Nowość Art. 36. - [Kryteria identyfikacji globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz przyporządkowania ich do odpowiednich kategorii] - Nadzór makroostrożnościowy nad systemem finansowym i zarządzanie kryzysowe w systemie finansowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2024.559 t.j.

Akt obowiązujący

Wersja od: 12 kwietnia 2024 r.

Art.  36.  [Kryteria identyfikacji globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz przyporządkowania ich do odpowiednich kategorii]

1. Komisja Nadzoru Finansowego identyfikuje globalne instytucje o znaczeniu systemowym i przyporządkowuje je do jednej z kategorii, o których mowa w art. 34 ust. 3, na podstawie następujących równoważnych kryteriów:

1) wielkości grupy, której częścią jest globalna instytucja o znaczeniu systemowym;

2) wzajemnych powiązań danej grupy z systemem finansowym;

3) zastępowalności usług lub infrastruktury finansowej zapewnianych przez daną grupę;

4) złożoności danej grupy;

5) transgranicznej działalności danej grupy, w tym transgranicznej działalności między państwami członkowskimi oraz między państwem członkowskim a państwem trzecim.

1a. Komisja Nadzoru Finansowego dodatkowo identyfikuje globalne instytucje o znaczeniu systemowym i przyporządkowuje je do jednej z kategorii, o których mowa w art. 34 ust. 3, na podstawie kryteriów, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, oraz na podstawie kryterium transgranicznej działalności danej grupy, z wyłączeniem transgranicznej działalności między państwami członkowskimi, o których mowa w art. 4 rozporządzenia 806/2014.

2. Komisja Nadzoru Finansowego, po zasięgnięciu opinii Komitetu, przyjmuje procedury w celu identyfikacji, o której mowa w ust. 1 i 1a, w oparciu o rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 1222/2014 z dnia 8 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących określenia metody identyfikacji globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz definiowania podkategorii globalnych instytucji o znaczeniu systemowym (Dz. Urz. UE L 330 z 15.11.2014, str. 27, z późn. zm.).

3. Do wydawanych opinii, o których mowa w ust. 2, stosuje się przepis art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, z tym że na postanowienie nie służy zażalenie.