Nowy tekst załącznika I do konwencji międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznymi, podpisanej w Rzymie dnia 23 listopada 1933 r.
Dz.U.1938.75.527
Akt utracił mocOŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 29 września 1938 r.
w sprawie nowego tekstu załącznika I do konwencji międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznymi, podpisanej w Rzymie dnia 23 listopada 1933 r.
Przekład.
ZAŁĄCZNIK I 1
PRZEPISY DOTYCZĄCE PRZEDMIOTÓW, PRZYJMOWANYCH DO PRZEWOZU WARUNKOWO.
PRZEPISY DOTYCZĄCE PRZEDMIOTÓW, PRZYJMOWANYCH DO PRZEWOZU WARUNKOWO.
1 (1) Załącznik I zawiera przepisy uzupełniające do art. 3 pkt 4 i art. 4 § 1 pkt 1 Konwencji Międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznymi (KMT). Materiały i przedmioty dopuszczone na podstawie tych przepisów do przewozu tylko pod pewnymi warunkami podzielone są w niniejszym Załączniku na 6 klas, a mianowicie:
Klasa I. Przedmioty zagrażające wybuchem:
I a. Materiały wybuchowe (Materiały wybuchowe górnicze, strzelnicze i tym podobne);
I b. Amunicja;
I c. Materiały zapalające, ognie sztuczne itp.;
I d. Gazy sprężone, skroplone lub rozpuszczone pod ciśnieniem;
I e. Materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne lub podtrzymujące palenie.
Klasa II. Materiały samozapalne.
Klasa III. Materiały łatwo zapalne:
III a. Ciecze palne;
III b. Materiały stałe łatwo zapalne.
Klasa IV. Materiały trujące.
Klasa V. Materiały żrące.
Klasa VI. Materiały budzące odrazę lub zaraźliwe.
(2) Materiały i przedmioty określone w tytułach klas I, II i VI nie są przez KMT wyłączone od przewozu za wyjątkiem materiałów i przedmiotów wymienionych pod cyframi marginesowymi (c. m.) 21, 61, 101, 131, 181, 201 i 601 (art. 3 pkt 4 KMT). Te materiały i przedmioty dopuszcza się do przewozu tylko pod pewnymi warunkami i wskutek tego oznacza się je jako materiały i przedmioty Załącznika I.
(3) Materiały i przedmioty, określone w tytułach klas III, IV i V, KMT od przewozu nie wyłącza. Jednakże materiały i przedmioty wymienione pod c. m. 301, 351, 401 i 501 dopuszcza się do przewozu tylko pod pewnymi warunkami (art. 4 § 1 pkt 1 KMT) i wskutek tego są one również materiałami i przedmiotami Załącznika I.
(4) (skreślony).
2 (1) O ile Załącznik I nie zawiera odmiennych postanowień, do materiałów i przedmiotów Załącznika I mają zastosowanie ogólne przepisy przewozowe.
(2) Przepisy o przewozie Załącznika I dzielą się na 6 klas i 3 dodatki.
a) Przepisy o przewozie każdej klasy podzielone są na następujące rozdziały:
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu;
2. Opakowanie poszczególnych materiałów lub rodzajów przedmiotów;
3. Pakowanie razem;
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki.
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
D. Środki przewozowe:
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania;
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach.
E. Zakaz ładowania razem.
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
b) Trzy dodatki zawierają:
Dodatek I - warunki stałości pewnych materiałów zagrażających wybuchem oraz przepisy dotyczące prób celem ustalenia, czy warunki te są zachowane;
Dodatek II - przepisy dotyczące używania wagonów z urządzeniami elektrycznymi do przewozu materiałów i przedmiotów klas I a i I b, punkty 3, 5, 6, 7, 13 i 14 oraz klas III a i III b;
Dodatek III - przepisy dotyczące nalepek ostrzegawczych oraz objaśnienie ich wzorów.
(3) Oprócz tego należy stosować się do przepisów władz celnych, podatkowych, skarbowych, policyjnych i innych władz administracyjnych (patrz art. 13 § 1 KMT).
W szczególności poza przepisanymi w niniejszym Załączniku wzmiankami i zaświadczeniami należy zamieścić w liście przewozowym również zaświadczenia wymagane przez władze administracyjne oraz dołączyć do niego dokumenty, wymagane przez te władze.
3-19
KLASA I. PRZEDMIOTY ZAGRAŻAJĄCE WYBUCHEM.
I a.
MATERIAŁY WYBUCHOWE (MATERIAŁY (WYBUCHOWE GÓRNICZE, STRZELNICZE I TYM PODOBNE).
MATERIAŁY WYBUCHOWE (MATERIAŁY (WYBUCHOWE GÓRNICZE, STRZELNICZE I TYM PODOBNE).
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
Uwaga. Próżne opakowanie po materiałach klasy I a nie jest w myśl art. 3 KMT uważane za materiał zagrażający wybuchem i wskutek tego nie podlega przepisom Załącznika I.
(2) W dopuszczonych do przewozu materiałach wybuchowych górniczych, nitrogliceryna może być całkowicie lub częściowo zastąpiona przez:
a) nitroglikol, albo
b) dwunitrochlorhydrynę, albo
c) nitrowaną mieszaninę gliceryny lub glikolu lub chlorhydryny ze sorbitem, albo
d) nitrowaną mieszaninę gliceryny i sorbitu z glikolem lub chlorhydryną, z dodaniem w przypadkach podanych pod c) i d) odpowiedniego stabilizatora.
21 Grupa 1. Materiały wybuchowe dopuszczone do przewozu w przesyłkach drobnych i wagonowych:
1. Nitroceluloza (bawełna strzelnicza, bawełna kolodionowa), mianowicie:
a) w postaci kłaczków i nieprasowana, zawierająca wagowo najwyżej 75 części suchych i co najmniej 25 części wody, albo
alkoholu (etylowego, propylowego, butylowego, amylowego lub ich mieszanin), albo
wody i alkoholu, albo
alkoholu i kamfory, albo
ksylenu; w razie dodania ksylenu zawartość azotu w nitrocelulozie nie może przewyższać 12%;
b) prasowana, zawierającą wagowo najwyżej 85 części suchych i co najmniej 15 części wody;
do a) i b) patrz również Dodatek I, c. m. 701.
2. Prochowa masa surowa niezżelatynowana, służąca do wyrobu prochów bezdymnych (np. mieszanina nitrocelulozy i nitrogliceryny), zawierająca wagowo 70 części suchych i co najmniej 30 części wody.
3. Prochy nitrocelulozowe zżelatynowane nieporowate i niesproszkowane i prochy nitrocelulozowe niesproszkowane, zawierające nitroglicerynę, należące - tak pierwsze jak i drugie - według przepisów kraju nadania do grupy 1; patrz również Dodatek I, c. m. 702.
4. Prochy nitrocelulozowe zżelatynowane porowate, opakowane według c. m. 25; patrz również Dodatek I, c. m. 702.
5. Odpadki filmów nitrocelulozowych, myte i poddane dalszej przeróbce przez wygotowanie pod ciśnieniem, zawierające co najmniej 2% kamfory; patrz również Dodatek I, c. m. 703.
6. Trójnitrotoluen.
7. Sześcionitrodwufenyloamina i kwaś pikrynowy.
8. Nitrozwiązki organiczne (patrz również pkt 15):
a) Nitrozwiązki organiczne w naczyniach, zawierających nie więcej niż 500 g, łączonych w paczki, zawierające nie więcej niż 5 kg ciał nitrowanych; patrz również Dodatek I, c, m. 704.
b) Czteronitrometyloanilina zapakowana w naczynia, zawierające pojedynczo najwyżej 25 kg. Waga przesyłki nie powinna przewyższać 300 kg; patrz również Dodatek I, c. m. 705.
Uwaga. Nitrozwiązki organiczne w stanie płynnym są wyłączone od przewozu.
9. Czteroazotan pięcioerytrytu (nitropięcioerytryt) drobnokrystaliczny i równomiernie zwilżony 30% wody i trójmetylenotrójnitroamina drobnokrystaliczna i równomiernie zwilżona 15% wody. Waga przesyłki nie powinna przewyższać 300 kg (patrz również pkt 16).
10. Materiały wybuchowe amonowo - saletrzane żelatynowe i nie żelatynowe; patrz również Dodatek I, c. m. 706.
11. Materiały wybuchowe podobne do prochu czarnego o następującym składzie: mieszanina 70% do 75% saletry sodowej (która najwyżej w czwartej części może być zastąpiona saletrą potasową), 9% do 11% siarki i 10% do 15% węgla kamiennego lub brunatnego; patrz również Dodatek I, c. m. 707.
Grupa 2. Materiały wybuchowe dopuszczone do przewozu tylko w przesyłkach wagonowych (p. równie c. m. 44):
12. Prochy nitrocelulozowe zżelatynowane, porowate, opakowane według c. m. 33; patrz również Dodatek I, c. m. 702.
13. Prochy nitrocelulozowe zżelatynowane i prochy nitrocelulozowe zawierające nitrogliceryną, nie należące - tak pierwsze jak i drugie - według przepisów kraju nadania do grupy 1; patrz również Dodatek I, c. m. 702.
14. Prochy nitrocelulozowe niezżelatynowane (tzw. prochy mieszane); patrz również Dodatek I, c, m. 702.
15. Nitrozwiązki organiczne w ilościach większych niż podane w punkcie 8;
a) rozpuszczalne w wodzie, jak trójnitrorezorcyna,
b) nierozpuszczalne w wodzie, jak czteronitrometyloanilina;
do a) i b) patrz również Dodatek I, c. m. 705.
Uwaga. Nitrozwiązki organiczne w stanie płynnym są wyłączone od przewozu.
16. Czteroazotan pięcioerytrytu (nitropięcioerytryt) drobnokrystaliczny i równomiernie zwilżony 30% wody, w ilościach większych niż podane w punkcie 9, i trójmetylenotrójnitroamina drobnokrystaliczna i równomiernie zwilżona 15% wody, w ilościach większych niż podane w punkcie 9.
17. Chlorhydryna nitrowana (dwunitrochlorhydryna) i chlorhydryna nitrowana techniczna, w której zawartość nitrogliceryny nie przewyższa 5%.
18. Dynamity i materiały wybuchowe podobne do dynamitu; patrz również Dodatek I, c. m. 708.
19. Materiały wybuchowe chloranowe i nadchloranowe (mieszaniny chloranów lub nadchloranów alkalicznych lub ziem alkalicznych ze związkami bogatymi w węgiel) ; patrz również Dodatek I, c. m. 709.
20. Proch czarny do celów wybuchowych (mieszanina saletry potasowej lub sodowej, siarki i węgla drzewnego) ziarnisty lub prasowany lub w postaci mączki; patrz również Dodatek I, c. m. 710.
21. Proch czarny strzelniczy; patrz również Dodatek I, cm. 710.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
22 (1) Opakowanie powinno być tak zamknięte i tak szczelne, aby nic z jego zawartości nie mogło się przedostawać na zewnątrz. Zabezpieczanie zamknięcia opakowania metalowymi taśmami lub drutem jest dozwolone tylko w wyraźnie wskazanych przypadkach.
(2) Materiały, z których robione jest opakowanie i jego zamknięcia, nie powinny ulegać działaniu zawartości, ani też tworzyć z nią szkodliwych związków.
(3) Opakowanie oraz jego zamknięcia powinny być we wszystkich częściach tak mocne i trwałe, aby się nie rozluźniały podczas przewozu i odpowiadały z całą pewnością normalnym jego wymaganiom. Ciała stałe powinny być w opakowaniu dobrze umocowane, tak samo jak opakowanie wewnętrzne w opakowaniu zewnętrznym.
(4) Materiały wypełniające, służące do układania w nich przedmiotów, powinny być dostosowane do właściwości zawartości; powinny one zwłaszcza posiadać właściwości chłonne, jeśli zawartość jest płynna lub może dawać płynne wypocenie.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
23 (1) Materiały wymienione w punktach 1 i 2 powinny być zapakowane:
a) w naczynia drewniane lub nieprzemakalne beczki z tektury; naczynia te i beczki powinny być wyłożone materiałem nie przepuszczającym wchodzących w skład ładunku płynów, albo
b) w beczki żelazne, wewnątrz ocynkowane lub wyołowione, albo
c) naczynia z białej blachy, blachy cynkowej lub aluminiowej, układane pojedynczo lub po kilka w skrzyniach drewnianych.
(2) Nitroceluloza z dodatkiem ksylenu powinna być pakowana tylko w naczynia metalowe.
(3) Naczynia z metalu powinny być hermetycznie zamknięte, jednak powinny ustępować pod słabym ciśnieniem wewnętrznym.
(4) Sztuka, zawierająca materiały wymienione w punkcie 1, nie powinna ważyć więcej niż 120 kg, a jeżeli chodzi o sztuki, które mogą być przetaczane, 300 kg, Sztuka, zawierająca materiały wymienione w punkcie 2, nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.
24 (1) Materiały wymienione w punkcie 3 należy pakować:
a) w pudełka z tektury, z blachy białej, cynkowej lub aluminiowej, które powinny ustępować pod słabym ciśnieniem wewnętrznym, albo w torebki parafinowane. Opakowanie to należy umieszczać pojedynczo lub po kilka w skrzyniach drewnianych. Albo
b) bez uprzedniego opakowania w pudełka lub torebki:
1. w beczki z nieprzemakalnej tektury; albo
2. w naczynia drewniane wyłożone blachą cynkową lub aluminiową; albo
3. w naczynia metalowe z wyjątkiem naczyń z blachy czarnej, które powinny ustępować pod słabym ciśnieniem wewnętrznym.
(2) Proch w rurkach, laskach, nitkach, wstęgach lub płytkach może być pakowany w skrzynie drewniane, wyłożone tkaniną lub papierem, parafinowanymi albo przeoliwionymi, bez uprzedniego pakowania w pudełka lub w torebki.
(3) Gwoździe, śruby i inny żelazny materiał umacniający naczyń drewnianych, jak obręcze, taśmy itp. powinny być ocynkowane.
(4) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 120 kg.
25 (1) Materiały wymienione w punkcie 4 należy pakować:
a) w pudełka z tektury, z blachy białej lub aluminiowej, które powinny ustępować pod słabym ciśnieniem wewnętrznym. Jedno pudełko nie powinno zawierać więcej niż 1 kg prochu i powinno być owinięte papierem. Tak opakowane towary należy umieszczać pojedynczo lub po kilka w naczyniach drewnianych. Albo
b) w worki umieszczone pojedynczo lub po kilka w naczyniach drewnianych pokrytych wewnątrz blachą cynkową lub aluminiową, albo w naczyniach z blachy cynkowej lub aluminiowej, które powinny ustępować pod słabym ciśnieniem wewnętrznym. Wnętrze naczyń z blachy cynkowej lub aluminiowej należy całkowicie wyłożyć drzewem lub tekturą.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg. Sztuka przesyłki nie powinna zawierać więcej niż 25 kg prochu nitrocelulozowego w opakowaniu przewidzianym pod a), i nie więcej niż 30 kg tego materiału w opakowaniu, przewidzianym pod b).
26 (1) Materiały wymienione w punkcie 5 należy pakować w worki papierowe, te zaś umieszczać pojedynczo lub po kilka w nieprzemakalnych beczkach tekturowych albo w naczyniach z blachy cynkowej lub aluminiowej, których zamknięcie powinno ustępować pod słabym ciśnieniem wewnętrznym, podczas gdy ścianki powinny być wyłożone tekturą, a dno i pokrywa drzewem.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg i zawierać więcej niż 30 kg odpadków filmów nitrocelulozowych.
27 (1) Trójnitrotoluen (pkt 6) należy pakować w naczynia drewniane. Dla trójnitrotoluenu w stanie stałym dozwala się również używać nieprzemakalnych beczek tekturowych, a do trójnitrotoluenu w stanie płynnym naczyń żelaznych.
(2) Naczynia metalowe powinny być hermetycznie zamknięte, jednak powinny ustępować pod słabym ciśnieniem wewnętrznym.
(3) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 120 kg, a jeśli chodzi o sztuki, które mogą być przetaczane, 300 kg.
28 (1) Materiały wymienione w punkcie 7 należy pakować w naczynia drewniane lub w nieprzemakalne beczki tekturowe.
(2) Do opakowania kwasu pikrynowego nie wolno używać ołowiu ani materiałów zawierających ołów (mieszanin lub związków).
(3) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 120 kg.
29 Materiały wymienione w punkcie 8 należy pakować:
a) nitrozwiązki organiczne (pkt 8 a): w naczynia szklane lub gliniane, które następnie układa się w naczyniach drewnianych. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 15 kg;
b) czteronitrometyloanilinę (pkt 8 b): w ilościach nie większych niż 15 kg w torebki płócienne, które następnie umieszcza się w drewnianych naczyniach. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 35 kg.
30 (1) Materiały wymienione w punkcie 9 powinny być pakowane w ilościach nie większych niż 10 kg w torby z tkaniny, które należy następnie umieszczać w pudełkach z nieprzemakalnej tektury, lub w pudełkach z blachy białej lub aluminiowej. Pudełka należy pakować, najwyżej cztery, do skrzyni drewnianej, wyłożonej tekturą falistą. Pudełka metalowe powinny być oddzielone od siebie osłoną z tektury falistej. Pokrywa skrzyni powinna być przyśrubowana.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 35 kg.
31 (1) Materiały wymienione w punkcie 10 powinny być w postaci nabojów w osłonach papierowych. Naboje takie należy pakować do hermetycznie zamkniętych pudełek z blachy, te zaś umieszczać pojedynczo lub po kilka w naczyniach drewnianych.
(2) Naboje parafinowane lub cerezynowane, lub naboje w osłonach z parafinowanego lub cerezynowanego papieru powinny być również łączone w paczki przez owinięcie w papier. Naboje nieparafinowane lub nieceryzowane mogą być również łączone w paczki, ważące nie więcej niż 2,5 kg, pod warunkiem zabezpieczenia paczek od dostępu powietrza warstwą cerezyny lub żywicy. Paczki należy umieszczać pojedynczo lub po kilka w naczyniach drewnianych.
(3) Celem zabezpieczenia zamknięcia naczyń drewnianych można naczynia te obciągać dookoła metalowymi taśmami lub drutem.
(4) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg i zawierać więcej niż 50 kg materiałów wybuchowych.
32 (1) Materiały wymienione w punkcie 11, sprasowane w słupki, należy zawijać w mocny papier; jeden rulon nie powinien ważyć więcej niż 300 g. Rulony należy zapakować w naczynia drewniane wyłożone mocnym papierem.
(2) Materiały wybuchowe podobne do prochu czarnego, granulowane, należy pakować w ilościach, nie przewyższających 2,5 kg, w mocne torebki papierowe, te zaś umieszczać pojedynczo lub po kilka w skrzynkach z tektury, które następnie należy zapakować pojedynczo lub po kilka do naczyń drewnianych.
(3) W naczyniach drewnianych nie powinno być gwoździ, śrub lub innego żelaznego materiału umacniającego.
(4) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg i zawierać więcej niż 50 kg materiału wybuchowego.
33 (1) Materiały wymienione w punktach 12, 13 i 14 powinny być pakowane w nieprzemakalne beczki tekturowe lub w naczynia z drewna lub metalu, z wyjątkiem czarnej blachy. Gwoździe, śruby lub inny żelazny materiał umacniający, jak obręcze, taśmy itp. powinny być ocynkowane. Naczynia metalowe powinny ustępować pod słabym ciśnieniem wewnętrznym.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 100 kg.
34 (1) Materiały wymienione w punkcie 15 należy pakować:
a) rozpuszczalne w wodzie: w naczynia ze stali nierdzewnej, lub z innego odpowiedniego materiału. Nitrozwiązki powinny być równomiernie zwilżone taką ilością wody, aby przez cały czas przewozu zawartość wody nie spadła poniżej 25%. Zamknięcie naczyń powinno przy nagrzaniu ustępować pod słabym ciśnieniem wewnętrznym. Naczynia te, z wyjątkiem naczyń z nierdzewnej stali, należy układać w naczyniach drewnianych;
b) nierozpuszczalne w wodzie: w ilościach nie większych niż 15 kg - w worki z tkaniny, umieszczane w naczyniach drewnianych.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg i zawierać więcej niż 25 kg nitrozwiązków rozpuszczalnych w wodzie względnie 50 kg nitrozwiązków nierozpuszczalnych w wodzie.
35 (1) Materiały wymienione w punkcie 16 powinny być w ilościach nie większych niż 10 kg zapakowane w worki płócienne, te zaś umieszczone w pudełkach z nieprzemakalnej tektury, lub w pudełkach z blachy białej lub aluminiowej. Pudełka lub puszki należy pakować, najwyżej po cztery, do skrzyni drewnianej, wyłożonej falistą tekturą. Puszki metalowe powinny być od siebie oddzielone osłoną z tektury falistej. Pokrywa skrzyni powinna być przyśrubowana.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.
36 (1) Materiały wymienione w punkcie 17 należy pakować w naczynia metalowe, napełniając je tylko do 9/10 ich pojemności, przy czym nie powinny one zawierać więcej niż 25 kg chlorhydryny nitrowanej. Naczynie metalowe należy ułożyć w opakowaniu drewnianym w ten sposób, aby między naczyniem metalowym a opakowaniem z drzewa pozostawało ze wszystkich stron co najmniej 10 cm wolnego miejsca, które należy wypełnić materiałem wypełniającym.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.
37 (1) Materiały wymienione w punkcie 18 powinny być w postaci nabojów w osłonach z papieru parafinowanego lub cerezynowanego, z pergaminu, lub z innego odpowiedniego papieru. Naboje powinny być łączone w paczki przez owinięcie papierem, lub bez takiego owinięcia, układane w pudełkach tekturowych. Paczki lub pudełka tekturowe należy następnie pojedynczo lub po kilka umieszczać w opakowaniach drewnianych przy użyciu materiału wypełniającego. Ich zamknięcie może być zabezpieczone obciągniętymi dookoła nich metalowymi taśmami lub drutem.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 35 kg.
38 (1) Materiały wymienione w punkcie 19 powinny być w postaci nabojów w osłonie papierowej. Naboje, nie pociągnięte warstwą parafiny lub cerezyny, należy owinąć parafinowanym lub cerezynowanym papierem oraz łączyć przez owinięcie papierem w paczki, ważące nie więcej niż 2,5 kg. Paczki te układa się w naczyniach drewnianych, których zamknięcie może być zabezpieczone obciągniętymi dookoła nich metalowymi taśmami lub drutem.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 35 kg.
39 (1) Materiały wymienione w punkcie 20 należy w ilościach najwyżej po 2,5 kg pakować w torebki lub tutki, które umieszcza się następnie w pudełkach blaszanych lub tekturowych. Pudełka te układa się w naczyniach drewnianych, w których nie powinno być gwoździ, śrub lub innego żelaznego materiału umacniającego. Pudełka blaszane powinny ustępować pod słabym ciśnieniem wewnętrznym.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 35 kg i zawierać więcej niż 25 kg prochu czarnego.
40 (1) Materiały wymienione w punkcie 21 powinny być pakowane do worków, które umieszcza się w beczkach lub skrzyniach. Proch pryzmatyczny w oddzielnych kawałkach powinien być umieszczony w naczyniach drewnianych, wyłożonych elastycznym materiałem; w naczyniach tych nie powinno być gwoździ, śrub lub innego żelaznego materiału umacniającego.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 100 kg.
3. Pakowanie razem.
41 Materiały, ilości i opakowania wymienione w jednym punkcie c. m. 21 nie mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki ani z materiałami zgrupowanymi w jednym i tym samym punkcie pod inną nazwą lub w innym punkcie tej c. m., ani z materiałami lub przedmiotami należącymi do innych klas, ani też z innymi towarami.
Uwaga. Sztuka przesyłki wymieniona w punkcie 8 a) może zawierać nitrozwiązki organiczne różnego rodzaju i różnej nazwy.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki.
42 (1) Na sztukach przesyłki, zawierających kwas pikrynowy (pkt 7), powinien znajdować się wyraźny i nie dający się wytrzeć napis czerwonym kolorem: "Kwas pikrynowy".
(2) Napis ten powinien być sporządzony w języku urzędowym kraju nadania, a oprócz tego w języku francuskim, niemieckim lub włoskim, jeżeli taryfy międzynarodowe lub osobne umowy, zawarte między zarządami kolejowymi, nie stanowią inaczej.
43 Należy zaopatrywać w nalepki ostrzegawcze (patrz Dodatek III):
a) sztuki przesyłki, zawierające materiały wybuchowe grupy 1 (pkt 1 do 11), w nalepki według wzoru Nr 1; oprócz tego na nalepkach sztuk, zawierających materiały wymienione w punktach 8b) i 9, powinna być umieszczona wzmianka w czerwonym kolorze "Tylko 300 kg";
b) sztuki przesyłki, zawierające materiały wybuchowe grupy 2 (pkt 12 do 21), w nalepki według wzoru Nr 2.
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
44 (1) Materiały wymienione w punktach 7, 8 i 11 można nadawać jako przesyłki pośpieszne tylko w przesyłkach wagonowych. Materiały wymienione w punktach 12 do 21 nie mogą być w ogóle wysłane jako przesyłki pośpieszne; można je nadawać tylko jako przesyłki zwyczajne wagonowe.
(2) Materiały klasy Ia nie mogą być wysyłane z żądaniem "Zostawić na stacji".
C. Wzmianki w liście przewozowym.
45 (1) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 21 i powinna być otoczona ramką:
a) pojedynczą czerwoną, jeśli chodzi o materiały wybuchowe grupy 1 (pkt 1 do 11);
b) podwójną czerwoną, jeśli chodzi o materiały wybuchowe grupy 2 (pkt 12 do 21),
(2) Przesyłając materiały klasy la, nadawca powinien zaświadczyć w liście przewozowym: "Właściwości i opakowanie odpowiadają przepisom Załącznika I do KMT".
(3) Przy przesyłaniu materiałów wybuchowych grupy 2, należy wskazywać w liście przewozowym, oprócz znaków i numerów, ilości i rodzaju naczyń, również wagę każdej sztuki przesyłki.
D. Środki przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
46 (1) Do przewozu materiałów klasy la należy używać wagonów krytych.
(2) Do przewozu materiałów grupy 2 (pkt 12 do 21) mogą być używane tylko wagony kryte ze sprężynowymi zderzakami i sprzęgłami, mocnym i trwałym dachem, bez szpar, z dobrze zamykającymi się drzwiami i oknami (otworami przewietrznymi) i możliwie bez urządzeń hamulcowych. W przypadku użycia wagonów z urządzeniami hamulcowymi należy je tak przysposobić, aby nie mogły być uruchomione. Wewnątrz wagonu nie powinno być żadnych wystających przedmiotów z żelaza, nie stanowiących konstrukcyjnych części wagonu. Drzwi i okna (otwory przewietrzne) wagonów powinny być zawsze zamknięte.
(3) Do przewozu kwasu pikrynowego (pkt 7) nie należy używać wagonów, wyłożonych ani krytych ołowiem.
(4) Co do używania wagonów z urządzeniami elektrycznymi patrz Dodatek II.
47 (1) Materiały wymienione w punktach 8b) i 9 mogą być ładowane do jednego wagonu jako przesyłki drobne, jeśli ich waga ogólna nie przewyższa 300 kg. Skutkiem tego kolej może ograniczyć ich przyjmowanie do przewozu.
(2) Sztuki przesyłki z materiałami wybuchowymi grupy 2 (pkt 12 do 21) należy układać w wagonach w taki sposób, aby były zabezpieczone od wszelkiego tarcia, podrzucania, uderzania, przewracania i spadku. Beczki należy tak układać, aby ich osie były równoległe do bocznych ścian wagonu, i zabezpieczyć je od przetaczania drewnianymi podkładkami okrytymi grubym i miękkim przykryciem.
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek III).
48 Po obu stronach wagonu, do którego załadowano sztuki zaopatrzone w nalepki według wzoru Nr 1 lub 2 (c. m. 43), należy również umieścić nalepki tego samego wzoru.
E. Zakaz ładowania razem.
49 (1) Materiałów klasy Ia nie należy ładować do tego samego wagonu razem:
a) z hukami sygnałowymi klasy Ib, punkt 3 (c. m. 61);
b) z zapałami o znacznej sile wybuchowej klasy Ib, punkt 5 (c. m. 61);
c) z lontami detonującymi momentalnymi klasy Ib, punkt 7 (c. m. 61);
d) z torpedami wiertniczymi klasy Ib, punkt 13 (c. m. 61) i
c) z amunicją klasy Ib, punkt 14 (c, m. 61).
(2) Materiały wybuchowe grupy 2 (pkt 12 do 21) nie powinny być również ładowane do tego samego wagonu razem z cieczami palnymi klasy III, a wymienionymi w punktach 1 i 2, ani też z aldechydem octowym, acetonem i mieszaninami acetonu, wymienionymi w punkcie 5 (c. m. 301).
(3) Ołowiu i materiałów zawierających ołów (jego mieszanin i związków) nie wolno ładować do tego samego wagonu razem z kwasem pikrynowym.
50 Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do tego samego wagonu, powinny być sporządzone oddzielne listy przewozowe (art. 6, § 9 ust. 2 KMT).
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
51 Nie ma przepisów.
52-59
Ib.
AMUNICJA.
AMUNICJA.
1.
Wyszczególnienie przedmiotów.
Wyszczególnienie przedmiotów.
UWAGA. Próżne opakowanie po przedmiotach klasy Ib nie jest w myśl art. 3 KMT uważane za materiał zagrażający wybuchem i wskutek tego nie podlega przepisom Załącznika I.
(2) Jeżeli amunicja wymieniona w punktach 8, 9, 10, 13 i 14 jest z materiałów wybuchowych albo też jest ładowana materiałami wybuchowymi, wymienionymi pod c. m. 21, wówczas te materiały wybuchowe powinny odpowiadać warunkom bezpieczeństwa i stałości ustanowionym w Załączniku I dla materiałów wybuchowych.
61 1. Lonty bez spłonek:
a) lonty szybkopalne (lonty o grubej plecionej pochewce i o rdzeniu dużej średnicy z prochu czarnego lub o rdzeniu z nitrowanych nici bawełnianych) ; co się tyczy lontów wolnopalnych patrz klasę Ic, pkt 3 (c. m. 101);
b) lonty detonujące (pobudzające) o cienkościennej powłoce metalowej małego przekroju i o rdzeniu z materiału wybuchowego, patrz również Dodatek I, c. m. 711;
c) lonty detonujące (pobudzające) w postaci tkanych sznurów małego przekroju i o rdzeniu z materiału wybuchowego; patrz również Dodatek I, c. m. 712.
Co się tyczy lontów detonujących momentalnych patrz punkt 7.
