Obliczanie podstawy wymiaru kolejowej renty dla pracowników kolejowych i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1964.18.108

Akt utracił moc
Wersja od: 26 maja 1964 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA KOMUNIKACJI
z dnia 6 maja 1964 r.
w sprawie obliczania podstawy wymiaru kolejowej renty dla pracowników kolejowych i ich rodzin.

Na podstawie art. 10 ust. 5 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97) oraz art. 42 ust. 2 dekretu z dnia 19 stycznia 1957 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 55, poz. 273) zarządza się, co następuje:
1.
Podstawę wymiaru kolejowej renty dla pracownika kolejowego stanowi osiągnięty w zatrudnieniu na kolei przeciętny miesięczny zarobek określony w art. 10 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97) oraz w rozporządzeniu Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 22 listopada 1956 r. w sprawie obliczania podstawy wymiaru renty (Dz. U. z 1956 r. Nr 59, poz. 280 i z 1958 r. Nr 26, poz. 113) z uwzględnieniem zmian wynikających z niniejszego rozporządzenia.
2.
Za zarobek osiągnięty w zatrudnieniu na kolei uważa się również zarobek osiągnięty w zatrudnieniu określonym w art. 6 i art. 41 ust. 3 i 5 dekretu z dnia 19 stycznia 1957 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 55, poz. 273).
3.
Przy równoczesnym zatrudnieniu w kilku zakładach pracy przyjmuje się za podstawę wymiaru kolejowej renty tylko zarobki osiągnięte w zatrudnieniu na kolei.
Podstawę wymiaru kolejowej renty rodzinnej stanowi zależnie od wniosku zainteresowanego:
1)
zarobek, od którego została obliczona renta zmarłego, albo
2)
przeciętny miesięczny zarobek ustalony według zasad określonych w § 1.
1.
Jeżeli z tytułu renty przysługuje świadczenie w naturze tego samego rodzaju, jakie przysługiwało w czasie zatrudnienia pracownika, do podstawy wymiaru renty nie wlicza się wartości świadczeń, do których osoba uprawniona do renty starczej lub inwalidzkiej albo choćby jedna z osób uprawnionych do renty rodzinnej zachowuje nadal prawo.
2.
Za świadczenie w naturze w rozumieniu ust. 1 uważa się również ekwiwalent pieniężny wypłacany pracownikowi lub renciście zamiast części lub całego świadczenia w naturze.
1.
Przy zamianie kolejowej renty starczej na kolejową rentę inwalidzką albo kolejowej renty inwalidzkiej na kolejową rentę starczą za podstawę wymiaru przyznawanej renty przyjmuje się:
1)
podstawę wymiaru renty należnej przed zgłoszeniem wniosku o zamianę albo
2)
przeciętny miesięczny zarobek określony w § 1, jeżeli zostały spełnione wszystkie warunki wymagane do przyznania nowej renty i jeżeli jest to korzystniejsze dla zainteresowanego.
2.
Jeżeli przy zamianie renty za podstawę wymiaru renty przyjmuje się zarobek, który stanowił podstawę wymiaru renty należnej przed zgłoszeniem wniosku o zamianę (ust. 1 pkt 1), to nowo przyznaną rentę ustala się według zasad określonych w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin w przypadkach, gdy za podstawę wymiaru przyjęto - zgodnie z art. 35 ust. 3 dekretu z dnia 19 stycznia 1957 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin - zarobki niekolejowe.
Wysokość zarobków osiągniętych przez pracownika ustala się na podstawie zaświadczenia tego zakładu pracy, który wypłacał pracownikowi wynagrodzenie.
Podstawa wymiaru renty nie może wynosić mniej niż 500 zł.
Traci moc rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 2 października 1957 r. w sprawie obliczania podstawy wymiaru kolejowej renty dla pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 54, poz. 268).
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.