Art. 1. - Moratorjum w sprawie prawno-prywatnych pretensji pieniężnych w b. zaborze austrjackim.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.51.332

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1922 r.

Art.  1. ¹

1. Płatność prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych powstałych przed dniem 1 sierpnia 1914 r. tudzież wierzytelności z weksli i czeków wystawionych przed 1 października 1919 r., z wyjątkiem pretensji z rachunku bieżącego, kwitów kasowych i książę' czek wkładkowych, odracza się według poniższych postanowień, jeżeli dłużnik, a co do przekazowych weksli i czeków, jeżeli przekazany i wreszcie co do weksli własnych, jeżeli wystawca miał w dniu 31 lipca 1914 r. miejsce zamieszkania (siedzibę) lub stałego przedsiębiorstwa w okręgu lwowskiego sądu apelacyjnego.

2. Jeżeli dłużnicy wymienieni w ustępie 1 przenieśli się po dniu 31 lipca 1914 r. poza okręg lwowskiego sądu apelacyjnego, stosują się do nich postanowienia niniejsze tylko o tyle, o ile chodzi o roszczenia, które zaistniały przed tem przeniesieniem.

3. W stosowaniu tych przepisów uważa się przy wekslach przekazowych i czekach miejsce podane przy nazwisku lub firmie przekazanego za miejsce zamieszkania przekazanego, przy wekslach własnych miejsce ich wystawienia za miejsce zamieszkania wystawcy.

4. O ile inaczej nie postanowiono w art. 2, 5, 7 a i 8 ustawy i o ile nie znajdzie zastosowania sędziowskie odroczenie zapłaty przewidziane w art. 15-19, wierzytelności powyższe mają być spłacone w dwóch równych ratach, płatnych w tych dniach miesiąca marca i czerwca 1922 r., które odpowiadają kalendarzowo pierwotne) dacie płatności, a w braku takiego dnia lub gdyby data płatności nie była oznaczona, w ostatnim dniu tych miesięcy, jeżeli nie są płatne później. Wraz z każdą ratą winien dłużnik uiścić należne od niej odsetki, a przy ostatniej racie także wszystkie inne należytości uboczne. Pretensje nieprzekraczające w kapitale dłużnym 2000 marek polskich spłacone być mają wraz z odsetkami i należytościami ubocznemi w całości w miesiącu marcu 1922 r. w dniu powyżej oznaczonym.

5. Jeżeli pierwsza rata wierzytelności niewekslowych nie zostanie w terminie zapłacona, staje się cała reszta wierzytelności, korzystająca dotąd z ustawowego odroczenia wraz z należytościami ubocznemi natychmiast wymagalną.

6. Jeżeli natomiast nie uiszczono w terminie sumy wekslowej lub pierwszej jej raty, należy do dni trzydziestu po terminie chybionym przedstawić weksel do zapłaty i dokonać protestu na całą niespłaconą jeszcze sumą wekslową. Jeżeli ostatni z tych dni przypada na niedzielę lub święto, protest może być założony w najbliższym dniu powszednim. Wskutek tego protestu cała suma wekslowa staje się wymagalna wobec akceptanta i wystawcy weksla własnego niezwłocznie, wobec innych zaś dłużników wekslowych dopiero wtedy, gdy zostali zawiadomieni o proteście listem poleconym i do dni dziesięciu po tem zawiadomieniu raty zaległej nie zapłacili. Na wekslu należy zaznaczyć kto, kiedy i w jakiej kwocie ratę uiścił; płacącemu zaś należy wydać pokwitowanie na odpisie weksla lub protestu. Trzechmiesięczny termin przedawnienia pretensji wekslowych (art. 78 ust. 1 i art. 79 ust. 1 ustawy wekslowej) przedłużony zostanie do sześciu miesięcy. Protest może być zastąpiony w sposób przewidziany w art. 26.

7. Przepisy ustępu powyższego mają odpowiednie zastosowanie do czeków.

8. Wierzytelności, o których mowa w ustępie 1, zapadające po terminach w ustępie 4 oznaczonych, podlegają tylko sędziowskiemu odroczeniu zapłaty.

Pretensje wyjęte z pod moratorjum.

¹ Art. 1:

- zmieniony przez § I rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatnoprawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r.

- zmieniony przez § VIII rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatnoprawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na swoją bezprzedmiotowość.

Z dniem 1 stycznia 1921 r. terminy, przesunięte już rozporządzeniem z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) i z dnia 10 czerwca 1923 roku (Dz.U.20.50.309), ustanawia się następujące nowe terminy: zamiast "31 grudnia 1919 r.": dzień trzydziesty czerwca 1921 roku i zamiast "1 stycznia 1920 r.": dzień pierwszy lipca 1921 r. , zgodnie z § 1 lit. a) i b) rozporządzenia z dnia 16 grudnia 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych na obszarze okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.20.119.789).

Z dniem 1 lipca 1921 r. terminy przesunięte już rozporządzeniami rozporządzeniami z dnia 20 grudnia 1919 roku (Dz.U.19.98.521), z dnia 10 czerwca 1920 roku (Dz.U.20.50.309) i z dnia 16 grudnia 1920 roku (Dz.U.20.119.789) ustanawia się następujące nowe terminy: zamiast "trzydziesty czerwca 1921 roku": dzień trzydziesty pierwszy grudnia 1921 roku i zamiast "pierwszy lipca 1921 r.": dzień pierwszy stycznia 1922 roku, zgodnie z § 1 lit. a) i b) rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.51.317).

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777) z dniem 1 stycznia 1922 r.