Nasiennictwo.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2007.41.271 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 2011 r.

USTAWA

z dnia 26 czerwca 2003 r.

o nasiennictwie¹⁾

Rozdział  1

Przepisy ogólne

Art.  1.

1. Ustawa reguluje sprawy:

1) rejestracji odmian gatunków roślin uprawnych oraz gatunków roślin uprawnych, których materiał siewny jest używany do uszlachetniania gatunków określonych w załączniku nr 1;

2) wytwarzania i oceny materiału siewnego, w tym materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego, a także materiału szkółkarskiego, odmian gatunków roślin uprawnych, o których mowa w pkt 1, oraz gatunków i odmian roślin użytkowanych jako rośliny ozdobne;

3) obrotu i kontroli materiału siewnego odmian gatunków roślin uprawnych określonych w załączniku nr 2 oraz gatunków i odmian roślin użytkowanych jako rośliny ozdobne;

4) wytwarzania, oceny oraz obrotu i kontroli materiału siewnego odmian gatunków roślin rolniczych objętych systemami oceny określonej przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), nieprzeznaczonych do obrotu na obszarze Unii Europejskiej.

2. Przepisy ustawy nie dotyczą:

1) materiału siewnego roślin uprawnych przeznaczonego do państw trzecich;

2) leśnego materiału rozmnożeniowego.

Art.  2.

1. W rozumieniu ustawy określenie:

1) odmiana - oznacza zbiorowość roślin w obrębie botanicznej jednostki systematycznej najniższego znanego stopnia, która niezależnie od tego, czy w pełni odpowiada warunkom przyznania wyłącznego prawa:

a) jest określona na podstawie przejawianych właściwości wynikających z określonego genotypu lub kombinacji genotypów,

b) jest odróżnialna od każdej innej zbiorowości roślin na podstawie co najmniej jednej z przejawianych właściwości,

c) pozostaje niezmieniona po rozmnożeniu;

2) odmiana mieszańcowa - oznacza odmianę, której materiał siewny jest wytwarzany każdorazowo przez krzyżowanie określonych zbiorowości roślin, zgodnie z podanym przez hodowcę tej odmiany sposobem i kolejnością;

3) składnik odmiany mieszańcowej - oznacza odmianę lub linię rośliny wykorzystywaną w procesie wytwarzania odmiany mieszańcowej;

4) 1 odmiana miejscowa - oznacza zbiorowość roślin w obrębie gatunku roślin uprawnych, z wyłączeniem roślin rolniczych, powstałą w wyniku długotrwałego oddziaływania miejscowych czynników przyrodniczych i rolniczych, a nie w wyniku prac hodowlanych;

4a) 2 populacja miejscowa - oznacza zbiór populacji gatunku rośliny lub zbiór jednorodnego genetycznie wegetatywnego potomstwa pojedynczej rośliny w ramach gatunku rośliny (klony), które w sposób naturalny przystosowały się do warunków środowiskowych regionu pochodzenia;

4b) 3 odmiana dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych - oznacza populację miejscową lub odmianę naturalnie przystosowaną do warunków lokalnych, zagrożoną postępującą z czasem utratą różnorodności genetycznej między i w obrębie populacji lub odmian tego samego gatunku lub ograniczeniem bazy genetycznej gatunku spowodowanym ingerencją człowieka lub zmianami warunków środowiskowych (erozja genetyczna);

5) zachowanie odmiany - oznacza działalność zmierzającą do wytworzenia materiału siewnego tej odmiany, która zapewni jej charakterystyczne właściwości, wyrównanie i trwałość;

6) materiał siewny - oznacza rośliny lub ich części przeznaczone do siewu, sadzenia, szczepienia, okulizacji lub innego sposobu rozmnażania roślin, w tym z zastosowaniem metod biotechnologii;

6a) materiał hodowcy - oznacza materiał siewny wytworzony przez hodowcę odmiany w sposób zapewniający zachowanie właściwych cech tej odmiany, który jest przeznaczony do wytworzenia materiału siewnego kategorii elitarny w urzędowej ocenie materiału siewnego lub kategorii standard;

7) materiał siewny kategorii elitarny - oznacza:

a) materiał siewny bazowy wytworzony przez hodowcę i przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii kwalifikowany,

b) materiał siewny przedbazowy stanowiący rozmnożenia poprzedzające materiał siewny bazowy i na wniosek hodowcy przeznaczony do produkcji materiału siewnego bazowego lub kategorii kwalifikowany;

8) 4 materiał siewny kategorii kwalifikowany - oznacza materiał siewny wyprodukowany bezpośrednio z materiału siewnego kategorii elitarny i przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii kwalifikowany kolejnych rozmnożeń lub do produkcji innej niż produkcja materiału siewnego;

9) materiał siewny kategorii standard - oznacza:

a) materiał siewny roślin warzywnych, spełniający wymagania dotyczące wytwarzania i jakości dla tej kategorii, wytworzony przez hodowcę odmiany i przez niego oceniony z: materiału hodowcy, materiału siewnego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany, oraz który jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego,

b) materiał rozmnożeniowy winorośli pochodzący z rozmnożenia materiału kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub kategorii standard i przeznaczony głównie do produkcji innej niż produkcja materiału siewnego;

9a) 5 materiał siewny odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych - oznacza materiał siewny spełniający wymagania dotyczące wytwarzania i jakości dla tego rodzaju materiału siewnego, wytworzony przez zachowującego odmianę i przez niego oceniony, przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego;

10) materiał siewny kategorii handlowy - oznacza materiał siewny określonych gatunków roślin pastewnych, oleistych lub włóknistych spełniający wymagania jakościowe określone dla tej kategorii;

11) materiał rozmnożeniowy roślin ozdobnych - oznacza nasiona, części roślin lub rośliny, łącznie z podkładkami, przeznaczone do rozmnażania i produkcji roślin ozdobnych;

12) materiał szkółkarski - oznacza materiał rozmnożeniowy i nasadzeniowy roślin sadowniczych;

13) materiał szkółkarski CAC (Conformitas agraria communitatis) - oznacza materiał rozmnożeniowy i nasadzeniowy roślin sadowniczych inny niż materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany;

14) materiał rozmnożeniowy roślin warzywnych - oznacza części roślin lub rośliny, łącznie z podkładkami, z wyjątkiem nasion, przeznaczone do rozmnażania i produkcji roślin warzywnych;

15) materiał nasadzeniowy roślin warzywnych i ozdobnych - oznacza całe rośliny uzyskane z materiału rozmnożeniowego przeznaczone do nasadzeń innych niż produkcja materiału siewnego;

16) materiał rozmnożeniowy winorośli - oznacza sadzonki i szczepy ukorzenione, pędy jednoroczne i pędy niezdrewniałe, podkładki, zrazy i sadzonki szkółkarskie przeznaczone do rozmnażania i produkcji winorośli;

17) partia materiału siewnego - oznacza określoną ilość:

a) materiału siewnego odmiany jednorodnej pod względem jej właściwości,

b) materiału siewnego mieszanek o określonym przez prowadzącego obrót składzie kilku odmian lub gatunków roślin uprawnych,

c) jednostek materiału rozmnożeniowego lub nasadzeniowego możliwą do zidentyfikowania ze względu na jego jednorodność i pochodzenie;

18) stopień kwalifikacji - oznacza kolejne rozmnożenie materiału siewnego w obrębie kategorii;

