Oddział A - Sposób rozsprzedaży wyrobów tytoniowych. - Normowanie prowizoryczne przepisów o sprzedaży wyrobów tytoniowych na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Instrukcja dla sprzedawców wyrobów tytoniowych tudzież dla władz i organów nadzorczych).

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.42.285

Akt utracił moc

Wersja od: 20 marca 1925 r.

A.

Sposób rozsprzedaży wyrobów tytoniowych.

§ 1. Rządowe i prywatne fabryki wyrobów tytoniowych tudzież magazyny sprzedaży tych wyrobów sprzedają wyroby tytoniowe za opustem od ceny taryfowej prowizji (rabatu), ustalonej przez Ministra Skarbu:

a) sprzedawcom hurtowym;

b) sprzedawcom detalicznym lub innym osobom (instytucjom) a to za osobnemi (indywidualnemi lub ogólnemi) zezwoleniami Tub zarządzeniami Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego.

Fabryki prywatne działają w tych wypadkach (a i b) w zastępstwie instytucji rządowych.

§ 2. Przedsiębiorstwa hurtowej sprzedaży wyrobów tytoniowych zwą się "hurtowniami tytoniowemi".

Wynagrodzenie hurtownika stanowi:

1) od tej części towaru, którą odsprzedaje detalistom: "prowizja hurtowa" t. j. różnica między ceną taryfową (sprzedażną) pobranych wyrobów tytoniowych" a ceną, po której je pozbywa detalistom.

2) od tej części towaru, którą wolno mu narazie zatrzymać dla własnego sklepu detalicznego: "prowizja hurtowa" powiększona o prowizje, detaliczną t. j. różnicę ceny hurtowej (po której wyroby tytoniowe pozbywa detalistom) i ceny taryfowej (po której towar ma być sprzedawany konsumentom).

Aż do dalszego zarządzenia wolno hurtowni" kom zatrzymywać dla własnych sprzedaży detalicznych (sklepów tytoniowych) - o ile detaliczną sprzedaż dotychczas prowadzili i o ile w specjalnych wypadkach nie wydano względnie nie wyda Ministerstwo Skarbu lub Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego ograniczających zarządzeń - jedną trzecia część pobranych z magazynu poborowego wyrobów tytoniowych. Cały pobrany z fabryk lub magazynów zapas wyrobów tytoniowych - prócz części zatrzymanej ewentualnie w myśl powyższych zasad dla własnego sklepu tytoniowego - odsprzedają hurtownicy wskazanym w niniejszem rozporządzeniu detalistom.

§ 3. Przedsiębiorstwa detalicznych kupców wyrobów tytoniowych nazywają się "sklepami tytoniowemi". Nabywają one wyroby tytoniowe od hurtowników za opustem od ceny taryfowej prowizji detalicznej lub w wyjątkowych wypadkach wprost z fabryk lub magazynów za opustem prowizji niżej unormowanej a zależnej od ilości wykupywanych naraź towarów.

Sklepy tytoniowe obowiązane są starać się, by zawsze miały potrzebne zapasy wyrobów tytoniowych. Obowiązane są też sprzedawać je, dopóki zapas starczy, po cenie taryfowej każdemu zgłaszającemu się konsumentowi według zasad i norm, które odpowiednio do stosunków ustalać będą kompetentne władze skarbowe (izby skarbowe, urzędy akcyz i monopolów względnie dyrekcje okręgów skarbowych). Władze te ustanawiać będą w szczególności dla swych okręgów odpowiednio do stosunków lokalnych minimalną ilość towaru, której sprzedania naraz może domagać się konsument, w razie zaś większego braku wyrobów tytoniowych także maksymalną ilość, którą mu sprzedać wolno - o ile w tym względzie nie wyda Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego odmiennych ogólnych zarządzeń.

Maksymalna ta ilość w żadnym wypadku nie może przekraczać norm, wyznaczonych przez Ministra Skarbu po myśli art. 14 ustawy monopolowej jako maksymalną ilość mogącą się znajdować w posiadaniu jednej osoby.

Sprzedawcom tytoniowym nie wolno sprzedawać wyrobów tytoniowych niezaopatrzonych opaską lub znakiem monopolowym względnie etykietą, wskazującą pochodzenie z fabryk rządowych.

