Nakazy podjęcia pracy w zakładach społecznych służby zdrowia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.41.372

Akt utracił moc
Wersja od: 19 września 1950 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ZDROWIA
z dnia 4 września 1950 r.
w sprawie nakazów podjęcia pracy w zakładach społecznych służby zdrowia.

Na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 28 października 1948 r. o zakładach społecznych służba zdrowia i planowej gospodarce w służbie zdrowia (Dz. U. R. P. z 1948 r. Nr 55, poz. 434 i z 1950 r. Nr 36, poz. 327) zarządza się, co następuje:
1.
Powołane w rozporządzeniu artykuły (art.) bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 28 października 1948 r. o zakładach społecznych służby zdrowia i planowej gospodarce w służbie zdrowia (Dz. U. R. P. z 1948 r. Nr 55, poz. 434 i z 1950 r. Nr 36, poz. 327).
2.
Użyte w rozporządzeniu określenie "nakaz" oznacza nakaz podjęcia pracy przewidzianej w art. 34 ust. 1, określenia zaś "władza bądź organ" - władzę bądź organ upoważniony do obsady stanowisk w określonym społecznym zakładzie służby zdrowia.
Władza bądź organ może wystąpić z wnioskiem o wydanie nakazu, jeżeli obsadzenie określonego stanowiska w społecznym zakładzie służby zdrowia jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania tego zakładu, a podjęte starania o obsadzenie tego stanowiska zgodnie z zasadami ustalonymi na podstawie art. 22 ust. 1 nie dały wyniku.
Wniosek o wydanie nakazu władza bądź organ zgłasza do prezydium wojewódzkiej rady narodowej właściwej ze względu na miejsce położenia zakładu, podając:
1)
zakład, stanowisko, które powinno być obsadzone, i czas zatrudnienia w wymiarze dziennym,
2)
możliwość dodatkowego zatrudnienia lekarza w zakładzie określonym w art. 27 ust. 1 bądź we władzach, urzędach i instytucjach prawa publicznego, znajdujących się w miejscu położenia zakładu,
3)
opis mieszkania przewidzianego dla kandydata z wyszczególnieniem liczby izb i ich wymiarów, odległości od zakładu, w którym kandydat ma być zatrudniony, oraz od zakładów, w których może uzyskać pracę dodatkową,
4)
uzasadnienie z podaniem przyczyn, które uniemożliwiły obsadę tego stanowiska zgodnie z zasadami ustalonymi na podstawie art. 22 ust. 1, oraz wyszczególnieniem etatów przewidzianych dla zakładu stanowisk lekarskich z zaznaczeniem, które z nich są obsadzone.
Prezydium wojewódzkiej rady narodowej w terminie 14 dni od otrzymania wniosku, po skontrolowaniu okoliczności w nim podanych, przedstawia wniosek Ministrowi Zdrowia wraz ze swoją opinią, wskazując równocześnie w miarę możności odpowiedniego kandydata spośród lekarzy dopuszczonych do wykonywania praktyki na obszarze województwa.
1.
W przypadku uznania wniosku władzy bądź organu za uzasadniony, Minister Zdrowia zawiadamia lekarza, odpowiadającego warunkom określonym we wniosku, że może przedstawić w terminie 10 dni okoliczności określone w art. 34 ust. 2 z poparciem ich odpowiednimi dowodami.
2.
W przypadku, gdy lekarz nie odpowie w terminie na zawiadomienie lub przedstawi okoliczności nie uzasadniające konieczności jego pozostawania w dotychczasowym miejscu zamieszkania lub wykonywania praktyki, Minister Zdrowia wydaje lekarzowi nakaz podjęcia pracy określonej we wniosku.
Nakaz w szczególności określa:
1)
zakład, stanowisko i liczbę godzin pracy w wymiarze dziennym,
2)
termin podjęcia pracy,
3)
czas trwania obowiązku wynikającego z nakazu,
4)
władzę bądź organ obowiązany do zawarcia z lekarzem umowy o pracę,
5)
mieszkanie, które lekarz może objąć, z podaniem tego adresu i liczby izb.
O wydaniu nakazu Minister Zdrowia powiadamia władzę bądź organ, który wystąpił z wnioskiem, oraz zakład lub instytucję zatrudniającą dotychczas lekarza.
Jeżeli lekarz nie zgłosił się do pracy w terminie określonym w nakazie, władza bądź organ obowiązany jest powiadomić o tym prezydium wojewódzkiej rady narodowej w ciągu tygodnia od upływu tego terminu.
Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do lekarzy - dentystów, farmaceutów, pielęgniarek (pielęgniarzy), położnych oraz techników i uprawnionych techników dentystycznych.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.