19) obrót - oznacza oferowanie do sprzedaży, sprzedaż, dostawę materiału siewnego lub inny sposób dysponowania tym materiałem, z wyjątkiem materiału siewnego przeznaczonego do:

a) oceny i kontroli,

b) przerobu, uszlachetniania i pakowania,

c) innych celów niż siew i sadzenie,

d) celów naukowych, doświadczalnych i hodowli roślin;

20) hodowca - oznacza osobę, która:

a) wyhodowała albo odkryła i wyprowadziła odmianę albo

b) jest lub była pracodawcą osoby, o której mowa w lit. a, albo zawarła umowę, w ramach której inna strona tej umowy wyhodowała albo odkryła i wyprowadziła odmianę, albo

c) jest następcą prawnym osób, o których mowa w lit. a lub lit. b, albo

d) zachowuje odmianę;

21) producent - oznacza osobę fizyczną, prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która wytwarza materiał siewny;

22) prowadzący obrót - oznacza osobę fizyczną, prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która prowadzi obrót materiałem siewnym;

23) dostawca - oznacza producenta lub prowadzącego obrót zajmującego się materiałem szkółkarskim, materiałem rozmnożeniowym lub nasadzeniowym roślin warzywnych i ozdobnych, wpisanego do rejestru przedsiębiorców na podstawie ustawy o ochronie roślin;

24) państwa członkowskie - oznacza państwa będące członkami Unii Europejskiej;

25) państwa trzecie - oznacza państwa niebędące członkami Unii Europejskiej;

26) wspólnotowy katalog - oznacza wykaz odmian rolniczych i warzywnych Unii Europejskiej dopuszczonych do obrotu na terytorium państw członkowskich;

27) próba urzędowa - oznacza próbę materiału siewnego pobraną w ramach urzędowych działań;

28) systemy OECD - systemy nasienne OECD - dla kwalifikacji odmianowej nasion wprowadzanych do obrotu międzynarodowego stosowane przez Rzeczpospolitą Polską:

a) system OECD dla kwalifikacji odmianowej nasion traw i roślin strączkowych oraz motylkowatych drobnonasiennych wprowadzanych do obrotu międzynarodowego,

b) system OECD dla kwalifikacji odmianowej nasion zbóż wprowadzanych do obrotu międzynarodowego,

c) system OECD dla kwalifikacji odmianowej nasion buraka cukrowego i pastewnego wprowadzanych do obrotu międzynarodowego,

d) system OECD dla kwalifikacji odmianowej nasion kukurydzy i sorga wprowadzanych do obrotu międzynarodowego,

e) system OECD dla kwalifikacji odmianowej nasion roślin krzyżowych i innych gatunków roślin oleistych i włóknistych wprowadzanych do obrotu międzynarodowego.

2. Przepis ust. 1 pkt 20 lit. a nie dotyczy osób, które wyhodowały albo odkryły i wyprowadziły odmianę na podstawie umowy o pracę albo innej umowy, chyba że umowy te stanowią inaczej.

3. Działania wykonywane przez:

1) Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, zwany dalej "Centralnym Ośrodkiem",

2) Państwową Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa,

3) osobę prawną lub fizyczną upoważnioną przepisami ustawy do działań w imieniu organów państwa,

4) osobę fizyczną upoważnioną do działań pomocniczych prowadzonych pod kontrolą organów państwa

- uważa się za urzędowe działania w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej dotyczących nasiennictwa.

3a. Działania, o których mowa w ust. 3, obejmują w szczególności badania odrębności, wyrównania i trwałości lub badania wartości gospodarczej odmiany, sporządzanie opisu odmian, zwanego dalej "urzędowym opisem", ocenę materiału siewnego oraz pobieranie prób materiału siewnego.

3b. Działania w zakresie oceny materiału siewnego i pobierania prób materiału siewnego wykonywane przez osoby akredytowane do tych czynności przez organy Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa uważa się za działania wykonywane pod urzędowym nadzorem w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej dotyczących nasiennictwa.

4. Osoby wykonujące działania, o których mowa w ust. 3 pkt 3 i 4, nie mogą z tych działań czerpać żadnych korzyści materialnych.

Art.  3.

Do postępowania w sprawach uregulowanych w ustawie stosuje się przepisy o postępowaniu administracyjnym, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Rozdział  2

Rejestracja odmian

Art.  4.

1. 6 Rejestr odmian, zwany dalej "krajowym rejestrem", prowadzi się dla odmian gatunków określonych w załączniku nr 1, z wyjątkiem odmian użytkowanych w celach ozdobnych.

2. Krajowy rejestr prowadzi Centralny Ośrodek.

Art.  5.

1. 7 Odmianę wpisuje się do krajowego rejestru, jeżeli jest odrębna, wyrównana i trwała oraz jeżeli:

1) ma zadowalającą wartość gospodarczą - w przypadku gatunków roślin uprawnych określonych w załączniku nr 3;

2) hodowca:

a) 8 nadał odmianie nazwę zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia Rady nr 2100/94 z dnia 27 lipca 1994 r. w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin (Dz. Urz. WE L 227 z 01.09.1994, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 16, str. 390, z późn. zm.) oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 637/2009 z dnia 22 lipca 2009 r. ustanawiającego reguły wykonawcze co do odpowiedniego nazewnictwa odmian gatunków roślin rolniczych i warzyw (Dz. Urz. WE L 191 z 23.07.2009, str. 3),

b) zachowuje odmianę i posiada jej materiał siewny w ilości wystarczającej do prowadzenia badań tej odmiany.

2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie dotyczy:

1) odmian traw, jeżeli hodowca złożył pisemne oświadczenie, że materiał siewny jego odmiany nie będzie wykorzystywany do uprawy na cele pastewne;

2) odmian roślin rolniczych zarejestrowanych w innym państwie członkowskim na podstawie badań wartości gospodarczej odmiany, jeżeli materiał siewny tych odmian będzie wytwarzany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z przeznaczeniem do obrotu na terenie tego państwa członkowskiego;

3) odmian roślin rolniczych przeznaczonych wyłącznie do wywozu do państw trzecich.

3. 9 Odmianę miejscową wpisuje się do krajowego rejestru, biorąc pod uwagę:

1) opis odmiany określający charakterystyczne właściwości odmiany, potwierdzający jej przystosowanie do warunków miejscowych;

2) dostępne wyniki badań tej odmiany, potwierdzające jej znaczenie użytkowe;

3) informacje uzyskane w trakcie jej uprawy, reprodukcji lub innego jej wykorzystania.

