Obowiązek składania broni i materiałów wybuchowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1943.11.35

Akt utracił moc
Wersja od: 4 listopada 1943 r.

DEKRET
PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ
z dnia 31 października 1943 r.
o obowiązku składania broni i materiałów wybuchowych.

Na podstawie art. 79 ust. (2) ustawy konstytucyjnej stanowię co następuje:
1)
W czasie wojny powiatowa władza administracji ogólnej może zarządzić złożenie w określonych miejscach i terminach wszystkich lub niektórych przedmiotów wymienionych w art. 2.
2)
Jeżeli powiatowa władza administracji ogólnej nie jest czynna, zarządzenie wymienione w ust. poprzedzającym może wydać dowódca wielkiej jednostki wojska (równorządny) bądź upoważniony przez niego oficer, a w przypadkach nagłych dowódca wojskowego oddziału w stopniu oficerskim, działający na danym obszarze.
3)
W przypadku wydania zarządzenia przez dowódcę wojskowego, obowiązany on jest zawiadomić o nim niezwłocznie najbliższą władzę administracji ogólnej i stosować się do dalszych zarządzeń tej władzy.
4)
W zarządzeniu wymienionym w ust. 1) można zwolnić oznaczone kategorie osób od obowiązku złożenia broni i amunicji, niezbędnych ze względu na bezpieczeństwo osobiste lub dla celów służbowych.

Do przedmiotów, których złożenie można zarządzić, należą:

a)
broń palna wszelkich typów i kalibrów, zdatna do użytku lub uszkodzona oraz gotowe jej części składowe;
b)
broń biała: szable, szpady, bagnety i lance;
c)
granaty ręczne typu wojskowego lub doraźnie wykonane, miny przeciwczołgowe oraz rakiety sygnalizacyjne i oświetlające;
d)
amunicja typu wojskowego i cywilnego wszelkich kalibrów;
e)
materiały wybuchowe (kruszące, inicjujące i prochy) w postaci luźnej i opakowanej;
f)
lonty zapalające i detonujące oraz spłonki do nich.

W przypadkach, gdy złożenie przedmiotów wymienionych w art. 2 byłoby połączone z nadmiernymi trudnościami dla ich posiadacza lub z uzasadnioną obawą niebezpieczeństwa wybuchu - wystarczy zgłoszenie tych przedmiotów w terminie i miejscu wyznaczonych do złożenia.

1)
Powiatowa władza administracji ogólnej w porozumieniu z dowódcą wielkiej jednostki wojska (równorzędnym) działającym na danym obszarze lub z upoważnionym przez niego oficerem, może zwrócić broń, służącą do użytku osobistego lub służbowego, jeżeli posiadacz nie daje powodu do obaw, że użyje tej broni w sposób zagrażający interesom obrony Państwa lub bezpieczeństwa publicznego.
2)
Broń o wartości zabytkowej należy zwrócić niezwłocznie.
3)
Przepis ust. 1) stosuje się odpowiednio do amunicji, prochów myśliwskich oraz materiałów wybuchowych, lontów i spłonek, służących do użytku przemysłowego.

W stosunku do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej uprawnienia z art. 1 służą władzom Sił Zbrojnych.

Zarządzenie złożenia przedmiotów należy podać do powszechnej wiadomości przez obwieszczenie conajmniej na budynkach, będących siedzibą władzy, która zarządzenie wydała oraz władz gminnych obszaru, którego dotyczy zarządzenie, a w stosunku do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej - ogłosić w jednostkach wojskowych.

1)
Kto nie złoży lub nie zgłosi w terminie i miejscu, wyznaczonych w zarządzeniu (art. 1 i 3) przedmiotów w tym zarządzeniu wymienionych, albo kto po terminie przedmioty to bezprawnie posiada - podlega karze więzienia do lat 5.
2)
Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze więzienia do 2 lat, aresztu lub grzywny.
3)
Jeżeli z okoliczności sprawy, a przede wszystkim z zachowania się sprawcy oraz z rodzaju, ilości i jakości przedmiotów niezłożonych bądź niezgłoszonych, albo bezprawnie posiadanych, wynika, że sprawca działa w celu użycia ich w sposób zagrażający interesom obrony Państwa lub bezpieczeństwa publicznego - podlega on karze śmierci.
4)
Orzecznictwo w sprawach o przestępstwa, wymienione w artykule niniejszym, należy wyłącznie do właściwości sądów.

Przedmioty niezłożone w terminie oraz po tym terminie bezprawnie posiadane podlegają przepadkowi.

Wykonanie dekretu niniejszego porucza się Ministrowi Spraw Wewnętrznych, Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Sprawiedliwości.

Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.