§ 4. Prócz hurtowni, a wyjątkowo także i sklepów detalicznych, nabywać mogą wyroby tytoniowe wprost w fabrykach rządowych lub prywatnych względnie w magazynach sprzedaży narazie także i współdzielcze związki stowarzyszeń spożywczych, które otrzymały na to specjalną koncesją od Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego, a to celem rozdziału ich między należące do związku stowarzyszenia. Stowarzyszenia te będą mogły otrzymane w ten sposób wyroby tytoniowe rozdzielać za opłatą ceny taryfowej między swych członków. Między innych konsumentów będzie im wolno je rozsprzedawać tylko w takim razie, jeśli posiadają na to stosowną koncesję. W wypadkach tych traktowanym będzie odnośny związek stowarzyszeń, tak pod względem wysokości prowizji jak i innych przepisów narówni z hurtowniami, pojedyncze zaś, należące do niego stowarzyszenia, narówni z innemi sklepami tytoniowemi.

Nadto pobierać będą mogły w wyjątkowych wypadkach wyroby tytoniowe celem rozdziału między członków, za potraceniem od ceny taryfowej prowizji detalicznej wprost z fabryk lub magazynów, sprzedaży także poszczególne stowarzyszenia o charakterze społecznym, zrzeszenia i instytucje, które nie posiadają koncesji, jednak tylko za specjalnemi zezwoleniami wydanemi przez Generalną Dyrekcje. Monopolu Tytoniowego. Tak zwane "sklepy fabryczne" pobierać będą mogły wyroby tytoniowe wprost ze swych fabryk i t. p. w ilościach aż do odwołania bez ograniczeń.

§ 5. Prócz wymienionych powyżej przedsiębiorstw sprzedaży trudnić się mogą detaliczną sprzedażą wyrobów tytoniowych także uliczni sprzedawcy-inwalidzi, t. zw. "skrzynkarze", o ile na to uzyskali od kompetentnej władzy skarbowej osobną koncesję. Obowiązani są oni towar swój przechowywać w osobnych skrzynkach wedle przepisanego wzoru i stosować się do załączonej osobnej dla nich instrukcji (załącznik 1).

Skrzynkarze mają zaopatrywać się w wyroby tytoniowe w specjalnie dla nich stworzonych "hurtowniach inwalidzkich", w razie ich braku w jakiej miejscowości wedle norm ogólnych, ustalonych dla sklepów tytoniowych.

Koncesje na uliczną sprzedaż zastrzeżone są wyłącznie dla inwalidów wojennych, wdów i sierot po poległych oraz po inwalidach wojennych. Wyjątek stanowić mogą osoby, które przedtem trudniły się legalnie uliczną sprzedażą, jednakowoż za specjalnem zezwoleniem Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego.

Uliczna sprzedaż wprowadzoną będzie jedynie w miejscowościach i w ramach, wyznaczonych każdocześnie przez Ministra Skarbu osobnemi rozporządzeniami (obecnie tylko b. zabory rosyjski i austrjacki).

Prawo wydawania koncesji w określonych ramach przyznaje się izbom skarbowym względnie upoważnionym przez nie władzom skarbowym.

§ 6. Obok wymienionych w poprzednich §§ przedsiębiorstw publicznej sprzedaży wyrobów tytoniowych istnieć będą t. zw. "domowe sprzedaże wyrobów tytoniowych", "czasowe sklepy tytoniowe" i "koszarowe sprzedaże wyrobów tytoniowych".

I. "Domowe sprzedaże wyrobów tytoniowych są to sprzedaże detaliczne w restauracjach, kawiarniach, cukierniach, herbaciarniach, mleczarniach, bufetach kolejowych i t. p. przedsiębiorstwach.