2. Zapały o nieznacznej sile wybuchowej (zapały, które nie działają krusząco ani za pomocą spłonek detonujących, ani innych urządzeń):
a) spłonki zapalające (kapiszony) do broni palnej i do amunicji;
b) próżne łuski ze spłonkami zapalającymi (kapiszonami) do broni palnej wszelkich kalibrów, jak również próżne łuski bocznego ognia z masą zapałową do broni małych kalibrów;
c) zapłonniki rurkowe, zapłonniki śrubowe i inne podobne zapały o nieznacznym ładunku (prochu czarnego lub innego materiału wybuchowego), działające wskutek tarcia, uderzenia lub pod wpływem elektryczności;
d) zapalniki o nieznacznej sile wybuchowej do granatów ręcznych (z trzonami lub bez), spłonki prochowe do amunicji ćwiczebnej (jak do ćwiczebnych granatów ręcznych trzonowych);
e) zapalniki do pocisków nie zawierające urządzeń detonujących (jak spłonek detonujących), środki zapalcze do zapalników pociskowych.
3. Huki sygnałowe:
a) duże huki (strzały) armatnie, zawierające nie więcej niż 350 g prochu czarnego ziarnistego lub 125 g prochu bezdymnego lub masy wybuchowej nie więcej niebezpiecznej niż pył aluminiowy z nadchloranem potasu;
b) ostrzegawcze petardy kolejowe.
Co się tyczy małych huków (strzałów) armatnich, zawierających najwyżej 75 g prochu ziarnistego, używanych jako ognie sztuczne, patrz klasę Ic, punkt 23 (c. m. 101).
4. Naboje do ręcznej broni palnej, a mianowicie:
a) naboje o łuskach w całości lub w części metalowych;
b) naboje centralnego ognia o łuskach tekturowych;
c) naboje wytwarzające silnie drażniące gazy, parę lub mgłę (jak naboje drażniące i łzawiące);
d) amunicja do flowerów: z kulkami, ze śrutem, bez kulek i bez śrutu.
5. Zapały o znacznej sile wybuchowej:
a) spłonki detonujące z opóźniaczami lub bez;
b) spłonki detonujące z zapalnikami (zapłonnikami) elektrycznymi z opóźniaczami lub bez (jak naboje do sondowania dźwiękowego) ;
c) spłonki detonujące dobrze złączone z lontem prochowym;
d) detonatory (spłonki detonujące) ze wzmacniaczami (tj. spłonki w połączeniu z ładunkami wzmacniającymi ze sprasowanego materiału wybuchowego); patrz również Dodatek I, c. m. 713;
e) detonatory do torped (naładowane wyrzutnie bojowe bez przyrządu uderzeniowego);
f) spłonki detonujące w zapalnikach do pocisków ze wzmacniaczami lub bez.
6. Spłonki do sondowania, zwane również bombami do sondowania (spłonki detonujące ze spłonkami zapalającymi lub bez, umieszczone w osłonach blaszanych).
7. Lonty detonujące momentalne (sznury tkane małego przekroju i o rdzeniu z materiału wybuchowego więcej niebezpiecznego niż czteroazotan pięcioerytrytu).
Co się tyczy innych lontów, patrz punkt 1 i klasę Ic, punkt 3 (c. m. 101).
8. Amunicja wojskowa, oddzielnie niewymieniona (jak ładunki prochowe w workach, ładunki prochowe w łuskach, naboje, nabite pociski), bez zapalników i bez urządzeń detonujących (jak spłonek detonujących).
9. Granaty ręczne i karabinowe, jedne i drugie bez zapalników i bez urządzeń detonujących (jak spłonek detonujących).
10. Ładunki wybuchowe:
a) ładunki wybuchowe kruszące do pocisków, głowice torped bojowych, ładunki do min morskich i rzecznych, bryły na ładunki zasadnicze i na ładunki zapalające, ładunki łączone, petardy, naboje do torpedowania studni, kostki wybuchowe, naboje wiertnicze;
b) amunicja ćwiczebna o nieznacznej sile wybuchowej;
c) łuski z tetrylem;
d) bryły czteroazotanu pięcioerytrylu,
wszystko bez zapalników i bez urządzeń detonujących (jak spłonek detonujących).
11. Środki świetlne i sygnałowe, których ładunki miotające i świetlne powinny posiadać taką gęstość, aby przedmioty te spalały się bez wybuchu:
a) naboje świetlne i sygnałowe, pociski sygnałowe, naboje smugowo-świetlne;
b) sygnały świetlne ręczne, ognie sygnałowe, pochodnie sygnałowe.
12. Środki przesłaniające (do wytwarzania sztucznej mgły) i środki dymotwórcze, które zawierają chlorany lub ładunek palny zdolny do wybuchu.
Co do materiałów dymotwórczych używanych w rolnictwie i leśnictwie patrz klasę Ic, punkt 27 (c. m. 101).
13. Torpedy wiertnicze, zawierające ładunek dynamitu lub materiału wybuchowego podobnego do dynamitu, bez zapalników i bez urządzeń detonujących (jak spłonek detonujących) (patrz również c. m. 79).
14. Amunicja, wymieniona w punktach 8 do 10 z zapalnikami lub urządzeniami detonującymi (jak spłonkami detonującymi), dobrze zabezpieczona (patrz również c. m. 79).
2. Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
62 (1) Opakowanie powinno być tak zamknięte i tak szczelne, aby nic z jego zawartości nie mogło się przedostawać na zewnątrz. Zabezpieczanie zamknięcia skrzyń metalowymi taśmami lub drutem jest dozwolone tylko w wyraźnie wskazanych przypadkach.
(2) Opakowanie oraz jego zamknięcia powinny być we wszystkich swych częściach tak mocne i trwałe, aby się nie rozluźniały podczas przewozu i odpowiadały z całą pewnością normalnym jego wymaganiom. Przedmioty powinny być w opakowaniu dobrze umocowane, tak samo jak opakowanie wewnętrzne w opakowaniu zewnętrznym.
(3) Materiały wypełniające, służące do układania w nich przedmiotów, powinny być dostosowane do właściwości zawartości.
2. Opakowanie poszczególnych rodzajów przedmiotów.
63 (1) Przedmioty wymienione w punkcie 1 należy pakować:
a) wymienione w punkcie 1a) i 1b): w naczynia drewniane lub w nieprzemakalne beczki tekturowe. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 120 kg;
b) wymienione w punkcie 1c): nawijane w odcinkach po około 100 m na szpule z drzewa lub tektury. Szpule powinny być zapakowane do skrzyń drewnianych w ten sposób, aby zwoje szpul nie mogły się stykać ani ze sobą ani ze ściankami skrzyni. Jedna skrzynia nie powinna zawierać więcej niż 1.000 m lontu.
(2) Celem zabezpieczenia zamknięcia skrzyń można skrzynie te obciągać dookoła metalowymi taśmami lub drutem.
64 (1) Przedmioty wymienione w punkcie 2 należy pakować:
a) wymienione w punkcie 2a): spłonki zapalające z odkrytą powierzchnią masy zapalającej, najwyżej po 1.000 sztuk, a spłonki zapalające z przykrytą powierzchnią masy zapalającej najwyżej po 5000 sztuk: w pudełka blaszane, tekturowe lub w skrzynki drewniane. Tak opakowane umieszcza się następnie w drewnianych lub blaszanych skrzyniach zewnętrznych;
b) wymienione w punkcie 2b): próżne łuski ze spłonkami zapalającymi do broni palnej wszelkich kalibrów: w naczynia drewniane lub tekturowe lub też w worki. Próżne łuski bocznego ognia do flowerów i tym podobnej broni małego kalibru mogą być w ilościach najwyżej 25.000 sztuk pakowane również do worka, który powinien być umieszczony w skrzyni zewnętrznej, wyłożonej falistą tekturą;
c) wymienione w punktach 2c), 2d) i 2e): w pudełka tekturowe, drewniane lub blaszane, które umieszcza się następnie w naczyniu drewnianym.
(2) Sztuka przesyłki z przedmiotami wymienionymi w punktach 2a), 2c), 2d) i 2e) nie powinna ważyć więcej niż 100 kg.
65 (1) Przedmioty wymienione w punkcie 3 należy pakować:
a) duże huki armatnie (pkt 3a): pojedynczo lub po kilka w pudełka drewniane lub z nieprzemakalnej tektury, przełożone materiałem wypełniającym. Miejsca zapalania powinny być tak zabezpieczone, aby wysypywanie się ładunku było niemożliwe. Pudełka należy następnie umieszczać pojedynczo lub po kilka w skrzyniach zewnętrznych drewnianych o ściankach ze szczelnie spojonych desek grubości co najmniej 18 mmł
b) ostrzegawcze petardy kolejowe (pkt 3b): do skrzyń z desek o grubości co najmniej 18 mm, fugowanych, spojonych wkrętkami do drzewa. Petardy należy układać w skrzyniach w ten sposób, aby nie mogły się stykać ani ze sobą ani ze ściankami skrzyni.
(2) Sztuka przesyłki z przedmiotami wymienionymi w punkcie 3a) nie powinna ważyć więcej niż 100 kg, a z przedmiotami wymienionymi w punkcie 3b) - 50 kg.
66 (1) Przedmioty wymienione w punkcie 4 należy pakować w naczynia blaszane, drewniane lub tekturowe, które następnie należy ułożyć w drewnianym opakowaniu wewnętrznym.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 100 kg.
67 (1) Przedmioty wymienione w punkcie 5 należy pakować:
a) wymienione w punkcie 5a): najwyżej po 100 sztuk, dobrze zabezpieczonych od zapalenia się, należy układać w naczyniach z blachy lub z nieprzemakalnej tektury. Naczynia blaszane powinny być wyłożone elastycznym materiałem. Pokrywy powinny być przytwierdzone do naczyń naklejoną dookoła taśmą. Najwyżej pięć takich naczyń należy połączyć w paczkę lub umieścić w pudełku tekturowym. Paczki lub pudełka należy pakować bądź do zamykanej za pomocą śrub skrzyni drewnianej o ściankach grubości co najmniej 18 mm, bądź w naczynia z blachy, po czym skrzynie lub naczynie z blachy należy ułożyć w zamykanej za pomocą śrub skrzyni zewnętrznej o ściankach mających co najmniej 18 mm grubości; należy to uczynić w ten sposób, aby między skrzynią drewnianą lub naczyniem blaszanym a skrzynią zewnętrzną pozostawało wszędzie co najmniej na 3 cm wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić materiałem pakunkowym. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 50 kg;
b) wymienione w punkcie 5b): najwyżej po 100 sztuk w paczki, przy czym spłonki detonujące powinny być umieszczone na przemian w jednym i drugim końcu paczki. Najwyżej po 10 takich paczek łączy się w paczkę zbiorową. Najwyżej 5 paczek zbiorowych należy ułożyć w zamykanej za pomocą śrub zewnętrznej skrzyni drewnianej, o ściankach mających co najmniej 18 mm grubości, bądź też w naczyniu z blachy w ten sposób, aby między paczkami zbiorowymi a skrzynią zewnętrzną lub naczyniem blaszanym pozostawało wszędzie co najmniej 3 cm wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić materiałem pakunkowym;
c) wymienione w punkcie 5c): lonty należy zwinąć w krążek; najwyżej 10 krążków należy połączyć w jeden rulon, który pakuje się w papier, Najwyżej 10 rulonów układa się w zamykanej za pomocą śrub skrzynce drewnianej, o ściankach mających co najmniej 12 mm grubości. Najwyżej 10 takich skrzynek należy ułożyć w zamykanej za pomocą śrub skrzyni zewnętrznej o ściankach grubości co najmniej 18 mm; należy to uczynić w ten sposób, aby między skrzynkami a skrzynią zewnętrzną pozostawało wszędzie co najmniej 3 cm wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić materiałem pakunkowym;
d) wymienione w punkcie 5d):
wymienione w punkcie 5d):
najwyżej 100 detonatorów do skrzyni drewnianej o ściankach mających co najmniej 18 mm grubości tak, aby były oddzielone od siebie i od ścianek skrzyni przestrzenią nie mniejszą od 1 cm. Ścianki skrzyni powinny być ze sobą złączone na wczep, a dno i pokrywa zamykane za pomocą śrub. Jeśli skrzynia jest wyłożona blachą cynkową lub aluminiową, to wystarczy 16 mm grubość ścianek. Skrzynie te należy ułożyć w zamykanej za pomocą śrub skrzyni zewnętrznej o ściankach co najmniej 18 mm, przekładając je materiałem wypełniającym; należy to uczynić w ten sposób, aby między skrzynią wewnętrzną i zewnętrzną pozostawało wszędzie co najmniej 3 cm wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić materiałem pakunkowym.
Detonatory można również pakować, najwyżej po 5 sztuk, do pudełek blaszanych. Umieszcza się je tam w przegródkach drewnianych lub w otworach wywierconych w listwach drewnianych. Pokrywę przymocowuje się naklejoną dookoła taśmą. Najwyżej 20 pudełek blaszanych umieszcza się w drewnianej skrzyni zewnętrznej o ściankach mających co najmniej 18 mm grubości.
Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.
e) wymienione w punkcie 5e): w naczynia z żelaza, albo, najwyżej po 10 sztuk, w skrzynie drewniane, których ścianki grubości co najmniej 18 mm powinny być ze sobą złączone na wczep, a dno i pokrywa umocowane za pomocą śrub. Jeśli skrzynie drewniane są wyłożone blachą cynkową lub aluminiową, to wystarczy 16 mm grubość ścianek. Wyrzutnie bojowe należy unieruchamiać w skrzyniach drewnianych za pomocą wkładek drewnianych tak, aby były oddalone od siebie i od ścianek skrzyni nie mniej niż o 2 cm. Najwyżej 5 takich skrzyń należy ułożyć w zamykanej za pomocą śrub skrzyni zewnętrznej o ściankach grubości co najmniej 18 mm, przekładając je materiałem wypełniającym, przy czym pomiędzy skrzyniami wewnętrznymi i skrzynią zewnętrzną powinno pozostawać wszędzie co najmniej 3 cm wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić materiałem pakunkowym.
f) wymienione w punkcie 5f): najwyżej po 25 sztuk do skrzyń drewnianych o ściankach mających co najmniej 18 mm grubości. Przedmioty należy umieszczać nieruchomo w skrzyniach drewnianych za pomocą wkładek drewnianych tak, aby były oddalone od siebie i od ścianek skrzyni nie mniej niż o 2 cm. Ściany skrzyni powinny być ze sobą złączone na wczep, a dno i pokrywa umocowane za pomocą śrub. Najwyżej 5 takich skrzyń należy ułożyć w zamykanej za pomocą śrub skrzyni zewnętrznej o ściankach mających co najmniej 18 mm grubości, przy czym należy to uczynić w ten sposób, aby pomiędzy skrzyniami wewnętrznymi i skrzynią zewnętrzną pozostawało wszędzie co najmniej 3 cm wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić materiałem pakunkowym.
(2) Sztuki przesyłki, których waga przewyższa 25 kg, powinny posiadać uchwyty lub listwy.
(3) Każdą sztukę przesyłki z przedmiotami wymienionymi w punkcie 5 należy zaopatrzyć w zamknięcia bądź za pomocą plomb lub pieczęci (odcisk lub znak), umieszczonych na dwóch główkach śrub na końcach osi głównej pokrywy, albo też za pomocą taśmy ze znakiem fabrycznym, nalepionej na pokrywę i na dwie przeciwległe ścianki skrzyni.
68 (1) Przedmioty wymienione w punkcie 6 powinny być oddzielnie owinięte papierem i umieszczone w opakowaniu z falistej tektury. Pakuje się je, najwyżej po 25 sztuk, do pudełek tekturowych lub blaszanych. Pokrywy pudełek powinny być przymocowane naklejoną dookoła taśmą. Najwyżej 20 pudełek należy umieścić w drewnianej skrzyni zewnętrznej. Skrzynie, których waga przewyższa 25 kg, powinny posiadać uchwyty lub listwy.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 50 kg.
69 (1) Przedmioty wymienione w punkcie 7 powinny być nawijane w odcinkach po około 100 m na szpule drewniane lub tekturowe, które pakuje się do zamykanej za pomocą śrub skrzyni drewnianej o ściankach grubości co najmniej 18 mm w ten sposób, aby zwoje szpul nie mogły się stykać ani ze sobą ani ze ściankami skrzyni.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 100 kg.
70 Przedmioty wymienione w punkcie 8 należy pakować do skrzyń drewnianych zamykanych za pomocą śrub.
71 (1) Przedmioty wymienione w punkcie 9 należy pakować do skrzyń drewnianych o ściankach grubości co najmniej 16 mm.
(2) Każdą sztukę przesyłki należy zaopatrzyć w zamknięcie bądź za pomocą plomb lub pieczęci (odcisk lub znak), umieszczonych na dwóch główkach śrub na końcach osi głównej pokrywy, albo też za pomocą taśmy ze znakiem fabrycznym, nalepionej na pokrywę i dwie przeciwległe ścianki skrzyni.
(3) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 50 kg.
72 Przedmioty wymienione w punkcie 10 należy pakować:
a) wymienione w punkcie 10a): ładunki wybuchowe kruszące do pocisków, głowice torped bojowych, ładunki do min morskich i rzecznych, bryły na ładunki zasadnicze i na ładunki zapalające, ładunki łączone, petardy, naboje do torpedowania studni, kostki wybuchowe i naboje wiertnicze: w skrzynie drewniane. Ładunki prasowanego kwasu pikrynowego powinny być zaopatrzone w nieprzemakalne osłony. Ołów lub materiały zawierające ołów (mieszaniny lub związki) nie powinny być używane jako opakowanie. Głowice torped bojowych i ładunki min morskich lub rzecznych mogą być przewożone w swoich osłonach stalowych również bez skrzyń. Sztuki przesyłki, których waga przewyższa 25 kg, powinny posiadać uchwyty lub listwy;
b) wymienione w punkcie 10b): w skrzynie drewniane. Sztuki przesyłki, których waga przewyższa 25 kg, powinny posiadać uchwyty lub listwy;
c) wymienione w punkcie 10c): najwyżej po 100 sztuk w pudełka blaszane. Najwyżej 100 takich pudełek umieszcza się w drewnianej skrzyni zewnętrznej;
d) wymienione w punkcie 10d): najwyżej po 3 kg w pudełka tekturowe tak, aby się ze sobą nie stykały. Najwyżej po trzy takie pudełka należy ułożyć w skrzyni drewnianej zamykanej za pomocą śrub w ten sposób, aby pomiędzy pudełkami i skrzynią zewnętrzną pozostawało wszędzie co najmniej 3 cm wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić materiałem pakunkowym.
73 (1) Przedmioty wymienione w punkcie 11 należy pakować:
a) wymienione w punkcie 11a): w skrzynie drewniane wyłożone przeoliwionym papierem, których ścianki mające co najmniej 18 mm grubości, powinny być złączone na wczep a dno i pokrywa zamykane za pomocą śrub. Są również dozwolone pokrywy połączone ze skrzynią zawiasami. Skrzynie powinny posiadać uchwyty lub listwy;
b) wymienione w punkcie 11b): w skrzynie drewniane lub w nieprzemakalne beczki tekturowe. Główka zapłonna powinna być tak zabezpieczona, aby ładunek nie mógł się wysypywać.
(2) Każdą sztukę przesyłki należy zaopatrzyć w zamknięcie bądź za pomocą plomb lub pieczęci (odcisk lub znak), umieszczonych na dwóch główkach śrub na końcach osi głównej pokrywy, albo też za pomocą taśmy ze znakiem fabrycznym, nalepionej na pokrywę i na dwie przeciwległe ścianki skrzyni.
(3) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 100 kg.
74 Przedmioty wymienione w punkcie 12 należy umieścić w naczyniu drewnianym.
75 Torpedy wiertnicze (pkt 13) należy pakować w skrzynie drewniane posiadające uchwyty lub listwy.
76 Opakowanie przedmiotów wymienionych w punkcie 14 powinno być, odpowiednio do właściwości amunicji, zgodne z przepisami c. m. 70, 71 lub 72.
3. Pakowanie razem.
77 Przedmioty wymienione pod c. m. 61 nie mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki ani z przedmiotami innego rodzaju tego samego punktu ani z przedmiotami innego punktu tej samej c. m. ani też z materiałami lub przedmiotami, należącymi do innych klas, lub z innymi towarami.
Mogą być jednak łączone w jedną sztukę przesyłki:
a) przedmioty wymienione w punkcie 1 razem, ze sobą, a mianowicie: wymienione w punkcie 1a) i 1b) w opakowaniu według c. m. 63.
Jeżeli przedmioty wymienione w punkcie 1c) pakuje się razem z przedmiotami wymienionymi w punkcie 1a) lub 1b) lub z jednymi i drugimi, to przedmioty wymienione w punkcie 1c) powinny być opakowane w jedną sztukę według przepisów im odpowiadających, a opakowanie zewnętrzne powinno odpowiadać przepisom o opakowaniu dla przedmiotów wymienionych w punktach 1a) i 1b); sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 120 kg;
b) przedmioty wymienione w punkcie 4 tylko razem ze sobą w drewnianym opakowaniu zewnętrznym pod warunkiem zachowania przepisów dotyczących opakowania wewnętrznego. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 100 kg.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek III).
78 Powinny być zaopatrywane:
a) sztuki przesyłki zawierające przedmioty wymienione w punktach 3, 5 i 7 w nalepki według wzoru Nr 3;
b) sztuki przesyłki zawierające przedmioty wymienione w punktach 6 i 8 do 11 w nalepki według wzoru Nr 1;
c) sztuki przesyłki zawierające przedmioty wymienione w punktach 13 i 14 w nalepki według wzoru Nr 2.
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
79 (1) Przedmioty wymienione w punktach 3, 5 i 7 do 11 można nadawać jako przesyłki pośpieszne tylko w przesyłkach wagonowych. Przedmioty wymienione w punktach 13 i 14 są wyłączone od przewozu jako przesyłki pośpieszne; można je nadawać tylko jako przesyłki zwyczajne wagonowe.
(2) Przedmioty wymienione w punktach 3, 5, 7 do 11, 13 i 14 nie mogą być wysyłane z żądaniem "Zostawić na stacji".
C. Wzmianki w liście przewozowym.
80 (1) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 61.
Należy ją podkreślić czerwonym kolorem, jeśli chodzi o przedmioty wymienione w punktach 1, 2, 4 i 12.
Nazwę towaru należy otoczyć ramką:
a) pojedynczą czarną, jeśli chodzi o przedmioty wymienione w punktach 3, 5 i 7;
b) pojedynczą czerwoną, jeśli chodzi o przedmioty wymienione w punktach 6 i 8 do 11;
c) podwójną czerwoną, jeśli chodzi o przedmioty wymienione w punktach 13 i 14.
(2) Nadawca powinien zaświadczyć w liście przewozowym:
a) przy nadawaniu przedmiotów wymienionych w punktach 1b), 1c), 3a), 5d) i 11: "Właściwości i opakowanie odpowiadają przepisom Załącznika I do KMT";
b) przy nadawaniu przedmiotów, wymienionych w punktach 2a) do 2e), 3b), 4, 5a) do 5c), 5e), 5f), 6 do 10 oraz 12 do 14: "Opakowanie odpowiada przepisom Załącznika I do KMT".
D. Środki przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
81 (1) Do przewozu przedmiotów klasy Ib należy używać tylko wagonów krytych.
(2) Do przewozu przedmiotów wymienionych w punkcie 13 i 14 mogą być używane tylko wagony kryte ze sprężynowymi zderzakami i sprzęgłami, mocnym i trwałym dachem, bez szpar, z dobrze zamykającymi się drzwiami i oknami (otworami przewietrznymi) i możliwie bez urządzeń hamulcowych. W przypadku użycia wagonów z urządzeniami hamulcowymi należy je tak przysposobić, aby nie mogły być uruchomione. Wewnątrz wagonu nie powinno być żadnych wystających przedmiotów z żelaza, nie stanowiących konstrukcyjnych części wagonu. Drzwi i okna (otwory przewietrzne) wagonów powinny być zawsze zamknięte.
(3) Co do używania do przewozu przedmiotów wymienionych w punktach 3, 5, 6, 7, 13 i 14 wagonów z urządzeniami elektrycznymi patrz Dodatek II.
(4) Sztuki przesyłki z przedmiotami wymienionymi w punktach 13 i 14 należy układać w wagonach w taki sposób, aby były zabezpieczone od wszelkiego tarcia, podrzucania, uderzania, przewracania i spadku.
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek III).
82 Po obu stronach wagonu, do którego załadowano sztuki przesyłki zaopatrzone w nalepki według wzoru Nr 1, 2 lub 3 (c. m. 78), należy również umieścić nalepki tego samego wzoru.
E. Zakaz ładowania razem.
83 (1) Huki sygnałowe (pkt 3), zapały o znacznej sile wybuchowej (pkt 5), lonty detonujące momentalne (pkt 7), torpedy wiertnicze (pkt 13.) i amunicja wymieniona w punkcie 14, nie powinny być ładowane do tego samego wagonu razem:
a) z materiałami klasy Ia (c. m, 21);
b) z przedmiotami wymienionymi w punkcie 6 klasy Ib (c. m, 61);
c) z materiałami klasy IIIa, wymienionymi w punktach 1 i 2, jak również z aldechydem octowym, acetonem lub mieszaninami acetonu, wymienionymi w punkcie 5 (c. m. 301).
(2) Nie powinny być również ładowane razem do tego samego wagonu:
a) huki sygnałowe (pkt 3), zapały o znacznej sile wybuchowej (pkt 5) i lonty detonujące momentalne (pkt 7) z przedmiotami, wymienionymi w punktach 8 do 11 klasy Ib (c. m. 61);
b) torpedy wiertnicze (pkt 13) z przedmiotami wymienionymi w punktach 3, 5, 7 do 11 i 14 klasy Ib (c. m. 61);
c) amunicja wymieniona w punkcie 14 z przedmiotami wymienionymi w punktach 3, 5, 7 i 11 klasy Ib (c. m. 61).
84 Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do tego samego wagonu, powinny być sporządzone oddzielne listy przewozowe (patrz art. 6 § 9 ust. 2 KMT).
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
85 Nie ma przepisów.
86-99
I c.
MATERIAŁY ZAPALAJĄCE, OGNIE SZTUCZNE itp.
MATERIAŁY ZAPALAJĄCE, OGNIE SZTUCZNE itp.
1.
Wyszczególnienie przedmiotów.
Wyszczególnienie przedmiotów.
Uwaga. Próżne opakowanie po przedmiotach klasy Ic nie jest w myśl art. 3 KMT uważane za materiał zagrażający wybuchem i wskutek tego nie podlega przepisom Załącznika I.
(2) Co do swego składu przedmioty dopuszczone do przewozu powinny odpowiadać warunkom następującym:
a) Materiał wybuchowy powinien być tak sporządzony, rozmieszczony i podzielony, ażeby tarcie, wstrząśnienie, uderzenie, lub zapalenie się zapakowanych przedmiotów nie mogły spowodować wybuchu całej zawartości przesyłki.
b) Biały lub żółty fosfor może być stosowany tylko w przedmiotach wymienionych w punktach 2 i 20 (c. m. 101).
c) Materiał wybuchowy dla wytwarzania huku w ogniach sztucznych (c. m. 101, pkt 21 do 24), jak również materiał dymotwórczy w przedmiotach używanych do walki ze szkodnikami (c. m. 101, pkt 27) nie powinny zawierać chloranów.
d) Materiał wybuchowy powinien odpowiadać warunkom stałości określonym w Dodatku I pod c. m. 714.
101 A. Środki zapalające:
1. Zapałki zwyczajne i inne przedmioty do zapalania przez potarcie.
2. Taśmy zapalne do lamp bezpieczeństwa i taśmy zapalne parafinowane do lamp bezpieczeństwa. 1000 zapalników nie może zawierać więcej niż 7,5 g masy wybuchowej. Co do wstążek zapalnych patrz punkt 15.
3. Lonty z prochem czarnym - tzw. lonty wolnopalne (lonty o cienkiej i ścisłej pochewce i o rdzeniu małej średnicy z prochu czarnego).
Co do innych lontów patrz klasę Ib, punkty 1 i 7 (c. m. 61).
4. Nici piroksylinowe (nitrowane nici bawełnianej; patrz również Dodatek I, c. m. 701.
5. Zapalacze lontów zwykłe (rurki papierowe lub tekturowe z niedużym ładunkiem masy zapalającej, składającej się ze związków bogatych w tlen i ze związków organicznych, również z dodaniem nitrozwiązków aromatycznych) oraz kapsle termitowe z pigułkami zapalającymi.
6. Zapalacze lontów bezpieczne (spłonka z przepuszczonym przez nią drutem powodującym przy wyciąganiu lub wyrwaniu zapalenie wskutek tarcia, osadzona w rurce papierowej, lub o innej podobnej konstrukcji).
7. Zapalniki elektryczne bez spłonek detonujących.
8. Elektryczne blaszki zapalcze (np. do zapalania fotograficznych proszków błyskowych). Ładunek zapalający poszczególnej sztuki nie powinien przewyższać 30 mg ani zawierać więcej niż 10% piorunianu rtęci.
Uwaga. Aparaty do wywarzania światła błyskowego w rodzaju elektrycznych lampek żarowych, które zawierają ładunek zapalający podobny do ładunku elektrycznych blaszek zapalczych, nie są w myśl art. 3 KMT uważane za materiały zagrażające wybuchem i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I.
B. Wyroby i zabawki pirotechniczne; zapalniki i wstążki zapalne; pukawki:
9. Wyroby pirotechniczne salonowe (jak cylindry Bosco, bomby z konfetti, owoce kotylionowe). Przedmioty z bawełną kolodionową mogą zawierać najwyżej 1 g tej bawełny.
10. Huczki w postaci cukierków, kart kwiatowych, kartek papieru nitrowanego (kolodionowego).
11. Groch strzelający, granaty strzelające i tyra podobne zabawki pirotechniczne zawierające piorunian srebra. 1000 sztuk może zawierać najwyżej 2,5 g piorunianu srebra.
12. Kamienie strzelające pokryte najwyżej 3 g masy wybuchowej.
13. Zapałki pirotechniczne (jak zapałki bengalskie, zapałki z deszczem złocistym lub z deszczem kwiatowym).
14. Świece cudowne bez główki zapalającej.
15. Kapiszoniki do zabawek dziecięcych, wstążki zapalne i pierścienie zapalne. 1000 zapalników może zawierać najwyżej 7,5 g masy wybuchowej.
Co do tasiem zapalnych do lamp bezpieczeństwa patrz punkt 2,
16. Korki strzelające z masą wybuchową, której zasadniczą część stanowią fosfor i chlorany, lub też z zaprasowanym w rurki tekturowe ładunkiem piorunianu srebra lub masy o podobnym składzie. 1.000 korków może zawierać najwyżej 60 g masy wybuchowej.
17. Krążki strzelające z masą wybuchową, której zasadniczą część stanowią fosfor i chlorany. 1.000 krążków może zawierać najwyżej 45 g masy wybuchowej.
18. Kapiszoniki tekturowe (amunicja lilipucia) z masą wybuchową, której zasadniczą część stanowią fosfor i chlorany, lub z ładunkiem piorunianu srebra lub masy o podobnym składzie 1.000 kapiszoników może zawierać najwyżej 25 g masy wybuchowej.