3a. 10 Odmianę dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych wpisuje się do krajowego rejestru, jeżeli:

1) ma znaczenie w określonym regionie, w którym odmiana ta była tradycyjnie uprawiana i do którego naturalnie się przystosowała, zwanym dalej "regionem pochodzenia", dla:

a) zachowania materiału genetycznego w jego naturalnym otoczeniu, a w przypadku gatunków roślin uprawnych - w środowisku rolniczego gospodarowania, w którym gatunki wykształciły swoje właściwości wyróżniające (zachowania in situ),

b) zrównoważonego wykorzystania zasobów genetycznych roślin populacji miejscowych i odmian przystosowanych naturalnie do warunków lokalnych i zagrożonych erozją genetyczną;

2) jest odrębna, wyrównana i trwała, przy czym, jeżeli poziom wyrównania jest określany na podstawie występowania roślin nietypowych stosuje się 10 % standard populacyjny przy przynajmniej 90 % prawdopodobieństwie;

3) zachowujący odmianę nadał jej nazwę zgodnie z wymaganiami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, przy czym odmianie tej można nadać więcej niż jedną nazwę, jeżeli nazwy te są powszechnie znane;

4) jest zachowywana w regionie pochodzenia;

5) nie jest wpisana do krajowego rejestru albo wspólnotowego katalogu jako odmiana inna niż odmiana dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych lub

6) została skreślona z krajowego rejestru albo wspólnotowego katalogu co najmniej dwa lata przed dniem złożenia wniosku o jej wpis do krajowego rejestru albo w przypadku, o którym mowa w art. 57 ust. 1 pkt 2 - minęły co najmniej dwa lata od dnia upływu okresu określonego w art. 57 ust. 4, lub

7) nie została zgłoszona w celu przyznania wyłącznego prawa zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. Nr 137, poz. 1300, z 2006 r. Nr 126, poz. 877 oraz z 2007 r. Nr 99, poz. 662) albo nie jest chroniona na podstawie tych przepisów, albo nie została zgłoszona do ochrony, albo nie jest chroniona przez Wspólnotowy Urząd Odmian Roślin (CPVO).

4. Odmian genetycznie zmodyfikowanych nie wpisuje się do krajowego rejestru.

Art.  6.

1. Odmianę uznaje się za odrębną, jeżeli w dniu złożenia wniosku o wpis do krajowego rejestru różni się ona w sposób wyraźny co najmniej jedną właściwością od innej odmiany:

1) odnośnie do której został złożony wniosek o wpis do rejestru lub która została wpisana do rejestru w państwie członkowskim, lub

2) która jest wpisana do wspólnotowych katalogów odmian lub, w przypadku odmiany rośliny sadowniczej, do odpowiednich rejestrów państw członkowskich.

2. Odmianę uznaje się za wyrównaną, jeżeli, przy uwzględnieniu sposobu rozmnażania właściwego dla tej odmiany, jest ona wystarczająco jednolita pod względem właściwości branych pod uwagę przy badaniach odrębności, jak również innych właściwości użytych do opisu tej odmiany.

3. Odmianę uznaje się za trwałą, jeżeli jej charakterystyczne właściwości uwzględnione przy badaniach jej odrębności, jak również inne właściwości użyte do opisu tej odmiany nie zmieniają się po jej rozmnożeniu.

Art.  7a. ¹¹

 

1. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje decyzję w sprawie uznania odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych za odmianę mającą znaczenie, o którym mowa w art. 5 ust. 3a pkt 1, w określonym regionie pochodzenia, na wniosek zachowującego tę odmianę, po zasięgnięciu opinii w tym zakresie właściwej jednostki odpowiedzialnej za genetyczne zasoby roślin.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania zachowującego odmianę dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych albo nazwę i adres jego siedziby;

2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny w języku polskim i po łacinie;

3) proponowaną nazwę odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych;

4) wskazanie miejsca zachowania;

5) wskazanie regionu pochodzenia, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa;

6) uzasadnienie znaczenia odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, o którym mowa w art. 5 ust. 3a pkt 1, w regionie pochodzenia.

3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się gatunek i odmianę dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych oraz region pochodzenia tej odmiany, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa.

Art.  7.

Za odmianę o zadowalającej wartości gospodarczej uważa się odmianę, która w porównaniu do odmian wpisanych do krajowego rejestru ma takie właściwości, które powodują poprawę wartości gospodarczej w uprawie oraz w przerobie i użytkowaniu roślin lub wyrobów z nich wytworzonych; dopuszcza się, aby pojedyncze, niekorzystne właściwości odmiany, w porównaniu do odmian wpisanych do krajowego rejestru, były zrekompensowane innymi korzystnymi właściwościami.

Art.  8.

(uchylony).

Art.  9.

1. 12 Odmianę wpisuje się do krajowego rejestru na wniosek hodowcy albo jego pełnomocnika, z tym że odmianę miejscową oraz odmianę dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych wpisuje się na wniosek zachowującego odmianę.

2. Pełnomocnikiem hodowcy może być osoba fizyczna, prawna albo jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innych państw członkowskich.

3. Jeżeli hodowca ma miejsce zamieszkania albo siedzibę w państwie trzecim, to wniosek o wpis do rejestru składa jego pełnomocnik.

Art.  10.

Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, terminy składania wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru, biorąc pod uwagę biologiczne właściwości danego gatunku rośliny.

Art.  11.

1. Wniosek o wpis odmiany do krajowego rejestru składa się do Centralnego Ośrodka.

2. 13 Wniosek o wpis odmiany, z wyłączeniem odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, do krajowego rejestru zawiera:

1) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania hodowcy albo nazwę i adres jego siedziby;

2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny w języku polskim i po łacinie;

3) oznaczenie odmiany na etapie hodowli;

4) proponowaną nazwę odmiany;

5) wskazanie miejsca zachowania odmiany;

6) wskazanie kraju wyhodowania albo odkrycia i wyprowadzenia odmiany;

7) oświadczenie hodowcy, że odmiana jest albo nie jest genetycznie zmodyfikowana;

8) informację o złożeniu wniosku o wpis odmiany do rejestru lub o przyznanie wyłącznego prawa hodowcy do odmiany w innym państwie członkowskim lub trzecim;

9) oświadczenie hodowcy, że zamierza produkować materiał siewny wyłącznie kategorii standard - w przypadku roślin warzywnych.

2a. 14 Wniosek o wpis odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych do krajowego rejestru zawiera:

1) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania zachowującego odmianę dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych albo nazwę i adres jego siedziby;

2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny w języku polskim i po łacinie;

3) proponowaną nazwę odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych;

4) wskazanie miejsca zachowania;

5) wskazanie regionu pochodzenia, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa;

6) dzień skreślenia odmiany z krajowego rejestru lub wspólnotowego katalogu albo dzień wygaśnięcia okresu określonego w art. 57 ust. 4 - w przypadku, o którym mowa w art. 57 ust. 1 pkt 2.

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:

1) upoważnienie do reprezentowania hodowcy we wszystkich sprawach związanych z wpisem odmiany do krajowego rejestru, jeżeli wniosek składa pełnomocnik hodowcy;

2) opis odmiany albo opis składników odmiany mieszańcowej (kwestionariusz techniczny);

3) informację o pochodzeniu, schemacie hodowli i strukturze odmiany;

4) wyniki przeprowadzonego w Rzeczypospolitej Polskiej badania wartości gospodarczej odmiany w przypadku gatunków roślin określonych w załączniku nr 2;

5) pisemną zgodę hodowcy:

a) składników odmiany mieszańcowej na ich wykorzystanie do hodowli, jeżeli składnik tej odmiany mieszańcowej jest chroniony wyłącznym prawem hodowcy do odmiany,

b) odmiany macierzystej chronionej wyłącznym prawem hodowcy do odmiany, jeżeli została wykorzystana do hodowli odmiany pochodnej;

6) (uchylony);

7) kopię dowodu uiszczenia opłaty za złożenie wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru.

3a. 15 Do wniosku, o którym mowa w ust. 2a, dołącza się:

1) decyzję, o której mowa w art. 7a ust. 1;

2) opis odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych (kwestionariusz techniczny);

3) kopię dowodu uiszczenia opłaty za złożenie wniosku o wpis odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych do krajowego rejestru.

