Niektóre obowiązki i uprawnienia pracowników zatrudnionych w zakładach weterynarii.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1975.25.133

Akt utracił moc

Wersja od: 17 lipca 1975 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 27 czerwca 1975 r.

w sprawie niektórych obowiązków i uprawnień pracowników zatrudnionych w zakładach weterynarii.

Na podstawie art. 298 Kodeksu pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141) po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Rozporządzenie stosuje się do:

1) pracowników działalności podstawowej,

2) pracowników technicznych, ekonomicznych, administracyjnych i obsługi,

zatrudnionych w zakładach weterynarii podległych terenowym organom administracji państwowej.

2. Przez pracowników, o których mowa w ust. 1 pkt 1, rozumie się pracowników działalności podstawowej określonych w przepisach o wynagrodzeniu.

§  2.

1. Czas pracy pracowników zatrudnionych w zakładach weterynarii wynosi:

1) 7 godzin na dobę i 42 godziny na tydzień dla:

a) lekarzy weterynarii i innych pracowników działalności podstawowej z wyższym wykształceniem, techników weterynarii, laborantów weterynaryjnych, weterynaryjnych kontrolerów sanitarnych i innych pracowników ze średnim wykształceniem zawodowym, niezbędnym przy wykonywaniu zadań w ramach podstawowej działalności zakładów weterynarii, sanitariuszy weterynarii, dezynfektorów, oglądaczy zwierząt rzeźnych i mięsa, trychinoskopistów, skrawkarzy, przyuczonych laborantów weterynaryjnych,

b) pracowników technicznych, ekonomicznych i administracyjnych,

2) 8 godzin na dobę i 46 godzin na tydzień dla:

a) pielęgniarzy zwierząt i innych pracowników działalności podstawowej nie wymienionych w pkt 1 lit. a),

b) pracowników obsługi.

2. Czas pracy i zasady wynagradzania za pracę w godzinach nadliczbowych pracowników obsługi zatrudnionych przy pilnowaniu regulują odrębne przepisy.

§  3.

1. Pracownicy działalności podstawowej, których czas pracy wynosi 7 godzin na dobę i 42 godziny na tydzień, w wypadkach uzasadnionych potrzebami zakładu weterynarii mogą być zatrudnieni za swą zgodą w wymiarze do 8 godzin na dobę i 46 godzin na tydzień.

2. Za pracę w wymiarze określonym w ust. 1 przysługuje wynagrodzenie proporcjonalnie zwiększone, wynikające z osobistego zaszeregowania pracownika, bez dodatku za godziny nadliczbowe.

§  4.

1. Zadania pracowników wymienionych w § 3 ust. 1 oraz zadania pielęgniarzy zwierząt powinny być ustalone w taki sposób, aby pracownicy ci mogli je wykonać w czasie pracy określonym w umowie o pracę. Jeżeli wykonanie zadań przekroczy czas pracy określony w umowie, pracownikowi nie przysługuje dodatkowe wynagrodzenie.

2. Laborantom i przyuczonym laborantom weterynaryjnym, oglądaczom zwierząt rzeźnych i mięsa, trychinoskopistom, skrawkarzom oraz pielęgniarzom zwierząt za pracę wykonywaną poza normalnymi godzinami pracy na polecenie przełożonego przysługuje w tym samym wymiarze czas wolny od pracy, a za pracę w niedzielę lub święto - inny dzień wolny od pracy.

§  5.

1. Pracownicy techniczni, ekonomiczni i administracyjni, jeżeli wymagają tego potrzeby zakładu pracy, mogą być zatrudnieni poza wymiarem czasu pracy określonym w § 2 ust. 1 pkt 1, a także w nocy oraz w niedziele i święta bez prawa do oddzielnego wynagrodzenia.

2. Za pracę wykonywaną poza normalnymi godzinami pracy na polecenie przełożonego pracownikom wymienionym w ust. 1 przysługuje w tym samym wymiarze czas wolny od pracy, a za pracę w niedzielę lub święto - inny dzień wolny od pracy.

3. W wypadkach, o których mowa w ust. 2, pracownikom zatrudnionym na kierowniczych i innych samodzielnych stanowiskach pracy określonych w przepisach o wynagrodzeniu przysługuje czas wolny tylko za pracę poza normalnymi godzinami pracy, wykonywaną w nocy oraz w niedzielę lub święto.

4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do kierowników zakładów weterynarii i ich zastępców.

§  6.

1. Rozkład czasu pracy pracowników działalności podstawowej zatrudnionych w zakładach weterynarii należy dostosować do warunków pracy z uwzględnieniem zadań o charakterze stałym i zadań związanych z doraźnymi potrzebami opieki weterynaryjnej lub nadzoru sanitarno-weterynaryjnego.

2. Pracownicy zakładów weterynarii mogą być zatrudnieni w systemie zmianowym.

3. Godziny pracy pracowników zakładów weterynarii mogą być rozdzielone przerwą, jeżeli jest to niezbędne do prawidłowego wykonywania obowiązków.

§  7.

1. W wypadkach uzasadnionych potrzebami zakładu weterynarii pracownicy działalności podstawowej mogą być zobowiązani do:

1) wykonywania dodatkowych zadań odpowiadających ich kwalifikacjom, a wynikających z potrzeb doraźnego zastępstwa innych pracowników,

2) pracy w komórce organizacyjnej tego samego zakładu weterynarii nie przewidzianej w umowie o pracę, położonej w tej samej miejscowości, na okres nie przekraczający 3 miesięcy, a w innej miejscowości - na okres do 30 dni w ciągu roku.