19. Kapiszoniki tekturowe wybuchające pod nogą z osłoniętą masą wybuchową fosforowo - chloranową. 1000 kapiszoników może zawierać najwyżej 30 g masy wybuchowej.
20. a) Płytki strzelające,
b) martynika (tzw. hiszpańskie ognie sztucznej, składające się z mieszaniny fosforu białego (żółtego) i czerwonego z chloranem potasu oraz co najmniej 50% domieszek biernych, nie przyjmujących udziału w reakcji chloranu potasu z fosforem. Płytka nie może ważyć więcej niż 2,5 g, a martynika więcej niż 0,1 g.
C. Ognie sztuczne:
21. Rakiety z gradem bez spłonek detonujących, bomby i garnki ogniste. Waga ładunku razem z ładunkiem miotającym nie powinna przewyższać 12 kg; całkowita waga bomby lub garnka ognistego nie powinna przewyższać 16 kg.
22. Palniki, rakiety, świece rzymskie, fontanny, młynki ogniste i tym podobne ognie sztuczne z ładunkiem, którego waga nie powinna przewyższać w jednej sztuce 800 g.
23. Małe huki (strzały) armatnie, zawierające nie więcej niż 75 g prochu ziarnistego lub nie więcej niż 25 g materiału wybuchowego nie więcej niebezpiecznego niż pył aluminiowy z nadchloranem potasu, oraz huki (strzały) karabinowe, zawierające nie więcej niż 20 g prochu ziarnistego, wszystkie z lontami, których końce powinny być przykryte, i tym podobne przedmioty służące do wywoływania silnego dźwięku.
Co do dużych huków (strzałów) armatnich i ostrzegawczych petard kolejowych patrz klasę Ib, pkt 3 (c. m. 61).
24. Ognie sztuczne drobne [jak żabki, szmermele, deszcz złocisty, deszcz srebrzysty, zawierające w 144 sztukach najwyżej 1000 g prochu czarnego (ziarnistego); wulkany i komety ręczne, zawierające w jednej sztuce najwyżej 30 g prochu czarnego (ziarnistego)].
25. Bengalskie środki świetlne bez główki zapalnej (jak pochodnie, ognie, płomienie).
26. Proszki do światła błyskowego gotowe do użycia, zawierające w jednostkowym opakowaniu nie więcej niż 5 g masy świetlnej, w skład której nie powinny wchodzić chlorany.
D. Materiały do walki ze szkodnikami:
27. Materiały dymotwórcze używane w rolnictwie i leśnictwie oraz naboje dymne do walki ze szkodnikami.
Co do środków dymotwórczych, zawierających chloran lub ładunek palny zdolny do wybuchu, patrz klasę Ib, pkt 12 (c. m. 61).
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
102 (1) Opakowanie powinno być tak zamknięte i tak szczelne, aby nic z jego zawartości nie mogło się przedostawać na zewnątrz.
(2) Opakowanie oraz jego zamknięcia powinny być we wszystkich swych częściach tak mocne i trwałe, aby nie rozluźniały się podczas przewozu i odpowiadały z całą pewnością normalnym jego wymaganiom. Przedmioty powinny być w opakowaniu dobrze umocowane, tak samo jak opakowanie wewnętrzne w opakowaniu zewnętrznym.
(3) Materiały wypełniające, służące do układania w nich przedmiotów, powinny być dostosowane do właściwości zawartości.
2. Opakowanie poszczególnych rodzajów przedmiotów.
103 (1) Przedmioty wymienione w punkcie 1 powinny być pakowane w papier lub w pudełka, które następnie należy umieszczać w skrzyniach drewnianych lub pudełkach tekturowych o ściankach mających co najmniej 2 mm grubości, albo w naczyniach z białej blachy.
(2) W jednym pudełku tekturowym może się znajdować najwyżej 1.200 pudełek zapałek.
104 (1) przedmioty wymienione w punkcie 2 należy pakować do pudełek blaszanych lub tekturowych. Pudełka blaszane, w ilościach najwyżej po 30 sztuk, lub pudełka tekturowe, w ilościach najwyżej po 144 sztuki, należy łączyć w paczki, z których każda nie powinna zawierać więcej niż 90 g masy wybuchowej. Paczki te umieszcza się pojedynczo lub po kilka w skrzyni zewnętrznej o ściankach szczelnie spojonych, mających co najmniej 18 mm grubości, wyłożonej mocnym papierem albo cienką blachą cynkową lub aluminiową. W sztukach przesyłki, których waga nie przewyższa 35 kg, wystarcza grubość ścianek wynosząca 11 mm, jeśli skrzynie są opasane dookoła taśmą żelazną.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 100 kg.
105 Przedmioty wymienione w punkcie 3 należy pakować bądź do skrzyń drewnianych wyłożonych mocnym papierem lub cienką blachą cynkową albo aluminiową, bądź do nieprzemakalnych beczek tekturowych.
106 (1) Nici piroksylinowe (pkt 4) nawija się w odcinkach najwyżej po 30 m na paski z tektury. Każdy zwitek owija się papierem. Najwyżej 10 takich zwitków łączy się papierem pakowym w paczki, które układa się w skrzynce drewnianej. Skrzynki te umieszcza się pojedynczo lub po kilka w drewnianej skrzyni zewnętrznej.
(2) Sztuka przesyłki powinna zawierać najwyżej 6.000 m nici piroksylinowych.
107 (1) Przedmioty wymienione w punkcie 5 należy pakować, najwyżej po 25 sztuk, do pudełek z białej blachy lub tektury. Kapsle termitowe mogą być jednak pakowane do pudełek tekturowych w ilości do 100 sztuk. Najwyżej 40 takich pudełek należy ułożyć w skrzyni drewnianej tak, aby pudełka nie mogły się stykać ani ze sobą, ani ze ściankami w skrzyni.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 100 kg.
108 Przedmioty wymienione w punktach 6 do 8 należy pakować:
a) wymienione w punkcie 6: w skrzynie drewniane;
b) wymienione w punkcie 7: w skrzynie lub beczki drewniane lub w nieprzemakalne beczki tekturowe;
c) wymienione w punkcie 8: w pudełka tekturowe. Pudełka łączy się w paczki, z których każda powinna zawierać najwyżej 1.000 elektrycznych blaszek zapalczych. Paczki umieszcza się następnie pojedynczo lub po kilka w drewnianej skrzyni zewnętrznej.
109 (1) Przedmioty wymienione w punktach 9 do 26 należy pakować (opakowanie wewnętrzne):
a) wymienione w punktach 9 i 10: w opakowanie papierowe lub w pudełka;
b) wymienione w punkcie 11: przekładając trocinami w pudełka tekturowe, które następnie owija się pojedynczo lub po kilka papierem, lub w skrzynki drewniane; każde pudełko lub każda skrzynka może zawierać najwyżej 500 sztuk;
c) wymienione w punkcie 12: najwyżej po 25 sztuk w pudełka tekturowe;
d) wymienione w punkcie 13: w pudełka. Najwyżej 12 pudełek łączy się przez owinięcie papierem w paczki;
e) wymienione w punkcie 14: w pudełka lub torby papierowe, które łączy się przez owinięcie papierem w paczki, mogące zawierać najwyżej po 144 sztuki tych przedmiotów;
f) wymienione w punkcie 15: w pudełka tekturowe, z których każde powinno mieścić nie więcej niż 100 zapalników, zawierających po 5 mg masy wybuchowej, lub nie więcej niż 50 zapalników, zawierających po 7,5 mg masy wybuchowej. Najwyżej 12 takich pudełek łączy się razem w rulon, a najwyżej 12 rulonów przez owinięcie papierem w paczkę;
g) wymienione w punkcie 16: najwyżej po 50 sztuk układa się w pudełka tekturowe. Korki powinny być przyklejone do dna pudełka lub umocowane w inny niemniej pewny sposób Najwyżej 10 pudełek, złożonych w małe paczki, łączy się następnie w pakiet;
h) wymienione w punkcie 17: najwyżej po 5 sztuk w pudełka tekturowe. Najwyżej 200 pudełek, złożonych w rulony, łączy się w zbiorowe pudełka tekturowe;
i) wymienione w punkcie 18: najwyżej po 10 sztuk układa się w pudełka tekturowe. Najwyżej 100 pudełek, złożonych w rulony, łączy się następnie przez owinięcie papierem w paczkę;
k) wymienione w punkcie 19: najwyżej po 15 sztuk układa się w pudełka tekturowe. Najwyżej 144 pudełka, złożone w rulony, pakuje się w drugie pudełko tekturowe;
l) wymienione w punkcie 20a): najwyżej po 144 sztuki układa się w skrzynie tekturowe;
m) wymienione w punkcie 20b): najwyżej po 75 sztuk w pudełka tekturowe; najwyżej 72 pudełka łączy się przez owinięcie tekturą w paczkę;
n) wymienione w punkcie 21: w pudełka z tektury lub w mocny papier. Jeśli miejsca, w których zapala się te przedmioty, nie są przykryte osłoną ochronną, każdy przedmiot powinien być uprzednio osobno owinięty papierem. Ładunek miotający bomb, ważących więcej niż 5 kg, powinien być osłonięty łuską papierową, pokrywającą dolną część bomby;
o) wymienione w punkcie 22: w pudełka z tektury lub w mocny papier. Ognie sztuczne większych wymiarów nie wymagają opakowania wewnętrznego, jeśli miejsca, w których zapala się te przedmioty, są przykryte osłoną ochronną;
p) wymienione w punkcie 23: układa się w pudełka drewniane lub tekturowe, przekładając je materiałem wypełniającym. Miejsca do zapalania należy przykryć osłoną ochronną;
q) wymienione w punkcie 24: w pudełka tekturowe lub w mocny papier;
r) wymienione w punkcie 25: pudełka tekturowe lub w mocny papier. Ognie sztuczne większych wymiarów nie wymagają opakowania wewnętrznego, jeśli miejsca, w których zapala się te przedmioty, są przykryte osłoną ochronną;
s) wymienione w punkcie 26: w torby papierowe lub w małe rurki szklane, które umieszcza się następnie w pudełkach tekturowych. Pudełko tekturowe powinno zawierać najwyżej 3 rurki szklane.
(2) Opakowania wewnętrzne wymienione pod (1) umieszcza się pojedynczo lub po kilka w skrzyniach zewnętrznych:
a) opakowanie, zawierające przedmioty wymienione w punktach 10, 13 i 14, w drewnianych skrzyniach zewnętrznych;
b) opakowanie, zawierające przedmioty wymienione w punktach 9, 11, 12 i 15 do 26, w skrzyniach zewnętrznych o ściankach szczelnie spojonych i mających co najmniej 18 mm grubości, wyłożonych mocnym papierem lub cienką blacha cynkową albo aluminiową. Dla sztuk przesyłki, których waga nie przewyższa 35 kg, wystarcza grubość ścianek wynosząca 11 mm, jeśli skrzynie są opasane dookoła taśmą żelazną.
Skrzynia nie może jednak zawierać więcej niż:
50 zbiorowych pudełek tekturowych z przedmiotami wymienionymi w punkcie 17,
25 paczek z przedmiotami wymienionymi w punkcie 18, 50 skrzynek tekturowych z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20a),
50 paczek po 72 pudełka tekturowe z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20b),
oraz taką ilość rakiet rozpryskowych bez spłonek detonujących, bomb lub garnków ognistych (pkt 21), aby łączna waga ładunku nie przewyższała 48 kg;
c) proszki do światła błyskowego (pkt 26), również w zwyczajnych drewnianych skrzyniach zewnętrznych lub, jeżeli są zapakowane w torebki papierowe, również w mocnych skrzyniach tekturowych; w obu przypadkach skrzynia zewnętrzna nie powinna ważyć więcej niż 5 kg.
(3) Sztuka przesyłki z przedmiotami wymienionymi w punktach 9, 11, 12 i 15 do 26 nie powinna ważyć więcej niż 100 kg lub więcej niż 35 kg, jeżeli skrzynia ma ścianki grubości tylko 11 mm i jest opasana dookoła taśmą żelazną.
110 (1) Przedmioty wymienione w punkcie 27 należy pakować w skrzynie drewniane, wyłożone papierem pakowym, papierem przeoliwionym lub tekturą falistą. Wyłożenie to jest zbędne, jeśli przedmioty mają osłonę papierową lub tekturową.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 100 kg.
(3) Naboje dymne do walki ze szkodnikami, jeżeli są owinięte w papier lub tekturę, mogą być również pakowane:
a) w pudełka z tektury falistej lub w skrzynie z mocnej tektury; sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 20 kg;.
b) w zwykłe pudełka tekturowe; sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 5 kg.
3. Pakowanie razem.
111 Spośród przedmiotów wymienionych pod c. m. 101 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki z przedmiotami innego rodzaju tej c. m. z materiałami lub przedmiotami innych klas lub z innymi towarami tylko następujące przedmioty i tylko pod warunkiem zachowania niżej podanych przepisów:
a) razem ze sobą:
1. przedmioty wymienione w tym samym punkcie pod warunkiem zachowania przepisów o opakowaniu wewnętrznym a następnie w opakowaniu zewnętrznym takim, jakie jest przewidziane dla przedmiotów tego punktu. Jednej skrzynce tekturowej z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20a) odpowiada jedna paczka z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20b). Oprócz tego należy przestrzegać przepisów przewidzianych dla sztuk przesyłki pod c. m. 109 (3) ;
2. przedmioty wymienione w punktach 9 do 20 i 22 do 25 pod warunkiem zachowania przepisów o opakowaniu wewnętrznym a następnie w skrzyni zbiorowej, odpowiadającej przepisom o skrzyni zewnętrznej dla tego rodzaju zawartych w niej przedmiotów, dla którego c. m. 109 (2) i (3) przewiduje najsurowsze postanowienia. Jednej paczce, zawierającej przedmioty wymienione w punkcie 18, odpowiadają dwa pudełka zbiorowe z przedmiotami wymienionymi w punkcie 17 lub dwie skrzynki tekturowe z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20a) lub też dwie paczki z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20b). Sztuka przesyłki nie powinna w żadnym razie ważyć więcej niż 100 kg;
b) razem z materiałami innych klas - jeśli i o ile pakowanie razem jest również dla nich dozwolone - jak również z innymi towarami:
1. przedmioty wymienione w punkcie 1 w ogólnej ilości do 5 kg, przy czym nie wolno ich jednak pakować-razem z materiałami klas II, a i IIIb. Przedmioty należy łączyć z pakowanymi razem towarami w drewnianym opakowaniu zbiorowym pod warunkiem zachowania przepisów dotyczących opakowania wewnętrznego;
2. przedmioty wymienione w punkcie 4 w ilości najwyżej 5 skrzynek. Przedmioty te należy łączyć z pakowanymi razem towarami w drewnianym opakowaniu zbiorowym pod warunkiem zachowania przepisów dotyczących opakowania wewnętrznego;
c) z towarami galanteryjnymi (krótkimi) i zwykłymi zabawkami: przedmioty wymienione w punktach 9 do 20. Należy je jednak odgrodzić od towarów galanteryjnych i zwykłych zabawek. Każdy rodzaj należy łączyć z zachowaniem przepisów dotyczących opakowania wewnętrznego z towarami galanteryjnymi i z zabawkami w skrzyni zbiorowej, odpowiadającej przepisom o skrzyni zewnętrznej dla tego rodzaju zawartych w niej przedmiotów, dla którego c. m. 109 (2) i (3) przewiduje najsurowsze postanowienia. Jednej paczce, zawierającej przedmioty wymienione w punkcie 18, odpowiadają dwa pudełka zbiorowe z przedmiotami wymienionymi w punkcie 17 lub dwie skrzynki tekturowe z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20a) lub dwie paczki z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20b). Sztuka przesyłki nie powinna w żadnym razie ważyć więcej niż 100 kg.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek III).
112 Nie ma przepisów.
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
113 Nie ma ograniczeń.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
114 (1) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 101. Nazwę tę należy podkreślić czerwonym kolorem.
(2) Nadając przedmioty, wymienione w punktach 2, 4, 5, 8, 9, 11, 12 i 15 do 27, nadawca powinien zaświadczyć w liście przewozowym: "Właściwości i opakowanie odpowiadają przepisom Załącznika I do KMT".
(3) W liście przewozowym sporządzonym na przesyłkę, w której przedmiot wymieniony pod c. m. 101 został zapakowany w jednej sztuce razem z innymi materiałami lub przedmiotami Załącznika I lub z innymi towarami, należy wzmianki przewidziane dla każdego z tych materiałów i przedmiotów umieścić osobno.
D. Środki przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
115 Przedmioty klasy Ic należy ładować do wagonów krytych.
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach.
116 Nic ma przepisów.
E. Zakaz ładowania razem.
117 Nie ma.
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
118 Nie ma przepisów.
119-129
Id.
GAZY SPRĘŻONE, SKROPLONE LUB ROZPUSZCZONE POD CIŚNIENIEM.
GAZY SPRĘŻONE, SKROPLONE LUB ROZPUSZCZONE POD CIŚNIENIEM.
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
(2) Wyrażenie "ciśnienie" należy dalej rozumieć jako ciśnienie ponad ciśnienie atmosfery (atn).
131 A. Gazy sprężone:
1. Bezwodnik kwasu węglowego (kwas węglowy) sprężony.
2. Gaz wodny, gaz świetlny, gaz mieszany (gaz olejowy, zawierający nie więcej niż 30% acetylenu).
3. Gaz olejowy sprężony (gaz tłusty).
4. Tlen (także z dodatkiem bezwodnika kwasu węglowego w ilości najwyżej 6,5% objętości- karbogen -), zawierający objętościowo najwyżej 4% wodoru, wodór również zmieszany z metanem, zawierający objętościowo najwyżej 2% tlenu, azot, tlenek węgla, gaz kopalniany (metan), powietrze sprężone, fluorek boru, gazy szlachetne (argon, neon, hel, ksenon, krypton lub ich mieszaniny). Co do tlenu patrz również c. m. 131 a pod a).
B. Gazy skroplone:
5. Etylen, bezwodnik kwasu węglowego (kwas węglowy), gaz olejowy skroplony, podtlenek azotu, etan, gaz Z (skroplony gaz olejowy, którego ciśnienie przy 50° C nie przewyższa 26 kg/cm2). Co do skroplonego bezwodnika kwasu węglowego patrz również c. m. 131a, pod b).
6. Propylen, amoniak, propan, butan, izobutan, tlenochlorek węgla (fosgen). Co do skroplonego amoniaku patrz również c. m. 131a, pod c).
Skroplone mieszaniny węglowodorów, otrzymane z gazu ziemnego, nafty, węgla itd., których ciśnienie:
a) przy 50° C nie przewyższa 6,5 kg/cm2, oznaczone jako mieszanina gazów A,
b) przy 50°C nie przewyższa 16,5 kg/cm2, oznaczone jako mieszanina gazów B (np. propan - butan),
c) przy 50° C nie przewyższa 20 kg/cm2, oznaczone jako mieszanina gazów C.
7. Chlor, chlorowodór, bezwodnik kwasu siarkawego (kwas siarkawy), siarkowodór, czterotlenek azotu, gaz T (mieszanina tlenku etylenu i bezwodnika kwasu węglowego, której ciśnienie przy 50° C nie przewyższa 14 kg/cm2). Co do bezwodnika kwasu siarkawego skroplonego patrz również c. m. 131 a, pod c).
8. Chlorek metylu, chlorek etylu, ten ostatni perfumowany (perfumy Lance), lub nieperfumowany, chlorek winylu, bromek metylu, eter metylowy, eter winylo-metylowy, metyloamina, etyloamina, tlenek etylenu, butadien.
Uwaga. Mieszanina bromku metylu i bromku etylenu, zawierająca wagowo najwyżej 50% bromku metylu, nie jest w myśl art. 3 KMT uważana za zagrażającą wybuchem i wskutek tego nie podlega przepisom Załącznika I.
9. Powietrze ciekłe, tlen ciekły, azot ciekły.
C. Gazy rozpuszczone pod ciśnieniem:
Uwaga. Bezwodnik kwasu węglowego w napojach nie jest w myśl art. 3 KMT uważany za zagrażający wybuchem i wskutek tego nie podlega przepisom Załącznika I.
10. Amoniak rozpuszczony w wodzie w stosunku wagowym od 35% (wyłącznie) do 50% (włącznie).
Uwaga. Woda amoniakalna, zawierająca wagowo najwyżej 35% amoniaku nie jest w myśl art. 3 KMT uważana za zagrażającą wybuchem i wskutek tego nie podlega przepisom Załącznika I.
11. Acetylen rozpuszczony w acetonie, wchłoniętym przez masy porowate.
D. Próżne naczynia:
12. Próżne naczynia po gazach wymienionych w punktach 1 do 8 i 11.
Uwaga. Za naczynia próżne są uważane te naczynia, które po opróżnieniu z gazów skroplonych, wymienionych w punktach 5 do 8, zawierają jeszcze niewielką ich pozostałość w stanie gazowym.
Próżne naczynia po gazach wymienionych w punktach 9 i 10 nie są w myśl art. 3 KMT uważane za zagrażające wybuchem i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I.
131a Następujące gazy, nadawane do przewozu z zachowaniem niżej podanych warunków, nie są w myśl art. 3 KMT uważane za zagrażające wybuchem i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I:
a) tlen (pkt 4), jeżeli jest sprężony do 0,3 kg/cm2 i zamknięty w workach gumowych z tkaniny impregnowanej albo z innych podobnych materiałów;
b) skroplony bezwodnik kwasu węglowego (pkt 5):
1. w naczyniach bez szwów ze zlewnej stali, o pojemności najwyżej 220 cm3, zawierających najwyżej 1 g bezwodnika kwasu węglowego na 1,34 cm3 pojemności;
2. w kapslach metalowych (sodorach i sparkletach), jeżeli bezwodnik kwasu węglowego zawiera nie więcej niż 1/2% powietrza, najwyżej po 25 g bezwodnika kwasu węglowego w każdej kapsli i najwyżej po 1 g na 1,34 cm3 jej pojemności;
c) skroplony amoniak (pkt 6) i skroplony bezwodnik kwasu siarkawego (pkt 7) w ilościach do 20 1 w maszynach do wyrobu lodu, potrzebne do ich pracy.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
132 (1) Materiały, z których zrobione są naczynia i ich zamknięcia, nie powinny ulegać działaniu zawartości ani też tworzyć z nią szkodliwych związków.
(2) Opakowanie oraz jego zamknięcia powinny być we wszystkich częściach tak mocne i trwałe, aby się nie rozluźniały podczas przewozu i odpowiadały z całą pewnością normalnym jego wymaganiom. Naczynia powinny być należycie unieruchomione w opakowaniu zewnętrznym.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
a. Rodzaje naczyń.
133 (1) Naczynia przeznaczone do przewozu gazów wymienionych w punktach 1 do 8, 10 i 11 powinny być tak zamknięte i tak szczelne, aby ulatnianie się gazu było niemożliwe.
(2) Naczynia te powinny być zrobione ze zlewnej stali lub ze stopów stalowych (stali specjalnych). Dozwala się jednak używać naczyń miedzianych do:
a) gazów sprężonych (pkt 1 do 4), których ciśnienie napełnienia nie przewyższa przy 15°C 20 kg/cm2, z wyjątkiem gazu mieszanego (pkt 2) i fluorku boru (pkt 4), i
b) następujących gazów skroplonych: bezwodnika kwasu siarkawego (pkt 7), chlorku metylu, chlorku etylu i eteru metylowego (pkt 8).
134 Naczynia do acetylenu rozpuszczonego w acetonie (pkt 11) powinny być całkowicie wypełnione drobnoporowatą równomiernie rozłożoną masą, która:
a) nie działa na naczynia i nie tworzy szkodliwych związków ani z acetylenem ani z acetonem;
b) nie opada i nie tworzy niebezpiecznych próżni przy dłuższym użyciu i wstrząśnieniach nawet przy temperaturze do 50° C;
c) zapobiega skutecznie, nawet przy wysokiej temperaturze i silnych wstrząsach, powstawaniu i rozszerzaniu się przez masę procesów rozkładu acetylenu, mających charakter wybuchów.
135 (1) Niżej wymienione gazy skroplone mogą być również przewożone w małych ilościach w mocnych rurkach szklanych, przy czym jednak zawartość gazu w jednej rurce nie powinna przewyższać:
a) dla bezwodnika kwasu węglowego, etanu lub podtlenku azotu (pkt 5) - 3 g i połowy pojemności rurki,
b) dla amoniaku (pkt 6), chloru lub czterotlenku azotu (pkt 7) - 20 g i dwóch trzecich pojemności rurki,
c) dla tlenochlorku węgla (fosgenu) (pkt 6) lub bezwodnika kwasu siarkawego (pkt 7) - 100 g i trzech czwartych pojemności rurki.
(2) Dla zamknięcia końce rurek szklanych powinny być zatopione. Rurki należy układać każdą oddzielnie w zalutowanych puszkach z blachy, wypełnionych ziemią okrzemkową, które umieszcza się następnie pojedynczo lub kilka w skrzyniach drewnianych (patrz również c. m. 149).
(3) Do bezwodnika kwasu siarkawego (pkt 7) dozwala się również używać małych butelek aluminiowych bez szwów, które powinny zawierać nie więcej niż 100 g bezwodnika kwasu siarkawego i być napełnione najwyżej do trzech czwartych swej pojemności. Butelki powinny być szczelnie zamknięte np. wciśniętą do szyjki aluminiową zatyczką stożkową. Butelki te należy umieszczać w skrzyni drewnianej, oddzielając jedną butelkę od drugiej.
136 (1) Gazy skroplone wymienione w punkcie 8 mogą być również przewożone w ilościach najwyżej po 150 g w mocnych rurkach szklanych lub metalowych, z zachowaniem przepisów, dotyczących stopnia napełnienia (c. m. 147). Rurki układa się w skrzynkach drewnianych lub tekturowych, zawierających, łącznie najwyżej 600 g cieczy. Skrzynki te umieszcza się następnie w skrzyniach drewnianych, które, o ile zawartość płynu przekracza 5 kg, powinny być wyłożone zlutowaną blachą.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.
137 (1) Powietrze ciekłe, tlen ciekły i azot ciekły (pkt 9) powinny być napełniane:
a) do naczyń szklanych o podwójnych ścianach, z próżnią między nimi, otoczonych chłonnym materiałem izolacyjnym, który nadto, jeśli chodzi o naczynia do ciekłego powietrza i ciekłego tlenu, powinien być niepalny. Naczynia szklane powinny być zabezpieczone koszami drucianymi i umieszczone w skrzyniach metalowych lub drewnianych;
b) do naczyń z innego materiału, o ile są one tak zabezpieczone od przenikania ciepła, że nie pokrywają się rosą lub szronem. Dalsze opakowywanie tych naczyń nie jest konieczne.
(2) Naczynia powinny być zamknięte zatyczkami, przepuszczającymi gaz a nie pozwalającymi na rozpryskiwanie się cieczy, zabezpieczonymi od wypadnięcia.
b. Przepisy dotyczące naczyń metalowych.
(Nie są stosowane do gazów wymienionych w punkcie 9 ani do rurek metalowych, o których mowa pod c. m. 136; co do naczyń wagonów - zbiorników patrz również c. m. 157 i 158).
1. Budowa i osprzęt.
138 (1) Wytrzymałość metalu w najsłabszym miejscu nie powinna pod próbnym ciśnieniem (c. m. 142) przewyższać 2/3 stwierdzonej granicy rozciągalności.
(2) Naczynia stalowe i miedziane mogą być bez szwów, nitowane, spawane lub lutowane na twardo. Spawanie i lutowanie jest jednak dozwolone tylko pod warunkiem, aby wytwórca gwarantował dobre wykonanie tej pracy. Na naczynia spawane powinno się używać tylko stali zlewnej lub stopów stalowych (stali specjalnych), której spawanie daje całkowitą pewność trwałości.
139 (1) Naczynia cylindryczne, z wyjątkiem naczyń, zawierających amoniak rozpuszczony w wodzie (pkt 10), nie umieszczane w skrzyniach lub nie nadające się do stawiania pionowo, powinny być, jeżeli wymagają tego przepisy obowiązujące w kraju nadania, zaopatrzone w urządzenia nie pozwalające na toczenie się; urządzenia takie nie mogą stanowić jednej całości z przykrywami ochronnymi [c. m. 140 (2)].
(2) Dozwala się jednak używać:
a) do gazów wymienionych w punktach 6, 7, 8 i 10 naczyń zaopatrzonych w obręcze do przetaczania, mających pojemność nie mniejszą niż 100 l i nie większą niż 500 l;
b) do chloru (pkt 7) beczek zaopatrzonych w obręcze da przetaczania, mających pojemność nie większą niż 800 I (1000 kg chloru).
Zaopatrywanie wielkich naczyń z obręczami w urządzenia nie pozwalające na przetaczanie, nie jest konieczne.
140 (1) Naczynia metalowe mogą posiadać oprócz ewentualnego włazu, jeśli jest zaopatrzony w samozamykającą się pokrywę, i oprócz niezbędnego otworu do usuwania produktów zgęszczenia, najwyżej dwa inne otwory do napełniania i opróżniania. Otwory te nie powinny być zamykane za pomocą zasuw ani kurków, lecz za pomocą zaworów płaskich lub stożkowych.
(2) Zawory powinny być osłonięte żelaznymi osłonami ochronnymi z otworami. Naczynia miedziane mogą mieć również osłony miedziane. Zawory umieszczone w szyjce naczynia i chronione nakręcaną zatyczką metalową mogą nie mieć osłon.
141 (1) Naczynia do gazu mieszanego (pkt 2), gazu olejowego (pkt 3), których ciśnienie napełnienia przy temperaturze sprowadzonej do 15°C nie przewyższa 10 kg/cm2, i amoniaku rozpuszczonego w wodzie (pkt 10) mogą mieć również wkrętki metalowe zamiast zaworów.
(2) Naczyń z fluorkiem boru (pkt 4) albo z amoniakiem skroplonym lub rozpuszczonym w wodzie (pkt 6 i 10), nie do-zwala się zaopatrywać w zawory z miedzi ani z innych materiałów lub stopów, na które fluorek boru albo amoniak działają szkodliwie.
(3) Materiałów, zawierających tłuszcze lub oliwę, zabrania się używać do zabezpieczania szczelności spoin lub utrzymania w należytym stanie urządzeń zamykających w naczyniach, używanych do tlenu, sprężonego powietrza (pkt 4), podtlenku azotu (pkt 5) i czterotlenku azotu (pkt 7).
(4) Naczynia do rozpuszczonego acetylenu (pkt 11) mogą mieć również zawory zamykające z kryzą do połączeń. Części metalowe przyrządów zamykających, stykające się z zawartością, nie powinny zawierać więcej niż 70% miedzi.