3b. 16 Do wniosku, o którym mowa w ust. 2a, dołącza się także:

1) wyniki badań odrębności, wyrównania i trwałości, przeprowadzonych przez jednostki inne niż Centralny Ośrodek,

2) informacje odnośnie wiedzy uzyskanej z praktycznego doświadczenia w czasie uprawy, rozmnażania i wykorzystania odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych,

3) informacje dotyczące odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, inne niż określone w pkt 2, uzyskane w szczególności z urzędów odpowiedzialnych za genetyczne zasoby roślin lub organizacji wyznaczonych do tego celu przez inne państwa członkowskie

- jeżeli zachowujący odmianę je posiada.

4. 17 (uchylony).

5. 18 Dane, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, nie mogą być udostępniane bez pisemnej zgody hodowcy, a dane, o których mowa w ust. 3a pkt 2 - bez pisemnej zgody zachowującego odmianę dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych.

6. Jeżeli złożono wnioski nieróżniące się wyraźnie od siebie, to pierwszeństwo wpisu do rejestru ma ta odmiana, w stosunku do której wniosek wpłynął wcześniej do Centralnego Ośrodka, co potwierdza nadany każdemu z wniosków numer wpływu.

Art.  12.

1. Przed wpisaniem odmiany do krajowego rejestru Centralny Ośrodek przeprowadza badania odrębności, wyrównania i trwałości, zwane dalej "badaniami OWT", lub badania wartości gospodarczej odmiany, zwane dalej "badaniami WGO", zgodnie z metodykami opracowanymi na podstawie metodyk Wspólnotowego Urzędu Odmian Roślin (CPVO) albo wytycznych Międzynarodowego Związku Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV), a w przypadku ich braku - zgodnie z metodykami badań opracowanymi przez Centralny Ośrodek.

2. Badania, o których mowa w ust. 1, są prowadzone przez okres niezbędny do dokonania oceny, czy dana odmiana jest odrębna, wyrównana i trwała lub posiada zadowalającą wartość gospodarczą.

3. Badanie odmiany zgłoszonej do wpisu do krajowego rejestru rozpoczyna się w najbliższym sezonie wegetacyjnym następującym po terminie złożenia wniosku.

4. Przed rozpoczęciem badań OWT lub WGO Centralny Ośrodek zawiadamia pisemnie hodowcę o terminie rozpoczęcia i przewidywanym terminie zakończenia badań.

5. Hodowca w celu przeprowadzenia badań OWT lub WGO jest obowiązany dostarczyć nieodpłatnie materiał siewny do jednostki, w której będą prowadzone badania, wskazanej przez Centralny Ośrodek.

6. Materiał siewny dostarczony do badań OWT lub WGO powinien być wolny od organizmów kwarantannowych.

7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, niezbędną do przeprowadzenia badań OWT lub WGO ilość materiału siewnego oraz terminy, w jakich materiał ten należy dostarczyć do Centralnego Ośrodka, biorąc pod uwagę biologiczne właściwości danego gatunku rośliny.

8. (uchylony).

9. Jeżeli Centralny Ośrodek nie prowadzi badań OWT dotyczących danego gatunku, może:

1) zlecić przeprowadzenie tych badań lub ich części innemu podmiotowi albo

2) uznać wyniki badań OWT wykonanych za granicą

- na koszt hodowcy, jeżeli wyrazi on pisemną zgodę.

10. Centralny Ośrodek, przed zleceniem wykonania badań OWT albo przed uznaniem wyników badań OWT, przekazuje hodowcy na piśmie wysokość kosztów związanych z tymi badaniami.

11. Jeżeli hodowca w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji o wysokości kosztów, o których mowa w ust. 10, nie dokona wpłaty na rachunek wskazany przez Centralny Ośrodek, wniosek o wpisanie odmiany do krajowego rejestru pozostawia się bez rozpoznania.

12. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, gatunki roślin dla których badanie OWT przeprowadza się według wytycznych UPOV lub metodyk CPVO, uwzględniając zalecenia dyrektyw Unii Europejskiej.

Art.  13.

1. Hodowca w czasie trwania badań OWT lub WGO jest obowiązany:

1) prowadzić dokumentację dotyczącą zachowania odmiany, która powinna zawierać dane o wytwarzaniu wszystkich rozmnożeń poprzedzających otrzymanie materiału siewnego kategorii elitarny;

2) umożliwić Centralnemu Ośrodkowi przeprowadzanie kontroli obejmującej:

a) dokonanie przeglądu roślinnych materiałów hodowlanych i hodowlanego materiału siewnego,

b) pobranie próbek kontrolnych materiału siewnego w celu sprawdzenia tożsamości odmiany,

c) sprawdzenie dokumentacji, o której mowa w pkt 1, i posiadanej bazy hodowlanej;

3) udzielać, na wniosek Centralnego Ośrodka, pisemnych wyjaśnień i informacji niezbędnych do przeprowadzenia badań OWT lub WGO.

2. Jeżeli w trakcie badań OWT lub WGO nastąpiła zmiana hodowcy, nowy hodowca jest obowiązany pisemnie zawiadomić o tym Centralny Ośrodek w terminie 30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana hodowcy.

3. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, dołącza się kopię dokumentów potwierdzających prawo hodowcy do odmiany.

4. Hodowcy umożliwia się zapoznanie się z przebiegiem oraz wynikami badań OWT lub WGO jego odmiany.

5. Jeżeli hodowca zachowuje odmianę w innym państwie członkowskim, Centralny Ośrodek może zwrócić się do odpowiedniego urzędu tego państwa o udzielenie pomocy w przeprowadzeniu kontroli zachowania odmiany.

Art.  13a. ¹⁹

 

1. Do odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych stosuje się przepisy art. 12 i 13 dotyczące badań OWT.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, metody dotyczące badania OWT dla odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, biorąc pod uwagę biologiczne właściwości poszczególnych gatunków.

Art.  14.

1. 20 Po przeprowadzeniu badań OWT lub WGO, a w przypadku odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych - badań OWT, dyrektor Centralnego Ośrodka wydaje decyzję w sprawie wpisania odmiany do krajowego rejestru, z zastrzeżeniem ust. 1a.

1a. 21 W przypadku gdy do wniosku o wpis odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych do krajowego rejestru zostały dołączone wyniki badań i informacje, o których mowa w art. 11 ust. 3b, dyrektor Centralnego Ośrodka może bez przeprowadzenia badań OWT wpisać odmianę do krajowego rejestru, jeżeli są spełnione warunki określone w art. 5 ust. 3a.

2. 22 Dyrektor Centralnego Ośrodka odmawia, w drodze decyzji:

1) wpisania odmiany do krajowego rejestru, jeżeli:

a) odmiana nie spełnia warunków, o których mowa w art. 5 ust. 1, lub

b) hodowca nie uiścił opłaty za badania OWT lub WGO, o których mowa w art. 12 ust. 1;

2) wpisania odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych do krajowego rejestru, jeżeli:

a) odmiana dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych nie spełnia warunków, o których mowa w art. 5 ust. 3a,

b) zachowujący odmianę nie uiścił opłaty za badanie OWT, o którym mowa w art. 12 ust. 1.

3. 23 Od decyzji w sprawie wpisania odmiany do krajowego rejestru przysługuje hodowcy, a od decyzji w sprawie wpisania odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych - zachowującemu odmianę, odwołanie do ministra właściwego do spraw rolnictwa.

