Rozdział 2 - Identyfikowanie konglomeratów finansowych - Nadzór uzupełniający nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2020.1413 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 19 sierpnia 2020 r.

Rozdział  2

Identyfikowanie konglomeratów finansowych

1. 
Konglomerat finansowy stanowi grupa, na czele której stoi podmiot regulowany, albo grupa, w której co najmniej jeden z podmiotów zależnych jest podmiotem regulowanym, która:
1)
w przypadku gdy na czele grupy stoi podmiot regulowany, spełnia łącznie następujące warunki:
a)
podmiot stojący na czele grupy jest podmiotem dominującym wobec podmiotu sektora finansowego, podmiotem posiadającym znaczący udział kapitałowy w podmiocie sektora finansowego lub podmiotem powiązanym z podmiotem sektora finansowego przez umowę o zarządzanie, o której mowa w art. 7 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych, lub inną umowę o podobnym charakterze,
b)
co najmniej jeden z podmiotów w grupie prowadzi działalność w sektorze ubezpieczeniowym i co najmniej jeden z nich prowadzi działalność w sektorze bankowym lub w sektorze usług inwestycyjnych lub jest jednym z podmiotów, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. g-i,
c)
skonsolidowana lub zagregowana działalność wchodzących w skład grupy podmiotów prowadzących działalność w sektorze ubezpieczeniowym oraz podmiotów prowadzących działalność w sektorze bankowym i w sektorze usług inwestycyjnych jest znacząca w rozumieniu art. 6 ust. 2 lub 3;
2)
w przypadku gdy co najmniej jeden z podmiotów zależnych w grupie jest podmiotem regulowanym, spełnia łącznie następujące warunki:
a)
działalność grupy jest prowadzona głównie w sektorze finansowym w rozumieniu art. 6 ust. 1,
b)
co najmniej jeden z podmiotów w grupie prowadzi działalność w sektorze ubezpieczeniowym i co najmniej jeden z nich prowadzi działalność w sektorze bankowym lub w sektorze usług inwestycyjnych lub jest jednym z podmiotów, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. g-i,
c)
skonsolidowana lub zagregowana działalność wchodzących w skład grupy podmiotów prowadzących działalność w sektorze ubezpieczeniowym oraz podmiotów prowadzących działalność w sektorze bankowym i w sektorze usług inwestycyjnych jest znacząca w rozumieniu art. 6 ust. 2 lub 3.
2. 
Koordynator informuje podmiot wiodący w konglomeracie finansowym o spełnieniu przez grupę warunków, o których mowa w ust. 1, oraz o swojej właściwości jako koordynatora dla tego konglomeratu finansowego.
3. 
Informację, o której mowa w ust. 2, koordynator przekazuje także zagranicznym organom nadzoru, które udzieliły zezwolenia podmiotom regulowanym w grupie, zagranicznemu organowi nadzoru państwa, w którym znajduje się siedziba dominującego podmiotu nieregulowanego, oraz Wspólnemu Komitetowi Europejskich Urzędów Nadzoru, zwanemu dalej "Wspólnym Komitetem".
4. 
Podmiot wiodący w konglomeracie finansowym, zwany dalej "podmiotem wiodącym", informuje podmioty regulowane wchodzące w skład konglomeratu finansowego o spełnianiu przez grupę warunków, o których mowa w ust. 1.
5. 
Podmiotem wiodącym jest podmiot dominujący będący podmiotem regulowanym lub dominującym podmiotem nieregulowanym. Jeżeli w konglomeracie finansowym jest kilka podmiotów dominujących, podmiotem wiodącym jest podmiot dominujący będący podmiotem regulowanym o największej sumie bilansowej w najistotniejszym sektorze finansowym konglomeratu finansowego. W przypadku braku podmiotu dominującego, podmiotem wiodącym jest podmiot regulowany o największej sumie bilansowej w najistotniejszym sektorze finansowym konglomeratu finansowego.
6. 
W innych przypadkach niż określone w ust. 5 podmiotem wiodącym jest podmiot regulowany wchodzący w skład konglomeratu finansowego, wskazany przez koordynatora w drodze decyzji.
1. 
Krajowy organ nadzoru wyraża ocenę, o której mowa w art. 3 pkt 12, w formie decyzji. Od tej decyzji nie przysługuje odwołanie.
2. 
Podmiot uznany za podmiot dominujący może zwrócić się do krajowego organu nadzoru o ponowne rozpatrzenie sprawy.
3. 
Od decyzji krajowego organu nadzoru rozstrzygającej wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy podmiot uznany za podmiot dominujący może wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

