Najwyższa norma zarobku robotnika, stanowiąca podstawę do obliczenia wkładek na rzecz funduszu bezrobocia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.124.717

Akt jednorazowy

Wersja od: 31 maja 1928 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 6 grudnia 1926 r.

w sprawie najwyższej normy zarobku robotnika, stanowiącej podstawą do obliczenia wkładek na rzecz funduszu bezrobocia.

Na podstawie ust. 2 art. 7 ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia (Dz. U. R. P. № 67 poz. 650) w brzmieniu ustawy z dnia 28 października 1925 r. (Dz. U. R. P. № 120 poz. 863) zarządza się co następuje:

§ 1. 1 Ustanowiona w art. 7 ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia (Dz. U. R. P. № 67 poz. 650) w brzmieniu ustawy z dnia 28 października 1925 r. (Dz. U. R. P. № 120 poz. 863) najwyższa norma zarobku dziennego robotnika, stanowiąca podstawę do obliczenia wkładek zakładów pracy, obowiązanych do zabezpieczenia robotników i pracowników umysłowych na wypadek bezrobocia, podwyższa się na wniosek Zarządu Głównego Funduszu Bezrobocia ze złotych 5 do złotych 7,50.

§ 2. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 15 maja 1928 r. (Dz.U.28.57.541) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 maja 1928 r.