4. Hodowca odmiany wpisanej do krajowego rejestru otrzymuje raport końcowy dotyczący badań OWT.

5. Centralny Ośrodek może udostępnić odpłatnie jednostce, która zajmuje się urzędową rejestracją odmian lub udzielaniem ochrony prawnej do odmiany w innym państwie członkowskim, raport końcowy dotyczący badań OWT, chyba że umowa dotycząca udostępniania tego raportu, zawarta między Centralnym Ośrodkiem a tą jednostką, stanowi inaczej.

5a. Opłaty za udostępnianie raportu końcowego, o którym mowa w ust. 5, stanowią dochód budżetu państwa.

6. Hodowca, którego odmiana została wpisana do krajowego rejestru, przekazuje Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa ²⁴ próbkę materiału siewnego niezbędną do dokonania badań kontrolnych.

7. 25 Przepisu ust. 6 nie stosuje się do odmian materiału szkółkarskiego i ziemniaka.

8. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, określi wielkość próbki, o której mowa w ust. 6, mając na względzie właściwe dokonanie badań kontrolnych.

Art.  15.

1. Każdy może zgłosić pisemne zastrzeżenia do dyrektora Centralnego Ośrodka w sprawie wpisania odmiany do krajowego rejestru, jeżeli posiada dokumenty lub informacje potwierdzające, że:

1) odmiana nie spełnia warunków, o których mowa w art. 5 ust. 1, lub

2) hodowca nie jest uprawniony do złożenia wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru.

2. Centralny Ośrodek, w terminie 14 dni od dnia rozstrzygnięcia zastrzeżeń dotyczących wpisu odmiany do krajowego rejestru, pisemnie informuje zgłaszającego zastrzeżenia o ich uwzględnieniu lub o odmowie ich uwzględnienia.

3. Pisemna informacja, o której mowa w ust. 2, zawiera uzasadnienie określające przyczyny uwzględnienia albo nieuwzględnienia zastrzeżeń dotyczących wpisu odmiany do krajowego rejestru.

4. W przypadku uwzględnienia zastrzeżeń z przyczyny, o której mowa w ust. 1 pkt 2, i złożenia wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru przez uprawnionego hodowcę, uznaje się wyniki badań OWT lub WGO dotyczące danej odmiany.

Art.  16.

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, decyzje w sprawie wpisu odmiany do krajowego rejestru, przedłużenia wpisu i skreślenia odmiany z krajowego rejestru dyrektor Centralnego Ośrodka wydaje po zasięgnięciu opinii odpowiedniej komisji do spraw rejestracji odmian, działającej w zakresie:

1) roślin zbożowych;

2) kukurydzy;

3) roślin strączkowych;

4) roślin motylkowatych drobnonasiennych i traw;

5) roślin korzeniowych;

6) ziemniaka;

7) roślin oleistych;

8) roślin włóknistych;

9) 26 (uchylony).

2. Zasięgnięcia opinii odpowiedniej komisji do spraw rejestracji odmian nie wymaga wydanie decyzji:

1) dotyczącej odmiany, w przypadku której nie bada się wartości gospodarczej;

2) o skreśleniu odmiany z przyczyn, o których mowa w art. 23 ust. 1;

3) o odmowie wpisu odmiany do krajowego rejestru, jeżeli hodowca nie uiścił opłaty za badania OWT lub WGO, o których mowa w art. 12 ust. 1.

3. Komisja do spraw rejestracji odmian liczy od 3 do 7 członków, spośród których wybiera się przewodniczącego, powoływanych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa na wniosek dyrektora Centralnego Ośrodka spośród przedstawicieli organizacji naukowych, zawodowych i gospodarczych zainteresowanych użytkowaniem odmian i ochroną różnorodności biologicznej.

4. Kadencja członków komisji do spraw rejestracji odmian trwa 4 lata.

5. Członkom komisji do spraw rejestracji odmian za udział w posiedzeniu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży na obszarze kraju w oparciu o przepisy wydane na podstawie art. 77⁵ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.²⁾).

6. Koszty działalności komisji do spraw rejestracji odmian pokrywa Centralny Ośrodek.

Art.  17.

1. Krajowy rejestr jest jawny i zawiera:

1) określenie gatunku rośliny w języku polskim i po łacinie oraz nazwę odmiany;

2) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania hodowcy lub jego pełnomocnika albo nazwę i adres siedziby hodowcy lub jego pełnomocnika;

3) datę wpisania odmiany do krajowego rejestru lub datę skreślenia jej z krajowego rejestru;

4) oznaczenie kraju hodowcy;

5) wskazanie dokumentów, na podstawie których dokonano wpisu, przedłużenia okresu wpisu albo skreślenia odmiany z rejestru;

6) (uchylony);

7) wskazanie zachowujących odmianę.

2. Odmiana wpisana do krajowego rejestru otrzymuje numer rejestrowy, który składa się z kolejnego numeru w rejestrze oraz wielkiej litery wskazującej daną grupę roślin.

3. Dla poszczególnych grup roślin ustala się następujące oznaczenia literowe:

1) R - rośliny rolnicze;

2) W - rośliny warzywne;

3) S - rośliny sadownicze.

4. W krajowym rejestrze w ramach roślin warzywnych wyodrębnia się odmiany, których materiał siewny może być uznany za:

1) materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub kategorii standard - lista A;

2) wyłącznie materiał siewny kategorii standard - lista B.

Art.  18.

1. Wpisu do krajowego rejestru dokonuje się na okres:

1) 27 25 lat - w przypadku odmian drzew,

2) 20 lat - w przypadku odmian krzewów i bylin,

3) 10 lat - w przypadku odmian pozostałych gatunków roślin

- licząc od roku kalendarzowego następującego po roku, w którym dokonano wpisu odmiany do krajowego rejestru.

2. Na wniosek hodowcy okres wpisu odmiany do krajowego rejestru może być przedłużony odpowiednio o 25, 20 i 10 lat, jeżeli odmiana ta nadal spełnia wymagania dotyczące odrębności, wyrównania i trwałości, jest uprawiana i ma znaczenie gospodarcze albo znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej.

3. Wniosek o przedłużenie okresu wpisu odmiany do krajowego rejestru powinien być złożony co najmniej 2 lata przed upływem tego okresu.

4. Wniosek złożony po upływie terminu określonego w ust. 3 pozostawia się bez rozpoznania.

5. Wpis odmiany do krajowego rejestru jest ważny do czasu zakończenia badań, od których jest uzależnione wydanie decyzji o przedłużeniu okresu wpisu w krajowym rejestrze.

6. (uchylony).

Art.  19.

1. Po wpisaniu odmiany do krajowego rejestru hodowca jest obowiązany do zachowania tej odmiany przez okres wpisu w rejestrze. Przepisy art. 13 stosuje się odpowiednio.

2. Zachowującym odmianę wpisaną do krajowego rejestru może być także inny podmiot, któremu hodowca przekazał pisemne upoważnienie do prowadzenia zachowania odmiany, opis odmiany oraz materiał roślinny pozwalający na prowadzenie zachowania odmiany.

Art.  20.

Po wpisaniu odmiany do krajowego rejestru Centralny Ośrodek przeprowadza badania OWT.

Art.  21.

1. Hodowca, którego odmiana została zgłoszona do wpisu do krajowego rejestru albo wpisana do tego rejestru, jest obowiązany poinformować Centralny Ośrodek o zgłoszeniu, wpisaniu, przedłużeniu okresu wpisu, skreśleniu albo wycofaniu wniosku o wpis odmiany do odpowiednich rejestrów państw członkowskich oraz o zmianach nazwy tej odmiany w terminie 60 dni od dnia uzyskania z państw członkowskich informacji o powstaniu tych zmian.