2. Indywidualny rozkład zajęć pracowników zakładu weterynarii może być zmieniony, jeżeli taka potrzeba wynika z organizacji pracy lub godzin przyjęć.

3. Do pracy w innej miejscowości (ust. 1 pkt 2) nie mogą być zobowiązane kobiety w ciąży lub wychowujące dzieci do lat 8 oraz osoby będące jedynymi opiekunami dzieci do lat 15 oraz osoby, które przekroczyły 60 rok życia, lub osoby będące inwalidami.

4. Pracownikom zobowiązanym do pracy w innej miejscowości przysługują zwrot kosztów podróży i zakwaterowania oraz diety na zasadach obowiązujących przy podróżach służbowych na obszarze kraju.

§  8.

1. Pracownicy działalności podstawowej zatrudnieni na stanowiskach granicznych (portowych) lekarzy weterynarii lub w zakładach leczniczych dla zwierząt, punktach opieki weterynaryjnej nad hodowlą wielkostadną, weterynaryjnych inspektoratach sanitarnych, a także w zakładach higieny weterynaryjnej - w wyjątkowych wypadkach uzasadnionych szczególnymi potrzebami zakładu weterynarii mogą być zobowiązani:

1) do pełnienia dyżuru zakładowego oraz

2) do pozostawania poza zakładem pracy w gotowości do pracy umożliwiającej wezwanie ich do zakładu w wypadkach nie cierpiących zwłoki.

2. Dyżurem zakładowym jest praca wykonywana i pozostawanie w gotowości do jej wykonywania poza normalnymi godzinami funkcjonowania zakładu weterynarii lub jego komórki organizacyjnej.

3. Dyżury zakładowe mogą być pełnione również przez pracowników działalności podstawowej zatrudnionych poza danym zakładem weterynarii lub jego komórką organizacyjną, jeżeli wyrażą na to zgodę.

§  9.

1. Za pełnienie dyżurów zakładowych i za pozostawanie w gotowści do pracy przysługuje oddzielne wynagrodzenie, a czasu ich pełnienia nie wlicza się do czasu pracy.

2. Liczba dyżurów zakładowych, do których pełnienia pracownik może być zobowiązany, nie może przekraczać dwóch w tygodniu, a sześciu w miesiącu.

§  10.

1. Za czas pełnienia dyżuru zakładowego nie przysługuje czas wolny od pracy.

2. Przełożony pracownika może go zwolnić z całości lub z części godzin pracy po zakończeniu dyżuru wymagającego szczególnego nakładu pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia za czas zwolnienia.

§ 11. Lekarzom weterynarii, technikom weterynarii i sanitariuszom weterynarii przysługuje prawo do bezpłatnego lokalu mieszkalnego na zasadach określonych odrębnymi przepisami.

§  12.

1. Pracownikom zakładów weterynarii przysługuje prawo do 50% ulgi taryfowej przy przejazdach kolejami.

2. Prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również małżonce pracownika zakładu weterynarii, a małżonkowi pracownicy, jeżeli jest niezdolny do pracy i pozostaje na wyłącznym utrzymaniu żony.

§  13.

1. Pracownikom działalności podstawowej zakładów weterynarii wykonującym pracę terenową poza miejscowością, w której mieści się siedziba zakładu pracy, może być przyznany ryczałt za używanie własnego samochodu osobowego, motocykla lub motoroweru do celów służbowych.

2. Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Finansów i Ministrem Rolnictwa określi wysokość i zasady przyznawania ryczałtu, o którym mowa w ust. 1.

§  14.

1. Pracownicy działalności podstawowej zatrudnieni na stanowiskach granicznych (portowych) lekarzy weterynarii mają prawo do umundurowania.

2. Minister Rolnictwa w porozumieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Rolnych określi rodzaj umundurowania oraz zasady i warunki jego przydziału.

§  15.

1. Za długoletnią i nieprzerwaną pracę pracownikom zakładów weterynarii przysługują gratyfikacje jubileuszowe w wysokości:

1) 75% miesięcznego wynagrodzenia po 25 latach - począwszy od dnia 1 stycznia 1977 r.,

2) 150% miesięcznego wynagrodzenia po 35 latach oraz 200% miesięcznego wynagrodzenia po 40 latach - począwszy od dnia 1 stycznia 1976 r.

2. Miesięczne wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, oblicza się według zasad stosowanych przy obliczaniu ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy, z tym że jego wysokość nie może przekroczyć kwoty wynagrodzenia za pełny wymiar czasu pracy.

3. Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych i po porozumieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Rolnych ustala szczegółowe zasady wypłaty gratyfikacji oraz zaliczania okresów pracy do okresów uzasadniających prawo do tych gratyfikacji.

§  16.

1. W okresie przejściowym w szczególnie uzasadnionych wypadkach lekarz weterynarii może być za swą zgodą zatrudniony w jednym zakładzie weterynarii, ale w różnych komórkach organizacyjnych tego zakładu realizujących odrębne zadania, w łącznym wymiarze do 54 godzin tygodniowo.

2. Za pracę wykonywaną w wymiarze godzin określonym w ust. 1 przysługuje wynagrodzenie bez dodatku za godziny nadliczbowe.

§ 17. Pracownicy zakładów weterynarii nie mogą podejmować dodatkowego zatrudnienia ani wykonywać innych dodatkowych zajęć zarobkowych bez zgody kierownika zakładu, w którym są zatrudnieni.

§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.