Przedsiębiorstwa te nie mogą otrzymywać koncesji na zwykłe sklepy tytoniowe, lecz tylko na "domowe sprzedaże wyrobów tytoniowych". W sprzedażach tych wolno wyroby "tytoniowe przechowywać wyłącznie tylko w przeznaczonych na ten cel oszklonych szafkach lub skrzynkach, które w widocznem miejscu mają być zaopatrzone w godło państwowe (biały orzeł w czerwonem polu) i napis "domowa sprzedaż wyrobów tytoniowych". Ze wspomnianej szafki lub skrzynki wolno przedsiębiorcy wyroby tytoniowe wyjmować tylko celem bezpośredniej sprzedaży gościom restauracyjnym przy ladzie (bufecie), albo też celem przeniesienia ich do malej skrzynki (zwykle na pasach) roznoszonej przez służbę, między gości, siedzących przy stolikach, dla ich wygody, i te skrzynki muszą mieć ten sam napis i to samo godło, co wyżej wymienione. Jedno przedsiębiorstwo restauracyjne lub t. p. posiadające koncesję, względnie narazie w jej zastępstwie przepisaną klauzulę na dublikacie zgłoszenia (patrz § 9), może mieć tylko jedną skrzynkę względnie szafkę stalą (bufetową) i jedną przenośną dla wygody gości. Na większą ilość skrzynek przenośnych może zezwolić tylko w wyjątkowych wypadkach większym przedsiębiorstwom izba skarbowa. W skrzynkach tych wolno przechowywać i między gości rozsprzedawać tylko papierosy i cygara, nie zaś tytonie krajana lub machorkę. Zaopatrywać się w nie winni przedsiębiorcy w sposób przepisany dla sklepów tytoniowych publicznych. Po za skrzynką, wzgl. szafką, nie wolno im przechowywać wyrobów tytoniowych nigdzie w całem przedsiębiorstwie (restauracji, kawiarni, cukierni lub t. p.), nie wolno im też papierosów i cygar sprzedawać konsumentom innym, jak gościom swego przedsiębiorstwa głównego.

II. "Czasowe sklepy tytoniowe" są to sprzedaże detaliczne dla urządzeń, trwających tylko przez krótki okres czasu, jak np. festynów na cele dobroczynne, zabaw ludowych, targów, odpustów i t p.

Koncesje na sklepy powyższe otrzymywać mogą również urządzenia i* przedsiębiorstwa, obliczone na dłuższy okres swego istnienia jak np. niestale wystawy, budowy kolei, regulacje rzek i t. p.

Sklepy takie nie potrzebują mieć osobnego lokalu lecz zawsze winny być zaopatrzone w godło państwowe i stosowny napis. Mogą też być prowadzone w skrzynkach inwalidzkiej ulicznej sprzedaży lub analogicznie jak przy "domowej sprzedaży wyrobów tytoniowych" (§ 61).

III. "Koszarowe sprzedaże wyrobów tytoniowych" są to sprzedaże detaliczne (sklepy tytoniowe) w zabudowaniach koszar wojskowych dla wyłącznego aprowidowania w wyroby tytoniowe żołnierzy danej jednostki wojskowej. Sprzedaże powyższe mają być nadawane spółdzielniom wojskowym (gospodom żołnierskim) względnie osobom przez władze wojskowe wskazanym.

W prośbach o nadawanie takich koncesji winien dowódca danej jednostki wojskowej stwierdzić, że kompetująca o koncesję w spółdzielnia (gospoda) jest rzeczywiście czynną, wzgl. w wypadku, gdy o koncesję stara się osoba prywatna -że uprawnioną jest ona ze strony władz wojskowych do prowadzenia w zabudowaniach koszarowych na własny rachunek gospody t. zw. kantyny wojskowej.

Za należyte prowadzenie koszarowej sprzedaży wyrobów tytoniowych odpowiedzialny jest - o ile ta nadaną została spółdzielni wojskowej (gospodzie żołnierskiej) - prócz sprzedawcy takie dowódca danej, jednostki wojskowej.

IV. Prawo udzielania koncesji na przedsiębiorstwa, wymienione ad I, II i III przyznaje się izbom skarbowym, wzgl. upoważnionym przez nie władzom skarbowym.

§ 7. Prócz powyższych specjalnych przepisów stosować się winni sprzedawcy wymienieni w §§ 5 i 6 do ogólnych norm i obowiązków, ustalonych dla sprzedawców w niniejszem rozporządzeniu.

§ 8. Oprócz podanego powyżej podziału przedsiębiorstw sprzedaży wyrobów tytoniowych (przedsiębiorstwa publicznej sprzedaży i sklepy domowe, przedsiębiorstwa hurtowe i sklepy tytoniowe) dzieli się je w rozumieniu niniejszego rozporządzenia na przedsiębiorstwa sprzedaży samoistne i niesamoistne. Samoistnemi w rozumieniu niniejszego rozporządzenia są te przedsiębiorstwa, które oprócz wyrobów tytoniowych, znaczków stemplowych i pocztowych, tudzież losów państwowej loterji sprzedają tylko gazety i inne perjodyczne czasopisma, karty do gry, przybory do palenia i pisania (papier listowy, koperty, widokówki).

Przedsiębiorstwa połączone ze sprzedażą innych artykułów będą uważane za niesamoistne.