Nadzór nad niektórymi środkami żywienia zwierząt.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.63.419

Akt utracił moc

Wersja od: 30 marca 2001 r.

USTAWA

z dnia 13 lipca 1939 r.

o nadzorze nad niektórymi środkami żywienia zwierząt.

Art.  1.

Ustawa niniejsza dotyczy następujących środków żywienia zwierząt:

1) otrąb, śruty, makuch i mączek pochodzenia roślinnego i zwierzęcego (pasz);

2) środków chemicznych i roślinnych, deklarowanych przez wprowadzających je do obrotu jako dodatki do pasz, jeżeli nadzoru nad obrotem tymi środkami nie unormują odrębne przepisy;

3) mieszanek wytworzonych zarówno z mieszania środków żywienia, określonych w pkt 1) i 2), jako też z mieszania tych środków z innymi środkami żywienia zwierząt.

Art.  2.

Nie wolno wprowadzać do obrotu:

1) pasz zepsutych;

2) pasz zawierających:

a) większą procentową ilość zanieczyszczeń i domieszek szkodliwych dla zdrowia zwierząt, niż ustalona na podstawie art. 3 pkt 2),

b) mniejszą procentową ilość składników odżywczych, istotnych dla danej paszy, niż ustalona na podstawie art. 3 pkt 3),

c) większą procentową ilość wody, niż ustalona na podstawie art. 3 pkt 4;

3) paszy zawierającej bezwartościowe domieszki, obce dla danej paszy, choćby domieszki te nie były dla zdrowia zwierząt szkodliwe i przez dodanie ich ilość składników odżywczych nie zmniejszyła się poniżej normy, określonej na podstawie art. 3 pkt 3).

Art.  3. ¹

Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, dla poszczególnych rodzajów pasz:

1) cechy zepsucia,

2) dopuszczalną procentową ilość zanieczyszczeń i domieszek szkodliwych dla zdrowia zwierząt,

3) najmniejszą procentową ilość składników odżywczych istotnych,

4) dopuszczalny procent zawartości wody

- mając na uwadze zdrowie zwierząt oraz ich potrzeby żywieniowe.

Art.  4.

1. Środki chemiczne lub roślinne, określone w art. 1 pkt 2), jak również mieszanki, określone w art. 1 pkt 3), mogą być wprowadzone do obrotu tylko w opakowaniu z napisem, oznaczającym procentową ilość poszczególnych składników oraz nazwę (firmę) i adres wytwórni.

2. 2 Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, jakie dane, poza wymienionymi w ust. 1, powinny być umieszczone w napisie na opakowaniu środków chemicznych i roślinnych, mając na względzie zapewnienie identyfikacji pasz i utrzymanie ich wartości odżywczej oraz należyte informowanie odbiorcy o cechach produktu.

Art.  5.

Nie wolno w reklamach środków żywienia zwierząt używać nazw i określeń, mogących wprowadzić w błąd co do rodzaju, pochodzenia lub składu tych środków.

Art.  6.

1. Wyniki analiz, dokonanych w pracowniach, upoważnionych przez Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych, są jedynie miarodajne dla osób interesowanych i władz przy stwierdzaniu, czy pasze odpowiadają wymaganiom, ustalonym na podstawie art. 3, a inne środki (art. 1 pkt 2) i 3))- danym, umieszczonym w napisie na opakowaniu.

2. 3 Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposoby dokonywania analiz środków żywienia zwierząt, jak również sposoby pobierania próbek oraz ich wielkość, mając na względzie rodzaj paszy oraz zakres i tryb ich pobierania i analiz.

Art.  7. ⁴

Nadzór nad jakością środków żywienia zwierząt należy do powiatowych lekarzy weterynarii.

Art.  8.

1. Organa władzy wykonywającej czynności nadzorcze mają prawo:

1) wstępu do wszelkich pomieszczeń przedsiębiorstw, zajmujących się produkcją lub wprowadzaniem do obrotu środków żywienia zwierząt;

2) przeglądania ksiąg handlowych oraz wszelkiego rodzaju ksiąg gospodarczych, dokumentów i zapisków, jak również czynienia z nich odpisów, jeżeli to jest niezbędne w związku z wykonywaniem nadzoru;

3) pobierania bezpłatnie próbek środków żywienia zwierząt, potrzebnych do przeprowadzenia analizy.

2. Sprzedawca, u którego władza pobrała próbkę, jest obowiązany uiścić na rzecz Skarbu Państwa kwotę, odpowiadającą wysokości kosztów analizy, jeżeli upoważniona pracownia (art. 6) stwierdzi, że pasza nie odpowiada wymaganiom, ustalonym na podstawie art. 3, a inny środek żywienia zwierząt (art. 1 pkt 2) i 3)) - danym, umieszczonym w napisie na opakowaniu.

