Art. 22. - Norwegia-Polska. Konwencja w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji. Warszawa.2009.09.09.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2010.134.899

Akt obowiązujący

Wersja od: 2 kwietnia 2013 r.

ARTYKUŁ  22

Unikanie podwójnego opodatkowania

1. W przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

(a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu;

(b) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12, 13 lub ustępu 7 artykułu 20 niniejszej Konwencji mogą być opodatkowane w Norwegii, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Norwegii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Norwegii;

(c) Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód;

(d) 2  Bez względu na postanowienia litery a), unikanie podwójnego opodatkowania następuje poprzez zastosowanie odliczenia, o którym mowa w literze b) niniejszego ustępu, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, jednakże zgodnie z prawem wewnętrznym Norwegii, dochód ten jest zwolniony z podatku.

2. Z uwzględnieniem postanowień ustawodawstwa Norwegii dotyczącego zaliczania na poczet podatku norweskiego podatku podlegającego zapłacie na terytorium poza Norwegią (które nie naruszają ogólnej ustanowionej tutaj zasady):

(a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Norwegii osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Polsce, Norwegia zezwoli na odliczenie od podatku należnego od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Polsce od tego dochodu.

Jednakże odliczenie to nie może przekroczyć tej części podatku dochodowego, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód, który może być opodatkowany w Polsce.

(b) Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji, dochód osiągnięty przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Norwegii, jest zwolniony z opodatkowania w Norwegii, Norwegia może zaliczyć taki dochód do podstawy opodatkowania, ale dopuści odliczenie od podatku od dochodu należnego w Norwegii tej części podatku od dochodu, która odpowiada dochodowi osiągniętemu w Polsce.

²  Art. 22 ust. 1 lit. d) dodana przez art. II umowy międzynarodowej z dnia 5 lipca 2013 r. (Dz.U.13.680) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 2 kwietnia 2013 r.