NRD-Polska. Konwencja dotycząca współpracy w dziedzinie ochrony roślin. Warszawa.1950.06.23.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1951.49.356

Akt utracił moc

Wersja od: 11 maja 1951 r.

KONWENCJA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Tymczasowym Niemieckiej Republiki Demokratycznej dotycząca współpracy w dziedzinie ochrony roślin,

podpisana w Warszawie dnia 23 czerwca 1950 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do publicznej wiadomości:

W dniu dwudziestym trzecim czerwca tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego roku podpisana została w Warszawie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Tymczasowym Niemieckiej Republiki Demokratycznej dotycząca współpracy w dziedzinie ochrony roślin o następującym brzmieniu dosłownym:

KONWENCJA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Tymczasowym Niemieckiej Republiki Demokratycznej dotycząca współpracy w dziedzinie ochrony roślin.

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Tymczasowy Niemieckiej Republiki Demokratycznej, kierując się przeświadczeniem, że obopólna współpraca obu Stron ułatwi wzajemne wypełnienie obowiązków ochrony roślin uprawnych przed szkodnikami i chorobami, postanowiły zawrzeć odpowiednie porozumienie. W tym celu zostali wyznaczeni pełnomocnicy: (pominięto),

którzy, po wzajemnym przedłożeniu swych pełnomocnictw uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  1. 

Obie umawiające się Strony zobowiązują się:

a. systematycznie przeprowadzać na swoich obszarach lustracje kultur rolnych celem uzyskania danych o istnieniu lub nieistnieniu szkodników i chorób roślin uprawnych;

b. stosować nieodzowne środki w celu lokalizowania i likwidowania ognisk szkodników i chorób stwierdzonych na swoim terenie, a wyszczególnionych w Art. 2 niniejszej umowy;

c. w wypadku pojawienia się na obszarach jednej z umawiających się Stron szczególnie niebezpiecznych szkodników lub chorób, w celu całkowitej likwidacji tych pasożytów, okazywać sobie wzajemnie pomoc na podstawie oddzielnych porozumień przez współpracę wykwalifikowanych specjalistów oraz w postaci środków chemicznych, aparatów i innych środków zwalczania szkodników i chorób.

Artykuł  2. 

Obie umawiające się Strony zobowiązują się udzielać sobie nawzajem wiadomości o pojawieniu się na ich obszarach niebezpiecznych szkodników i chorób roślin uprawnych, wskazując okręgi i rozmiary ich wystąpienia oraz wyniki zwalczania.

W myśl niniejszej konwencji do niebezpiecznych szkodników i chorób roślin zalicza się:

Szkodniki:

Leptinotarsa decemlineata - Stonka ziemniaczana

Heterodera rostochiensis - Mątwik ziemniaczany

Aspidiotus perniciosus - Tarcznik niszczyciel

Piesma quadrata - Płaszczyniec burakowy

Choroby:

Synchytrium endobioticum - Rak ziemniaczany

Phlyctaena linicola - "Pasmo lnu"

Powyższy wykaz szkodników i chorób roślin uprawnych może być w przyszłości zmieniony za obopólną zgodą Stron.

Artykuł  3. 

Ze względu na niebezpieczeństwo, zagrażające uprawom ziemniaków, przez stonkę ziemniaczaną, umawiające się Strony zgadzają się z chwilą wejścia w życie nieniejszej umowy stosować, co następuje:

a. zapoznać ludność z niebezpieczeństwem stonki ziemniaczanej i organizować planowe przeglądy pól ziemniaczanych w celu szybkiego wykrywania i likwidowania ognisk szkodnika;

b. na obszarze o promieniu do 10 km od ujawnionych i zlikwidowanych ognisk, a także w innych szczególnie zagrożonych miejscowościach, do których może przeniknąć stonka ziemniaczana, przeprowadzać specjalne lustracje przy pomocy odpowiednio przygotowanych drużyn pod kierownictwem wykwalifikowanego personelu ochrony roślin;

c. likwidować wykryte ogniska stonki ziemniaczanej radykalnymi metodami, korzystając z wzajemnych doświadczeń i osiągnięć naukowych oraz stosować odnośne przepisy kwarantanny roślin.

d. uzgadniać swoje coroczne plany zwalczania stonki na wspólnych naradach, które powinny się odbywać w okresie do 1 lutego każdego roku.

Artykuł  4. 

