§ 7. - Nakładanie kary grzywny w drodze mandatu karnego za wykroczenia skarbowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2006.25.184

Akt utracił moc

Wersja od: 17 lutego 2006 r.

§  7.

1. Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, funkcjonariusz nakładający karę grzywny, na żądanie sprawcy wykroczenia skarbowego, jest obowiązany okazać dokument uprawniający go do nałożenia kary grzywny w drodze mandatu karnego.

2. Przed potwierdzeniem przez sprawcę wykroczenia skarbowego przyjęcia mandatu karnego, funkcjonariusz poucza go o prawie niewyrażenia zgody na przyjęcie mandatu karnego i o skutkach prawnych braku takiej zgody.

3. Jeżeli za wykroczenie skarbowe przewidziane jest obowiązkowe orzeczenie przepadku przedmiotów, funkcjonariusz poucza sprawcę wykroczenia skarbowego o konieczności wyrażenia zgody na ich przepadek; zgodę tę odnotowuje się w protokole przesłuchania lub na dokumencie mandatu karnego.

4. Funkcjonariusz poucza również sprawcę wykroczenia skarbowego o konsekwencjach określonych w przepisie art. 31 § 7 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy, chyba że za wykroczenie skarbowe nie jest przewidziane orzeczenie przepadku przedmiotów.

5. Funkcjonariusz, wydając mandat karny kredytowany, poucza ukaranego o obowiązku uiszczenia nałożonej kary grzywny, w terminie 7 dni od daty przyjęcia tego mandatu, oraz o skutkach jej nieuiszczenia w tym terminie.