Obieranie miejsca wykonywania praktyki przez pracowników służby zdrowia, zwolnionych z zawodowej służby wojskowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.22.197

Akt utracił moc

Wersja od: 23 maja 1950 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA

z dnia 3 maja 1950 r.

w sprawie obierania miejsca wykonywania praktyki przez pracowników służby zdrowia, zwolnionych z zawodowej służby wojskowej.

Na podstawie art. 25 ust. 4 i 26 ustawy z dnia 28 października 1948 r. o zakładach społecznych służby zdrowia i planowej gospodarce w służbie zdrowia (Dz. U. R. P. Nr 55, poz. 434) zarządza się w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, co następuje:

§  1.

1. Lekarze zwolnieni z zawodowej służby wojskowej mogą obrać miejsce wykonywania praktyki w miejscowości, w której w ciągu roku przed zwolnieniem ze służby wojskowej pełnili tę służbę nieprzerwanie przez okres co najmniej sześciu miesięcy. Obranie takiego miejsca praktyki przysługuje lekarzowi niezależnie od norm ilościowych ustalonych na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 28 października 1948 r. o zakładach społecznych służby zdrowia i planowej gospodarce w służbie zdrowia.

2. Na dowód pełnienia służby wymienionej w ust. 1 lekarze zwolnieni z zawodowej służby wojskowej przedstawiają zaświadczenie wydane przez władze wojskowe.

§ 2. Lekarz zwolniony z zawodowej służby wojskowej obowiązany jest dokonywać wobec władz administracji ogólnej (służby zdrowia) zgłoszeń określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 28 ustawy z dnia 28 października 1948 r. o zakładach społecznych służby zdrowia i planowej gospodarce w służbie zdrowia, niezależnie od obowiązku udowodnienia okoliczności, o których mowa w § 1.

§ 3. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do lekarzy-dentystów, felczerów, techników i uprawnionych techników dentystycznych oraz położnych.

§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.