(5) Naczynia ze sprężonym tlenem (pkt 4), umocowywane w zbiornikach do przewożenia ryb, są również dopuszczone do przewozu bez hermetycznego zamknięcia, jeżeli są zaopatrzone w urządzenia do powolnego wypuszczania tlenu.
2. Urzędowe badanie naczyń.
142 (1) Naczynia, metalowe powinny być przed użyciem poddane hydraulicznej próbie ciśnienia przez rzeczoznawcę upoważnionego przez właściwą władzę. Naczynia do przewozu rozpuszczonego acetylenu (pkt 11) należy oprócz tego zbadać przed użyciem także pod względem jakości masy porowate) i dozwolonego napełnienia rozczynnikiem [patrz c. m. 134 i 148 (2)].
(2) Ciśnienie, któremu przy próbie hydraulicznej są poddawane naczynia, powinno wynosić:
| a) dla naczyń do przewozu gazów sprężonych (pkt 1 do 4) półtorakrotną wysokość ciśnienia napełnienia według c. m. 146, przewyższając go jednak nie mniej, niż 5 kg/cm2; | ||
| b) dla naczyń do przewozu gazów skroplonych wymienionych w punktach 5 do 8: bezwodnika kwasu węglowego, skroplonego gazu olejowego i podtlenku | ||
| azotu (pkt 5) | 250 | kg/cm2 |
| etylenu (pkt 5) | 225 | " |
| etanu (pkt 5) i chlorowodoru (pkt 7) | 120 | " |
| siarkowodoru (pkt 7) | 54 | " |
| gazu Z (pkt 5) | 40 | " |
| propylenu (pkt 6) | 35 | " |
| amoniaku, propanu, mieszaniny gazów C (pkt 6) i gazu T (pkt 7) | 30 | " |
| mieszaniny gazów B (pkt 6) | 25 | " |
| chloru i czterotlenku azotu (pkt 7) | 22 | " |
| chlorku metylu i eteru metylowego (pkt 8) | 16 | " |
| tlenochlorku węgla (fosgenu) (pkt 6) | 15 | " |
| metyloaminy (pkt 8) | 14 | " |
| izobutanu, mieszaniny gazów A (pkt 6) i bezwodnika kwasu siarkawego (pkt 7) | 12 | " |
| chlorku winylu (pkt 8) | 11 | " |
| butanu (pkt 6), chlorku etylu, bromku metylu, eteru winylo - metylowego, etyloaininy, tlenku etylenu i butadienu (pkt 8) | 10 | " |
| c) dla naczyń do przewozu gazów rozpuszczonych pod ciśnieniem: amoniaku rozpuszczonego w wodzie pod ciśnieniem (pkt 10) w stosunku wagowym: | ||
| wyższym niż 35% do 40% amoniaku | 8 | kg/cm2 |
| wyższym niż 40% do 50% amoniaku | 12 | " |
| acetylenu rozpuszczonego w acetonie (pkt 11) | 60 | " |
(3) Naczynia powinny wytrzymać ciśnienie próbne, nie doznając trwałych zniekształceń ani nieszczelności.
143 (1) Taka sama próba ciśnienia powinna być powtarzana:
a) co dwa lata, jeżeli chodzi o naczynia przeznaczone do przewozu fluorku boru (pkt 4), tlenochlorku węgla (pkt 6), chloru, chlorowodoru, bezwodnika kwasu siarkawego, siarkowodoru i czterotlenku azotu (pkt 7);
b) co pięć lat, jeżeli chodzi o naczynia przeznaczone do przewozu innych gazów sprężonych lub skroplonych jak również amoniaku rozpuszczonego pod ciśnieniem (pkt 10).
(2) Naczynia, których pojemność przewyższa 100 l [c. m. 139 (2)], powinny nadto być sprawdzane wewnętrznie w takich samych terminach, jakie przewidziano na próby ciśnienia.
144 Stan zewnętrzny i stan masy porowatej (rozluźnienie, opadnięcie) naczyń do rozpuszczonego acetylenu (pkt 11) powinny być sprawdzane co 10 lat. Jeżeli dla wewnętrznego zbadania naczyń nie można wyjąć masy porowatej, to należy przeprowadzić próby rozcinając pewną ilość naczyń i badając ich wnętrze tak co do rdzy jak i co do zmian zachodzących w materiale naczyń i w masie porowatej.
3. Znaki na naczyniach.
145 (1) Naczynia metalowe zawierające gazy wymienione w punktach 1 do 8, 10 i 11 powinny posiadać widoczne i trwałe napisy następujące:
a) pełną nazwę gazu, nazwisko wytwórcy lub właściciela oraz numer porządkowy naczynia;
b) wagę własną naczynia łącznie z osprzętem, jak zaworami, zatyczkami metalowymi itd., lecz bez osłony ochronnej;
c) wysokość ciśnienia próbnego [patrz c. m. 142 (2)], datę ostatniej próby (patrz c. m. 143 i 144), pieczęć rzeczoznawcy, który jej dokonał;
oprócz tego:
d) dla gazów sprężonych (pkt 1 do 4): dozwolone ciśnienie napełnienia - patrz c. m. 146;
e) dla gazów skroplonych (pkt 5 do 8) i amoniaku rozpuszczonego w wodzie (pkt 10): najwyższy dozwolony ciężar napełnienia - patrz c. m. 147 i 148 (1);
f) dla acetylenu rozpuszczonego w acetonie (pkt 11): wysokość dozwolonego ciśnienia - patrz c. m. 148 (2) - i łączną wagę: próbnego naczynia, osprzętu, masy porowatej i acetonu.
(2) Napisy powinny być wyryte bądź na pogrubionej części ścianki, bądź wykonane na tabliczce metalowej lub pierścieniu metalowym, które przylutowuje się dookoła naczynia lub przymocowuje za pomocą śrub miedzianych. Nazwa gazu może być również na naczyniu namalowana. [Patrz również c. m, 162 (2)].
(3) Naczynia powinny być tak zapakowane do skrzyń, aby stemple o dokonaniu próby można było łatwo odszukać.
c. Napełnianie naczyń.
146 (1) Ciśnienie napełnienia naczyń do gazów sprężonych (pkt 1 do 4) przy temperaturze, sprowadzonej do 15°C, nie powinno przewyższać następujących wysokości:
| dla gazu świetlnego (pkt 2), tlenu (karbogenu), wodoru, azotu, tlenku węgla, gazu kopalnianego (metanu), powietrza sprężonego, fluorku boru i gazów szlachetnych (pkt 4) | 200 | kg/cm2 |
| dla sprężonego gazu olejowego (gazu tłustego) (pkt 3) | 125 | " |
| dla sprężonego bezwodnika kwasu węglowego (pkt 1) | 20 | " |
| dla gazu wodnego i gazu mieszanego (gazu olejowego, zawierającego nie więcej niż 30% acetylenu) (pkt 2) | 10 | " |
(2) Nadawca gazów sprężonych, z wyjątkiem gazu mieszanego (pkt 2) i gazu olejowego (pkt 3) w bojach morskich lub w innych podobnych naczyniach, powinien na żądanie wykazać za pomocą manometru wysokość ciśnienia w naczyniach.
147 Napełnienie naczyń z gazami skroplonymi wymienionymi w punktach 5 do 8 nie powinno przewyższać norm następujących:
| litrów | ||||||
| dla | etylenu (pkt 5) | 1 | kg | płynu | na | 3,50 |
| " | etanu (pkt 5) | 1 | " | " | " | 3,30 |
| " | gazu olejowego skroplonego i gazu Z (pkt 5) | 1 | " | " | " | 2,50 |
| " | mieszaniny gazów C (pkt 6) | 1 | " | " | " | 2,40 |
| " | propanu i mieszaniny gazów B (pkt 6) | 1 | " | " | " | 2,35 |
| " | propylenu (pkt 6) | 1 | " | " | " | 2,25 |
| " | mieszaniny gazów A (pkt 6) | 1 | " | " | " | 2,08 |
| " | izobutanu (pkt 6) | 1 | " | " | " | 2,05 |
| " | butanu (pkt 6) | 1 | " | " | " | 1,92 |
| " | amoniaku (pkt 6) | 1 | " | " | " | 1,88 |
| " | butadienu (pkt 8) | 1 | " | " | " | 1,85 |
| " | chlorowodoru (pkt 7) | 1 | " | " | " | 1,75 |
| " | metyloaminy i etyloaminy (pkt 8) | 1 | " | " | " | 1,70 |
| " | eteru metylowego (pkt 8) | 1 | " | " | " | 1,65 |
| " | siarkowodoru (pkt 7) i eteru winylo-metylowego (pkt 8) | 1 | " | " | " | 1,50 |
| " | bezwodnika kwasu węglowego, podtlenku azotu i pkt D) i gazu T (pkt 7) | 1 | " | " | " | 1,34 |
| " | tlenku etylenu (pkt 8) | 1 | " | " | " | 1,30 |
| " | chlorku winylu (pkt 8) | 1 | " | " | " | 1,26 |
| " | chlorku metylu i chlorku etylu (pkt 8) | 1 | " | " | " | 1,25 |
| " | tlenochlorku węgla (fosgenu) (pkt 6), chloru, bezwodnika kwasu siarkawego i cztero tlenku azotu (pkt 7) | 1 | " | " | " | 0,80 |
| " | bromku metylu (pkt 8) | 1 | " | " | " | 0,70 |
148 (1) Najwyższe dopuszczalne napełnienie naczyń amoniakiem rozpuszczonym pod ciśnieniem w wodzie (pkt 10) nie powinno przewyższać:
a) przy stosunku wagowym amoniaku, wyższym niż 35% do 40% - 1 kg rozczynu na 1,25 l pojemności;
b) przy stosunku wagowym amoniaku, wyższym niż 40% do 50% - 1 kg rozczynu na 1,30 l pojemności.
(2) Najwyższe dopuszczalne ciśnienie, zawartego w naczyniu acetylenu rozpuszczonego w acetonie (pkt 11), wynosi w temperaturze 15°C, po osiągnięciu równowagi, 15 km/cm2. Ilość rozpuszczalnika w naczyniu powinna być taka, aby po wchłonięciu acetylenu i podniesieniu temperatury wewnątrz naczynia do 50°C, ciśnienie nie przekraczało 40 kg/cm2.
3. Pakowanie razem.
149 Spośród materiałów wymienionych pod c. m. 131 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas lub, też innymi towarami, tylko materiały niżej podane i to tylko pod następującymi warunkami:
a) razem ze sobą:
1. gazy wymienione w punktach 5, 6 i 7, jednak chlor (pkt 7) nie może być pakowany razem z amoniakiem (pkt 6) lub bezwodnikiem kwasu siarkawego (pkt 7). Gazy powinny być opakowane według c. m. 135;
2. gazy wymienione w punkcie 8, opakowane według c. m. 136;
b) razem z materiałami lub przedmiotami innych klas-jeśli i o ile pakowanie razem jest również dla nich dozwolone - lub z innymi towarami:
1. gazy wymienione w punktach 5, 6, 7 (z wyjątkiem chloru i czterotlenku azotu) i 8, umieszczone w naczyniach metalowych, które należy z innymi pakowanymi razem towarami łączyć w drewnianej skrzyni zbiorowej;
2. gazy wymienione w punktach 5, 6 i 7 (z wyjątkiem chloru) w małych ilościach. Gazy powinny być opakowane według c. m. 135 w rurki lub puszki blaszane, które należy złączyć z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianej skrzyni zbiorowej;
3. gazy wymienione w punkcie 8 w ogólnych ilościach nie większych niż 5 kg. Gazy powinny być opakowane według c. m. 136 w rurki lub w skrzynki, które należy łączyć z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianej skrzyni zbiorowej.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki.
150 Na sztukach przesyłki, zawierających gazy wymienione w punktach 1 do 11, nawet jeśli gazy te są pakowane razem z innymi towarami według c. m. 149, należy wyraźnie i w sposób trwały wskazać zawartość - w odniesieniu do gazów przez oznaczenie "Klasa Id" - w języku urzędowym kraju nadania, a oprócz tego w języku francuskim, niemieckim lub włoskim, jeżeli taryfy międzynarodowe lub osobne umowy, zawarte między zarządami kolejowymi, nie postanawiają inaczej.
151 Każda sztuka, zawierająca ciekłe powietrze, azot ciekły i tlen ciekły (pkt 9), powinna być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr 10 a oprócz tego, jeżeli materiały są zapakowane do naczyń szklanych [c. m. 137 (1) a)], w nalepkę według wzoru Nr 11. (Patrz Dodatek III).
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
152 Nie ma ograniczeń.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
153 (1) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 131. Nazwę tę należy podkreślić czerwonym kolorem.
(2) W liście przewozowym sporządzonym na przesyłkę, w której materiał wymieniony pod c. m. 131 został zapakowany W jednej sztuce razem z innymi materiałami lub przedmiotami Załącznika I lub z innymi towarami, należy wzmianki przewidziane dla każdego z tych materiałów i przedmiotów umieścić osobno,
D. Środki przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
a. Dla sztuk przesyłki.
154 Należy ładować: sztuki przesyłki zawierające gazy:
a) wymienione w punktach 1 do 8 i 11: do wagonów krytych lub do wagonów nie-krytych, które od kwietnia do października należy przykrywać oponami, jeżeli naczynia nie będą umieszczone w skrzyniach drewnianych;
b) wymienione w punkcie 9: do wagonów krytych.
155 (1) Sztuk przesyłki nie wolno rzucać ani narażać na uderzenia, ani też wystawiać na działanie promieni słonecznych lub innych źródeł ciepła.
(2) Naczynia należy ładować do wagonów w ten sposób, aby nie mogły spaść lub się przewrócić. Sztuki przesyłki, które mogą być przetaczane, powinny być układane osią wzdłuż, równolegle do bocznych ścian wagonu i zabezpieczone od. przetaczania się na bok. Naczynia, zawierające powietrze ciekłe, tlen ciekły lub azot ciekły (pkt 9), powinny być umieszczone stojąco i zabezpieczone od uszkodzenia przez inne sztuki.
b. Dla wagonów-zbiorników.
156 Nie można przewozić w wagonach-zbiornikach:
a) tlenochlorku węgla (fosgenu) (pkt 6) i
b) gazów wymienionych w punkcie 9.
157 Przepisy dotyczące naczyń wysyłanych jako sztuki przesyłki mają również zastosowanie do naczyń wagonów-zbiorników z następującymi odchyleniami i uzupełnieniami:
a) Naczynia wagonów-zbiorników nie powinny posiadać zaworów bezpieczeństwa.
b) Jeżeli w wagonie jest kilka umocowanych w nim na stałe naczyń do gazów sprężonych, a gazy te nie są niebezpieczne dla organów oddechowych, to zaopatrywanie każdego naczynia w urządzenia do napełniania i opróżniania nie jest konieczne; w urządzenie to może być zaopatrzona wspólna rura, która łączy naczynia. Naczynia ruchome nie powinny być jednak łączone wspólną rurą. (Za naczynia ruchome uważa się naczynia tak zbudowane, aby pasowały do specjalnych urządzeń wagonu i mogły być wyjęte tylko po rozebraniu przyborów, które służą do ich umocowania w wagonie).
c) Jeśli chodzi o naczynia z gazami sprężonymi niebezpiecznymi dla organów oddechowych, to każde z nich powinno być zamykane zaworem.
d) Jeśli w wagonie jest więcej naczyń do przewozu gazów skroplonych, umocowanych w nim na stałe, to naczynia te nie powinny być oddzielone od siebie zaworami, lecz powinny być połączone wspólną rurą lub innym podobnym urządzeniem. Do naczyń ruchomych nie wolno używać wspólnych rur.
e) Zawory naczyń ruchomych, które można przetaczać, powinny być zaopatrzone w osłony ochronne.
f) Urządzenia zamykające powinny być takie, aby nie mogły ich otwierać osoby postronne.
g) Sprawdzanie wewnętrzne naczyń wagonów-zbiorników powinno być dokonywane w tych samych terminach, jakie są przewidziane dla prób ciśnienia. Jeśli jednak chodzi o naczynia do chloru i bezwodnika kwasu siarkawego (pkt 7), to próbę ciśnienia należy dokonywać co pięć lat, sprawdzania zaś wewnętrznego naczyń - co dwa i pół roku.
h) Waga własna naczynia metalowego z osprzętem i osłoną ochronną powinna być wskazana na naczyniu [patrz c. m. 145 (1) b)],
i) Naczynia cylindryczne, które służą do przewozu gazów skroplonych, powinny posiadać do tłumienia falowania przegrody z otworami, dzielące je na przedziały nie dłuższe niż 3,50 m.
k) Naczynia, przeznaczone do przewozu gazów skroplonych wymienionych w punktach 5, 6 i 7, powinny być tak zabezpieczone od działania promieni słonecznych, ażeby temperatura ich zawartości w żadnym razie nie mogła przewyższyć 50°C. Zabezpieczenie to powinno być takie, aby nie przeszkadzało łatwemu kontrolowaniu urządzeń do napełniania i opróżniania oraz wspólnych rur.
158 (1) Ruchome naczynia wagonów-zbiorników powinny być umieszczone na podwoziu tak, aby nie mogły się przesuwać.
(2) Wagony-zbiorniki powinny być tak zbudowane, aby naczynia były elektrycznie uziemione.
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek III).
159 Wagony-zbiorniki, zawierające gazy wymienione w punktach 1 do 8, powinny być zaopatrzone z obu stron w nalepki według wzoru Nr 14.
E. Zakaz ładowania razem.
160 Nie ma.
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
161 (1) Naczynia wymienione w punkcie 12 powinny być szczelnie zamknięte.
(2) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 131. Nazwę tę należy podkreślić czerwonym kolorem.
162 (1) Jeśli c. m. 131 do 161 nie wymieniają warunków, którym powinny odpowiadać naczynia do przewozu gazów sprężonych, skroplonych lub rozpuszczonych pod ciśnieniem, to stosuje się przepisy kraju pochodzenia bez względu na to, czy chodzi o oddzielne naczynia, czy też o należące do wagonów-zbiorników.
(2) Naczynia do gazów sprężonych, skroplonych lub rozpuszczonych pod ciśnieniem, które były wprowadzone w użycie w tym czasie, kiedy obowiązywały poprzednie przepisy Załącznika I, mogą być nadal używane. Pomimo to, terminy dokonywania prób ciśnienia i wewnętrznego sprawdzania, przepisane pod c. m. 143, 144 i 157 g), powinny być przestrzegane.
163-179
Ie.
MATERIAŁY WYTWARZAJĄCE W ZETKNIĘCIU Z WODĄ GAZY ZAPALNE LUB PODTRZYMUJĄCE PALENIE.
MATERIAŁY WYTWARZAJĄCE W ZETKNIĘCIU Z WODĄ GAZY ZAPALNE LUB PODTRZYMUJĄCE PALENIE.
180 Spośród materiałów określonych w tytule klasy Ie dopuszcza się do przewozu tylko materiały wymienione pod c. m. 181, i to tylko na warunkach przewidzianych pod c. m. 181 do 192. Materiały te uważa się wskutek tego za materiały Załącznika I.
Uwaga. Próżne opakowanie po materiałach klasy I e nie jest w myśl art. 3 KMT uważane za zagrażające wybuchem i wskutek tego nie podlega przepisom Załącznika I.
Próżne opakowanie po materiałach wymienionych w punkcie 2 (c. m. 181) przyjmuje się jednak do przewozu tylko wtedy, jeśli nie zawiera pozostałości po tych materiałach. W liście przewozowym powinna być wskazana poprzednia zawartość opakowania.
181 1. Metale alkaliczne i ziem alkalicznych jak sód, potas, wapień oraz stopy metali alkalicznych i metali ziem alkalicznych ze sobą.
2. Wąglik wapnia (karbid) i wodorek wapnia.
Uwaga. Cyjanamid wapnia (azotniak) nie jest w myśl art. 3 KMT uważany za materiał zagrażający wybuchem i wskutek tego nie podlega przepisom Załącznika I.
3. Nadtlenek sodu i takie mieszaniny z nim, które nie są niebezpieczniejsze od nadtlenku sodu.
4. Amidek sodu. Patrz także 181 a.
2. Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
181a Nie jest uważany za zagrażający wybuchem w myśl art. 3 KMT i wskutek tego nie podlega przepisom Załącznika I:
amidek sodu (pkt 4) w ilościach do 200 g, jeżeli jest zapakowany w naczynia szczelnie zamknięte i nie podlegające działaniu zawartości oraz jeżeli naczynia te są umieszczone starannie w mocne, szczelne opakowanie drewniane ze szczelnymi zamknięciami.
182 (1) Opakowanie powinno być tak zamknięte i tak szczelne, aby zapobiegało przenikaniu wilgoci i wydostawaniu się jego zawartości na zewnątrz.
(2) Materiały, z których robione są naczynia i ich zamknięcia, nie powinny ulegać szkodliwemu działaniu zawartości, ani też tworzyć z nią szkodliwych związków.
(3) Opakowanie oraz jego zamknięcia powinny być we wszystkich częściach tak mocne i trwałe, aby się nie rozluźniały podczas przewozu i odpowiadały z całą pewnością normalnym jego wymaganiom. Materiały stałe powinny być w opakowaniu należycie unieruchomione, tak samo jak opakowanie wewnętrzne w opakowaniu zewnętrznym.
(4) Materiały wypełniające, służące do układania w nich przedmiotów, powinny być dostosowane do właściwości zawartości.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
183 (1) Materiały wymienione w punktach 1 do 3 należy pakować do beczek żelaznych lub naczyń z blachy czarnej, naczyń z blachy żelaznej pokrytej ołowiem, albo też naczyń z blachy białej. Materiały wymienione w punkcie 1, w ilościach najwyżej po 5 kg, mogą być pakowane także w naczynia szklane. Naczynia do materiałów wymienionych w punkcie 1 powinny być napełnione naftą lub olejem parafinowym; naczynia do innych materiałów powinny być suche.
(2) Naczynia, zawierające materiały wymienione w punktach 1 i 3, z wyjątkiem beczek żelaznych, powinny być umieszczane nieruchomo w opakowaniu zewnętrznym, a mianowicie:
a) naczynia metalowe z materiałami wymienionymi w punkcie 1, w drewnianych skrzyniach zewnętrznych lub w żelaznych koszach ochronnych;
b) naczynia szklane z materiałami wymienionymi w punkcie 1 i naczynia metalowe z materiałami wymienionymi, w punkcie 3, w drewnianych skrzyniach zewnętrznych, wyłożonych wodoszczelnie zwyczajną blachą żelazną, blachą pokrytą ołowiem albo też blachą białą. Przy pakowaniu naczyń szklanych, zawierających nie więcej niż 250 g, zamiast wyłożonych skrzyń drewnianych mogą być używane naczynia ze zwyczajnej blachy żelaznej, z blachy pokrytej ołowiem lub też z blachy białej. Naczynia szklane należy układać w opakowaniu zewnętrznym, przekładając niepalnym materiałem;
c) naczynia z białej blachy z nadtlenkiem sodu (pkt 3), jeśli są nadawane do przewozu jako przesyłki wagonowe, również w żelaznych koszach ochronnych.
(3) Amidek sodu (pkt 4) należy, w ilościach do 10 kg, pakować do szczelnie zamykanych naczyń metalowych (pudełka lub beczki), które należy następnie pojedynczo lub po kilka umieszczać w skrzyniach drewnianych, przy czym przestrzeń między poszczególnymi naczyniami, jak również między naczyniami a ścianami skrzyń, należy wypełnić materiałem pakunkowym. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.3. Pakowanie razem.
184 Materiały wymienione pod c. m. 181 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas lub z innymi towarami tylko pod warunkiem zachowania następujących przepisów:
a) razem ze sobą: materiały wymienione w tym samym punkcie pod warunkiem zachowania przepisów o opakowaniu wewnętrznym a następnie w opakowaniu zewnętrznym takim, jakie jest przewidziane dla materiałów tego punktu;
b) razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas - jeżeli i o ile pakowanie razem jest również dla nich dozwolone - lub z innymi towarami:
wszystkie materiały wymienione pod c. m. 181 w ilościach nie większych niż 5 kg każdego z tych materiałów, a mianowicie materiały wymienione w punktach 1 do 3, opakowane w naczynia metalowe, przewidziane pod c. m. 183 (1) oraz amidek sodu (pkt 4), opakowany w drewniane skrzynie, przewidziane pod c. m. 183 (3), w drewnianym naczyniu zbiorowym z innymi towarami pakowanymi razem.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek III).
185 Każda sztuka przesyłki z materiałami klasy Ie powinna być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr 12 i to również wówczas, gdy materiały te są pakowane razem z innymi towarami.
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
186 Nie ma ograniczeń.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
187 (1) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod cm. 181. Jeśli punkty 1 i 3 nie zawierają nazwy materiału, należy wpisać handlową nazwę towaru z dodaniem: "Materiał klasy Ie, punkt 1 (lub 3) ". Nazwę towaru należy podkreślić czerwonym kolorem.
(2) W liście przewozowym sporządzonym na przesyłkę, w której materiał wymieniony pod c. m. 181 został zapakowany w jednej sztuce razem z innymi materiałami lub przedmiotami Załącznika I lub z innymi towarami, należy wzmianki przewidziane dla każdego z tych materiałów i przedmiotów umieścić osobno.
D. środki przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
188 (1) Sztuki przesyłki z materiałami klasy Ie należy ładować do wagonów krytych.
(2) Naczynia z węglikiem wapnia (pkt 2) można ładować także do wagonów niekrytych pod oponami.
189 Naczynia wagonów-zbiorników i ich zamknięcia powinny odpowiadać ogólnym przepisom o opakowaniu c. m. 182.
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach.
190 Na wagonach-zbiornikach z węglikiem wapnia (pkt 2) należy po stronie zamknięcia umieścić wyraźny i nie zacierający się napis: "Szczelnie zamykać po napełnieniu i po opróżnieniu". Napis powinien być sporządzony w języku urzędowym kraju nadania a oprócz tego w języku francuskim, niemieckim lub włoskim, jeżeli międzynarodowe taryfy lub osobne umowy, zawarte między zarządami kolejowymi, nic postanawiają inaczej.
E. Zakaz ładowania razem.
191 Nie ma.
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
192 Patrz uwagę do c. m. 180.
193-199
KLASA II. MATERIAŁY SAMOZAPALNE.
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
201 1. Fosfor zwyczajny (biały lub żółty).
Uwaga. Fosfor bezpostaciowy (czerwony) i trójsiarczek fosforu nie są w myśl art. 3 KMT uważane za materiały samozapalne i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I.
2. Związki fosforu z metalami ziem alkalicznych jak fosforek wapnia, fosforek strontu.
Uwaga. Związki fosforu z metalami, jak fosforek żelaza i fosforek miedzi nie są w myśl art. 3 KMT uważane za materiały samozapalne i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I.
3. Cynkoetyl, cynkometyl, etyl magnezowy, rozpuszczony lub nierozpuszczony w eterze, oraz inne tym podobne ciecze, które zapalają się same w powietrzu.
4. Rozczyny fosforu zwyczajnego w siarczku węgla.
5. Używane pakuły do czyszczenia i używane szmaty do czyszczenia (ścierki do czyszczenia).
6. Kauczuk mielony, pył kauczukowy.
7. Pył i proszek z glinu lub cynkowy oraz mieszaniny pyłu lub proszku z glinu i pyłu lub proszku cynkowego, także natłuszczone lub naolejone; pył z filtrów wielkopiecowych. Patrz również c. m. 201a (2).
8. Sztucznie otrzymywany (np. przez zmielenie lub w inny sposób) pył z węgla kamiennego, z węgla brunatnego, z koksu z węgla brunatnego oraz z torfu, jak również zobojętniony (tj. uczyniony mniej samozapalnym) półkoks z węgla brunatnego.
Uwaga. Związki fosforu z tak zwanymi ciężkimi metalami jak żelazo, miedź, cyna, itd. nie są w myśl art. 3 KMT uważane za materiały samozapalne i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I.
9. Sadze świeżo wyżarzone. Patrz również c. m. 201a (1) a).
10. a) węgiel drzewny świeżo wygaszony w postaci proszku, ziarnisty lub w kawałkach - patrz również klasę IIIb, punkt 1 (c. m. 351); węgiel z pestek oliwnych. Patrz również c. m. 201a (1) b).
UWAGA. Za węgiel drzewny świeżo wygaszony uważa się:
- przy węglu drzewnym w kawałkach taki węgiel, od wygaszenia którego jeszcze nie upłynęło 4 dni;
- przy węglu drzewnym w proszku lub w ziarnach o wymiarach mniejszych aniżeli 8 mm taki węgiel, od wygaszenia którego nie upłynęło jeszcze 8 dni zakładając, że jego wystudzenie na powietrzu zostało przeprowadzone w cienkich warstwach lub w inny sposób, zapewniający taki sam stopień ostudzenia.
b) Korek świeżo wyprażony, w postaci proszku lub ziarnisty, z domieszką lub bez domieszki paku lub podobnych materiałów nie posiadających skłonności do samoutleniania. Patrz również c. m. 201 a (1) c) i klasę IIIb, punkt 1 (c. m. 351).
Uwaga. Osłony i płyty z korka wyprażonego, wyrabiane przez prasowanie, z pakiem lub bez, albo z podobnymi materiałami, nie posiadającymi skłonności do samoutleniania, lub bez tych materiałów, nie są uważane w myśl art. 3 KMT za materiały samozapalne i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I.
11. Mieszaniny materiałów palnych ziarnistych lub porowatych ze składnikami ulegającymi jeszcze samoutlenianiu, jak olejem lnianym, pokostem, żywicą, olejem żywicznym, pozostałościami naftowymi (jak tzw. masa korkowa, lupulina) oraz odpadki oleiste otrzymywane przy odbarwianiu oleju z soi. Patrz również c. m. 201 a (1) d).
12. Papier, tektura, nasycone tłuszczem, pokostem lub olejem oraz wyroby z tych materiałów (jak rurki i pierścienie tekturowe nasycone tłuszczem, pokostem lub olejem), jeżeli materiał nasycający jeszcze nie wysechł. Patrz również c. m. 201a (1) e) i klasę IIIb, punkt 1 (c. m. 351).
13. Worki po drożdżach używane nieoczyszczane. Patrz również c. m. 201 a (1) f).
14. Jedwab silnie obciążony (jedwab cordonnet, soie souple, bourre de soie i soie schappe) w pasmach. Patrz również c. m. 201 a (1) g).
15. Używana masa do oczyszczania gazu świetlnego. Patrz również c. m. 201 a (1) h).
16. Próżne beczki z blachy żelaznej nieoczyszczone, które zawierały fosfor zwyczajny (pkt 1).
17. Naczynia próżne nie oczyszczone, które zawierały cynkoetyl, cynkometyl, etyl magnezowy lub inne ciecze samozapalne wymienione w punkcie 3.
18. Naczynia próżne nieoczyszczone, które zawierały rozczyny fosforu zwyczajnego w siarczku wągla (pkt 4).
Uwaga do punktów 16 do 18: Próżne opakowanie, które zawierało inne materiały klasy II, nie jest w myśl art. 3 KMT uważane za samozapalne i wskutek tego nie podlega przepisom Załącznika I.
