§ 2. - Obowiązek posiadania przez osoby starające się o wizę wjazdową do Polski świadectw szczepienia przeciwko ospie i cholerze.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1956.8.48

Akt utracił moc

Wersja od: 30 marca 1956 r.

§ 2. Od obowiązku określonego w § 1 są zwolnione:

1) osoby, które wyjeżdżają do Polski bezpośrednio z całego obszaru Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, z krajów europejskich, ze Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej lub z Kanady, jeżeli przebywały w tych krajach co najmniej przez 21 dni przed przewidywanym terminem przybycia do Polski i jeżeli te kraje lub ich części nie zostały uznane za czasowo zakażone ospą;

2) następujące osoby, pod warunkiem przedłożenia zaświadczenia organów sanitarnych kraju, z którego wyjeżdżają do Polski, stwierdzającego, że nie przebywały na obszarze uznanym za zakażony ospą co najmniej przez okres 21 dni przed przewidywanym terminem przybycia do Polski:

a) dzieci do ukończenia trzech miesięcy życia,

b) inne osoby, które przedłożą zaświadczenie lekarza urzędowego państwowej służby zdrowia kraju, z którego wyjeżdżają do Polski; zaświadczenie powinno stwierdzać, że osoby te nie mogą być poddane szczepieniom przeciwko ospie ze względu na wiek lub zły stan zdrowia lub ze względu na spóźniony rozwój, jeśli chodzi o dzieci do 6 miesięcy życia.