3. Wiadomości, uzyskane w drodze wykonywania nadzoru, należy traktować jako tajemnicę handlową.

Art.  9.

1. Władza (art. 7) zarządzi zniszczenie paszy, jeżeli stwierdzi, że pasza, przeznaczona do wprowadzenia do obrotu lub znajdująca się w obrocie, posiada cechy zepsucia.

2. Władza może zająć do czasu dokonania analizy paszę, co do której zachodzi uzasadnione podejrzenie, że zawiera większą ilość zanieczyszczeń lub domieszek, szkodliwych dla zdrowia zwierząt, niż ustalona na podstawie art. 3 pkt 2), po czym - zależnie od wyniku analizy - zarządza zniszczenie jej lub zwolnienie od zajęcia.

3. Pasza może być - w przypadkach określonych w ust. 1 i 2 - na wniosek posiadacza według całkowicie swobodnej oceny władzy poddana zabiegom, mającym na celu usunięcie cech zepsucia lub zmniejszenia ilości zanieczyszczeń i domieszek szkodliwych dla zdrowia zwierząt do normy, określonej na podstawie art. 3 pkt 2) - lub nie powodującym zniszczenia paszy, lecz czyniącym ją - jako paszę - niezdatną do użycia. Posiadacz paszy ponosi koszty takich zabiegów.

Art.  10.

1. Kto:

1) wprowadza do obrotu:

a) paszę, posiadającą cechy zepsucia, ustalone na podstawie art. 3 pkt 1),

b) paszę, zawierającą większą ilość zanieczyszczeń lub domieszek szkodliwych dla zdrowia zwierząt, niż ustalona na podstawie art. 3 pkt 2),

c) paszę, zawierającą mniejszą procentową ilość składników odżywczych istotnych dla danej paszy, niż ustalona na podstawie art. 3 pkt 3),

d) środki chemiczne lub roślinne, określone w art. 1 pkt 2), lub mieszanki, określone w art. 1 pkt 3), których skład lub procentowa ilość poszczególnych składników nie odpowiada napisowi na opakowaniu (art. 4);

2) utrudnia wykonywanie czynności nadzorczych -

podlega karze grzywny do 2.500 zł ⁵ i aresztu do 3 miesięcy ⁶ lub jednej z tych kar.

2. Kto:

1) wykracza przeciwko przepisowi art. 2 pkt 3),

2) wbrew przepisowi art. 4 wprowadza do obrotu środek chemiczny lub roślinny albo mieszankę,

3) wykracza przeciwko przepisowi art. 5,

4) wprowadzając do obrotu środek żywienia zwierząt, powołuje się na wyniki analizy, dokonanej w pracowni nieupoważnionej w myśl art. 6 ust. 1 -

podlega karze grzywny do 750 zł i aresztu do 1 miesiąca lub jednej z tych kar.

Art.  11.

Powiatowe władze administracji ogólnej są powołane do orzekania o przestępstwach, przewidzianych w art. 10. ⁷

Art.  12.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Rolnictwa i Reform Rolnych.

Art.  13.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

¹ Art. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.00.120.1268) z dniem 30 marca 2001 r.

² Art. 4 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.00.120.1268) z dniem 30 marca 2001 r.

³ Art. 6 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.00.120.1268) z dniem 30 marca 2001 r.

⁴ Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.00.120.1268) z dniem 30 marca 2001 r.

⁵ W art. 10 ust. 1 i 2 wysokość granic grzywny ustalona na podstawie:

- art. 1 dekretu z dnia 26 kwietnia 1948 r. o podwyższeniu grzywien, kar pieniężnych, kar porządkowych i nawiązek (Dz.U.48.24.161)

- ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zmianie systemu pieniężnego (Dz.U.50.50.459)

- IX § 2 ustawy z dnia 31 maja 1971 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.115) z dniem 1 stycznia 1972 r.

- art. 2 § 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.82.16.125) z dniem 7 czerwca 1982 r.

- art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 maja 1985 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.85.23.100) z dniem 1 lipca 1985 r.

- art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.90.72.422) z dniem 8 listopada 1990 r.

- art. 7 ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach i o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.92.24.101) z dniem 2 kwietnia 1992 r.

- art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz.U.94.84.386)

- art. 3 ust. 1 lit. a) ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.

⁶ W art. 10 ust. 1 i 2 kara aresztu uchylona na podstawie art. X § 1 ustawy z dnia 31 maja 1971 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.115) z dniem 1 stycznia 1972 r.

⁷ Obecnie kolegia do spraw wykroczeń.