201a (1) Następujące materiały wymienione pod c. m. 201, jeżeli stan ich wyklucza wszelkie niebezpieczeństwo samozapalenia się i nadawca potwierdzi to w liście przewozowym oświadczeniem "Materiał niesamozapalny", nie są w myśl art. 3 KMT uważane za samozapalne i wskutek tego nie podlegają przepisom klasy II - patrz jednak klasę IIIb, punkt 1 (c. m. 351) :
a) sadze świeżo wyżarzone (patrz c. m. 201, pkt 9);
b) węgiel drzewny świeżo wypalony, w postaci proszku lub ziarnisty lub też kawałkach; węgiel z pestek oliwnych (patrz c. m. 201, pkt 10 a);
c) korek świeżo wyprażony w postaci proszku lub ziarnisty, z domieszką lub bez domieszki paku lub podobnych materiałów nie posiadających skłonności do samoutleniania (patrz c, m. 201, pkt 10 b);
d) mieszaniny materiałów palnych ziarnistych lub porowatych z olejem lnianym, pokostem, żywicą, olejem żywicznym, pozostałościami naftowymi itp. (jak tzw. masa korkowa, lupttlina) oraz odpadki oleiste otrzymywane przy odbarwianiu oleju z soi (patrz c. m. 201, pkt 11);
e) papier, tektura, nasycone tłuszczem, pokostem lub olejem oraz wyroby z tych materiałów (jak rurki i pierścienie tekturowe, nasycone tłuszczem, pokostem lub olejem) (patrz c. m. 201, pkt 12);
f) worki po drożdżach używane nieoczyszczone (patrz c, m. 201, pkt 13) ; g) jedwab silnie obciążony (jedwab cordonnet, soie souple, bourre de soie i soie schappe) w pasmach (patrz c. m. 201, pkt 14);
h) używana masa do oczyszczania gazu świetlnego (patrz c. m. 201, pkt 15).
(2) Następujące materiały, wymienione pod c. m. 201, jeśli są nadawane w małych ilościach i opakowane w sposób przyjęty w handlu, nie są w myśl art. 3 KMT uważane za samozapalne i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I:
Pył i proszek z glinu lub cynkowy (pkt 7) np. pakowane razem z lakierami do wytwarzania farb brązowych.
201b Następujące materiały, nasycone tłuszczem, pokostem lub olejem, które nie będąc w stanie suchym są w myśl art. 3 KMT wyłączone od przewozu jako samozapalne, nie są uważane za materiały samozapalne, jeśli są w stanis suchym i wskutek tego nie podlegają przepisom klasy II - patrz jednak klasę Illb, punkt 1 (c. m. 351) -:
wełna, włosy, wełna sztuczna, bawełna, bawełna sztuczna, jedwab, len, konopie i juta, wszystko w stanie surowym bądź w postaci odpadków przędzalnianych lub tkackich, bądź jako szmaty albo gałgany, albo też przerobione na opony, wyroby powroźnicze, pasy napędowe, tkackie, nicielnicze i uprzężne, nici i przędza, wyroby siatkowe (sieci rybackie natłuszczone) itp.
UWAGA. W rozumieniu powyższych przepisów uważa się za materiały suche te, które zawierają jedynie wilgoć naturalną.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
202 (1) Opakowanie powinno być tak zamknięte i tego rodzaju, aby nic z jego zawartości nie mogło się przedostawać na zewnątrz.
(2) Materiały, z których jest zrobione opakowanie i jego zamknięcia, nie powinny ulegać działaniu zawartości, ani też tworzyć z nią szkodliwych związków.
(3) Opakowanie oraz jego zamknięcia powinny być we wszystkich częściach tak mocne i trwałe, aby się nie rozluźniały podczas przewozu i odpowiadały z całą pewnością normalnym jego wymaganiom. Materiały stałe powinny być w opakowaniu należycie unieruchomione, tak samo jak opakowanie wewnętrzne w opakowaniu zewnętrznym.
(4) Jeżeli jest przepisane lub dozwolone użycie naczyń szklanych, porcelanowych, kamionkowych lub tym podobnych, naczynia te należy układać w opakowaniu ochronnym.
(5) Materiały wypełniające, służące do układania w nich przedmiotów, powinny być dostosowane do właściwości zawartości; powinny one być zwłaszcza suche i chłonne, jeśli zawartość jest płynna lub może dawać płynne wypocenie.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
203 (1) Fosfor zwyczajny (pkt 1) należy pakować:
a) w zalutowane naczynia z białej blachy, układane w skrzyniach drewnianych; albo
b) w beczki z blachy żelaznej, których waga nie powinna przewyższać razem z zawartością 500 kg. Beczki, których waga wynosi więcej niż 100 kg, powinny mieć obręcze przy dnach i obręcze do przetaczania: albo
c) w ilości nie przewyższającej 250 g: również w hermetycznie zamknięte naczynia szklane, które należy układać w naczyniach blaszanych, umieszczanych następnie w ten sam sposób w skrzyniach drewnianych.
(2) Naczynia z fosforem zwyczajnym powinny być napełnione wodą.
(3) Co do przewozu w wagonach-zbiornikach patrz c. m. 216.
204 (1) Materiały wymienione w punkcie 2 należy pakować do zalutowanych naczyń z białej blachy, umieszczonych następnie w skrzyniach drewnianych.
(2) W ilościach nie przewyższających 2 kg mogą być one również pakowane do naczyń szklanych, porcelanowych, kamionkowych lub tym podobnych, które należy następnie układać w skrzyniach drewnianych.
205 (1) Materiały wymienione w punktach 3 i 4 powinny być pakowane do hermetycznie zamykanych naczyń metalowych, szklanych, porcelanowych, kamionkowych lub tym podobnych. Naczynia powinny być napełniane najwyżej do 90% ich pojemności.
(2) Naczynia metalowe należy układać pojedynczo lub po kilka w naczyniach ochronnych, które należy przykrywać, jeżeli nie są zamykane. Przykrycia sporządzone z materiałów łatwopalnych powinny być uczynione dostatecznie niepalnymi (za pomocą rozczynu gliny, mleka wapiennego itp.), aby te przy zetknięciu się z ogniem nie zapalały się. Jeżeli opakowanie ochronne nie jest zamknięte, to każdą sztukę przesyłki należy zaopatrzyć w uchwyty, przy czym nie powinna ona ważyć więcej niż 75 kg.
(3) Naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe lub tym podobne należy układać pojedynczo lub po kilka w naczyniach blaszanych, które powinny być następnie hermetycznie zalutowane.
206 (1) Materiały wymienione w punktach 5, 6 i 7 powinny być zapakowane do szczelnych naczyń dobrze się zamykających; materiały wymienione w punkcie 5 powinny być mocno sprasowane.
(2) Materiały wymienione w punkcie 5 i pył z filtrów wielkopiecowych (pkt 7) mogą być również przewożone bez opakowania według c. m. 215 b).
207 (1) Materiały wymienione w punkcie 8 należy pakować, zapobiegając dostępowi powietrza:
a) w naczynia metalowe lub drewniane; albo
b) w worki zrobione z kilku warstw papieru lub z papieru bardzo mocnego, albo z juty i innych podobnych materiałów nie przepuszczających powietrza. Aby zapobiec dostępowi powietrza do zawartości worków, wystarczy mocno związać je sznurkiem lub drutem.
(2) Sztucznie otrzymywany pył z węgla kamiennego, z węgla brunatnego lub z torfu dozwala się jednak przewozić w naczyniach drewnianych lub w workach tylko wówczas, jeśli pył ten został zupełnie ochłodzony po wysuszeniu przez nagrzewanie.
(3) Co do wzmianek w liście przewozowym patrz c. m. 214 (2).
208 Materiały wymienione w punktach 9, 10 a), 10 b), 11, 12 i 13 powinny być pakowane do naczyń dobrze się zamykających. Naczynia drewniane używane do materiałów wymienionych w punktach 9, 10 a) i 10 b) powinny być wyłożone szczelnym materiałem.
209 (1) Materiały wymienione w punkcie 14 należy pakować do skrzyń.
(2) Jeżeli wysokość skrzyni przewyższa 12 cm, należy między warstwami jedwabiu tworzyć za pomocą krat drewnianych dostateczne próżne przestrzenie, połączone z otworami przewietrznymi wywierconymi w ściankach skrzyni. Aby zabezpieczyć otwory te od zatkania, zewnątrz na ściankach skrzyni należy przybić listewki.
210 (1) Używaną masę do oczyszczania gazu świetlnego (pkt 15) należy pakować do naczyń blaszanych.
(2) Może ona być również przewożona bez opakowania według c. m. 215d).
3. Pakowanie razem.
211 Spośród materiałów wymienionych pod c. m. 201 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas lub też z innymi towarami tylko materiały niżej podane i to tylko pod następującymi warunkami:
a) razem ze sobą: materiały wymienione w tym samym punkcie w przepisanym opakowaniu;
b) z materiałami lub przedmiotami innych klas - jeżeli i o ile pakowanie razem jest również dla nich dozwolone - lub z innymi towarami:
1. fosfor zwyczajny (pkt 1) w ilościach nie większych niż 250 g, opakowany według c. m. 20.3 w naczyniach z białej blachy lub w naczyniach szklanych umieszczonych w naczyniach blaszanych, które należy z innymi pakowanymi razem towarami łączyć w drewnianym naczyniu zbiorowym;
2. materiały wymienione w punkcie 2 w ogólnej ilości nie większej niż 5 kg, opakowane według c. m. 204 albo w naczyniach kruchych (do 2 kg), ułożonych w skrzyniach, albo w naczyniach blaszanych, które należy z innymi pakowanymi razem towarami łączyć w drewnianym naczyniu zbiorowym;
3. materiały wymienione w punkcie 3 w ogólnej ilości do 2 kg, przy czym nie wolno ich jednak pakować razem z materiałami klasy III a lub III b ani z kwasami wymienionymi w punkcie 1 klasy V. Materiały te, opakowane według przepisów dla sztuk przesyłki, należy łączyć z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianym naczyniu zbiorowym;
4. materiały wymienione w punkcie 4 w ogólnej ilości do 2 kg, jednak ani z materiałami klasy III a lub III b ani z kwasami wymienionymi w punkcie 1 klasy V. Materiały te, opakowane według przepisów dla sztuk przesyłki, należy łączyć z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianym naczyniu zbiorowym;
5. materiały wymienione w punkcie 7 (z wyjątkiem pyłu z filtrów wielkopiecowych) w ogólnej ilości do 1 kg, jednak nie z kwasami, ługami alkalicznymi lub cieczami zawierającymi wodę. Materiały te, zapakowane do pudełek blaszanych lub do zamkniętych szklanek, ułożonych ponadto w puszkach blaszanych lub tekturowych, należy łączyć z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianym naczyniu zbiorowym;
6. materiały wymienione w punkcie 12, opakowane według przepisów dla sztuk przesyłek, z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianym naczyniu zbiorowym.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek III).
212 (1) Każdą sztukę przesyłki, zawierającą materiały wymienione w punktach 1 do 4, należy zaopatrzyć w nalepkę według wzoru Nr 5.
(2) Przesyłki fosforuj zwyczajnego (pkt 1) w beczkach z przyśrubowaną pokrywą, jeśli te nie mają urządzeń utrzymujących je przymusowo w pozycji stojącej, oraz w skrzyniach powinny być nadto zaopatrzone w nalepkę według wzoru Nr 10.
(3) Sztuki przesyłki, zawierające naczynia szklane lub porcelanowe z materiałami wymienionymi w punktach 3 i 4, powinny być nadto zaopatrzone w nalepkę wzoru Nr 11.
(4) Nalepki ostrzegawcze przewidziane pod (1) do (3) powinny być, w danym razie, umieszczane również na sztukach przesyłki, w których materiały wymienione w punktach 1 do 4 zapakowano razem z innymi towarami według c. m. 211.
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
213 (1) Materiały wymienione w punktach 3 i 4 dopuszcza się do przewozu jako drobne przesyłki pośpieszne w sztukach ważących nie więcej niż 25 kg.
(2) Materiały wymienione w punktach 1 do 4 nie mogą być wysyłane z żądaniem "Zostawić na stacji".
C. Wzmianki w liście przewozowym.
214 (1) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 201. Jeśli punkty 2, 3, 11 i 12 nie zawierają nazwy materiału, należy wpisać jego nazwę handlową z dodaniem: "Towar klasy II, punkt 2 (lub 3, lub 11, lub 12)". Nazwę towaru należy podkreślić czerwonym kolorem.
(2) Jeśli sztucznie otrzymywany pył z węgla kamiennego, brunatnego lub torfu (pkt 8) jest zapakowany do naczyń drewnianych lub do worków [patrz c. m. 207 (2)], nadawca powinien w liście przewozowym zaświadczyć: "Materiał zupełnie ochłodzony po osuszeniu przez nagrzewanie".
(3) W liście przewozowym sporządzonym na przesyłkę, w której materiał wymieniony pod c. m. 201 został zapakowany, w jednej sztuce razem z innymi materiałami lub przedmiotami Załącznika I lub z innymi towarami, należy wzmianki przewidziane dla każdego z tych materiałów i przedmiotów umieścić osobno.
D. Środki przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
215 Należy ładować:
a) sztuki z materiałami wymienionymi w punktach 3 i 4 do wagonów niekrytych. Sztuki przesyłki, których waga nic przewyższa 25 kg, można ładować również do wagonów krytych;
b) materiały wymienione w punkcie 5, nieopakowane, i pył filtrów wielkopiecowych (pkt 7) bez opakowania, do wagonów żelaznych z ruchomymi pokrywami, pył z filtrów wielkopiecowych nieopakowany również do nie-krytych wagonów żelaznych pod oponami;
c) sztuki przesyłki z materiałami wymienionymi w punktach 12 i 14 do wagonów krytych lub do wagonów nie-krytych pod oponami;
d) używana masa do oczyszczania gazu świetlnego (pkt 15), bez opakowania, do wagonów żelaznych z ruchomymi pokrywami lub do niekrytych wagonów żelaznych pod oponami nie ulegającymi zapaleniu.
216 (1) Naczynia wagonów - zbiorników i ich zamknięcia powinny odpowiadać ogólnym przepisom c. m. 202, dotyczącym opakowania.
(2) Naczynia wagonów - zbiorników, zawierających fosfor zwyczajny (pkt 1), powinny być napełnione wodą i być ogrzewalne.
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek III).
217 (1) Na wagonach, do których są załadowane sztuki przesyłki zaopatrzone w nalepki według wzoru Nr 5 (c. m. 212), oraz na wagonach - zbiornikach, zawierających materiały wymienione w punkcie 1, należy umieścić nalepki tego samego wzoru po obu stronach wagonu.
(2) Oprócz tego po obu stronach wagonu, do których są załadowane materiały wymienione w punktach 3 i 4, należy umieścić nalepkę według wzoru Nr 14.
E. Zakaz ładowania razem.
218 Nie ma.
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
219 (1) Naczynia wymienione w punkcie 16 oraz próżne naczynia wagonów-zbiorników, które zawierały fosfor zwyczajny (pkt 1) powinny być dobrze zamknięte.
(2) Naczynia wymienione w punktach 17 i 18 powinny być dobrze zamknięte i załadowane do wagonów niekrytych. Naczynia metalowe mogą być również przewożone w wagonach krytych.
(3) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 201 i być podkreślona czerwonym kolorem.
220 Naczynia z materiałami wymienionymi w punktach 3 i 4 w razie uszkodzenia podczas przewozu powinny być niezwłocznie wyładowane, a gdyby nie można było ich w krótkim czasie naprawić, będą mogły być sprzedane bez dalszych formalności wraz z zawartością na rachunek nadawcy.
221-299
KLASA III. MATERIAŁY ŁATWO ZAPALNE.
III a.
CIECZE PALNE.
CIECZE PALNE.
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
(2) Punkt zapłonu poniżej wspomniany powinien być określany aparatem Abel-Pensky'ego i sprowadzany do ciśnienia barometrycznego 760 mm.
(3) Za równoznaczne ciałom stałym rozpuszczalnym w cieczach uważa się sykatywy, oleje zgęszczone (gęste oleje lniane) lub tym podobne ciała, których punkt zapłonu leży powyżej 100° C.
301 1. Ciecze nie dające się zmieszać z wodą, których punkt zapłonu leży poniżej 21°C, chociażby zawierały nie więcej niż 30% ciał stałych bądź rozpuszczalnych w cieczach, bądź znajdujących się w nich w zawiesinie, bądź też jednych i drugich, jak:
ropa naftowa i inne oleje surowe, jako też lotne destylaty ropy naftowej, smoły z węgla kamiennego, z węgla brunatnego, łupku, drzewa i torfu, jak benzyna, benzen, eter naftowy i toluen; produkty wykroplenia gazu ziemnego (gazolina); octan etylowy, eter etylowy, i różne inne etery i estry; kollodium; siarczek węgla; węglowodory chlorowane (np. monochloroetylen). Patrz także c. m. 301 a.
2. Ciecze nie dające się zmieszać z wodą, których punkt zapłonu leży poniżej 21°C, jeżeli zawierają więcej niż 30% ciał stałych bądź rozpuszczalnych w cieczach, bądź znajdujących się w nich w zawiesinie, lub też jednych i drugich, jak:
niektóre farby do rotograwiury, farby do skór, pewne lakiery i roztwory kauczuku (gumy). Patrz również c. m. 301 a.
3. Ciecze nie dające się zmieszać z wodą, których punkt zapłonu leży pomiędzy 21°C i 55°C, jeżeli nawet zawierają do 30% ciał stałych bądź rozpuszczalnych w cieczach, bądź znajdujących się w nich w zawiesinie, lub też jednych i drugich, jak:
terpentyna, surogat terpentyny, nafta do oświetlania, nafta do ogrzewania, benzyna ciężka, której punkt zapłonu leży powyżej 21°C (np. używana do wyrobu lakierów), ksylen, kumol, solwent-nafta, jak również inne średnio-ciężkie destylaty nafty, smoły z węgla kamiennego, z węgla brunatnego, łupku, drzewa i torfu; octan amylowy; węglowodory chlorowane (np. monochlorobenzen). Patrz także c. m. 301a.
4. Ciecze nie dające się zmieszać z wodą, których punkt zapłonu leży powyżej 55°C do 100°C, chociażby zawierały nie więcej niż 30% ciał stałych bądź rozpuszczalnych w cieczach, bądź znajdujących się w nich w zawiesinie, lub też jednych i drugich, jak:
niektóre smoły, (jak destylowana smoła z węgla kamiennego) oraz ich destylaty, jak oleje pędne do silników, olej solarowy, oleje do czyszczenia, oleje pogazowe i oleje parafinowe; tetralina; nitrobenzen; węglowodory chlorowane (np. chlorek benzylu). Patrz także c. m. 301 a.
5. Ciecze dające się zmieszać z wodą w dowolnym stosunku, których punkt zapłonu leży poniżej 21°C, chociażby zawierały nie więcej niż 30% ciał stałych bądź rozpuszczalnych w cieczach, bądź znajdujących się w nich w zawiesinie, lub też jednych i drugich, jak:
alkohol metylowy (metanol, spirytus drzewny), alkohol etylowy skażony lub nieskażony i materiał zwykle używany do skażenia alkoholu etylowego (mieszanina pirydyny i metanolu); alkohol octowy; aceton i mieszaniny acetonu. Patrz także c. m. 301 a.
6. Naczynia próżne, nie oczyszczone, które zawierały:
a) ciecze palne wymienione w punktach 1 i 2, jak również aldechyd octowy, aceton lub mieszaniny acetonu (pkt 5),
b) ciecze palne wymienione w punktach 3 do 5 (z wyjątkiem aldechydu octowego, acetonu lub mieszanin acetonu).
301a Materiały wymienione w punktach 1 do 5, wysyłane w małych paczkach stanowiących ich zwykłe opakowanie handlowe - przy czym, jeśli chodzi o ciecze wymienione w punkcie 1, waga małej paczki nie przewyższa 200 g - nie są uważane za materiały Załącznika I i nie podlegają jego przepisom pod warunkiem, aby paczki były mocno ułożone w opakowaniu zbiorowym z blachy, drzewa lub tektury i dobrze zabezpieczone od rozbicia.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
302 (1) Naczynia powinny być tak zamknięte i tak szczelne, aby nic z ich zawartości nie mogło się przedostawać na zewnątrz, a w szczególności wyparować. Napełnia się je w ten sposób, ażeby zapewnić pewną wolną przestrzeń mianowicie taką, aby zbiorniki nie były całkowicie pełne nawet po rozszerzeniu się cieczy dzięki wzrostowi temperatury aż do 50°C (patrz także c. m. 305 i 312 (2)
(2) Materiały, z których robione są naczynia i ich zamknięcia, nie powinny ulegać działaniu zawartości ani tworzyć z nią szkodliwych związków.
(3) Opakowanie oraz jego zamknięcia powinny być we wszystkich swych częściach tak mocne i trwałe, aby nie rozluźniały się podczas przewozu i odpowiadały z całą pewnością normalnym jego wymaganiom. Opakowanie wewnętrzne powinno być dobrze ułożone w naczyniach zewnętrznych.
(4) Materiały wypełniające, służące do układania w nich przedmiotów, powinny być dostosowane do właściwości zawartości.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
303 (1) Ciecze palne powinny być pakowane do naczyń blaszanych, drewnianych, szklanych, porcelanowych, kamionkowych lub tym podobnych. Naczyń drewnianych nie wolno używać do cieczy wymienionych w punktach 1 i 2, ani też do ksylenu i octanu amylowego (pkt 3); mieszaniny, zawierające w rozczynie kauczuk (gumę) lub podobne materiały, mogą być jednak pakowane do beczek dębowych.
(2) Naczynia z białej blachy, zawierające nie więcej niż 5 kg cieczy wymienionych w punkcie 1, powinny mieć spojenia zafalcowane i zalutowane lub zrobione w inny sposób zapewniający wytrzymałość i szczelność.
(3) Co do przewozu w wagonach-zbiornikach patrz c. m. 312.
304 (1) W opakowaniach ochronnych należy układać pojedynczo lub po kilka:
a) naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe lub tym podobne,
b) naczynia z białej blachy, zawierające więcej niż 20 kg cieczy wymienionej w punkcie 1,
c) naczynia z blachy żelaznej, zawierające eter etylowy lub siarczek węgla (pkt 1) nawet w ilości mniejszej niż 20 kg. Zalutowane naczynia z blachy żelazne) nie wymagają opakowania ochronnego.
(2) Otwarte opakowanie ochronne powinno mieć pokrywę ochronną; pokrywy z łatwopalnego materiału powinny być uczynione dostatecznie niepalnymi (za pomocą rozczynu gliny, mleka wapiennego itp.), aby przy zetknięciu się z ogniem nie zapalały się. Każda sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.
(3) Opakowanie ochronne, z wyjątkiem skrzyń, powinno posiadać uchwyty.
305 Naczynia metalowe powinny być napełniane cieczami wymienionymi w punkcie 1, jak również aldechydem octowym, acetonem lub mieszaninami acetonu (pkt 5), tylko do 93% ich pojemności przy temperaturze 15°C. Jednakże naczynia napełniane innymi węglowodanami aniżeli eter naftowy, benzen i toluen mogą być napełnione do 95% ich pojemności.
306 Zbiorniki pojazdów z napędem silnikowym, nawet jeśli są załadowane do wagonów krytych, mogą zawierać materiał pędny. Jeśli w przewodzie między zbiornikiem a gaźnikiem jest umieszczony zawór, to należy go zamknąć. Zbiorniki pomocnicze, dobrze przymocowane do pojazdu, mogą być również napełnione materiałem pędnym pod warunkiem, aby były zamknięte. Motocykle ze zbiornikami, zawierającymi materiał pędny, powinny być ładowane stojąco i zabezpieczone od upadku.
3. Pakowanie razem.
307 Materiały wymienione pod c. m. 301 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas - jeżeli i o ile pakowanie razem jest również dla nich dozwolone - lub z innymi towarami pod warunkiem zachowania następujących przepisów:
a) w ograniczonej ilości:
1. siarczek węgla (pkt 1) w ilościach nie większych niż 5 kg;
2. produkty wykroplenia gazu ziemnego (gazolina), eter etylowy, kolodium i inne roztwory, zawierające eter etylowy (pkt 1), w ilościach ogólnych nie większych niż 20 kg;
3. pozostałe ciecze wymienione w punkcie 1 w ilościach ogólnych nie większych niż 60 kg;
Uwaga. Dla cieczy wymienionych w punktach 2 do 5 nie ma ograniczeń co do wagi.
b) łączenie cieczy wymienionych w punktach 1 do 4 z chloranami klasy IV, punkt 16 (c. m. 401) nie jest dozwolone;
c) wszystkie materiały (pkt 1 do 5) opakowane według przepisów dla sztuk przesyłki należy umieścić z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianym naczyniu zbiorowym; przy łączeniu materiałów wymienionych pod c. m. 301 razem ze sobą wystarczy jako naczynie zbiorowe naczynie ochronne, ustalone pod c. m. 304.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek III).
308 (1) Każda sztuka przesyłki zawierająca ciecze wymienione w punktach 1 i 2 albo aldechyd octowy, aceton lub mieszaniny acetonu (pkt 5), powinna być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr 4. Naczynia ochronne zamknięte (skrzynie i podobne opakowania), które mieszczą w sobie ciecze wymienione w punkcie 1, lub aldechyd octowy, aceton albo mieszaniny acetonu (pkt 5), załadowane do tłukących się naczyń, powinny mieć nadto nalepkę według wzoru Nr 11.
(2) Naczynia zawierające alkohol metylowy (metanol, spirytus drzewny), wymieniony w punkcie 5, powinny być zaopatrzone w nalepkę według wzoru Nr 7.
(3) Nalepki ostrzegawcze przewidziane pod (1) i (2) powinny być umieszczone również na sztukach przesyłki, w których materiały wymienione w punktach 1 i 2, lub alkohol metylowy (metanol, spirytus drzewny), aldechyd octowy, aceton albo mieszaniny acetonu (pkt 5) zostały zapakowane razem z innymi towarami według wzoru c. m. 307.
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
309 Ciecze wymienione w punktach 1, 2 i 3 oraz aldechyd octowy, aceton i mieszaniny acetonu (pkt 5), są dopuszczone do przewozu jako przesyłki pospieszne tylko w przesyłkach wagonowych z wyjątkiem przesyłek, które zgodnie z przepisami c. m. 311 (2) mogą być ładowane do wagonów krytych.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
310 (1) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 301. Jeśli pod tą c. m. nie ma nazwy danego materiału, należy wpisać jego nazwę handlową. Nazwę towaru należy podkreślić czerwonym kolorem.
(2) Przy przesyłkach pośpiesznych, załadowanych według c. m. 311 (2) cieczami wymienionymi w punktach 1, 2 i 3, aldechydem octowym, acetonem lub mieszaninami acetonu (pkt 5) nadawca powinien zaświadczyć w liście przewozowym: "Opakowanie przesyłki pośpiesznej".
(3) Pod nazwą towaru należy umieścić następującą wzmiankę: "Materiał klasy III a, punkt …" (wskazać punkt zgodnie z c. m. 301).
W razie niepodania punktu, do przesyłki będą stosowane przepisy dotyczące cieczy wymienionych w punkcie 1.
(4) W liście przewozowym sporządzonym na przesyłkę, w której materiał wymieniony pod c. m. 301 został zapakowany w jednej sztuce razem z innymi materiałami lub przedmiotami Załącznika I, lub z innymi towarami, należy wzmianki przewidziane dla każdego z tych materiałów i przedmiotów umieścić osobno.
D. Środki przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
311 (1) Ciecze wymienione w punktach 1, 2 i 3 oraz aldechyd octowy, aceton i mieszaniny acetonu (pkt 5), powinny być ładowane do wagonów nie krytych.
(2) Mogą być ładowane do wagonów krytych bez względu na ilość sztuk, przy czym jednak naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe lub tym podobne należy układać w opakowaniu ochronnym z pełnymi ściankami (koszów używać nie wolno):
a) sztuki przesyłki z siarczkiem węgla (pkt 1), które nie ważą więcej niż 12 kg, z produktami wykroplenia gazu ziemnego (gazoliną), eterem etylowym, kolodium i innymi roztworami zawierającymi eter etylowy (pkt 1), których waga nie przewyższa 40 kg, z eterem etylowym w butelkach szklanych mieszczących nie więcej niż 250 g i umieszczonych w zamkniętym opakowaniu drewnianym, którego waga nie przewyższa 50 kg, i sztuki przesyłki ż innymi cieczami wymienionymi w punkcie 1, których waga nie przewyższa 75 kg;
b) sztuki przesyłki z cieczami, wymienionymi w punktach 2 i 3 oraz z aldechydem octowym, acetonem lub mieszaninami acetonu (pkt 5), jeśli ich waga nie przewyższa 100 kg. Waga beczek blaszanych z obręczami wzmacniającymi i obręczami do przetaczania może jednak wynosić do 500 kgł
c) opakowanie zbiorowe z naczyniami, które w myśl przepisów pod a) i b) może być ładowane do wagonów krytych, jeżeli waga sztuki nie przewyższa 100 kg.
(3) Co do używania wagonów z urządzeniami elektrycznymi patrz Dodatek II.
312 (1) Naczynia wagonów-zbiorniików powinny być zrobione z blachy żelaznej lub z innej blachy metalowej i uziemione elektrycznie. Naczynia i ich zamknięcia powinny odpowiadać ogólnym przepisom o opakowaniu c. m. 302. Ruchome naczynia powinny być tak umocowane na podwoziach, aby nie mogły się przesuwać.
(2) Naczynia, zawierające ciecze wymienione w punktach 1 i 2, mogą być napełnione tylko do 90% ich pojemności przy temperaturze 15° C, jeżeli nie posiadają urządzeń pozwalających na rozszerzanie się cieczy i zapobiegających rozszerzaniu się ognia zewnętrznego na wnętrze wagonu-zbiornika.
(3) Podczas opróżniania wagonów, zawierających ciecze wymienione w punkcie
1. należy unikać, aby opary nie wydobywały się na powietrze.
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek III).
313 (1) Na wagonach, do których są załadowane sztuki przesyłki, zaopatrzone w nalepki według wzoru Nr 4 (c. m. 308 (1) oraz na wagonach - zbiornikach z materiałami wymienionymi w punktach 1 i 2 oraz z aldechydem octowym, acetonem lub mieszaninami acetonu (pkt 5) należy umieścić nalepki tego samego wzoru po obu stronach wagonu. Ponadto wagony te powinny być zaopatrzone z obu stron w nalepkę według wzoru Nr 14.
(2) Po obu stronach wagonów - zbiorników, zawierających, alkohol metylowy (metanol, spirytus drzewny), wymieniony w pkt 5, należy umieścić nalepki według wzoru Nr 7.