2. Jeżeli nastąpiła zmiana hodowcy, nowy hodowca jest obowiązany pisemnie powiadomić o tym Centralny Ośrodek w terminie 30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana hodowcy.

Art.  22.

1. Za złożenie wniosku o dokonanie wpisu odmiany do krajowego rejestru, badanie OWT lub WGO, wpis do krajowego rejestru i utrzymanie odmiany w krajowym rejestrze, złożenie wniosku o przedłużenie okresu wpisu Centralny Ośrodek pobiera opłaty.

2. Jeżeli w tym samym sezonie wegetacyjnym badania OWT są wykonywane w celu wpisania odmiany do krajowego rejestru i w celu przyznania wyłącznego prawa do tej odmiany, za badania te pobiera się jedną opłatę.

3. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat, o których mowa w ust. 1, oraz stawki opłat za udostępnianie raportu końcowego, o którym mowa w art. 14 ust. 5, sposób oraz termin ich uiszczania, mając na uwadze zróżnicowane koszty ponoszone przez Centralny Ośrodek związane z prowadzeniem badań i rejestracją odmian poszczególnych gatunków roślin.

4. Opłaty, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią dochód budżetu państwa.

Art.  23.

1. Odmianę skreśla się z krajowego rejestru, jeżeli:

1) nie jest odrębna;

2) nie spełnia wymagań dotyczących wyrównania lub trwałości;

3) upłynął okres wpisu w krajowym rejestrze;

4) zagraża zdrowiu ludzi, zwierząt lub roślin;

5) hodowca:

a) złożył wniosek o skreślenie jej z krajowego rejestru lub

b) zalega co najmniej od 6 miesięcy z uiszczeniem opłat za wpis do krajowego rejestru i utrzymanie odmiany w krajowym rejestrze.

2. Przepis ust. 1 pkt 5 lit. a nie dotyczy sytuacji, gdy odmiana wpisana do krajowego rejestru jest nadal zachowywana.

3. Odmianę można skreślić z krajowego rejestru, jeżeli:

1) hodowca:

a) nie dostarcza informacji niezbędnych do jej badania i oceny lub

b) zaprzestał zachowywania odmiany, lub

c) nie dostarcza bezpłatnie materiału siewnego odmiany w ilości wystarczającej do dokonania badań, lub

d) uniemożliwia przeprowadzenie kontroli zachowania odmiany, lub

e) nie nadał odmianie nowej nazwy, gdy nazwa odmiany wpisanej do krajowego rejestru nie spełnia wymagań określonych w przepisach wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a;

2) odmiana przestała mieć zadowalającą wartość gospodarczą;

3) odmianę zarejestrowano na podstawie fałszywych dowodów.

Art.  24.

1. W celu sporządzenia opisowych list odmian zawierających informacje o plonach, cechach jakościowych i użytkowych odmian dokonuje się badań WGO gatunków roślin warzywnych i sadowniczych, wymienionych w załączniku nr 4, po ich wpisaniu do krajowego rejestru.

2. Opisowe listy odmian mogą być również sporządzane dla odmian wymienionych w załączniku nr 3, na podstawie badań WGO dokonywanych przed wpisaniem odmiany do krajowego rejestru oraz na podstawie stałych lub okresowych badań WGO, zwanych dalej "porejestrowym doświadczalnictwem odmianowym".

Art.  25.

1. Porejestrowe doświadczalnictwo odmianowe z odmianami gatunków roślin rolniczych wpisanych do krajowego rejestru oraz znajdujących się we wspólnotowym katalogu odmian prowadzi Centralny Ośrodek we współpracy z samorządami województw i izbami rolniczymi.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy badań odmian tych gatunków roślin, w przypadku których przeprowadza się badania w celu sporządzenia list opisowych odmian.

3. Porejestrowe doświadczalnictwo odmianowe prowadzi się zgodnie z metodyką opracowaną przez Centralny Ośrodek dla ważnych gospodarczo gatunków roślin na obszarze województwa.

4. Na podstawie wyników porejestrowego doświadczalnictwa odmianowego Centralny Ośrodek w porozumieniu z samorządem województwa i izbą rolniczą ustala listę zalecanych do uprawy odmian na obszarze województwa.

Art.  26.

Przepisy art. 13-15, 18, 19, 21 i 23 dotyczące hodowcy stosuje się odpowiednio do podmiotu zachowującego odmianę miejscową.

Rozdział  3 ²⁸

Art.  27.

(uchylony).

Art.  28.

(uchylony).

Art.  29.

(uchylony)

Art.  30.

(uchylony).

Art.  30.

(uchylony).

Art.  31.

(uchylony).

Rozdział  4

Wytwarzanie i ocena materiału siewnego

Art.  32.

1. Wytwarzanie materiału siewnego rozpoczyna się od materiału wytworzonego przez hodowcę lub dostawcę danego gatunku lub odmiany i stanowi jedno lub kilka jego rozmnożeń; dla odmiany mieszańcowej wytwarzanie tego materiału obejmuje wytwarzanie składników mieszańca oraz ich krzyżowanie.

2. Przy wytwarzaniu materiału siewnego należy zapewnić w szczególności:

1) utrzymanie tożsamości i czystości odmianowej;

2) ochronę przed porażeniem chorobami i szkodnikami roślin, przenoszonymi przez materiał siewny;

3) uzyskanie materiału siewnego o odpowiedniej dla poszczególnych gatunków i odmian jakości, a w szczególności:

a) o odpowiedniej zdolności kiełkowania, czystości i wielkości zanieczyszczeń, tożsamości gatunkowej i odmianowej oraz zdrowotności,

b) o cechach zewnętrznych odpowiednich dla określonych gatunków i grup roślin;

4) wystarczającą do oceny wielkość partii materiału siewnego.

3. Przy wytwarzaniu materiału siewnego kategorii kwalifikowany powierzchnia plantacji nasiennych roślin rolniczych nie może być mniejsza niż:

1) 2 ha - w przypadku materiału siewnego roślin zbożowych;

2) 1 ha - w przypadku materiału siewnego ziemniaka;

3) 0,5 ha - w przypadku pozostałych gatunków roślin rolniczych.

4. Plantacje nasienne powinny być odpowiednio oznakowane.

Art.  33.

1. Dostawca jest obowiązany:

1) prowadzić produkcję w sposób uwzględniający eliminowanie zagrożeń dla danej uprawy, wynikających w szczególności z czynników zewnętrznych (punkty krytyczne);

2) prowadzić dokumentację dotyczącą eliminowania zagrożeń, o których mowa w pkt 1, z uwzględnieniem:

a) jakości materiału użytego do produkcji,

b) techniki siewu, sadzenia i pikowania roślin,

c) sposobu rozmnażania i zbioru,

d) terminów i technik pakowania, przechowywania i transportu,

e) zakupu materiału rozmnożeniowego,

f) wielkości produkcji poszczególnych rodzajów materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego,

g) stosowania zabiegów na roślinach z użyciem środków ochrony roślin lub innych zabiegów chemicznych;

3) prowadzić dokumentację dotyczącą zakupionych i otrzymanych od innych dostawców roślin będących w produkcji oraz sprzedanych i wysłanych do innych dostawców;

4) informować wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, zwanego dalej "wojewódzkim inspektorem", o wystąpieniu organizmów kwarantannowych, w rozumieniu przepisów o ochronie roślin, na wytwarzanym materiale rozmnożeniowym i nasadzeniowym;

5) umożliwiać przeprowadzenie kontroli w zakresie wytwarzania materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego, w tym pobieranie prób do badań;

6) udzielać informacji lub wyjaśnień w zakresie prowadzonej produkcji - na żądanie wojewódzkiego inspektora.

