Obowiązek świadczeń wojennych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.29.172

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1920 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTERSTWA SPRAW WOJSKOWYCH I MINISTERSTWA SPRAW WEWNĘTRZNYCH W POROZUMIENIU Z MINISTERSTWEM HANDLU I PRZEMYSŁU

z dnia 22 marca 1920 r.

w przedmiocie obowiązku świadczeń wojennych.

W myśl art. 2 ustawy o rzeczowych świadczeniach wojennych z dnia 11 kwietnia 1919 r. (Dz. Pr. P. P. № 32 poz. 264) postanawia się:

Art.  1.

Zarządzony rozporządzeniem z dnia 29 kwietnia 1919 r. (Monitor Polski № 98) obowiązek przymusowego świadczenia wyrobów tekstylnych, oraz surowców, półfabrykatów i surogatów tychże wyrobów nie będzie miał zastosowania względem:

a) surowców włóknistych jako to: bawełny, wełny, juty oraz odpadków z tychże i z jedwabiu (schappe), o ile takowe wwiezione zostały do Polski na potrzeby przemysłu;

b) surowców we wszelkiej postaci, przeznaczonych dla przemysłu włókienniczego, oraz czesanki lub przędzy, o ile takowe wwiezione zostały do Polski przez domy zagraniczne na sprzedaż (konsygnacja i komis);

c) wyrobów włóknistych w ilości, jaka się okaże niezbędną na spłatę należności za powyższe surowce.

Art.  2.

Cele, dla jakich wwiezione zostały do Polski przedmioty w punktach a) i b) art. 1 niniejszego rozporządzenia wyszczególnione, oraz ilość i wartość wyrobów włóknistych, niezbędnych dla spłaty należności za otrzymane surowce ustali w każdym poszczególnym wypadku Minister Handlu i Przemysłu, który będzie w tym zakresie sprawował kontrolę nad zakładami przemysłowemi.

Art.  3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.