E. Zakaz lądowania razem.
314 Cieczy wymienionych w punktach 1 i 2 oraz aldechydu octowego, acetonu i mieszanin acetonu (pkt 5), nie należy ładować razem do jednego wagonu:
a) z materiałami wybuchowymi klasy Ia, wymienionymi w punktach 12 do 21 (c. m. 21),
b) z przedmiotami klasy Ib, wymienionymi w punktach 3, 5, 7, 13 i 14 (c. m. 61).
315 Na przesyłki, które nie powinny być ładowane razem do tego samego wagonu, należy sporządzać osobne listy przewozowe (art. 6, § 9, ust. 2 KMT).
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
316 (1) Naczynia wymienione w punkcie 6a) i próżne naczynia wagonów - zbiorników po cieczach palnych wymienionych w punktach 1 i 2 oraz po aldechydzie octowym, acetonie i mieszaninach acetonu (pkt 5) powinny być dobrze zamknięte.
(2) Naczynia wymienione w punkcie 6a) i 6b) mogą być ładowane do wagonów krytych i przewożone jako drobne przesyłki pośpieszne i tylko wtedy, jeśli są to naczynia metalowe dobrze zamknięte.
(3) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 301 i powinna być podkreślona czerwonym kolorem.
(4) Naczynia i naczynia wagonów-zbiorników, opróżnione, lecz nie oczyszczone po alkoholu metylowym (metanolu, spirytusie drzewnym), wymienionym w punkcie 5, powinny być zaopatrzone w nalepki według wzoru Nr 7.
317 Naczynia z cieczami wymienionymi w punktach 1 i 2 oraz z aldechydem octowym, acetonem i mieszaninami acetonu (pkt 5), w razie uszkodzenia podczas przewozu, powinny być niezwłocznie wyładowane, a gdyby nie można było ich w krótkim czasie naprawić będą mogły być sprzedane bez dalszych formalności wraz z zawartością na rachunek nadawcy.
318-349
III b.
MATERIAŁY STAŁE ŁATWO ZAPALNE.
MATERIAŁY STAŁE ŁATWO ZAPALNE.
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
351 (1) Materiały, które mogą się łatwo zapalić od iskier parowozu, jak mączka drzewna, trociny drzewne, wióry drzewne, wełna drzewna, węgiel drzewny, tarta miazga drzewna, celuloza drzewna, stary papier i odpadki papieru, wełna papierowa, trzcina (z wyjątkiem trzciny hiszpańskiej) sitowie, siano, słoma (również kukurydzowa, ryżowa i lniana), materiały włókiennicze pochodzenia roślinnego i odpadki materiałów włókienniczych pochodzenia roślinnego, korek sproszkowany lub ziarnisty i drobne odpadki korkowe. Patrz również klasę II, c. m. 201, 201a i 201 b.
2. Siarka sproszkowana (również kwiat siarczany).
3. Celoidyna, materiał wytwarzany przez niezupełne odparowanie alkoholu, znajdującego się w kolodium, który zawiera głównie bawełnę kolodionową.
4. Celuloid w płytach, arkuszach, prętach lub rurkach.
5. Celuloid filmowy, tj. surowiec służący do wyrobu filmów bez emulsji, w zwojach i filmy celuloidowe już naświetlone, wywołane lub niewywołane.
Uwaga. Filmy nienaświetlone nie są uważane za materiały Załącznika 1 i wskutek tej o nie podlegają przepisom Załącznika 1.
6. Odpadki celuloidu i odpadki filmów celuloidowych.
Co do odpadków filmów nitrocelulozowych, mytych i poddanych dalszej przeróbce przez wygotowanie pod ciśnieniem, patrz klasę la, punkt 5 (c. m. 21).
7. Nadtlenek (superoxyd) benzoilu, zawierający nie mniej niż 100/o, ale mniej niż 25% wody.
Uwaga. Materiał ten, jeśli zawiera mniej niż 10% wody, nie jest dopuszczony do przewozu, jeśli zaś zawiera 25% lub więcej wódy nie jest uważany za materiał Załącznika I i wskutek tego nie podlega przepisom Załącznika I.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
352 (1) Opakowanie powinno być tak zamknięte i tego rodzaju, ażeby nic z jego zawartości nie mogło się przedostać na zewnątrz.
Ustęp (2): nowe brzmienie:
(2) Opakowanie i jego zamknięcia powinny być we wszystkich swych częściach tak mocne i trwałe, aby się nie rozluźniały podczas przewozu i odpowiadały z całą pewnością normalnym jego wymaganiom. Materiały stałe powinny być w opakowaniu należycie unieruchomione, tak samo jak opakowanie wewnętrzne w opakowaniu zewnętrznym.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
353 Materiały wymienione w punktach 1 i 2, jeżeli są wysyłane jako drobne przesyłki pośpieszne, powinny być przewożone w opakowaniu drewnianym; do przewozu mączki drzewnej, trocin drzewnych, węgla drzewnego, korka sproszkowanego lub ziarnistego, drobnych odpadków korkowych (pkt 1), oraz siarki (pkt 2), dozwala się używać także mocnych worków z papieru lub z gęstej tkaniny jutowej.
354 Celoidyna (pkt 3) powinna być tak opakowana, aby nie wysychała,
355 (1) Celuloid w płytach, arkuszach, prętach lub rurkach (pkt 4) powinien być zapakowany w naczynia drewniane lub w trwały papier pakowy. Opakowanie papierowe powinno być umieszczone:
a) w klatki z okładzin albo
b) w ramach z desek, których brzegi wystają poza opakowanie papierowe, i które powinny być ściągnięte taśmami żelaznymi; albo
c) w opakowaniu ze szczelnej tkaniny,
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż:
| 120 kg. | jeśli zawiera rurki zapakowane w skrzynie, klatki z okładzin lub ramy z desek, |
| 75 kg. | jeśli zawiera rurki owinięte tkaniną, |
| 120 kg. | jeśli zawiera pręty. |
356 (1) Celuloid do filmów w zwojach i filmy celuloidowe już naświetlone, wywołane lub niewywołane (pkt 5), należy pakować w naczynia drewniane lub w pudełka tekturowe.
(2) Filmy naświetlone, wywołane lub nie wywołane (pkt 5), jeśli są wysyłane jako drobne przesyłki pośpieszne, należy pakować w pudełka z drzewa, z białej blachy lub z cienkiej blachy aluminiowej, albo w twardą tekturę i umieszczać następnie w skrzyniach drewnianych. Taki rodzaj opakowania nadawca powinien zaświadczyć w liście przewozowym wzmianką: "Opakowanie przesyłki pośpiesznej".
357 (1) Odpadki celuloidu i filmów celuloidowych (pkt 6) należy umieszczać w opakowaniu z drzewa. Jednakże odpadki celuloidu mogą być opakowane po prostu w worki z surowego płótna lub z juty; drobne przesyłki pośpieszne dozwala się umieszczać tylko w opakowaniu drewnianym.
(2) Sztuka przesyłki opakowanej w surowe płótno lniane lub w jutę nie powinna ważyć więcej niż 40 kg, jeżeli opakowanie jest pojedyncze, i 80 kg, jeśli jest podwójne.
358 (1) Nadtlenek (superoxyd) benzoilu (pkt 7) powinien być umieszczony, w ilościach najwyżej po 2 kg, w opakowaniu nieprzemakalnym. Opakowanie takie należy umieszczać pojedynczo, lub po kilka w skrzyniach drewnianych.
(2) Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 35 kg.
3. Pakowanie razem.
359 Spośród materiałów wymienionych pod c. m. 351 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki razem ze sobą lub z innymi towarami tylko materiały niżej wymienione i to tylko pod następującymi warunkami:
a) razem ze sobą: materiały wymienione w tym samym punkcie w przepisanym opakowaniu. Sztuka przesyłki, w której zapakowano razem przez owinięcie w płótno celuloid w prętach i rurkach, nie powinna ważyć więcej niż 75 kg;
b) materiały wymienione w punktach 3 i 5 tylko z towarami, które nie są objęte Załącznikiem I. Materiały te opakowane według przepisów dla sztuk przesyłki należy łączyć z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianym naczyniu zbiorowym.
Uwaga. Ograniczenia podane pod niniejszą c. m. nie obejmują materiałów wymienionych w punkcie 1, jeśli się ich używa jako materiałów pakunkowych lub wypełniających.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze, na sztukach przesyłki (patrz Dodatek III).
360 Każda sztuka, zawierająca materiały wymienione w punktach 4 do 6, powinna być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr 6, również jeśli materiały wymienione w punkcie 5 są zapakowane razem z innymi towarami zgodnie z c. m. 359.
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
361 Materiały, wymienione w punktach 1, 2, 5 i 6 dopuszcza się do przewozu jako drobne przesyłki pośpieszne, jeśli są opakowane według przepisów c. m. 353, 356 (2) i 357 (1), dotyczących przesyłek pośpiesznych.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
362 (1) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 351. Jeśli w punkcie 1 nie jest podana nazwa danego materiału, należy wpisać jego nazwę handlową z dodaniem: "Materiał klasy III b, punkt I". Nazwę towaru należy podkreślić czerwonym kolorem.
(2) Co do wzmianek w liście przewozowym, dotyczących naświetlonych filmów (pkt 5), nadawanych w drobnych przesyłkach pośpiesznych, patrz c. m. 356 (2).
(3) W liście przewozowym sporządzonym na sztukę przesyłki, w której materiały wymienione w punktach 3 i 5 zostały zapakowane w jednej sztuce razem z innymi towarami, należy również umieścić wzmianki, o których mowa pod (1), a w danym razie również pod (2).
D. Środki przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
363 (1) Nieopakowane materiały wymienione w punkcie 1 powinny być ładowane do wagonów krytych lub niekrytych pod oponami. Do przewozu trzciny i sitowia bez liści i bez kiści, mocno ułożonych, dozwala się w miesiącach od października do kwietnia używać również wagonów niekrytych bez opon.
(2) Materiały wymienione w punktach 4 do 6 należy ładować do wagonów krytych, których okna (otwory przewietrzne) powinny być zamknięte.
(3) Co do używania wagonów z urządzeniami elektrycznymi patrz Dodatek II.
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach.
364 Nie ma przepisów.
E. Zakaz ładowania razem.
365 Nie ma.
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
366 Nie ma przepisów, 367-399
KLASA IV. MATERIAŁY TRUJĄCE.
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
401 1. Kwas cyjanowodorowy (kwas pruski), zawierający najwyżej 3% wody, bądź wchłonięty zupełnie przez masę porowatą, bądź w stanie płynnym. Kwas cyjanowodorowy powinien być ustalony przez dodanie innego materiału, a naczynia napełnione tym kwasem nie wcześniej niż przed rokiem.
Uwaga. Kwas cyjanowodorowy w naczyniach napełnionych wcześniej niż przed rokiem oraz kwas cyjanowodorowy o innym składzie nie są dopuszczone do przewozu.
2. Roztwory cyjanku potasu i cyjanku sodu; roztwory wodne kwasu cyjanowodorowego, w których waga kwasu cyjanowodorowego nie przewyższa 20% wagi roztworu. Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
Uwaga. Roztwory kwasu cyjanowodorowego, zawierające wagowo więcej niż 20% kwasu cyjanowodorowego, nie są dopuszczone do przewozu.
3. Preparaty arsenowe ciekłe, jak kwas arsenowy. Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
4. Czteroetylen ołowiu i jego mieszaniny z organicznymi związkami chlorowców (fluid etylowy). Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
5. Siarczan dwumetylu. Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
6. Związki arsenowe nieciekłe, jak kwas arsenowy (pył hutniczy), arszenik żółty (siarczek arsenu, auripigment), arszenik czerwony (reałgar), arszenik rodzimy (kobalt skorupkowy lub kamień muszy); związki arsenowe stałe przeznaczone do ochrony roślin. Patrz również c. m. 401 a, pod a) do c).
7. Sole kwasu cyjanowodorowego nie wymienione w punktach 2 i 8, jak cyjanek potasu, cyjanek sodu, cyjanek wapnia, sole cyjanowe pojedyncze i podwójne, cyjanamid sodu, jak również preparaty, zawierające sole kwasu cyjanowodorowego. Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
8. Sole kwasów miedzianocyjanowodorowego i cynkocyjanowodorowego, podwójne cyjanki cynku, miedzi, srebra i złota w połączeniu z cyjankami alkalicznymi, cyjanek miedzi i cyjanek cynku. Patrz również c, m. 401 a, pod a) i b).
9. Sublimat, strat (precypitat) biały (amidochlorek rtęciowy), strąt (precypitat) czerwony (tlenek rtęciowy czerwony), farby miedziowe, jak grynszpan, barwniki miedziowe zielone i niebieskie; octan ołowiu (cukier ołowiany); związki rtęciowe stałe przeznaczone do ochrony roślin. Patrz również c. m. 401 a, pod a) do c).
10. Sole talu i preparaty soli talu. Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
11. Azotek baru w stanie suchym lub zawierający mniej niż 10% wody albo alkoholi. Patrz również c. m. 401 a, pod a).
12. Azotek baru zawierający nie mniej niż 10% wody lub alkoholi i roztwory wodne azotku baru. Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
13. Tlenek baru, wodorotlenek baru, siarczki baru, sole baru (z wyjątkiem siarczanu baru) oraz pozostałości od wyrobu nadtlenku baru zawierające bar. Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
14. Tlenki ołowiu, glejta (masykot itd.) minia, biel ołowiana, farby ołowiane - z wyjątkiem farb gotowych do użycia - pozostałości i odpadki zawierające jeszcze dość znaczne ilości tych związków ołowiu, jak popioły ołowiane, popioły cyny do lutowania i. ołowiu drukarskiego. Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
15. a) Kwas szczawiowy i szczawian potasu, jeden i drugi w stanie stałym;
b) sole kwasu fluorokrzemowego. Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
16. Chlorany, dwutlenek baru, mieszaniny dwutlenku baru ze stałymi organicznymi kwasami lub z kwaśnymi solami kwasów organicznych, zawierające lub nie zawierające materiały barwiące, azotek sodu. Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
17. Anilina (olej anilinowy). Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
18. Żelazokrzem (ferrosilicium) i manganokrzem (manganosilicium), otrzymane za pomocą elektryczności, zawierające więcej niż 30% a mniej niż 70% krzemu, i otrzymane za pomocą elektryczności stopy żelazokrzemowe z aluminium, manganem, wapniem albo kilkoma z tych metali, zawierające ogółem więcej niż 30% a mniej niż 70% tych składników razem z krzemem (z wyjątkiem żelaza). Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
Uwaga. Brykiety z żelazokrzemu i manganokrzemu, bez względu na ilość zawartego w nich krzemu, nie są uważane za materiały Załącznika I i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I.
19. Nieoczyszczone próżne worki po materiałach trujących wymienionych w punkcie 6.
20. Nieoczyszczone próżne opakowanie i nieoczyszczone próżne worki po materiałach trujących wymienionych w punktach i da 5 i 7 do 13, jak również nieoczyszczone opakowanie po materiałach trujących wymienionych w punkcie 6.
21. Nieoczyszczone próżne opakowanie i nieoczyszczone próżne worki po materiałach trujących wymienionych w punktach 15 a) i 16.
401a Nie są uważane za materiały Załącznika I i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I:
a) materiały wymienione w punktach 2 do 18, jeśli są zapakowane z zachowaniem przepisów c. m. 402, do naczyń z blachy, szkła, porcelany, kamionki, lub tym podobnych - materiały wymienione w punkcie 11 również do pudełek tekturowych - i po szczelnym ich zamknięciu ułożone w zalutowanych naczyniach blaszanych a następnie umieszczone razem z nimi w mocnych skrzyniach drewnianych; oprócz tego należy przestrzegać przepisów c. m. 404 do 408, 410, 412, 413 i 416, dotyczących ilości rozmaitych materiałów w użytym naczyniu oraz ograniczeń wagi sztuki przesyłki;
b) materiały wymienione w punktach 2 do 10 i 12 do 18, każdy w ilościach do 1 kg, jeśli są zapakowane z zachowaniem przepisów c. m, 402 do naczyń z blachy, szkła, porcelany, kamionki lub tym podobnych, które po szczelnym ich zamknięciu są ułożone w mocnych, szczelnych i dobrze zamkniętych drewnianych skrzyniach zewnętrznych; oprócz tego należy przestrzegać przepisów c. m. 404, dotyczących ilości materiałów w użytym naczyniu;
c) gotowe do użycia mieszaniny stałych trujących związków przeznaczone do ochrony roślin (pkt 6 i 9): w torbach papierowych zawierających najwyżej 5 kg, umieszczonych w pudełkach tekturowych z wyraźnym i nie zacierającym się napisem: "Związki trujące przeznaczone do ochrony roślin".
Napis powinien być sporządzony w języku kraju nadania i oprócz tego w języku francuskim, niemieckim lub włoskim, jeżeli taryfy międzynarodowe lub osobne umowy, zawarte między zarządami kolejowymi, nie postanawiają inaczej.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
402 (1) Opakowanie powinno być tak zamknięte i tego rodzaju, aby nic z jego zawartości nie mogło się przedostawać na zewnątrz. Co do przepisów specjalnych dotyczących materiałów wymienionych w punkcie 18, patrz c. m. 418.
(2) Materiały, z których jest zrobione opakowanie i jego zamknięcia, nie powinny ulegać działaniu zawartości ani też tworzyć z nią szkodliwych związków.
(3) Opakowanie oraz jego zamknięcia powinny być we wszystkich swych częściach tak mocne i trwałe, aby się nie rozluźniały podczas przewozu i odpowiadały z całą pewnością normalnym jego wymaganiom. Opakowanie wewnętrzne powinno być dobrze ułożone w naczyniach zewnętrznych.
(4) Jeżeli jest przepisane lub dozwolone użycie naczyń szklanych, porcelanowych, kamionkowych lub tym podobnych, naczynia te należy układać w opakowaniu ochronnym. Materiały wypełniające, służące do układania w nich przedmiotów, powinny być dostosowane do właściwości za wartości; powinny one być zwłaszcza chłonne, jeżeli zawartość jest płynna.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
403 (1) Kwas cyjanowodorowy (pkt 1) powinien być zapakowany:
a) kwas cyjanowodorowy zupełnie wchłonięty przez bezwładną masę porowatą: w pudła z mocnej blachy żelaznej o pojemności najwyżej 7,5 l wypełnione całkowicie masą porowatą. Pudła powinny wytrzymywać nadciśnienie 6 atmosfer po napełnieniu pozostawać jeszcze szczelnymi przy temperaturze 50°C. Na pokrywie każdego pudła powinna być wyciśnięta data napełnienia. Pudła powinny być tak umieszczone w skrzyniach zewnętrznych, aby nie stykały się ze sobą. Ścianki skrzyń powinny mieć co najmniej 18 mm grubości. Całkowita pojemność wszystkich pudeł nie powinna przewyższać 120 l, a waga sztuki przesyłki 120 kg;
b) płynny kwas cyjanowodorowy, nie wchłonięty przez masę porowatą: do naczyń ze stali zlewnej. Naczynia te powinny odpowiadać właściwym przepisom klasy 1d, c. m. 133, 138, 139, 140, 142 i 145 z następującymi odchyleniami i uzupełnieniami:
Ciśnienie wewnętrzne stosowane przy próbie wodnej powinno wynosić 100 kg/cm2.
Próba ciśnienia powinna być ponawiana co dwa lata i połączona z dokładnym zbadaniem wnętrza naczynia oraz stwierdzeniem jego wagi.
Oprócz napisów przewidzianych pod c. m. 145 (1) a) do c) i e) na naczyniach powinna się znajdować ostatnia data ich napełnienia.
Najwyższe dozwolone napełnienie naczyń wynosi 1 kg płynu na 1,80 l pojemności.
(2) Co do wzmianek w liście przewozowym patrz c. m. 422 (2).
404 (1) Materiały wymienione w punkcie 2, należy pakować:
a) roztwory cyjanku potasu i cyjanku sodu w naczynia żelazne, które należy następnie układać w drewnianym lub metalowym opakowaniu ochronnym;
b) roztwory wodne kwasu cyjanowodorowego w szklane ampułki, zatopione nad lampą, mieszczącą najwyżej 50 g, lub butelki szklane, zamykane ściśle korkami szklanymi, mieszczące najwyżej 250 g. Ampułki i butelki należy pojedynczo lub po kilka ułożyć w zalutowanych pudełkach z białej blachy lub w skrzyniach ochronnych wyłożonych zlutowaną białą blachą. Jako pudełko z białej blachy sztuka przesyłki nie może ważyć więcej niż 15 kg i zawierać więcej niż 3 kg roztworu kwasu cyjanowodorowego; jako skrzynia nie może ważyć więcej niż 75 kg.
(2) Co do przewozu w wagonach-zbiornikach patrz c. m. 425.
405 (1) Związki arsenowe ciekłe (pkt 3) należy pakować:
a) w naczynia metalowe, kauczukowe lub w drewniane beczki, albo
b) w naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe lub tym podobne. Opakowanie ochronne tych naczyń, z wyjątkiem skrzyń, powinno być zaopatrzone w uchwyty.
(2) Sztuka przesyłki zawierająca kruche naczynia nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.
406 Materiały wymienione w punkcie 4 należy pakować:
a) w hermetycznie zamykane beczki żelazne z obręczami do przetaczania, albo
b) w hermetycznie zamykane naczynia z mocnej czarnej lub białej blachy. Waga naczynia z białej blachy nie może jednak przewyższać 6 kg. Naczynia blaszane należy pojedynczo lub po kilka układać w drewnianej skrzyni zewnętrznej, której waga nie powinna przewyższać 75 kg.
407 (1) Siarczan dwumetylu (pkt 5) należy pakować:
a) w hermetycznie zamykane beczki żelazne z obręczami do przetaczania, albo
b) w hermetycznie zamykane naczynia z mocnej czarnej lub białej blachy.Waga naczynia z białej blachy nie może jednak przewyższać 6 kg. Albo
c) w hermetycznie zamykane butelki szklane lub ampułki szklane, przy czym tak jedne jak i drugie nie powinny ważyć więcej niż po 3 kg.
(2) Naczynia blaszane i butelki szklane mogą być zamykane korkami naturalnymi oblanymi parafiną; butelki szklane mogą być również zamykane oszlifowanymi korkami szklanymi. Korki powinny być zabezpieczone od obluźnienia kapturkami z pergaminu, wiskozy itp. Ampułki szklane powinny być zataplane.
(3) Naczynia blaszane należy układać w opakowaniu ochronnym, zaopatrzonym w uchwyty. Butelki i ampułki, szklane należy owinąć papierem i układać w pudełkach z białej blachy lub w skrzyniach drewnianych, wyłożonych zlutowaną blachą.
(4) Sztuka przesyłki, zawierająca kruche naczynia, nie.powinna ważyć więcej niż 75 kg.
408 (1) Materiały wymienione w punktach 6 i 7 należy pakować:
a) w żelazne beczki z obręczami do przetaczania, albo
b) w beczki cylindryczne (bębny) z blachy żelaznej z obręczami do przetaczania, albo w beczki z blachy falistej lub innej, wzmocnione wwalcowanymi obręczami. Waga beczki wraz z zawartością nie powinna przewyższać 150 kg. Przy przewozie w przesyłkach wagonowych mogą być także używane zwyczajne beczki żelazne. Albo
c) w naczynia drewniane wyłożone gęstą tkanką, w naczynia blaszane lub w naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe itp. Wszystkie naczynia, także drewniane, należy umieszczać pojedynczo lub po kilka w zewnętrznym opakowaniu drewnianymi układając naczynia kruche w materiale wypełniającym.
(2) Materiały wymienione w punkcie 6 można także pakować w worki ze smołowanego płótna lub w worki z podwójnego mocnego i nieprzemakalnego papieru, przełożonego warstwą asfaltu. Worki te należy umieszczać w naczyniach drewnianych.
(3) Sztuka przesyłki zawierająca kruche naczynia nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.
409 (1) Związki arsenowe stałe przeznaczone do ochrony roślin (pkt 6) można również pakować:
a) w beczki o podwójnych ścianach, które należy wewnątrz wysłać mocnym papierem, albo
b) w pudełka tekturowe, umieszczane w skrzyni, albo
c) w ilościach do 121/2 kg w torby podwójne z mocnego papieru, umieszczone pojedynczo lub po kilka w skrzyni wyłożonej mocnym papierem.
(2) Przy przewozie w przesyłkach wagonowych można również używać:
a) zwyczajnego opakowania drewnianego wyłożonego mocnym papierem, albo
b) pakując najwyżej po 25 kg: podwójnych torb z mocnego papieru, wkładanych oddzielnie do worków z juty lub podobnego materiału, wyłożonych papierem marszczonym.
410 (1) Materiały wymienione w punktach 8 i 9 należy pakować:
a) w naczynia żelazne, mocne beczki drewniane lub w skrzynie drewniane wzmocnione obręczami, albo
b) w naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe itp., albo
c) w ilości najwyżej po 10 kg: również w podwójne torby papierowe.
Do b) i c): Naczynia i torby papierowe należy układać w zewnętrznym naczyniu drewnianym.
(2) Sztuka przesyłki, zawierająca kruche naczynia, nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.
411 Materiały wymienione w punkcie 10 należy pakować:
a) w naczynia z białej blachy, albo
b) w skrzynie drewniane wzmocnione obręczami, albo
c) w drewniane beczki z obręczami żelaznymi lub ż mocnymi obręczami drewnianymi.
412 Azotek baru wymieniony w punkcie 11, pokryty elastycznym materiałem, należy pakować do pudełek tekturowych. Każde pudełko może zawierać najwyżej 500 g. Zamknięcie pokrywą należy uszczelnić od wody, oklejając je taśmą izolacyjną. Pudełka należy układać nieruchomo pojedynczo lub po kilka w zewnętrznym opakowaniu drewnianym; w opakowaniu zewnętrznym może się znajdować najwyżej 1 kg azotku baru.
413 Azotek baru wymieniony w punkcie 12 i roztwory wodne azotku baru (pkt 12) powinny być zapakowane w naczynia szklane. Każde naczynie może zawierać najwyżej 10 kg azotku baru lub najwyżej 20 l roztworu azotku baru. Pojedyncze naczynia należy układać w skrzyniach lub koszach żelaznych z pełnymi ściankami, przekładając materiałem wypełniającym, którego objętość powinna być co najmniej równa objętości zawartości naczynia. W przypadku stosowania koszy żelaznych, jeżeli materiał wypełniający jest łatwo zapalny, należy go uczynić niepalnym (przez użycie rozczynu gliny, mleka wapiennego itp.) tak, aby on przy zetknięciu się z ogniem nie zapalał się.
414 (1) Materiały wymienione w punktach 13 i 14 należy pakować;
a) w naczynia żelazne lub drewniane, albo
b) w worki jutowe lub papierowe.
(2) Materiały wymienione w punkcie 14 mogą być również pakowane do naczyń z białej lub innej blachy żelaznej.
(3) W przesyłkach wagonowych materiały wymienione w punktach 13 i 14 można wysyłać również bez opakowania [patrz c. m. 423 (3)].
415 Materiały wymienione w punktach 15a) i 15b) należy pakować do naczyń drewnianych lub do worków.
416 (1) Materiały wymienione w punkcie 16 należy pakować:
a) mieszaniny dwutlenku baru w ilościach najwyżej po 1 kg: do naczyń szklanych wodoszczelnie zamykanych, które układa się pojedynczo lub po kilka w naczyniach z czarnej blachy lub w naczyniach z drzewa, wyłożonych mocnym papierem;
b) azotek sodu: do naczyń z czarnej lub białej blachy;
c) pozostałe materiały: do naczyń z czarnej blachy lub też do naczyń z drzewa, wyłożonych mocnym papierem.
(2) Sztuka przesyłki, zawierająca naczynia kruche, nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.
417 Anilinę (olej anilinowy) (pkt 17) należy pakować do beczek metalowych lub drewnianych.
418 (1) Materiały wymienione w punkcie 18 należy pakować w stanie zupełnie suchym do naczyń drewnianych lub metalowych, które mogą być zaopatrzone w urządzenia do odpływu gazów. Materiały drobnoziarniste można również pakować do worków.
(2) W przesyłkach wagonowych materiały te można również wysyłać bez opakowania [patrz c. m. 423 (4)].
3. Pakowanie razem.
419 Spośród materiałów wymienionych pod c. m. 401 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas lub też z innymi towarami tylko materiały niżej podane i to tylko pod następującymi warunkami:
a) razem ze sobą: materiały wymienione w tym samym punkcie. Należy je łączyć w drewnianym naczyniu zbiorowym po opakowaniu ich według przepisów dla sztuki przesyłki;
b) razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas - jeżeli i o ile pakowanie razem jest również dla nich dozwolone - lub z innymi towarami:
1. materiały wymienione w punkcie 3 w ogólnych ilościach do 1 kg, zapakowane w naczynia szklane i ułożone następnie w naczyniu metalowym, należy łączyć z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianym naczyniu zbiorowym;
2. materiały wymienione w punktach 6, 7 i 16 w ogólnych ilościach do 5 kg; łączenie razem nie jest jednak dozwolone:
dla materiałów wymienionych w punkcie 7 oraz dla chloranów, dwutlenku baru i azotku sodu (pkt 16) z kwasami klasy V, punkt 1;
dla chloranów (pkt 16) z materiałami klasy Ma, punkty 1 do 4, i klasy IV, punkt 17.
Materiały opakowane według przepisów dla sztuk przesyłki należy łączyć z innymi pakowanymi razem z towarami w drewnianym naczyniu zbiorowym;
3. materiały wymienione w punktach 5, 8 do 15 i 17; łączenie materiałów wymienionych w punkcie 8 z kwasami klasy V, punkt 1, nie jest dozwolone. Materiały te, opakowane według przepisów dla sztuk przesyłki, należy łączyć z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianym naczyniu zbiorowym.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek III).
420 (1) Każda sztuka przesyłki drobnej z materiałami wymienionymi w punktach 1 do 13 powinna być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr 7, również jeżeli materiały te są zapakowane razem z innymi towarami według c. m. 419.
(2) Przy przewozie w przesyłkach wagonowych sztuki przesyłki nie muszą być zaopatrywane w nalepki. [Patrz również c. m. 426 (1)].
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
421 Nie ma ograniczeń.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
422 (1) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 401 i powinna być podkreślona czerwonym kolorem.
(2) Jeżeli chodzi o kwas cyjanowodorowy (pkt 1) nadawca powinien zaświadczyć w liście przewozowym: "Właściwości i opakowanie odpowiadają przepisom Załącznika I do KMT".
(3) W liście przewozowym sporządzonym na przesyłkę, w której materiał wymieniony pod c. m. 401 został zapakowany w jednej sztuce razem z innymi materiałami lub przedmiotami Załącznika I lub z innymi towarami, należy wzmianki przewidziane dla każdego z tych materiałów i przedmiotów umieścić osobno.
D. Środki przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
423 (1) Wagony niekryte, zawierające kwas cyjanowodorowy (pkt 1), powinny być w miesiącach od kwietnia do października przykrywane oponami, jeżeli naczynia z kwasem nie są zapakowane do skrzyń drewnianych.