Jeżeli dana grupa, spełniając warunki, o których mowa w art. 4 ust. 1, wchodzi w skład innej grupy, która także spełnia te warunki, konglomeratem finansowym jest wyłącznie ta druga grupa i wyłącznie do podmiotów tej drugiej grupy stosuje się przepisy ustawy.

1. 
Grupa prowadzi działalność głównie w sektorze finansowym, jeśli udział sumy bilansowej podmiotów sektora finansowego w grupie w odniesieniu do sumy bilansowej całej grupy przekracza 40%.
2. 
Działalność grupy w poszczególnych sektorach jest znacząca, jeżeli średnia arytmetyczna ze wskaźnika struktury tego sektora i wskaźnika wypłacalności tego sektora wynosi więcej niż 10%. Obliczając średnią, sektor bankowy i sektor usług inwestycyjnych uwzględnia się łącznie.
3. 
Działalność grupy w poszczególnych sektorach jest również znacząca, jeżeli suma bilansowa najmniej istotnego sektora w grupie przekracza równowartość 6 mld euro.
4. 
Wskaźnik struktury sektora w grupie jest liczony jako iloraz sumy bilansowej wszystkich podmiotów w grupie należących do danego sektora oraz sumy bilansowej wszystkich podmiotów w grupie należących do sektora finansowego.
5. 
Wskaźnik wypłacalności sektora w grupie jest liczony jako iloraz sumy wymogów kapitałowych w sektorze bankowym i inwestycyjnym lub kapitałowego wymogu wypłacalności w sektorze ubezpieczeniowym wszystkich podmiotów w grupie należących do danego sektora oraz sumy wymogów kapitałowych w sektorze bankowym i inwestycyjnym lub kapitałowego wymogu wypłacalności w sektorze ubezpieczeniowym wszystkich podmiotów należących do sektora finansowego.
6. 
Najmniej istotnym sektorem w konglomeracie finansowym jest sektor o najniższej średniej, o której mowa w ust. 2, a najistotniejszym sektorem w konglomeracie finansowym jest sektor o najwyższej średniej.
6a. 
Podmiot wymieniony w art. 3 pkt 3 lit. g-i zalicza się do tego sektora, do którego należy on w ramach grupy. Jeżeli podmiot ten nie należy wyłącznie do jednego sektora w ramach grupy, zalicza się go do najmniej istotnego sektora w konglomeracie finansowym.
7. 
Równowartość w złotych sumy, o której mowa w ust. 3, oblicza się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu bilansowym, na który sporządzane jest sprawozdanie finansowe.

Koordynator może, jeżeli jest to szczególnie przydatne dla celów nadzoru uzupełniającego, po zasięgnięciu opinii zainteresowanych organów nadzoru, zastąpić lub uzupełnić kryterium, o którym mowa w art. 6 ust. 1, kryterium opartym na:

1)
strukturze przychodów lub
2)
działalności pozabilansowej, lub
3)
sumie zarządzanych aktywów.
1. 
Wielkości, o których mowa w art. 6, oblicza się na podstawie zbadanych skonsolidowanych sprawozdań finansowych.
2. 
W przypadku podmiotów wchodzących w skład konglomeratu finansowego, dla których nie sporządza się skonsolidowanych sprawozdań finansowych lub gdy skonsolidowane sprawozdania finansowe nie obejmują wymaganych danych, wielkości, o których mowa w art. 6, określa się na podstawie zagregowanej sumy bilansowej podmiotów wchodzących w skład grupy. Zagregowaną sumę bilansową określa się na podstawie zbadanych rocznych sprawozdań finansowych, przy uwzględnieniu sumy bilansowej danego podmiotu w części proporcjonalnie odpowiadającej zaangażowaniu kapitałowemu grupy w tym podmiocie.
3. 
Obliczając wielkości, o których mowa w art. 6, aktywów funduszy inwestycyjnych oraz aktywów zbiorczych portfeli papierów wartościowych w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych nie uwzględnia się.
1. 
Podmioty wchodzące w skład konglomeratu finansowego podlegają nadzorowi uzupełniającemu od dnia doręczenia informacji, o której mowa w art. 4 ust. 2.
2. 
W przypadku gdy właściwym w zakresie sprawowania nadzoru uzupełniającego jest koordynator zagraniczny, podmioty regulowane podlegające nadzorowi sprawowanemu przez krajowy organ nadzoru, podlegają nadzorowi uzupełniającemu od dnia poinformowania o spełnieniu przez grupę warunków uznania za konglomerat finansowy, o których mowa w art. 4 ust. 1.
3. 
Podmioty wchodzące w skład konglomeratu finansowego podlegają nadzorowi uzupełniającemu do dnia doręczenia podmiotowi wiodącemu informacji, o której mowa w art. 12 ust. 1, albo upływu okresu, na jaki została wydana decyzja, o której mowa w art. 10 ust. 1, albo doręczenia decyzji o uchyleniu tej decyzji.
4. 
W przypadku gdy właściwym w zakresie sprawowania nadzoru uzupełniającego jest koordynator zagraniczny, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
1. 
Jeżeli grupa, spełniając warunek, o którym mowa w art. 6 ust. 2, nie spełnia warunku, o którym mowa w art. 6 ust. 3, albo spełniając warunek, o którym mowa w art. 6 ust. 3, nie spełnia warunku, o którym mowa w art. 6 ust. 2, koordynator, po zasięgnięciu opinii zainteresowanych organów nadzoru, może, w drodze decyzji skierowanej do podmiotu wiodącego, ustalić, że grupa nie będzie podlegała nadzorowi uzupełniającemu albo że nie będą podlegać temu nadzorowi znaczące transakcje wewnątrzgrupowe, znacząca koncentracja ryzyka lub zarządzanie ryzykiem i kontrola wewnętrzna, o których mowa w rozdziale 3 w oddziałach 3-5, jeżeli ze względu na cele nadzoru uzupełniającego byłoby to niewłaściwe lub mylące.
2. 
O decyzji, o której mowa w ust. 1, koordynator informuje zainteresowane organy nadzoru sprawujące nadzór nad podmiotami wchodzącymi w skład grupy, której dotyczy ta decyzja.

Koordynator, po zasięgnięciu opinii zainteresowanych organów nadzoru, może, w drodze decyzji skierowanej do podmiotu stojącego na czele grupy:

1)
w przypadkach określonych w art. 26 pkt 1-3 nie uwzględnić podmiotu wchodzącego w skład grupy przy obliczaniu wskaźników, o których mowa w art. 6, chyba że podmiot przeniósł siedzibę z państwa członkowskiego do państwa niebędącego państwem członkowskim, a istnieją podstawy do stwierdzenia, że podmiot przeniósł siedzibę, aby nie być objętym nadzorem uzupełniającym;
2)
uwzględniać osiąganie progów procentowych określonych w art. 6 ust. 1 i 2 przez określony czas, nie dłuższy niż 3 kolejne lata obrotowe, w przypadku gdy istnieją podstawy do stwierdzenia, że osiągnięcie tych progów może mieć charakter przejściowy, albo nie uwzględniać osiągania takich progów, jeżeli w strukturze grupy zachodzą znaczące zmiany;
3)
wyłączyć jeden znaczący udział kapitałowy lub większą liczbę znaczących udziałów kapitałowych w najmniej istotnym sektorze, jeżeli udziały te mają decydujące znaczenie dla zidentyfikowania konglomeratu finansowego i łącznie nie są istotne ze względu na cele nadzoru uzupełniającego.
1. 
W przypadku gdy grupa przestała spełniać kryteria określone w art. 6, koordynator, po zasięgnięciu opinii innych zainteresowanych organów nadzoru, może, w drodze decyzji wydanej na okres nie dłuższy niż 3 lata, określić, że podmioty wchodzące w skład grupy będą nadal podlegać nadzorowi uzupełniającemu w okresie nie dłuższym niż okres, na jaki decyzja została wydana, jeżeli:
1)
wysokość wskaźników, o których mowa w art. 6 ust. 1 i 2, wynosi odpowiednio 35% i 8% lub
2)
wysokość sumy bilansowej, o której mowa w art. 6 ust. 3, przekracza równowartość 5 mld euro.
1a. 
W okresie, na który wydano decyzję, o której mowa w ust. 1, przejściowe niespełnienie kryteriów określonych w tym przepisie nie wywołuje skutków dla utrzymania nadzoru uzupełniającego.
2. 
Decyzja, o której mowa w ust. 1, jest natychmiast wykonalna.
3. 
Przed upływem okresu, na jaki została wydana decyzja, o której mowa w ust. 1, koordynator, po zasięgnięciu opinii innych zainteresowanych organów nadzoru, może ją uchylić pomimo spełniania przez grupę kryteriów, o których mowa w ust. 1.
4. 
Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 3, doręcza się niezwłocznie podmiotowi wiodącemu.
5. 
Równowartość w złotych sumy, o której mowa w ust. 1 pkt 2, oblicza się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu bilansowym, na który sporządzane jest sprawozdanie finansowe.
1. 
Z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli podmiotem wiodącym jest podmiot mający siedzibę na terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim, a podmioty regulowane mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie podlegają nadzorowi uzupełniającemu sprawowanemu przez organy nadzoru państwa niebędącego państwem członkowskim w zakresie odpowiadającym nadzorowi sprawowanemu na podstawie przepisów ustawy, do tych podmiotów regulowanych stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 3.
2. 
Krajowy organ nadzoru może nakazać, w drodze decyzji skierowanej do podmiotu regulowanego o największej sumie bilansowej w najistotniejszym sektorze finansowym, wydanej po zasięgnięciu opinii zainteresowanych organów, utworzenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot wiodący lub inny podmiot wchodzący w skład tego konglomeratu finansowego, dominującego podmiotu nieregulowanego, pod rygorem zastosowania środków określonych w regulacjach sektorowych w stosunku do podmiotu regulowanego.
1. 
Jeżeli grupa przestała spełniać warunki, o których mowa w art. 4 ust. 1, koordynator niezwłocznie informuje o tym podmiot wiodący.
2. 
Informację, o której mowa w ust. 1, koordynator przekazuje także zagranicznym organom nadzoru, które udzieliły zezwolenia podmiotom regulowanym w grupie, lub zagranicznym organom nadzoru państwa członkowskiego, w którym dominujący podmiot nieregulowany posiada siedzibę, ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych oraz Wspólnemu Komitetowi.
3. 
Podmiot wiodący informuje podmioty regulowane wchodzące w skład konglomeratu finansowego o zaprzestaniu spełniania przez grupę warunków, o których mowa w art. 4 ust. 1.
1. 
Członkiem organu zarządzającego dominującego podmiotu nieregulowanego mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może być wyłącznie osoba fizyczna, która spełnia łącznie następujące warunki:
1)
posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2)
daje rękojmię należytego pełnienia funkcji członka organu zarządzającego dominującego podmiotu nieregulowanego, przy uwzględnieniu istoty jego działalności oraz roli w konglomeracie finansowym;
3)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione umyślnie.
2. 
W przypadku gdy dominujący podmiot nieregulowany mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie posiada organu zarządzającego, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osoby lub osób odpowiedzialnych za prowadzenie spraw dominującego podmiotu nieregulowanego.

Krajowy organ nadzoru dokonuje nie rzadziej niż raz w roku kalendarzowym przeglądu sektorów finansowych, w celu identyfikowania grup spełniających kryteria, o których mowa w art. 4 ust. 1.

(uchylony).

(uchylony).

(uchylony).

(uchylony).