2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, powinna być przechowywana przez dostawcę:

1) materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych - przez okres 12 miesięcy po zakończeniu cyklu produkcyjnego;

2) materiału szkółkarskiego - przez okres 3 lat po zakończeniu cyklu produkcyjnego.

Art.  34.

1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, może utworzyć rejon zamknięty wytwarzania materiału siewnego kategorii elitarny odmian ziemniaka, zwany dalej "rejonem zamkniętym", mając na względzie utrzymanie wysokiego poziomu zdrowotności tego materiału w utworzonym rejonie.

2. Rejon zamknięty, o którym mowa w ust. 1, tworzy się na wniosek zarządu województwa, po uprzednim uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej.

3. Rejon zamknięty obejmuje obszar województwa lub jego część.

4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, tworząc rejon zamknięty, określa w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, odmiany i kategorie sadzeniaków ziemniaka, które mogą być uprawiane w tym rejonie.

5. W rejonie zamkniętym obowiązuje zakaz uprawy odmian i kategorii sadzeniaków ziemniaka innych niż określone przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.

6. Zadanie zarządu województwa, o którym mowa w ust. 2, jest zadaniem z zakresu administracji rządowej.

Art.  35.

1. Oceny materiału siewnego dokonuje, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na:

1) położenie plantacji - w przypadku oceny polowej;

2) miejsce pobierania prób - w przypadku oceny laboratoryjnej;

3) miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót lub miejsce dokonywania przerobu - w przypadku oceny cech zewnętrznych.

2. Jeżeli wojewódzki inspektor, o którym mowa w ust. 1, nie może dokonać oceny materiału siewnego, Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwany dalej "Głównym Inspektorem", wskaże innego wojewódzkiego inspektora, który dokona oceny tego materiału.

Art.  36.

1. Ocena materiału siewnego:

1) polega na sprawdzeniu, czy uprawy nasienne odpowiadają wymaganiom obowiązującym przy wytwarzaniu materiału siewnego lub czy materiał siewny odpowiada określonym wymaganiom jakościowym;

2) w zależności od gatunku i kategorii roślin, obejmuje co najmniej jedną z następujących ocen:

a) ocenę polową polegającą na sprawdzeniu, czy plantacje nasienne roślin uprawnych spełniają wymagania dotyczące wytwarzania,

b) ocenę laboratoryjną polegającą na sprawdzeniu jakości lub zdrowotności materiału siewnego,

c) ocenę tożsamości odmianowej polegającą na sprawdzeniu, na każdym etapie wegetacji roślin, czy cechy odmian pozostały niezmienione w procesie rozmnażania, w celu potwierdzenia tożsamości i czystości odmianowej poszczególnych partii materiału siewnego,

d) ocenę cech zewnętrznych polegającą na sprawdzeniu cech materiału siewnego, w zakresie określonych wymagań.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, okres przechowywania prób oraz metody dokonywania oceny polowej, laboratoryjnej sadzeniaków ziemniaka, cech zewnętrznych materiału siewnego oraz oceny polowej, laboratoryjnej i tożsamości odmianowej materiału szkółkarskiego, a w przypadku braku uznanych metod międzynarodowych - także metody pobierania prób, w tym automatycznego sposobu pobierania prób oraz dokonywania oceny laboratoryjnej, mając na uwadze ocenę tego materiału według jednolitych zasad.

Art.  37.

1. Oceny polowej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych dokonuje się na plantacjach nasiennych prowadzonych przez prowadzącego obrót lub producenta na podstawie umowy zawartej z hodowcą składającym wniosek o dokonanie oceny polowej materiału siewnego lub z upoważnioną przez niego osobą, która będzie prowadzić obrót materiałem siewnym.

2. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału siewnego składa się do wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na położenie plantacji:

1) w przypadku wieloletnich roślin rolniczych - w każdym roku oceny polowej tej plantacji, nie dłużej jednak niż przez okres 3 lat;

2) w przypadku materiału szkółkarskiego - na cały cykl produkcyjny.

3. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału siewnego składa:

1) hodowca lub upoważniona przez niego osoba, która będzie prowadzić obrót materiałem siewnym objętym wnioskiem;

2) hodowca - jeżeli wniosek dotyczy oceny polowej plantacji nasiennej obsianej lub obsadzonej materiałem hodowcy własnych odmian;

3) dostawca materiału - jeżeli wniosek dotyczy oceny polowej materiału szkółkarskiego.

4. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału siewnego, z wyłączeniem materiału szkółkarskiego, zawiera:

1) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania prowadzącego obrót lub producenta albo nazwę i adres jego siedziby;

2) określenie miejsca położenia plantacji, w tym nazwę miejscowości, gminy i powiatu oraz dwucyfrowy symbol województwa i dwucyfrowy symbol powiatu danego województwa;

3) nazwę odmiany i gatunku materiału siewnego;

4) formułę mieszańca - w przypadku odmian mieszańcowych;

5) określenie stopnia kwalifikacji wysianego materiału siewnego oraz numer i datę świadectwa oceny laboratoryjnej materiału siewnego, z wyłączeniem materiału hodowcy;

6) numer partii materiału siewnego użytego do siewu, z wyłączeniem materiału hodowcy;

7) oznaczenie powierzchni plantacji;

8) określenie roku założenia plantacji;

9) określenie roku zbioru materiału siewnego - w przypadku roślin o dwuletnim cyklu produkcyjnym oraz roślin wieloletnich;

10) informację o przedplonie;

11) określenie przewidywanej:

a) wielkości zbioru,

b) liczby etykiet;

12) informacje o tym, czy plantacja jest kwalifikowana zgodnie z:

a) systemami OECD,

b) systemem określonym przez Europejską Komisję Gospodarczą Organizacji Narodów Zjednoczonych (UN/ECE) - w przypadku sadzeniaków ziemniaka.

5. Do wniosku o dokonanie oceny polowej materiału siewnego dołącza się:

1) oświadczenie hodowcy, że materiał siewny został wyprodukowany zgodnie z metodyką hodowli przyjętą dla danej odmiany, oraz oznaczenie własne hodowcy identyfikujące materiał siewny użyty do siewu - w przypadku zgłaszania do oceny polowej plantacji obsianych albo obsadzonych materiałem hodowcy;

2) opis składników mieszańca - w przypadku zgłaszania do oceny polowej odmiany mieszańcowej; w opisie nie uwzględnia się składników, którymi są odmiany wpisane do krajowego rejestru lub wspólnotowych katalogów;

3) oryginał lub uwierzytelnioną kopię protokołu pobrania próby do oceny tożsamości, a w przypadku gdy partia pochodzi z innego państwa członkowskiego - pisemną informację z urzędu kwalifikacyjnego tego państwa, że dana partia znajduje się w tym państwie w ocenie tożsamości;

4) oryginał lub uwierzytelnioną kopię dokumentu zakupu zawierającą w szczególności numer partii i stopień kwalifikacji - w przypadku zgłaszania do oceny polowej plantacji obsianych albo obsadzonych materiałem siewnym kategorii elitarny albo kategorii kwalifikowany;

5) oryginał lub uwierzytelnioną kopię upoważnienia hodowcy do reprodukcji danej partii - w przypadku gdy wnioskodawca nie jest hodowcą odmiany;

6) oryginał lub uwierzytelnioną kopię świadectwa laboratoryjnej oceny zdrowotności i świadectwa jakości (oceny cech zewnętrznych), wystawione przez wojewódzkiego inspektora albo właściwy dla danego państwa urząd kwalifikacyjny - w przypadku sadzeniaków ziemniaka.

