Art. 23. - Norwegia-Polska. Konwencja w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji. Warszawa.2009.09.09.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2010.134.899

Akt obowiązujący

Wersja od: 2 kwietnia 2013 r.

ARTYKUŁ  23

Równe traktowanie

1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, jakim podlegają lub mogą podlegać w takich samych okolicznościach obywatele tego drugiego Państwa, w szczególności w odniesieniu do miejsca zamieszkania lub siedziby. Bez względu na postanowienia artykułu 1 niniejszej Konwencji, niniejszy przepis będzie miał także zastosowanie do osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w jednym lub obu Umawiających się Państwach.

2. Osoby nieposiadające żadnego obywatelstwa, które posiadają miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, nie będą poddawane w żadnym z Umawiających się Państw jakiemukolwiek opodatkowaniu lub jakimkolwiek obowiązkom związanym z takim opodatkowaniem, różniącym się lub bardziej uciążliwym od opodatkowania lub związanych z nim obowiązków, jakim podlegają lub mogą podlegać w takich samych okolicznościach obywatele danego Państwa, w szczególności w odniesieniu do miejsca zamieszkania lub siedziby.

3. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa prowadzących taką samą działalność.

4. Z wyjątkiem przypadków stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11 ustęp 7, artykułu 12 ustęp 6 niniejszej Konwencji, odsetki, należności licencyjne i inne wypłaty ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa, podlegają odliczeniu na takich samych warunkach, jakby były wypłacone osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie.

5. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał w całości lub częściowo, bezpośrednio lub pośrednio, jest własnością lub jest kontrolowany przez jedną osobę lub większą liczbę osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, nie mogą być w pierwszym wymienionym Państwie poddane ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.

6. Żadne postanowienie zawarte w niniejszym artykule nie może być rozumiane jako zobowiązujące którekolwiek Umawiające się Państwo do udzielenia osobom niemającym miejsca zamieszkania w tym Państwie jakichkolwiek osobistych zwolnień, ulg i obniżek w celach podatkowych, jakich Państwo to udziela osobom mającym miejsce zamieszkania na jego terytorium lub swoim obywatelom.

7. Bez względu na przepis artykułu 2 niniejszej Konwencji, postanowienia niniejszego artykułu mają zastosowanie do wszelkich podatków.