(2) Materiały wymienione w punkcie 10 należy ładować do wagonów krytych.
(3) Materiały wymienione w punkcie 13 i 14, nieopakowane, należy ładować do wagonów niekrytych lub do wagonów z ruchomymi pokrywami.
(4) Materiały wymienione w punkcie 18:
a) zapakowane do naczyń bez urządzeń do odpływu gazów - należy ładować do wagonów krytych lub do wagonów niekrytych pod oponami;
b) zapakowane do naczyń, zaopatrzonych w urządzenia do odpływu gazów - należy ładować do wagonów niekrytych bez opon lub do wagonów krytych;
c) przewożone bez opakowania w przesyłkach wagonowych - mogą być ładowane do wagonów niekrytych bez opon.
424 Materiały wymienione w punktach 1 do 13 powinny być trzymane w wagonach lub magazynach towarowych oddzielnie od artykułów żywnościowych i spożywczych.
425 (1) Naczynia wagonów - zbiorników i ich zamknięcia powinny odpowiadać ogólnym przepisom c. m. 402, dotyczącym opakowania.
(2) Naczynia wagonów-zbiorników do przewozu materiałów wymienionych w punkcie 2 nie powinny posiadać w dolnej części żadnych otworów (kranów, zaworów itp.), a jeśli nie mają podwójnych ścian, żadnych spojeń nitowanych. Otwory powinny być uszczelnione i zabezpieczone pokrywami metalowymi mocno przyśrubowanymi.
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek III).
426 (1) Po obu stronach wagonu, do którego załadowano sztuki przesyłki, zaopatrzone w nalepki według wzoru Nr 7 [c. m. 420 (1)], powinny się znajdować nalepki tego samego wzoru. Dotyczy to także wagonów, załadowanych materiałami wymienionymi w punktach 1 do 13, jeżeli materiały te są wysyłane jako przesyłki wagonowe bez zaopatrzenia sztuk w nalepki ostrzegawcze [c. m. 420 (2)], jak również wagonów - zbiorników z tymi materiałami.
(2) Jeżeli naczynia z materiałami wymienionymi w punkcie 18, mające urządzenia do odpływu gazów, są załadowane do wagonów krytych, na wagonach tych powinny być z obu stron umieszczone nalepki według wzoru Nr 13.
E. Zakaz ładowania razem.
427 Nie ma.
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
428 (1) Worki wymienione w punkcie 19 powinny być pakowane w skrzynie lub w gęste, nasmołowane worki.
(2) Naczynia (również naczynia wagonów - zbiorników) i worki wymienione w punktach 20 i 21 powinny być szczelnie zamknięte.
(3) Skrzynie lub nasmołowane worki z przedmiotami wymienionymi w punkcie 19, jak również opakowanie i worki wymienione w punkcie 20, powinny być zaopatrzone w nalepki ostrzegawcze według wzoru Nr 7.
(4) Przedmioty wymienione w punktach 19 i 20 należy w wagonach i magazynach towarowych trzymać oddzielnie od artykułów żywnościowych i spożywczych.
(5) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 401 i powinna być podkreślona czerwonym kolorem.
429-499
KLASA V. MATERIAŁY ŻRĄCE.
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
501 1. Kwas siarkowy, kwas siarkowy dymiący (kwas siarkowy zawierający bezwodnik, oleum, olej witriolowy, kwas siarkowy nordhauseński). Akumulatory elektryczne napełnione kwasem siarkowym, szlam ołowiany z elektrycznych akumulatorów lub komór ołowianych, zawierających kwas siarkowy.
Odpadki kwaśne otrzymywane przy oczyszczaniu olejów mineralnych (Säureharz).
Odpadki kwasu siarkowego otrzymywanie przy wyrobie nitrogliceryny, zupełnie zdenitrowane.
Uwaga. Odpadków kwasu siarkowego otrzymywanych przy wyrobie nitrogliceryny, nic zdenitrowanych w zupełności, nie dopuszcza się do przewozu.
Kwas azotowy, czerwony dymiący kwas azotowy i mieszaniny kwasu siarkowego z kwasem azotowym.
Kwas solny, mieszaniny kwasu siarkowego z kwasem solnym. Kwas fluorowodorowy (roztwory wodne fluorowodoru, zawierające najwyżej 85% tego kwasu).
Uwaga. Roztwory wodne fluorowodoru, zawierające więcej niż 85% fluorowodoru, jak również skroplony fluorowodór, nie są dopuszczone do przewozu.
Kwas nadchlorowy (roztwory wodne kwasu nadchlorowego, zawierające najwyżej 70% tego kwasu).
Uwaga. Roztwory wodne kwasu nadchlorowego, zawierające więcej niż 70% tego kwasu, nie są dopuszczone do przewozu.
Patrz również c. m. 501a, pod a).
2. Chlorek siarki, tudzież azotan żelazowy i siarczan żelazowy (zaprawy żelazowej. Patrz również c. m. 501 pod a).
3. Ługi żrące (ług sodowy, ług potasowy itp., również w mieszaninach, jak masy alkaliczne ługowej, pozostałości po rafinowaniu olejów. Patrz również c. m. 501 a, pod a).
Akumulatory elektryczne, napełnione ługiem potasowym. Patrz również c. m. 501a, pod b).
4. Brom. Patrz również c. m. 501a, pod a).
5. Kwas chlorooctowy. Patrz również c, m. 501a, pod a).
6. Dwusiarczan sodu. Patrz również c. m. 50la, pod. a).
7. Siarczek sodu. Patrz również c, m. 501a, pod a).
8. Bezwodnik kwasu siarkowego. Patrz również c. m. 501 a, pod a) i c).
9. Chlorek acetylu, pięciochlorek amonu, chlorek chromilu, tlenochlorek fosforu, pięciochlorek fosforu (nadchlorek fosforu), trójchlorek fosforu, chlorek sulfurylu, chlorek tionilu i kwas chlorosulfonowy). Patrz również c. m. 501a, pod a) id).
10. Płynne chlorowcowe ciała drażniące jak metylobromaceton. Patrz również c. m. 501a, pod a).
11. Roztwory wodne nadtlenku wodoru (wody utlenionej), zawierające wagowo:
a) więcej niż 6 do 35 części nadtlenku wodoru na 100 części roztworu,
b) więcej niż 35 do 45 części nadtlenku wodoru na 100 części roztworu,
c) więcej niż 45 do 60 części nadtlenku wodoru na 100 części roztworu.
Patrz również c. m. 501a, pod a).
Uwaga. Roztwory wodne nadtlenku wodoru, zawierające wagowo więcej niż 60 części nadtlenku wodoru na 100 części roztworu, nie są dopuszczone do przewozu.
12. Wapno palone mielone (tlenek wapnia). Patrz również c. m. 501a, pod a).
13. Naftalina surowa skłonna do ociekania, przewożona luzem.
14. Sole radu.
15. Nieoczyszczone próżne naczynia po materiałach żrących wymienionych w punktach 1 do 5 i 8 do 10.
501a Nie są uważane za materiały Załącznika I i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I:
a) materiały wymienione w punktach 1 do 12, w ilości najwyżej 1 kg każdego z tych materiałów, jeżeli są zapakowane do naczyń szczelnie zamkniętych, odpornych na działanie zawartości i ułożonych starannie w trwałych, szczelnych i szczelnie zamkniętych naczyniach drewnianych;
b) akumulatory elektryczne napełnione ługiem potasowym (pkt 3), złożone z komór metalowych tak zamkniętych, ażeby ług potasowy nie mógł z nich wyciekać, jeżeli są zabezpieczone od krótkiego spięcia;
c) bezwodnik kwasu siarkowego (pkt 8) zmieszany lub niezmieszany z nieznaczną ilością kwasu fosforowego, jeżeli jest zapakowany w hermetycznie zamknięte i zaopatrzone w uchwyty mocne pudełka blaszane, ważące po napełnieniu najwyżej 15 kg;
d) pięciochlorek fosforu (pkt 9), sprasowany w bryły ważące nie więcej niż 10 kg i zapakowany w hermetycznie zamknięte spawane pudełka blaszane, umieszczone następnie pojedynczo lub po kilka w pakach z łat, skrzyniach lub w skrzyniach ładunkowych (kontenerach).
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
502 (1) Opakowanie powinno być tak zamknięte i tego rodzaju, aby nic z jego zawartości nie mogło się przedostawać na zewnątrz. Przepisy specjalne dotyczące akumulatorów elektrycznych (pkt 1 i 3) są podane pod c. m. 504.
(2) Materiał, z którego jest zrobione opakowanie i jego zamknięcia, nie powinien ulegać działaniu zawartości ani też tworzyć z nią szkodliwych związków.
(3) Opakowanie i jego zamknięcia powinny być we wszystkich swych częściach tak mocne i trwałe, aby się nie rozluźniały podczas przewozu i odpowiadały z całą pewnością normalnym jego wymaganiom. Opakowanie wewnętrzne powinno być dobrze ułożone w opakowaniu zewnętrznym.
(4) Jeżeli jest przepisane lub dozwoloną użycie naczyń szklanych, porcelanowych, kamionkowych i tym podobnych, to w przypadkach, kiedy nie ma innego przepisu, naczynia te należy układać w naczyniach ochronnych. Materiały wypełniające, służące do układania w nich przedmiotów, powinny być dostosowane do właściwości zawartości.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
503 (1) Materiały wymienione w punktach 1 do 7 powinny być pakowane w naczynia z zachowaniem następujących przepisów:
a) Szlam ołowiany, zawierający kwas siarkowy (pkt 1) może być również pakowany w naczynia drewniane pod warunkiem uniemożliwienia wyciekania kwasu.
b) Odpadki kwaśne otrzymywane przy oczyszczaniu olejów mineralnych - (Säureharz) - (pkt 1), zawierające kwas siarkowy mogący ociekać, pakuje się w naczynia z drzewa lub z żelaza.
c) kwas fluorowodorowy (pkt 1) pakuje się w naczynia z ołowiu, z żelaza powleczonego ołowiem, z gutaperki lub też w naczynia drewniane, powleczone wewnątrz parafiną lub żywicą.
Roztwory kwasu fluorowodorowego, zawierające od 60% do 85% czystego kwasu, można również pakować do naczyń żelaznych nie powleczonych ołowiem.
Naczynia żelazne z roztworem kwasu fluorowodorowego, zawierającym 41% i więcej czystego kwasu, powinny być zamknięte wkręconymi zatyczkami.
Wszystkie te naczynia powinny być tak zamknięte, aby nic z kwasu nie mogło wycieknąć. Co do przewozu w wagonach - zbiornikach patrz c. m. 518 (2).
d) Rafinowany krystaliczny siarczek sodu (pkt 7) należy pakować do naczyń nieprzemakalnych; zaś surowy siarczek sodu do naczyń żelaznych.
(2) Mogą być również przewożone w przesyłkach wagonowych bez opakowania:
a) odpadki kwaśne, otrzymywane przy oczyszczaniu. olejów mineralnych - Säureharz - (pkt 1), zawierające jedynie drobne ilości mogącego ociekać kwasu siarkowego [patrz c. m. 517 (1)];
b) dwusiarczan sodu (pkt 6) [patrz c. m. 517 (2)].
(3) Naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe i tym podobne należy układać w naczyniach ochronnych; układanie takie nie jest konieczne, jeżeli naczynia są umieszczone sprężyście w żelaznych koszach ochronnych z pełnymi ściankami. Jako materiału wypełniającego, służącego do układania w nim naczyń, należy używać niepalnych materiałów chłonnych, z wyjątkiem popiołu z węgla, w ilości co najmniej równej objętości mieszczącego się w nich towaru, jeżeli naczynia zawierają:
a) dymiący kwas siarkowy (pkt 1) zawierający co najmniej 20% wolnego bezwodnika, albo
b) kwas azotowy (pkt 1), którego ciężar gatunkowy wynosi co najmniej 1,48 przy 15°C (46,8° Baumé), albo
c) czerwony dymiący kwas azotowy (pkt 1), albo
d) roztwory wodne kwasu nadchlorowego (pkt 1), zawierające więcej niż 30% tego kwasu, albo
e) brom (pkt 4).
(4) Opakowanie ochronne kruchych naczyń, zawierających materiały wymienione w punktach 1 do 5, z wyjątkiem skrzyń, powinny być zaopatrzone w uchwyty. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.
504 (1) Komory akumulatorów elektrycznych napełnione kwasem siarkowym (pkt 1) powinny być unieruchomione w skrzyniach do bateryj. Akumulatory należy zabezpieczyć od krótkiego spięcia i ułożyć w skrzyni zewnętrznej.
a) Jeżeli jednak komory są zrobione z wytrzymałego materiału i tak u góry urządzone, że kwas nie może wytryskać na zewnątrz w niebezpiecznej ilości, to opakowanie akumulatorów nie jest konieczne, lecz powinny być one zabezpieczone od przewrócenia się, przesunięcia lub uszkodzenia.
b) Również naczynia i baterie wbudowane do pojazdów nie wymagają specjalnego opakowania, jeżeli pojazdy te są dobrze umocowane w wagonie kolejowym.
(2) Komory akumulatorów elektrycznych, napełnione ługiem potasowym (pkt 3), powinny być z metalu a ich część górna powinna być tak urządzona, aby ług nie mógł wytryskać w niebezpiecznej ilości. Akumulatory powinny być zabezpieczone od krótkiego spięcia i umieszczone w skrzyni zewnętrznej.
505 (1) Bezwodnik kwasu siarkowego (pkt 8) powinien być zapakowany:
a) w zalutowane naczynia z blachy czarnej lub białej albo w hermetycznie zamknięte butle z blachy czarnej, białej lub z miedzi, albo
b) w zatopione na końcu naczynia szklane lub w hermetycznie zamknięte naczynia kamionkowe.
(2) Naczynia należy ułożyć, przekładając niepalnym i chłonnym materiałem, w opakowaniu z drzewa, blachy czarnej lub blachy białej.
506 Materiały wymienione w punkcie 9 należy pakować:
a) w naczynia ze stali, ołowiu lub miedzi, albo
b) w naczynia szklane z oszlifowanymi korkami szklanymi; naczynia te należy układać w opakowaniu z drzewa lub, jeśli zawierają więcej niż 5 kg materiału, w naczyniach metalowych.
507 Płynne chlorowcowe ciała drażniące (pkt 10) należy pakować:
a) w ilości najwyżej 100 g w ampułki szklane, zatapiane na końcu. Ampułki te należy napełniać tylko do 95% ich pojemności i układać pojedynczo lub po kilka w naczyniach blaszanych lub drewnianych, przekładając niepalnym materiałem chłonnym, albo
b) w naczynia szklane z oszlifowanymi korkami szklanymi, mające najwyżej 5 l pojemności. Naczynia te należy napełniać tylko do 95% ich pojemności i, przekładając niepalnym materiałem chłonnym, układać bądź w skrzyni wyłożonej blachą, która przy większej ilości naczyń nie powinna zawierać więcej niż 20 l ciał drażniących, bądź każde oddzielnie w pudełkach z blachy, które pojedynczo lub po kilka powinny być włożone do skrzyń, albo
c) w butelki metalowe zamykane wkręcanym korkiem, które mogą być napełniane tylko do 95% ich pojemności;,
508 (1) Roztwory wodne nadtlenku wodoru (pkt 11) należy pakować do naczyń ze szkła lub z innego materiału, uznanego przez właściwą władzę za nadający się do tego celu. Roztwory, zawierające więcej niż 6% lecz najwyżej 35% nadtlenku wodoru mogą być również pakowane do naczyń kamionkowych.
Jako naczyń szklanych do roztworów, zawierających więcej niż 35% lecz najwyżej 45% nadtlenku wodoru, należy używać oplecionych balonów (demionów). W ilości nie większej niż 200 g roztwory te należy pakować do butelek szklanych mających co najmniej 300 cm3 pojemności.
(2) Zamknięcie powinno być tego rodzaju, aby w naczyniu nie mogło powstać nadciśnienie, lecz zawartość nie mogła wyciekać.
(3) Naczynia szklane i kamionkowe należy układać w opakowaniu ochronnym, mianowicie:
a) naczynia szklane i kamionkowe z roztworami zawierającymi więcej niż 6% i nie więcej niż 35% nadtlenku wodoru: w koszach wiklinowych, w koszach żelaznych z pokrywami lub w skrzyniach. Kosze wiklinowe i skrzynie powinny być zaopatrzone w uchwyty;
b) balony szklane oplecione (demiony) z roztworami, zawierającymi więcej niż 35% i nie więcej niż 45% nadtlenku Wodoru: w koszach wiklinowych lub w koszach żelaznych lakierowanych z pokrywami. Słomy i wełny drzewnej do pakowania używać nie wolno. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.
Butelki szklane mieszczące nie więcej niż 200 g: w puszkach blaszanych z ziemią okrzemkową, wkładanych do skrzyń drewnianych;
c) naczynia szklane z roztworami, zawierającymi więcej niż 45% i nie więcej niż 60% nadtlenku wodoru: w wypełnionych ziemią okrzemkową koszach blaszanych z pełnymi ściankami, nieprzesiąkliwych i osmołowanych, które należy umieszczać w skrzyni zaopatrzonej w pochyłe wieko.
(4) Co do przewozu w wagonach-zbiornikach (w wagonach z garnkami) patrz c. m. 518 (3).
509 Wapno palone mielone (pkt 12) należy pakować w worki; można również używać worków z trwałego papieru.
510 (1) Sole radu (pkt 14) powinny być pakowane według przepisów kraju nadania i zamknięte w naczyniu ołowianym, którego ścianki przy ilości soli radu do 100 mg powinny mieć 1 cm, a przy ilości do 300 mg - 2 cm grubości. Sole radu w ilości powyżej 300 mg do 1 g powinny być rozmieszczone w kilku naczyniach ołowianych, z których każde może zawierać najwyżej 300 mg soli radu. Sole radu w ilości powyżej 1 g powinny być pakowane w naczynia ołowiane o ściankach mających 10 cm grubości.
(2) Naczynia ołowiane powinny być zapakowane do skrzyni zewnętrznej.
3. Pakowanie razem.
511 Spośród materiałów wymienionych pod c. m. 501 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas lub też z innymi towarami tylko niżej podane materiały i to tylko pod następującymi warunkami:
a) razem ze sobą: materiały wymienione w tym samym punkcie. Po opakowaniu ich według przepisów dla sztuk przesyłki należy je łączyć razem w drewnianym naczyniu zbiorowym;
b) razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas-jeżeli i o ile pakowanie razem jest również dla nich dozwolone - lub z innymi towarami:
1. materiały wymienione w punktach od 1 do 5 i 8 w ilości najwyżej 15 kg każdego z nich;
2. materiały wymienione w punkcie 9 w ilości najwyżej 5 kg każdego z nich;
3. materiały wymienione w punkcie 11 a) w naczyniach o zawartości najwyżej po 1 kg, ogółem najwyżej 10 kg.
Materiały te opakowane według przepisów dla sztuk przesyłki należy łączyć w drewnianym naczyniu zbiorowym z innymi pakowanymi razem towarami. Naczynie zbiorowe wraz z zawartością nie powinno ważyć więcej niż 75 kg.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek III).
512 Skrzynie z akumulatorami elektrycznymi (pkt 1 i 3) powinny posiadać wyraźny i nie zacierający się napis "Akumulatory elektryczne"'. Napis powinien być sporządzony w języku urzędowym kraju wysyłającego i oprócz tego w języku francuskim, niemieckim lub włoskim, jeżeli taryfy międzynarodowe lub specjalne umowy, zawarte między zarządami kolejowymi, nie postanawiają inaczej.
513 (1) Każda sztuka przesyłki drobnej z materiałami, wymienionymi w punkcie 1 (z wyjątkiem sztuk z kwasem fluorowodorowym) i w punktach 2 do 4 oraz 8 do 10, powinna być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr 8; każda sztuka przesyłki drobnej z kwasem fluorowodorowym powinna być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr 9.
(2) W razie przewozu w przesyłkach wagonowych umieszczanie nalepek na sztukach przesyłki nie jest konieczne (patrz również c. m. 519).
(3) Każda skrzynia, zawierająca akumulatory elektryczne (pkt 1 i 3), powinna być nadto zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr 10.
(4) Opakowanie ochronne naczyń szklanych, zawierających kwas siarkowy dymiący (pkt 1) z co najmniej 20% wolnego bezwodnika, kwas azotowy (pkt 1) o ciężarze właściwym najmniej 1,48 przy 15°C (46,8° Baumé), czerwony dymiący kwas azotowy (pkt 1), brom (pkt 4) lub materiały wymienione w punktach 9 i 10, należy nadto zaopatrzyć w nalepkę według wzoru Nr 11.
(5) Nalepki ostrzegawcze przewidziane pod (1) i (4) powinny być w danym razie umieszczane również na sztukach przesyłki, w których materiały wymienione w punktach 1 do 4 i 8 do 10 zapakowano razem z innymi towarami według c. m. 511.
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
514 Materiały wymienione w punktach 1 do 5, 8 i 11c) mogą być wysyłane jako pośpieszne tylko w przesyłkach wagonowych, z wyjątkiem takich przesyłek, które według c. m. 516 (2) mogą być ładowane do wagonów krytych.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
515 (1) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 501. Nazwę towaru należy podkreślić czerwonym kolorem.
(2) Nadawca powinien zaświadczyć w liście przewozowym:
a) w razie zapakowania w naczynia kruche:
dla kwasu azotowego (pkt 1): ciężar właściwy przy temperaturze 15°;
dla kwasu siarkowego dymiącego (pkt 1): zawartość procentową wolnego bezwodnika;
dla kwasu nadchlorowego (pkt 1): zawartość procentową kwasu nadchlorowego;
dla wodnych roztworów nadtlenku wodoru (pkt 11): zawartość procentową nadtlenku wodoru.
Bez powyższych wskazówek kwasy powinny być opakowane zgodnie z c. m. 503 (3), a roztwory nadtlenku wodoru zgodnie z c. m. 508 (3) c);
b) dla kwasu fluorowodorowego (pkt 1): zawartość procentową fluorowodoru. Bez powyższej wskazówki kwas ten uważa się za kwas fluorowodorowy, zawierający 41% i więcej fluorowodoru (c. m. 503 (1) c) i 513 (1)]; jeżeli kwas przewozi się w wagonie - zbiorniku (wagonie z garnkami), naczynia tego wagonu - zbiornika powinny być zrobione z blachy żelaznej pokrytej ołowiem [c. m. 518 (2)].
c) dla szlamu ołowianego z elektrycznych akumulatorów lub komór ołowianych (pkt 1), zapakowanego w naczynia drewniane: "Opakowanie zgodne z przepisami Załącznika I do KMT";
d) "Zupełnie suchy", jeżeli do przewozu opakowanego dwusiarczanu sodu (pkt 6) zażądano krytego wagonu albo jeżeli materiał ten ma być przewieziony bez opakowania jako przesyłka wagonowa, w wagonie wyłożonym tylko parafinowaną lub smołowaną tekturą [patrz c. m. 517 (2)].
(3) W liście przewozowym sporządzonym na przesyłkę, w której materiał wymieniony pod c. m. 501 został zapakowany razem w jednej sztuce z innymi materiałami lub przedmiotami Załącznika I lub z innymi towarami, należy wzmianki przewidziane dla każdego z tych materiałów i przedmiotów umieścić osobno.
D. Środki przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
516 (1) Sztuki przesyłki, zawierające materiały wymienione w punktach 1 do 6, 8 i lic), należy ładować do wagonów niekrytych.
(2) Do wagonów krytych można ładować bez względu na ilość sztuk:
a) sztuki przesyłki, ważące nie więcej niż 75 kg, zawierające materiały wymienione w punkcie 1 (z wyjątkiem czerwonego dymiącego kwasu azotowego) oraz w punktach 2, 3, 5 i 8, pod warunkiem, że naczynia będą ułożone w drewnianym opakowaniu ochronnym i, że opakowanie ochronne będzie zaopatrzone, oprócz nalepek przewidzianych pod c. m. 513, również w nalepki ostrzegawcze według wzoru Nr 10.
Nie jest jednak konieczne układanie w drewnianym opakowaniu ochronnym:
dla sztuk przesyłki z kwasem fluorowodorowym (pkt 1), których waga nie przewyższa 75 kg, pod warunkiem, że kwas będzie zapakowany do mocnych naczyń żelaznych;
dla sztuk przesyłki z masą alkaliczną ługową (pkt 3), których waga nie przewyższa 40 kg, pod warunkiem, że masa alkaliczna będzie zapakowana do dzbanków blaszanych lub do bębnów o pojemności nie przewyższającej 30 l;
b) bez ograniczenia wagi:
gaśnice zawierające kwasy wymienione w punkcie 1;
akumulatory elektryczne (pkt 1 i 3);
sztuki przesyłki z kwasem fluorowodorowym (pkt 1), wysyłane w przesyłkach wagonowych, pod warunkiem, że kwas będzie zapakowany do mocnych naczyń żelaznych;
sztuki przesyłki z materiałami wymienionymi w punkcie 3, pod warunkiem, że materiały te będą zapakowane w beczki żelazne, które mogą być napełnione najwyżej do 95%;
masy alkaliczne ługowe (pkt 3) zapakowane w. pudełka blaszane, umieszczone w naczyniach ochronnych;
sztuki, zawierające materiały wymienione w punkcie 5, wysyłane w przesyłkach wagonowych;
c) sztuki przesyłki z czerwonym dymiącym kwasem azotowym (pkt 1), ważące nie więcej niż 55 kg, lub z bromem (pkt 4), ważące nie więcej niż 40 kg, pod warunkiem, że nie. będą one zawierały więcej niż 15 kg materiału, a naczynia będą układane w opakowaniu ochronnym z drzewa;
d) sztuki przesyłki z dwusiarczanem sodu (pkt 6), jeżeli go nadano do przewozu w stanie zupełnie suchym.
(3) Sztuki przesyłki, zawierające siarczek sodu (pkt 7), ładuje się do wagonów krytych, lub niekrytych pod oponami.
(4) Worki z wapnem palonym, mielonym (pkt 12) ładuje się do wagonów krytych.
517 (1) Jeżeli nieopakowane odpadki kwaśne otrzymywane przy oczyszczaniu olejów mineralnych - Säureharz - (pkt 1) są przewożone w przesyłkach wagonowych, to podłoga wagonu powinna być pokryta dostateczną warstwą zmielonego lub drobno potłuczonego wapnia albo warstwą gaszonego wapna.
(2) Dwusiarczan sodu (pkt 6), nadawany do przewozu w przesyłkach wagonowych bez opakowania, ładuje się do wagonów wyłożonych ołowiem, a jeśli jest w stanie suchym, parafinowaną lub smołowaną tekturą. Wagony niekryte powinny być nakrywane oponami w ten sposób, aby opony nie mogły dotykać ładunku.
(3) Naftalinę luzem (pkt 13) ładuje się do wagonów niekrytych, których podłoga powinna być wyłożona oponą z gęstej tkaniny.
518 (1) Naczynia wagonów - zbiorników i ich zamknięcia powinny odpowiadać ogólnym przepisom c. m. 502, dotyczącym opakowania.
(2) Przeznaczone do przewozu kwasu fluorowodorowego (pkt 1) naczynia wagonów-zbiorników powinny być z blachy żelaznej, pokrytej ołowiem; do kwasu fluorowodorowego, zawierającego od 60% do 85% czystego kwasu, można również używać naczyń żelaznych, nie pokrytych ołowiem. Naczynia nie mogą posiadać rur odpływowych, lecz powinny być opróżniane za pomocą zgęszczonego powietrza.
(3) Zamknięcia naczyń wagonów-zbiorników (garnków), przeznaczonych do przewozu roztworów wodnych nadtlenku wodoru (pkt 11), powinny być takie, aby w naczyniu nie mogło powstać nadmierne ciśnienie, lecz ciecz nie mogła również wytryskać na zewnątrz.
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek III).
519 Na wagonach, do których ładuje się sztuki przesyłki, zaopatrzone w nalepki według wzoru Nr 8 lub 9 [c. m. 513 (1)], należy umieszczać takie same nalepki z obu stron wagonu. Przepis ten dotyczy również wagonów załadowanych materiałami wymienionymi w punktach 1 do 4 i 8 do 10, jeżeli są one nadawane do przewozu w przesyłkach wagonowych, a sztuki przesyłki nie są zaopatrzone w nalepki ostrzegawcze [c. m. 513 (2)], oraz wagonów-zbiorników, załadowanych tymi materiałami.
E. Zakaz ładowania razem.
520 Nie ma.
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
521 (1) Naczynia wymienione w punkcie 15, nadawane w przesyłkach drobnych, powinny być szczelnie zamknięte.
(2) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 501 i powinna być podkreślona czerwonym kolorem.
(3) Nie oczyszczone próżne naczynia po kwasie fluorowodorowym (pkt 1), powinny być zaopatrzone w nalepki według wzoru Nr 9 i nie mogą posiadać na zewnątrz śladu kwasu
522-599
KLASA VI MATERIAŁY, BUDZĄCE ODRAZĘ LUB ZARAŹLIWE.
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
601 1. Ścięgna świeże, świeże obrzynki skór do wyrobu kleju, nie wapnione lub nie solone, jako też odpadki ścięgien świeżych lub świeżych obrzynków skór, świeże rogi, racice i kopyta nieoczyszczone z kości i miękkich części, kości świeże, nieoczyszczone z mięsa i innych miękkich części, szczecina świńska surowa i sierść świńska surowa.
Uwaga. Mokre i świeże obrzynki skór, wapnione lub solone, nie są w myśl art. 3 KMT uważane za materiały budzące odrazę i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I.
2. Skóry świeże tj. skóry niesolone i skóry solone, które ociekają w uciążliwej ilości krwawą słoną posoką.
Uwaga. Dobrze nasolone skóry, zawierające nieznaczną ilość wilgoci, nie są w myśl art. 3 KMT uważane za materiały budzące odrazę i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I.
3. Kości oczyszczone lub suszone, rogi, racice i kopyta oczyszczone albo suche.
Uwaga. Kości odtłuszczone i suche, nie wydzielające żadnego zapachu gnilnego, nie są w myśl art. 3 KMT uważane za materiały budzące odrazę i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I.
4. Żołądki cielęce świeże, zupełnie oczyszczone z resztek pokarmu.
Uwaga. Żołądki cielęce suszone, nie wydzielające zapachu gnilnego, nie są w myśl art. 3 KMT uważane za materiały budzące odrazę i wskutek tego nie podlegają przepisom Załącznika I.
5. Prasowane pozostałości od wyrobu kleju ze skór (wapno klejowe, ser klejowy lub nawóz klejowy).
6. Nieprasowane pozostałości od wyrobu kleju ze skór.
7. Kał psi i gnój drobiu.
8. Uryna zdrowa zabezpieczona od rozkładu.
9. Budzące odrazę lub zaraźliwe materiały pochodzenia zwierzęcego, osobno niewymienione.
10. Obornik mieszany ze słomą (patrz również c. m. 607).
11. Inne odchody (fekalia) i kał, pochodzące z ustępów (patrz również c. m. 607).
12. Próżne opakowanie i próżne worki po materiałach wymienionych w punktach 1 do 7, 9 i 11 klasy Vi, jak również opony, które służyły do przykrycia materiałów klasy VI.
