Nadzór państwowy nad ogrodami zoologicznymi.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.17.142

Akt utracił moc

Wersja od: 24 kwietnia 1950 r.

USTAWA

z dnia 4 kwietnia 1950 r.

o nadzorze państwowym nad ogrodami zoologicznymi.

Art.  1.

Wszelkie urządzenia stałe, służące do utrzymania zwierząt dzikich dla celów dydaktycznych, naukowo-badawczych i badawczo-hodowlanych (ogrody zoologiczne, zwierzyńce i zakłady pokrewne, zwane w dalszym ciągu ustawy ogrodami zoologicznymi), podlegają nadzorowi Ministra Oświaty.

Art.  2.

Minister Oświaty w wykonaniu nadzoru:

1) ustala sieć ogrodów zoologicznych,

2) ustala plan zaopatrzenia ogrodów zoologicznych w potrzebne okazy i wypowiada się w sprawach pomocy finansowej,

3) wydaje wiążące wskazówki w zakresie prowadzenia ogrodów zoologicznych i ich planu hodowlanego,

4) ustala kwalifikacje fachowe, wymagane od kierowników ogrodów zoologicznych i przyznaje uprawnienia do ich prowadzenia,

5) organizuje wymianę oraz import i eksport zwierząt dzikich w porozumieniu z Ministrem Handlu Zagranicznego i innymi właściwymi władzami,

6) sprawuje kontrolę nad prowadzeniem tych zakładów.

Art.  3.

Minister Oświaty może zarządzić zamknięcie ogrodu zoologicznego, jeżeli nie odpowiada on celowi.

Art.  4.

1. Kierownikiem ogrodu zoologicznego może być tylko osoba posiadająca uprawnienia, przewidziane w art. 2 pkt 4.

2. Minister Oświaty w przypadku stwierdzenia uchybień fachowych może cofnąć kierownikowi czasowo lub na stałe uprawnienia do prowadzenia ogrodu zoologicznego.

Art.  5.

1. Organem Ministra Oświaty w zakresie nadzoru nad ogrodami zoologicznymi jest Inspektorat Nadzoru nad Ogrodami Zoologicznymi, zwany nadal Inspektoratem.

2. Na czele Inspektoratu stoi naczelny inspektor, powołany przez Ministra Oświaty.

3. Organizację i szczegółowy zakres czynności Inspektoratu określi Minister Oświaty.

Art.  6.

1. W przypadku stwierdzenia niewłaściwych warunków trzymania danego gatunku zwierząt lub niefachowego obchodzenia się z nimi inspektor naczelny może zarządzić niezwłoczne przeniesienie ich do innych ogrodów zoologicznych lub na odpowiednie tereny, gdzie pozostaną aż do poprawy warunków hodowlanych u poprzedniego posiadacza.

2. W przypadku stwierdzenia fachowych uchybień ze strony kierownika ogrodu zoologicznego naczelny inspektor może zawiesić go w jego funkcjach i wystąpić z wnioskiem o czasowe lub stałe cofnięcie uprawnień do prowadzenia ogrodu zoologicznego (art. 4 ust. 2).

Art.  7.

1. Warunki zamiany, zakupu i sprzedaży importowanych i eksportowanych zwierząt dzikich podlegają zatwierdzeniu Inspektoratu.

2. Nabywanie, zbywanie i wymiana zwierząt przez ogrody zoologiczne jak również przenoszenie zwierząt na odległość ponad 50 km odbywać się może tylko za zezwoleniem Inspektoratu.

Art.  8.

Przepisów ustawy nie stosuje się do:

1) parków narodowych i rezerwatów przyrody,

2) urządzeń i zwierząt dzikich, stanowiących własność administracji lasów państwowych,

3) zakładów, które prowadzą hodowlę zwierząt dzikich w związku ze swoją produkcją (wytwarzanie szczepionek, preparatów itp.) bądź spełnianiem innych zadań dla potrzeb lecznictwa i zapobiegania chorobom,

4) zakładów, należących do instytutów naukowo-badawczych, które określi Minister Oświaty.

Art.  9.

Ustawa nie narusza przepisów rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. R. P. z 1927 r. Nr 77, poz. 673 i Nr 114, poz. 975, z 1928 r. Nr 26, poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr 60, poz. 573 i Nr 67, poz. 622, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 27, poz. 245 oraz z 1948 r. Nr 49, poz. 373) oraz uprawnień Ministra Leśnictwa, wynikających z przepisów ustawy z dnia 7 kwietnia 1949 r. o ochronie przyrody (Dz. U. R. P. Nr 25, poz. 180).

Art.  10.

Wykonanie ustawy porucza się Ministrowi Oświaty.

Art.  11.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.