Ze względu na stałe niebezpieczeństwo przelotów stonki z obszarów Niemiec Republiki Demokratycznej na tereny Polski i groźby przenoszenia się szkodnika dalej do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i Czechosłowacji, z którymi Polska jest związana konwencjami o ochronie roślin, Tymczasowy Rząd Niemieckiej Republiki Demokratycznej zobowiązuje się poddać uprawy ziemniaka specjalnej kontroli w pasie szerokości 50 km wzkłuż granicy polsko-niemieckiej i stosować metody radykalnego zwalczania szkodnika, aby uniemożliwić mu przedostanie się na teren Polski.

Artykuł  5. 

Obie umawiające się Strony zgadzają się na to, aby wszystkie przesyłki roślin i produktów pochodzenia roślinnego we wzajemnym obrocie towarowym były zaopatrzone w - wystawione przez Służbę Ochrony Roślin kraju eksportującego - świadectwa pochodzenia i zdrowotności, stwierdzające, że były badane i że produkty pochodzą z gospodarstw wolnych od szkodlików i chorób wymienionych w Art. 2 niniejszej umowy.

Do produktów pochodzenia roślinnego zalicza się: nasiona, bulwy,korzenie, cebule, pędy roślinne, owoce, jagody, warzywa, materiały produkcji szkółkarskiej oraz wszelkie przesyłki wytworów roślinnych przeznaczonych na spożycie, paszę i na cele przetwórcze.

Artykuł  6. 

Umawiające się Strony zobowiązują się, że będą na swe obszary wpuszczać z państw trzecich roślin i ich produkty wymienione w Art. 5 niniejszej konwencji wyłącznie na podstawie świadectw pochodzenia i zdrowotności kraju eksportującego oraz za zezwoleniem swej Służby Ochrony Roślin.

Artykuł  7. 

Obie umawiające się Strony:

a. ustalą na swych obszarach określone punkty graniczne dla wwozu z innych krajów przesyłek pochodzenia roślinnego;

b. będą przeprowadzać kontrolę fitosanitarną, a w razie potrzeby dezynfekcję tych przesyłek.

Artykuł  8. 

Każda z umawiających się Stron zobowiązuje się przepuszczać bez ograniczeń przez swój obszar przesyłki tranzytowe roślin i produktów pochodzenia roślinnego pod warunkiem, że będą one zaopatrzone w świadectwa pochodzenia i zdrowotności wydane przez Służbę Ochrony Roślin kraju wywożącego. W świadectwach musi być stwierdzone, że omawiane przesyłki tranzytowe są wolne przede wszystkim od szkodników i chorób wymienionych w Art. 2 i że pochodzą z miejscowości nie opanowanych przez te szkodniki i choroby.

Artykuł  9. 

Obie umawiające się Strony zgadzają się wzajemnie informować:

a. o wszystkich ustawach i rozporządzeniach tyczących się ochrony i kwarantanny roślin oraz regulujących wwóz przesyłek roślin i produktów pochodzenia roślinnego:

b. o nomenklaturze przesyłek, podlegających kontroli fitosanitarnej przy wwozie ich na terytorium każdej z umawiających się Stron - corocznie do 15 stycznia;

c. o wynikach przeprowadzonych poszukiwań szkodników i chorób, wspomnianych w Art. 2 niniejszej umowy, o środkach zastosowanych przeciw nim oraz o uzyskanych wynikach likwidacji ognisk tych szkodników i chorób: informacje przesłane będą do 15 stycznia roku następnego.

Informacje o stonce ziemniaczanej, w wypadkach wykrycia nowych ognisk w miejscowościach położonych do 50 km od granicy polsko-niemieckiej, podawane będą bezzwłocznie telegraficznie.

Artykuł  10. 

Obie umawiające się Strony zgodziły się, aby w celu rozpatrywania kwestii dotyczących praktycznego stosowania umowy oraz w celach wzajemnego informowania się i wymiany nabytych doświadczeń w dziedzinie ochrony roślin zwoływać corocznie polsko-niemieckie konferencje.

Konferencje powinny być zwoływane kolejno w Polsce i Niemieckiej Republice Demokratycznej, Terminy i miejsce ich zwołania ustalane będą na podstawie porozumienia Stron.

Artykuł  11. 

Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wchodzi w życie w dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Berlinie .

Konwencja niniejsza zawarta została na przeciąg lat pięciu. Jeżeli nie zostanie ona wypowiedziana na rok przed upływem pięciolecia, będzie automatycznie przedłużona na dalszy okres pięciu lat z takim samym warunkiem wypowiedzenia.

Sporządzono w Warszawie dnia 23 czerwca 1950 r. w 2 egzemplarzach w języku polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty posiadają jednakową moc.

Na dowód tego pełnomocnicy obu Rządów podpisali niniejszą konwencję i przyłożyli na niej swoje pieczęcie.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 14 marca 1951 roku.