13. Próżne opakowanie po materiałach wymienionych w punkcie 8 klasy VI. Uwaga do punktów 12 i 13. Opakowanie nie-oczyszczone jest wyłączone od przewozu.
2.
Przepisy przewozowe.
Przepisy przewozowe.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
602 (1) Opakowanie powinno być tak zamknięte i tak szczelne, aby nic z jego zawartości nie mogło się przedostawać na zewnątrz. Co się tyczy przepisów specjalnych dotyczących naczyń metalowych, zawierających materiały wymienione w punktach 1 i 9, patrz c. m. 609 (4) a).
(2) Opakowanie oraz jego zamknięcia powinny być we wszystkich swych częściach tak mocne i trwałe, aby się nie rozluźniały podczas przewozu i odpowiadały z całą pewnością normalnym jego wymaganiom.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
603 (1) Materiały wymienione w punktach 1 do 7 i 9, wysyłane w przesyłkach drobnych, powinny być pakowane do beczek, kubłów lub skrzyń, a materiały wymienione w punkcie 8 do naczyń blaszanych z ocynkowanej blachy żelaznej.
(2) Można również pakować do worków:
a) szczecinę świńską i sierść świńską, suche, w stanie surowym (pkt 1); materiały te, jeżeli nie są suche, mogą być pakowane do worków tylko w czasie od 1 listopada do 15 kwietnia;
b) materiały wymienione w punkcie 2, jeżeli worki są nasycone odpowiednimi środkami odkażającymi, i tylko w czasie od listopada do lutego;
c) materiały wymienione w punktach 3 i 4 oraz gnój drobiu (pkt 7).
(3) Na zewnątrz sztuki przesyłki nie powinno być żadnych śladów zawartości.
604 Jako przesyłki wagonowe materiały wymienione w punktach 1 do 11 mogą być przywożone we wskazanym niżej opakowaniu, odpowiadającym najmniejszym wymaganiom, albo też i bez opakowania pod następującymi warunkami:
a) materiały wymienione w punktach 1, 2 i 9:
1. bez opakowania w miesiącach od 1istopada do lutego, a w innych miesiącach w opakowaniu z worków nasyconych odpowiednimi środkami odkażającymi;
2. rogi, racice, kopyta lub kości świeże (pkt 1) przez cały rok w opakowaniu lub bez opakowania pod warunkiem, aby były skropione odpowiednimi środkami odkażającymi; to samo dotyczy innych materiałów, lecz jedynie załadowanych do wagonów krytych, posiadających specjalne urządzenia i przyrządy wentylacyjne [patrz c. m. 609 (3)].
3. Jeżeli jednak złej woni nie da się usunąć przez odkażenie, materiały należy zapakować do beczek lub kubłów;
b) materiały wymienione w punkcie 3, bez opakowania;
c) żołądki cielęce (pkt 4) zapakowane do naczyń lub worków;
d) materiały wymienione w punkcie 5 bez opakowania, jeśli są tak skropione mlekiem wapiennym, że gnilny zapach nie daje się odczuwać. Jeśli nie da się usunąć przykrego zapachu, to należy je zapakować do beczek, kubłów lub skrzyń;
e) materiały wymienione w punkcie 6 zapakowane do beczek, kubłów lub skrzyń;
f) materiały wymienione w punkcie 7 zamknięte w opakowaniu; jeśli są suche, mogą być pakowane również do worków;
g) materiały wymienione w punkcie 8 zapakowane do naczyń z ocynkowanej blachy żelaznej;
h) obornik mieszany ze słomą (pkt 10), bez opakowania;
i) odchody i kał pochodzące z ustępów (pkt 11), zamknięte w opakowaniu.
3. Pakowanie razem.
605 Spośród materiałów wymienionych pod c. m. 601 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki tylko:
materiały wymienione w tym samym punkcie razem ze sobą w przepisanym opakowaniu.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki.
606 Nie ma przepisów.
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
607 (1) Materiały klasy VI mogą być nadawane jako przesyłki pośpieszne tylko w przesyłkach wagonowych.
(2) Materiały wymienione w punktach 10 i 11 mogą być nadawane tylko jako zwyczajne przesyłki wagonowe.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
608 Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 601. Jeśli cyfra ta nie zawiera nazwy materiału, należy wskazać jego nazwę handlową z dodaniem: "Towar klasy VI, punkt 9". Nazwę towaru należy podkreślić czerwonym kolorem.
D. Środki przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
609 (1) Materiały klasy VI powinny być ładowane do wagonów niekrytych.
(2) Powinny być przykrywane:
a) materiały wymienione w punktach 1, 2 i 9: oponą nasyconą odpowiednimi środkami odkażającymi, które przykrywa się następnie drugą oponą;
b) rogi, racice, kopyta lub kości świeże (pkt 1), nieopakowane, skropione odpowiednimi środkami odkażającymi: oponą lub nasmołowaną tekturą;
c) materiały wymienione w punkcie 3, nieopakowane: oponą, chyba że materiały te zostały tak skropione odpowiednimi środkami odkażającymi, że nie daje się odczuwać przykrego zapachu;
d) materiały wymienione w punkcie 10, nieopakowane: oponą.
(3) Materiały wymienione w punktach 1, 2 i 9 mogą być również ładowane do wagonów krytych, posiadających specjalne urządzenia i przyrządy wentylacyjne.
(4) Można również ładować do wagonów krytych:
a) materiały wymienione w punktach 1 i 9, zapakowane w naczynia metalowe z zabezpieczającym zamknięciem, ustępującym pod ciśnieniem wewnętrznym;
b) materiały wymienione w punktach 3 i 4, oraz suchy kał psi i suchy gnój drobiu, wymienione w punkcie 7.
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach.
610 Nie ma przepisów.
E. Zakaz ładowania razem.
611 Materiałów klasy VI nie wolno ładować do jednego wagonu razem z artykułami żywnościowymi i spożywczymi.
612 Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do jednego wagonu, należy sporządzać osobne listy przewozowe (patrz art. 6 § 9, ust. 2 KMT).
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
613 (1) Przedmioty, wymienione w punktach 12 i 13 powinny być oczyszczone i poddane działaniu odpowiednich środków odkażających.
(2) Przedmiotów wymienionych w punkcie 12 nie wolno przewozić jako drobne przesyłki pośpieszne; należy je ładować do wagonów niekrytych; nie należy ich zaś ładować razem z artykułami żywnościowymi lub spożywczymi do tego samego wagonu.
(3) Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie, wydrukowanej kursywą pod c. m. 601, i powinna być podkreślona czerwonym kolorem.
(4) Na przesyłki, które nie powinny być ładowane razem do jednego wagonu, należy sporządzać osobne listy przewozowe (patrz art. 6 § 9, ust. 2 KMT).
614 (1) Kolej może ograniczyć przewóz materiałów i przedmiotów klasy VI do pewnych pociągów i wydawać specjalne zarządzenia co do czasu i terminu ich ładowania i wyładowywania, dowożenia i odwożenia.
(2) W razie zauważenia przykrego zapachu, kolej może w każdym czasie poddać materiały działaniu odpowiednich środków odkażających celem jego usunięcia.
615-699
DODATEK
I.
I.
A.
Warunki stałości.
Warunki stałości.
701 Do c. m. 21 punkt 1 i c. m. 101, punkt 4: Nitroceluloza nagrzewana przez pół godziny w temperaturze 132° C nie powinna wydzielać widocznych żółto-brunatnych tlenków azotu. Temperatura zapłonu powinna być wyższa od 180° C. Nici piroksylinowe powinny odpowiadać tym samym warunkom stałości co nitroceluloza. Patrz c. m. 751 a) i 752.
702 Do c. m. 21, punkty 3, 4, 12, 13 i 14:
1. Prochy nitrocelulozowe, nie zawierające nitrogliceryny:
3 g prochu, nagrzewane przez 1 godzinę w temperaturze 132° C, nie powinno wydzielać widocznych żółto-brunatnych tlenków azotu. Temperatura zapłonu powinna być wyższa od 170° C.
2. Prochy nitrocelulozowe, zawierające nitroglicerynę:
1 g prochu, nagrzewany przez 1 godzinę w temperaturze 110° C, nie powinien wydzielać widocznych żółto-brunatnych tlenków azotu. Temperatura zapłonu powinna być wyższa od 160° C. Patrz c. m. 751 b) i 752.
703 Do c. m. 21, punkt 5: Odpadki filmów nitrocelulozowych, myte i poddane dalszej przeróbce, nie powinny przy nagrzewaniu przez pół godziny w temperaturze 132° C wydzielać widocznych żółto-brunatnych tlenków azotu. Patrz c. m. 751 a).
704 Do c. m. 21, punkt 8a): Nitrozwiązki organiczne wymienione pod c. m. 21, punkt 8a) nie powinny być wrażliwsze tak na uderzenie i tarcie jak i pod względem zapalności od czystego kwasu pikrynowego. Patrz c. m. 754, 755 i 756.
705 Do c. m. 21, punkty 8b) i 15: Nitrozwiązki organiczne wymienione pod c. m. 21 punkty 8b) i 15 powinny zachować bez zmiany swój ciężar trzymane w ciągu 48 godzin w temperaturze 75° C. Nie powinny one być wrażliwsze tak na uderzenie i tarcie jak i pod względem zapalności niż:
trójnitrorezorcyna, jeśli są rozpuszczalne w wodzie,
czteronitrometyloanilina, jeśli nie są rozpuszczalne w wodzie.
Patrz c. m. 753 a), 754, 755 i 756.
706 Do c. m. 21, punkt 10: Materiały wybuchowe amonowo-saletrzane trzymane w ciągu 48 godzin w temperaturze 75° C, nie powinny wydzielać widocznych żółto-brunatnych tlenków azotu. Przedtem i potem nie powinny być one wrażliwsze tak na uderzenie i tarcie jak i pod względem zapalności od porównawczego materiału wybuchowego o składzie następującym: 80% saletry amonowej, 12% trójnitrotoluenu, 6% nitrogliceryny i 2% mączki drzewnej, który powinien być taki, aby jego składniki płynne (nitrogliceryna, trójnitrotoluen itp.) nie wydzielały się przy temperaturze próby. Patrz c. m. 753b), 754, 755 i 756.
707 Do c. m. 21, punkt 11: Materiał wybuchowy nie powinien być. bardziej wrażliwy tak na uderzenie i tarcie jak i pod względem zapalności od porównawczego materiału wybuchowego o składzie następującym: 75% saletry potasowej, 10% siarki i 15% węgla brunatnego. Patrz c. m. 754, 755 i 756.
708 Do c. m. 21, punkt 18: Dynamity nie powinny być wrażliwsze tak na uderzenie i tarcie jak i pod względem zapalności od żelatyny wybuchowej, zawierającej 93% nitrogliceryny lub dynamitu okrzemkowego, zawierającego najwyżej 75% nitrogliceryny. Patrz c. m. 754 b), 755 i 756.
709 Do c. m. 21, punkt 19: Mieszaniny chloranowe nie powinny zawierać żadnych soli amonowych. Nie powinny one być wrażliwsze tak na uderzenie i tarcie jak i pod względem zapalności od chloranowego materiału wybuchowego o składzie następującym: 80% chloranu potasu, 10% dwunitrotoluenu, 5% trójnitrotoluenu, 4% oleju rycynowego i 1% mączki drzewnej. Patrz c. m. 754, 755 i 756.
710 Do c. m. 21, punkty 20 i 21: Prochy czarne nie powinny być wrażliwsze tak na uderzenie i tarcie jak i pod względem zapalności od najdrobniejszego prochu myśliwskiego o składzie następującym: 75% saletry potasowej, 10% siarki i 15% węgla drzewnego kruszynowego. Patrz c. m. 754, 755 i 756.
711 Do c. m. 61, punkt 1 b): Materiał wybuchowy nie powinien być wrażliwszy tak na uderzenie i tarcie jak i pod względem zapalności od czystego kwasu pikrynowego. Patrz c. m. 754, 755 i 756.
712 Do c. m. 61, punkt 1 c): Materiał wybuchowy nie powinien być wrażliwszy tak na uderzenie i tarcie jak i pod względem zapalności od czteroazotanu pięcioerytrytu. Patrz c. m. 754, 755 i 756.
713 Do c. m. 61, punkt 5d): Ładunek wzmacniający nie powinien być wrażliwszy tak na uderzenie i tarcie jak, pod względem zapalności od czteronitrome-tyloaniliny. Patrz c. m. 754, 755 i 756.
714 Do c. m. 100 (2) d): Materiał wybuchowy trzymany przez 4 tygodnie w temperaturze 50° C nie powinien wykazywać zmian wskazujących na niedostateczne warunki stałości. Patrz c. m. 757.
715-749
B.
Przepisy dotyczące prób.
Przepisy dotyczące prób.
(2) Jeżeli próby mające na celu sprawdzenie, czy stałość materiałów odpowiada warunkom części A niniejszego Dodatku, są dokonywane innymi sposobami, powinny one prowadzić do takiej samej oceny, jaką można osiągnąć według sposobów niżej podanych.
751 Próba stałości chemicznej przy nagrzewaniu (próba cieplna) (patrz c. m. 701, 702 i 703).
a) Próba materiałów wymienionych pod c. m. 701 i 703.
(1) Do dwu probówek szklanych, mających wymiary:
długość 350 mm
średnica wewnętrzna 16 mm
grubość ścianki 1,5 mm.
wkłada się po jednym gramie materiału wybuchowego, osuszonego nad chlorkiem wapnia. Obie probówki zupełnie nakryte w ten sposób, aby ich zamknięcie nie stawiało oporu, umieszcza się następnie w urządzeniu nagrzewającym tak, aby były widoczne przynajmniej w 4/5 swojej długości, i trzyma przez 30 minut w stałej temperaturze 132° C. Przez ten czas obserwuje się, czy nie wydzielają się tlenki azotu w postaci żółto-brunatnych oparów, szczególniej dobrze widocznych na białym tle.
(2) Materiał uważa się za stały, jeśli się nie ukażą wspomniane opary.
b) Próba prochów wymienionych pod c. m. 702.
(1) Prochy nitrocelulozowe, nie zawierające nitrogliceryny, zżelatynowane lub nie: po 3 g prochu wkłada się do takich samych probówek szklanych, jakie wymieniono pod a), które umieszcza się następnie w urządzeniu nagrzewającym (termostacie), utrzymującym stałą temperaturę 132° C.
(2) Prochy nitrocelulozowe, zawierające nitroglicerynę: po 1 g prochu wkłada się do takich samych probówek szklanych, jakie są wymienione pod a), które umieszcza się następnie w urządzeniu nagrzewającym (termostacie), utrzymującym stałą temperaturę 110° C.
(3) Probówki z prochami wymienionymi pod (1) i (2) trzyma się w urządzeniu nagrzewającym (termostacie) przez godzinę. W tym czasie tlenki azotu nie powinny być widoczne. Stwierdzanie i ocena jak pod a).
752 Temperatura zapłonu (patrz c. m. 701 i 702).
(1) Temperaturę zapłonu określa się nagrzewając 0,2 g materiału w probówce szklanej, zanurzonej w kąpieli metalicznej Wood'a. Probówkę zanurza się w kąpieli po osiągnięciu przez nią 100° C. Temperaturę kąpieli podwyższa się następnie jednostajnie o 5° na minutę.
(2) Probówki powinny mieć następujące wymiary:
długość 125 mm.
średnica wewnętrzna 15 mm
grubość ścianki 0,5 mm
i powinny być zanurzone do głębokości 20 mm.
(3) Próbę należy powtórzyć trzykrotnie, notując za każdym razem temperaturę, przy której następuje zapłon tj. spalanie się powolne lub gwałtowne, deflagracja (wyfuknięcie) lub detonacja.
(4) Najniższa temperatura stwierdzona w trzech próbach jest uważana za temperaturę zapłonu.
753 Próba stałości: trzymanie w temperaturze 75° C (patrz c. m. 705 i 706).
a) Próba materiałów wymienionych pod c. m. 705.
(1) Materiał wybuchowy osusza się nad chlorkiem wapnia a następnie dwie jego próbki mniej więcej po 10 g dokładnie zważone, umieszcza się w niezamkniętych, szklanych naczyńkach wagowych mających 3 cm wewnętrznej średnicy i 5 cm wysokości i nagrzewa w ciągu 48 godzin przy stałej temperaturze 75° C w urządzeniu nagrzewającym (termostacie), w którym powinny być dobrze widoczne.
(2) Ubytek wagi obu próbek, stwierdzony po ich ochłodzeniu, powinien być nieznaczny.
b) Próba materiałów wymienionych pod cm. 706.
(1) Dwie probówki materiału wybuchowego po 10 g wkłada się do dwu szklanych naczyniek wagowych mających 3 cm wewnętrznej średnicy i 5 cm wysokości, licząc do dolnej powierzchni przykrywki, dobrze zamyka się przykrywkami i nagrzewa w ciągu 48 godzin przy stałej temperaturze 75° C w urządzeniu nagrzewającym (termostacie), w którym powinny być dobrze widoczne.
(2) Podczas tej próby tlenki azotu nie powinny być widoczne. Sprawdzanie i ocena jak pod c. m. 751 a).
754 Próba wrażliwości materiału na rozgrzanie do czerwoności i na zapłon (patrz c. m. 704 do 713).
a) Próba w rozpalonym do czerwoności naczyniu żelaznym półkulistym (patrz c. m. 704 do 707 i 709 do 713).
(1) Do naczynia żelaznego półkulistego o ściankach grubości 1 mm i 120 mm średnicy, rozpalonego do czerwoności, wrzuca się materiał wybuchowy, zwiększając jego ilość począwszy od 0,5 g do 10 g.
Wyniki prób należy rozróżniać jak następuje:
1. zapalenie z powolnym spalaniem (materiały wybuchowe amonowo - saletrzane),
2. zapalenie z szybkim spalaniem (materiały wybuchowe chloranowe),
3. zapalenie z gwałtownym spalaniem - deflagracja (proch czarny),
4. gwałtowny wybuch - detonacja (piorunian rtęci).
(2) Należy liczyć się z wpływem ilości materiału wybuchowego na przebieg zjawiska.
(3) Badany materiał wybuchowy nie powinien wykazywać żadnych zasadniczych różnic z materiałem wybuchowym porównawczym.
(4) Naczynia żelazne powinny być dokładnie oczyszczane przed każdą próbą i często zmieniane.
b) Próba zapalności (patrz c. m. 704 do 713).
(1) Badany materiał umieszcza się w postaci małej kupki na płytce żelaznej, przy czym, odpowiednio do wyników próby opisanej pod a), ilość materiału wybuchowego powiększa się stopniowo od 0,5 g do 100 g.
(2) Do wierzchołka nasypanego mateteriału wybuchowego przytyka się następnie zapaloną zapałkę i obserwuje, czy materiał wybuchowy się zapala i spala powolnie, deflagruje lub detonuje, tudzież, czy nie gaśnie po usunięciu zapałki. Jeśli materiał się nie zapali, należy zrobić podobną próbę, dotykając go płomieniem gazowym, i poczynić te same spostrzeżenia.
(3) Wyniki próby porównuje się z wynikami otrzymanymi z materiałem porównawczym.
755 Próba wrażliwości materiału na uderzenie (patrz c. m. 704 do 713).
(1) Materiały wybuchowe powinny być sproszkowane i osuszone nad chlorkiem wapnia. Materiały wybuchowe, które ze względu na swe właściwości nie mogą być sproszkowane, kraje się na małe kawałki lub skrobie; z materiałów wybuchowych żelatynowych sporządza się małe krążki.
(2) Urządzenie służące do dokonywania prób stanowi ciężar, przesuwany dwoma drążkami tak, aby mógł być utrzymany i łatwo odczepiany na wysokości, z której ma spadać. Ciężar nie spada bezpośrednio na materiał wybuchowy, lecz na tłoczek, który się składa z dwóch części, górnej D i dolnej E, zrobionych z bardzo twardej stali i lekko się przesuwających w pierścieniu F (rysunek 1). Próbkę materiału wybuchowego umieszcza się między górną a dolną częścią tłoczka. Tłoczek i pierścień znajdują się w walcu ochronnym C z hartowanej stali, ustawionym na stalowym bloku B, wpuszczonym w cementową podstawę A (rysunek 2). Rozmiary różnych części są podane na umieszczonych poniżej rysunkach.
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
Rysunek 1. Rysunek 2
(3) Prób należy dokonać kolejno na badanym materiale wybuchowym i na materiale porównawczym w sposób następujący:
a) Materiał wybuchowy w ilości odmierzonej za pomocą małej łyżeczki o pojemności 0,05 cm3, wkłada się ostrożnie między obu częściami tłoczka, których stykające się powierzchnie nie powinny być wilgotne. Temperatura otoczenia powinna nie przewyższać 30° C i nie być niższą od 15° C. Każda próbka materiału wybuchowego powinna być raz tylko uderzona. Po każdej próbie tłoczek i pierścień należy dokładnie oczyścić, usuwając mogące się na nich znajdować pozostałości materiału wybuchowego.
b) Próby należy rozpoczynać od takiej wysokości spadku, przy której może nastąpić zupełny wybuch materiału poddanego próbie. Wysokość spadku zmniejsza się stopniowo aż do chwili, kiedy wybuch będzie niezupełny lub wcale nie nastąpi. Przy tej ostatniej wysokości wykonywa się cztery próby uderzeniowe, a jeżeli choć jedna z nich doprowadzi do wyraźnego wybuchu, wykonywa się cztery dalsze próby z wysokości nieco mniejszej itd.
c) Za granicę wrażliwości uważa się tę najmniejszą wysokość, przy której podczas co najmniej czterech prób ciężar spadający z tej samej wysokości spowodował wyraźny wybuch.
d) Normalnie próbę uderzeniową wykonywać należy ciężarem 2 kg; gdyby jednak wrażliwość na uderzenie tym ciężarem wymagała większej wysokości spadku niż 60 do 70 cm, to próby uderzeniowej należy dokonywać ciężarem 5 kg.
756 Próba wrażliwości na tarcie (patrz c. m. 704 do 713).
(1) Materiał wybuchowy powinien być osuszony nad chlorkiem wapnia. Próbkę materiału wybuchowego gniecie się i rozciera w niepolewanym moździerzu porcelanowym tłuczkiem również niepolewanym. Należy dbać o to, aby moździerz i tłuczek miały temperaturę mniej więcej o 10° wyższą od temperatury otoczenia (15° do 30° C).
(2) Wyniki prób porównuje się z wynikami otrzymanymi z materiałem porównawczym i rozróżnia się jak następuje:
1. bez żadnych objawów;
2. słabe pojedyncze trzaski;
3. trzaski częste lub pojedyncze bardzo mocne.
(3) Materiały wybuchowe, które przy próbach dają wynik podany pod 1, są uważane za materiały praktycznie niewrażliwe na tarcie; uważa się je za średnio wrażliwe, jeśli dają wynik podany pod 2; uważa się za bardzo wrażliwe, jeśli dają wynik podany pod 3.
757 Stałość materiałów, wymieniona pod c. m. 714, sprawdza się zwykłymi sposobami laboratoryjnymi.
758-799
DODATEK
II.
II.
800 Materiały i przedmioty zagrażające wybuchem klas I a i I b, punkty 3, 5, 6, 7, 13 i 14 oraz materiały łatwo zapalne klas III a i III b, mogą być przewożone w wagonach z urządzeniami elektrycznymi tylko wtedy, gdy wagony te odpowiadają warunkom następującym:
a) Przewody elektryczne powinny być zamknięte w rurkach lub w kanałach kablowych.
b) Jako lamp wolno używać tylko żarówek, zabezpieczonych mocnymi, szczelnymi kloszami szklanymi lub mocnymi, dostatecznie gęstymi plecionkami z drutu metalowego albo też mocnymi, przezroczystymi osłonami, szczelnie oddzielonymi od wnętrza wagonów.
c) Przełączniki, bezpieczniki, przyrządy do regulowania i inne podobne urządzenia mogą być umieszczone wewnątrz wagonu, jeżeli pracują przy natężeniu najwyżej 40 wolt i nie znajdują się bez osłony w tym samym przedziale, w którym znajduje się ładunek.
d) Maszyny elektryczne, piorunochrony, oporniki i grzejniki, urządzenia do regulowania, przełączania i bezpiecznikowe (np. bezpieczniki, wyłączniki automatyczne), w których przerywa się prąd, mogą być umieszczane wewnątrz wagonu razem z ładunkiem tylko o tyle, o ile są zamknięte w skrzynkach ogniotrwałych, których budowa usuwa niebezpieczeństwo wybuchu gazu. Urządzenia te, jeżeli pracują przy natężeniu nie większym niż 40 wolt, mogą być umieszczone w wagonie także i bez specjalnego zabezpieczenia, jednak nie w tym samym przedziale wagonu, w którym znajduje się ładunek.
801 (1) Materiały i przedmioty wymienione pod c. m. 800 nie mogą być ładowane do wagonów, posiadających elektryczne urządzenia do ogrzewania, ani w ogóle do wagonów z transformatorami.
(2) Używanie wagonów z transformatorami powietrznymi jest dozwolone tylko w stosunku do materiałów łatwo zapalnych klas III a i III b pod warunkiem, aby transformatory były zbudowane w sposób, usuwający wszelkie niebezpieczeństwo pożaru, umieszczone pod podwoziem wagonu i oddzielone od niego izolacyjną warstwą takiego rodzaju i takich rozmiarów, ażeby zapalenie się transformatora nie mogło przerzucić się na pudło wagonu.
(3) Wagony z transformatorami muszą być oznaczone znakami specjalnymi, jeżeli nie mogą bez tego być łatwo rozpoznane jako takie wagony.
802 Wagony, nie odpowiadające całkowicie lub w części niniejszym przepisom o urządzeniach, mogą być mimo to użyte do przewozu wyżej wskazanych materiałów i przedmiotów, jeśli wszystkie urządzenia elektryczne nie odpowiadające powyższym warunkom są wyłączone z obwodu prądu elektrycznego i zabezpieczone od włączenia w czasie przewozu.
803-809
DODATEK
III.
III.
1.
Przepisy dotyczące nalepek ostrzegawczych.
Przepisy dotyczące nalepek ostrzegawczych.
811 Nalepki ostrzegawcze powinny być nalepiane lub w inny odpowiedni sposób umocowywane na sztukach przesyłki. Tylko wtedy, jeśli zewnętrzne cechy sztuki przesyłki na to nie pozwalają, mogą one być nalepiane na tekturze lub tabliczkach, przywiązanych silnie do sztuk przesyłki. Zamiast nalepek mogą nadawcy umieszczać na opakowaniu nie zacierające się znaki ostrzegawcze, odpowiadające ściśle przepisanym wzorom.
812 Dawniejsze nalepki ostrzegawcze, nie odpowiadające dokładnie nowym wzorom, mogą być używane aż do wyczerpania ich zapasu. Również opakowanie z dawniejszymi trwałymi znakami ostrzegawczymi, nie odpowiadającymi dokładnie nowym wzorom, może być nadal używane.
2.
Objaśnienie wzorów nalepek.
Objaśnienie wzorów nalepek.
Nr 1. (bomba czerwona w pojedynczej ramce):
przewidziana pod c. m. 43 a), 48, 78 b), 82;
zagraża wybuchem;
nie ładować do tego samego wagonu razem ze sztukami zaopatrzonymi w nalepkę według wzoru Nr 3 (czarną);
Nr 2. (bomba czerwona w podwójnej ramce):
przewidziana pod c. m. 43 b), 48, 78 c), 82;
zagraża wybuchem;
dopuszcza się do przewozu tylko w przesyłkach wagonowych;
co do zakazu ładowania razem patrz c. m. 49, 83 i 314;
Nr 3. (bomba czarna w pojedynczej ramce):
przewidziana pod c. m. 78 a), 82;
zagraża wybuchem;
nie ładować do tego samego wagonu razem ze sztukami zaopatrzonymi w nalepkę według wzoru Nr 1 (czerwoną) lub w nalepkę według wzoru Nr 4 (czerwoną);
Nr 4. (czerwona pochodnia):
przewidziana pod c. m. 308 (1) i (3), 313 (1); niebezpieczeństwo ognia; nie ładować do tego samego wagonu razem ze sztukami zaopatrzonymi w nalepkę według wzoru Nr 3 (czarną);
niebezpieczeństwo ognia:
nie ładować do tego samego wagonu razem ze sztukami zaopatrzonymi w nalepkę według wzoru Nr 3 (czarną);
Nr 5. (niebieska pochodnia):
przewidziana pod c. m. 212 (1) i (4), 217 (1);
materiał samozapalny;
Nr 6. (piec przekreślony na krzyż i kaloryfer przekreślony na krzyż, czarne):
przewidziana pod c. m. 360;
nie zbliżać do kaloryferów, przewodów cieplnych lub ogrzewanych pieców;
Nr 7. (czarna trupia czaszka):
przewidziana pod c. m. 308 (2) i (3), 313 (2), 316 (4), 420 (1), 426 (1), 428 (3); materiał trujący; nie składać w wagonach i magazynach towarowych w pobliżu artykułów żywnościowych lub spożywczych;
materiał trujący;
nie składać w wagonach i magazynach towarowych w pobliżu artykułów żywnościowych lub spożywczych;
Nr 8. (czerwona butla opleciona):
przewidziana pod c. m. 513 (1) i (5), 519;
materiał żrący;
Nr 9. (ręka z ciałem wyżartym na czterech palcach i dwie strzały na płaszczyźnie poziomej, czarne):
przewidziana pod c. m. 513 (1) i (5), 519, 521 (3);
kwas fluorowodorowy sprężony;
nie dotykać gołymi rękami zawartości lub śladów tego kwasu;
do góry;
Nr 10. (dwie czarne strzały na płaszczyźnie poziomej):
przewidziana pod c. m. 151, 212 (2) i (4), 513 (3), 516 (2) a); do góry;
do góry;
Nr 11. (czerwony kielich):
przewidziana pod c. m. 151, 212 (3) i (4), 308 (1) i (3), 513 (4) i (5); ostrożnie, lub: nie przewracać; przewidziana pod c. m. 151, 212 (2) i (4), 513 (1), (3) i (5), 516 (2) a);
ostrożnie, lub:
nie przewracać;
Nr 12. (otwarty czarny parasol):
przewidziana pod c. m. 185;
chronić od wilgoci;
Nr 13. (czarny wentylator):
przewidziana pod c. m. 426 (2);
przewietrzyć dokładnie przed przystąpieniem do wyładowania lub:
przechowywać w miejscu przewiewnym;
Nr 14. przewidziana pod c. m. 159, 217 (2), 313 (1)
przewidziana pod c. m. 159, 217 (2), 313.
przetaczać ostrożnie.
NALEPKI OSTRZEGAWCZE.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »