Obliczenie i pobór nadzwyczajnej daniny majątkowej w I grupie kontyngentowej w 1936 roku.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.10.97

Akt utracił moc
Wersja od: 13 lutego 1936 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SKARBU
z dnia 28 stycznia 1936 r.
o obliczeniu i poborze nadzwyczajnej daniny majątkowej w I grupie kontyngentowej w 1936 roku.

Na podstawie art. 8 ust. 1 i art. 12 ustawy z dnia 24 marca 1933 r. o nadzwyczajnej daninie majątkowej (Dz. U. R. P. Nr. 29, poz. 248) zarządzam co następuje:
Nadzwyczajną daninę majątkową obliczają w I grupie kontyngentowej - w powiatach, stanowiących okrąg jednego urzędu skarbowego - urzędy skarbowe, w których okręgu są położone grunty, podlegające nadzwyczajnej daninie majątkowej; jeżeli powiat jest podzielony na dwa lub więcej okręgów urzędów skarbowych - urzędy skarbowe, właściwe dla obliczania progresji w państwowym podatku gruntowym.
Kwoty nadzwyczajnej daniny majątkowej, obliczone na 1936 rok, płatne są w następujących terminach:
a)
w terminie do dnia 30 kwietnia 1936 r. włącznie - od płatników podatku gruntowego, opłacających w 1936 r. państwowy podatek gruntowy ponad 25 zł do 60 zł rocznie bez degresji - zaliczka w wysokości 11% podatku gruntowego bez degresji, zaś od płatników podatku gruntowego, opłacających w 1936 r. państwowy podatek gruntowy ponad 60 zł rocznie bez progresji - zaliczka w wysokości 22% państwowego podatku gruntowego bez progresji, oraz
b)
w terminie do dnia 30 listopada 1936 r. włącznie tak od jednych jak i od drugich płatników - różnica między ostateczną kwotą daniny, obliczoną na 1936 r., a uiszczoną przedtem zaliczką.
1)
O wysokości nadzwyczajnej daniny majątkowej zawiadamia się płatników przez doręczenie im nakazów zapłaty według ustalonych wzorów.
2)
Nakazy zapłaty doręcza się płatnikom w terminie do dnia 15 listopada 1936 r. włącznie.
3)
W razie doręczenia nakazów zapłaty po terminach wyznaczonych w ust. 2, kwota nadzwyczajnej daniny majątkowej jest płatna w ciągu dni 30, licząc od dnia następnego po doręczeniu.
4)
O wysokości zaliczki, płatnej w myśl § 2 lit. a) zawiadamia się płatników pisemnie. Zawiadomienia doręcza się w terminie do dnia 15 kwietnia 1936 r. włącznie. W razie doręczenia zawiadomienia po 15 kwietnia 1936 r. zaliczka jest płatna w ciągu dni 30, licząc od dnia następnego po doręczeniu.
1)
Od nakazów zapłaty na nadzwyczajną daninę majątkową służy płatnikom prawo odwołania się w terminie dni 30, licząc od dnia następnego po doręczeniu nakazu zapłaty. W odwołaniu jednak można podnosić jedynie zarzuty co do braku obowiązku uiszczania nadzwyczajnej daniny majątkowej.
2)
Odwołania, w których płatnik, nie zaprzeczając obowiązku podatkowego, zaskarża tylko podstawę obliczenia nadzwyczajnej daniny majątkowej, pozostawia się bez rozpatrzenia.
3)
Natomiast zmiany w wysokości państwowego podatku gruntowego, orzeczone w normalnym toku instancji w myśl obowiązujących przepisów o państwowym podatku gruntowym, pociągają za sobą z urzędu zmianę w wysokości nadzwyczajnej daniny majątkowej.
4)
O zmianach w wysokości nadzwyczajnej daniny majątkowej w myśl ust. 3 zawiadamiają władze skarbowe płatników z urzędu.
5)
Omyłki rachunkowe w obliczeniu nadzwyczajnej daniny majątkowej prostują władze skarbowe z urzędu lub na wniosek płatnika.
1)
Odwołania wnosić należy do tej władzy skarbowej, która wydała nakaz zapłaty; rozstrzyga je władza skarbowa bezpośrednio wyższej instancji.,
2)
Odwołania wniesione po terminie oraz odwołania, o których mowa w § 4 ust. 2, pozostawia bez rozpatrzenia władza skarbowa, do której wpłynęło odwołanie.
3)
Upoważnia się dyrektorów izb skarbowych do darowania skutków przekroczenia terminu do wniesienia odwołania, jeżeli przekroczenie terminu nastąpiło z ważnych powodów, uzasadnionych przez płatnika.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.