6. W przypadku plantacji, na których odbywa się reprodukcja odmian roślin rolniczych pochodzących z państw trzecich, objętych systemami OECD i nieprzeznaczonych do obrotu na obszarze Unii Europejskiej, do wniosku o dokonanie oceny polowej materiału siewnego dołącza się:

1) świadectwo oceny laboratoryjnej oraz certyfikat stwierdzający stopień kwalifikacji lub kategorię materiału siewnego, spełniające wymagania systemu OECD;

2) etykietę każdej partii materiału siewnego użytego do obsiewu plantacji;

3) umowę na prowadzenie reprodukcji materiału siewnego określającą powierzchnię, jaka powinna być obsiana albo obsadzona, oraz masę zużytego materiału siewnego;

4) pisemną zgodę odpowiedniego urzędu kwalifikacyjnego na prowadzenie takiej reprodukcji.

7. Przy zgłaszaniu do oceny polowej odmiany innej niż wpisana do krajowego rejestru wnioskodawca:

1) dołącza do wniosku wypis z rejestru odmian prowadzonego przez właściwy organ danego państwa i urzędowy opis odmiany sporządzony przez jednostkę zajmującą się rejestracją odmian w tym państwie, wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski;

2) podaje dane Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, w którym odmiana została ogłoszona.

8. Przepis ust. 7 pkt 2 nie dotyczy materiału szkółkarskiego.

9. Dane, o których mowa w ust. 5 pkt 2, nie mogą być udostępniane bez pisemnej zgody hodowcy.

10. Wniosek o dokonanie oceny polowej materiału szkółkarskiego zawiera:

1) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania dostawcy albo nazwę i adres jego siedziby;

2) informacje o:

a) rodzaju materiału szkółkarskiego, jego ilości i powierzchni plantacji,

b) nazwie gatunku, odmiany, podkładki i wstawki,

c) wieku, formie, kategorii, statusie zdrowotności, stopniu kwalifikacji materiału szkółkarskiego,

d) pochodzeniu materiału szkółkarskiego,

e) miejscu położenia plantacji,

f) przewidywanej liczbie etykiet.

11. Do wniosku o dokonanie oceny polowej materiału szkółkarskiego dołącza się:

1) oświadczenie hodowcy, że materiał hodowcy został wyprodukowany zgodnie z metodyką hodowli przyjętą dla odmiany albo

2) świadectwo oceny polowej albo wypis z tego świadectwa;

3) informację o wynikach przeprowadzonych badań.

12. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, terminy składania wniosków o dokonanie oceny polowej materiału siewnego poszczególnych grup roślin lub gatunków, biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup roślin lub gatunków.

Art.  38.

1. Materiał siewny roślin rolniczych i warzywnych podlega ocenie polowej i ocenie laboratoryjnej oraz, w zależności od gatunku i kategorii, ocenie tożsamości odmianowej, ocenie cech zewnętrznych lub laboratoryjnej ocenie zdrowotności sadzeniaków ziemniaka.

2. Materiał szkółkarski podlega ocenie polowej, ocenie cech zewnętrznych oraz, w zależności od gatunku i kategorii tego materiału, może podlegać ocenie laboratoryjnej lub ocenie tożsamości odmianowej.

3. Materiał siewny kategorii handlowy podlega ocenie laboratoryjnej.

4. Materiał rozmnożeniowy i nasadzeniowy roślin warzywnych i ozdobnych podlega ocenie polowej i ocenie cech zewnętrznych.

Art.  39.

1. Ocenie tożsamości odmianowej podlega:

1) materiał siewny kategorii elitarny;

2) materiał siewny zgłoszony do oceny polowej, przeprowadzanej zgodnie z systemami OECD;

3) nie mniej niż 10 % ocenionych partii materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych kategorii kwalifikowany;

4) nie mniej niż 10 % partii materiału siewnego roślin warzywnych kategorii standard znajdującego się w obrocie;

5) 29 nie mniej niż 10 % partii materiału siewnego odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych znajdujących się w obrocie.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy materiału hodowcy roślin rolniczych i warzywnych, materiału szkółkarskiego kategorii kwalifikowany, sadzeniaków ziemniaka oraz materiału siewnego przeznaczonego do celów doświadczalnych.

3. Próby urzędowe do oceny tożsamości odmianowej pobiera się:

1) na wniosek prowadzącego obrót - właściciela partii podlegającej ocenie tożsamości odmianowej - w przypadku partii materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2;

2) losowo - na podstawie protokołu pobrania próby - w przypadku partii materiału siewnego, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4.

4. Niezgłoszenie partii materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w celu pobrania urzędowej próby do oceny tożsamości odmianowej, powoduje degradację plantacji obsianej materiałem z tej partii do najniższego stopnia.

5. Ocena tożsamości odmianowej jest prowadzona zgodnie z metodykami opracowanymi na podstawie wytycznych Międzynarodowego Związku Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV).

6. Ocena tożsamości odmianowej jest prowadzona na poletkach kontrolnych i ma na celu w szczególności sprawdzenie, czy badana partia materiału siewnego jest zgodna z:

1) urzędowym opisem i próbą wzorcową reprodukowanej odmiany;

2) wymaganiami określającymi czystość odmianową.

7. Ocena tożsamości odmianowej obejmuje:

1) ocenę wstępną - dotyczącą materiału wyjściowego do kolejnych rozmnożeń, prowadzoną w tym samym sezonie wegetacyjnym równolegle z oceną polową;

2) ocenę następczą - dotyczącą partii materiału siewnego znajdującej się w obrocie, prowadzoną w sezonie wegetacyjnym następującym po roku zbioru.

8. Próby urzędowe materiału siewnego do oceny tożsamości odmianowej wojewódzki inspektor przesyła do właściwej jednostki organizacyjnej Centralnego Ośrodka.

9. Jeżeli w trakcie oceny wstępnej zostanie stwierdzony brak tożsamości odmianowej, stanowi to podstawę do dyskwalifikacji badanej partii.

10. Przepisy ust. 3-7 nie dotyczą materiału szkółkarskiego kategorii elitarny.

11. Dokonanie oceny tożsamości odmianowej podlega opłacie.

12. Przepis ust. 11 nie dotyczy materiału szkółkarskiego.

13. Opłatę, o której mowa w ust. 11, uiszcza prowadzący obrót i stanowi ona dochód budżetu państwa.

Art.  40.

1. Oceny tożsamości odmianowej dokonuje Główny Inspektor.

2. Główny Inspektor może zlecić wykonanie oceny tożsamości odmianowej Centralnemu Ośrodkowi.

3. Główny Inspektor przekazuje Centralnemu Ośrodkowi wykaz prób partii materiału siewnego wysłanych do oceny tożsamości odmianowej.

4. Informacje o zaobserwowanych w trakcie oceny tożsamości odmianowej wadach partii materiału siewnego Centralny Ośrodek niezwłocznie przekazuje na piśmie:

1) Głównemu Inspektorowi;

2) właścicielowi badanej partii;

3) hodowcy badanej odmiany.