branż i rodzajów handlu, wymienionych w zarządzeniach Ministra Przemysłu i Handlu, wydawanych na podstawie § 38 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 22 sierpnia 1947 r. (Dz. U. R. P. Nr 57, poz. 311), jeżeli podanie wniesione zostało po opublikowaniu zarządzenia w Monitorze Polskim.

§ 6. Gdy dla wykonywania czynności handlowych lub prowadzenia przedsiębiorstwa wymagane jest zezwolenie lub koncesja na podstawie prawa przemysłowego lub przepisów szczególnych, przepisy § 5 ust. 1 stosuje się tylko w jednym z następujących przypadków:

1) jeżeli ubiegający się o zezwolenie przewidziane w ustawie z dnia 2 czerwca 1947 r. (Dz. U. R. P. Nr 43, poz. 220): a) uzyskał zezwolenie lub koncesję od innych władz, a nie od władz przemysłowych lub b) zawarł umowę z przedsiębiorstwem, dla którego prawnie zastrzeżono wyłączność kupna lub sprzedaży, uprawniającą ubiegającego się o zezwolenie do zawodowego wykonywania zarobkowych czynności handlowych w zakresie tej wyłączności,

2) jeżeli władze przemysłowe wydadzą ubiegającemu się o zezwolenie zaświadczenie, że z punktu widzenia przepisów szczególnych nie ma przeszkód do tego, żeby zezwolenie uzyskał,

3) jeżeli ubiegający się o zezwolenie otrzymał licencję na przemysł okrężny, a czynności handlowe, które mają być wykonywane, nie zostały objęte zarządzeniem, o którym mowa w § 5 ust. 2.

§ 7. W przypadkach przewidzianych w §§ 5 i 6, jeżeli wydana będzie decyzja odmowna, władza przemysłowa wyznaczy równocześnie termin dla likwidacji przedsiębiorstwa. Termin ten nie może być krótszy niż miesiąc i dłuższy niż rok od chwili doręczenia ostatecznej decyzji.

§ 8. Kto wykonuje zawodowo zarobkowe czynności handlowe lub prowadzi przedsiębiorstwo handlowe nie posiadając zezwolenia, podlega karze przewidzianej w art. 27 prawa o wykroczeniach, jeśli tym samym czynem nie zostały naruszone jednocześnie przepisy zagrożone wyższą karą.

§ 9. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Równocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 22 sierpnia 1947 r. w sprawie obowiązku uzyskania zezwolenia na prowadzenie przedsiębiorstw handlowych i zawodowe wykonywanie czynności handlowych (Dz. U. R. P. Nr 57, poz. 310).

¹ § 3 ust. 1 lit. d) dodana przez § 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 7 marca 1951 r. (Dz.U.51.16.131) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 marca 1951 r.