Monopol zapałczany.
Dz.U.1925.83.561
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 15 lipca 1925 r.
o monopolu zapałczanym.
Wyrób zapałek, przywóz tychże z zagranicy lub z obszaru, na którym niniejsza ustawa nie obowiązuje, jest wyłącznym przywilejem Skarbu Państwa (monopolem).
Minister Skarbu określa, jakiego rodzaju przedmioty należy uważać za zapałki w rozumieniu niniejszej ustawy.
Bez zezwolenia Ministra Skarbu zabrania się:
Wyjątek stanowią zapałki, przywożone z zagranicy przez podróżnych na osobisty użytek, co najwyżej jednak 2 pudełka po 60 zapałek na osobę.
Minister Skarbu ustanawia ceny sprzedaży zapałek, tudzież zwalnia z pod monopolu zapałki, przeznaczone na wywóz zagranicę.
Zapałki, przywożone z zagranicy, podlegają, o ile ustawa nie zawiera w tym względzie odmiennych postanowień, opłacie celnej i podatkowi konsumcyjnemu, pobieranemu pod nazwą należytości monopolowej w formie dodatku do cła.
Odpowiedzialność za opłatę należytości monopolowej, której wysokość ustanawia Minister Skarbu, określa się wedle przepisów ustawy celnej.
O obowiązku opłaty i wysokości tej należytości decydują władze skarbowe.
Należytość monopolowej, nie uiszczoną przy imporcie zapałek, ściąga się w sposób, przewidziany dla ściągania należytości celnych.
Wszelkie zapalniczki, t. j. przyrządy, służące do niecenia ognia, czy to wyrabiane na obszarze Rzeczypospolitej, czy też przywożone z zagranicy lub z obszaru, na którym niniejsza ustawa nie obowiązuje, podlegają podatkowi na rzecz Skarbu Państwa w następującej wysokości:
Podatek pobiera się:
Władza, pobierająca podatek, stwierdza zapłacenia tegoż przez wyciśnięcie znaczka podatkowego na zapalniczce i jedynie zapalniczki, opatrzone znaczkiem podatkowym, mogą być dopuszczone do obrotu.
Wolne od podatku są:
Zarówno wytwórca zapałek i zapalni czek, jak i sprzedawcy tych, artykułów, podlegają kontroli skarbowej i z tego powodu obowiązani są zgłosić rozpoczęcie wyrobu i sprzedaży tych artykułów właściwej władzy skarbowej. Zgłoszenia te wolne są od opłat stemplowych. Wytwórcy są obowiązani prowadzić dokładne zapiski na wyrób, opodatkowanie i sprzedaż zapałek i zapalniczek, wedle wzorów, ustanowionych przez Ministra Skarbu.
Wydzierżawienie monopolu zapałczanego może nastąpić jedynie za zgodą Rady Ministrów, z tem jednak zastrzeżeniem, że:
Opakowanie zapałek, wyrobionych w fabrykach monopolowych, musi być oznaczone stosownym napisem i tylko takie zapałki mogą być dopuszczone do obrotu na obszarze Rzeczypospolitej i do wywozu zagranicę i do obszaru, na którym niniejsza ustawa nie obowiązuje.
Postanowienia przejściowa.
Osoby, które w chwili wejścia w życie niniejszej ustawy wyrabiają na obszarze Rzeczypospolitej zapałki, obowiązane są w ciągu 30 dni od powyższej daty donieść o tem właściwej władzy skarbowej I instancji.
W doniesieniu należy podać:
Minister Skarbu uprawniony jest na czas przejściowy udzielić osobom prywatnym pozwolenia na wyrób zapałek na warunkach, przez siebie ustanowionych.
Właściciele fabryk zapałek, istniejących na obszarze Rzeczypospolitej w chwili wejścia w życie niniejszej ustawy obowiązani są odprzedać państwowemu monopolowi zapałczanemu, który obowiązany jest wykupić wszelkie zapasy, surowce, półfabrykaty, maszyny, narzędzia i urządzenia, służące do wyrobu zapałek.
Właściciele takichże fabryk, a których utrzymanie w ruchu dla potrzeb państwowego monopolu zapałczanego Minister Skarbu uzna za konieczne, obowiązani są do odprzedania państwowemu monopolowi zapałczanemu swych fabryk wraz z przynależnościami niezbądnemi do normalnego prowadzenia produkcji zapałek, zaś państwowy monopol zapałczany obowiązany jest wykupić je wraz z przyleżnościami.
Minister Skarbu może w tych przypadkach zarządzić bezzwłoczne objęcie takich fabryk w posiadanie monopolu zapałczanego z jednoczesnem sporządzeniem opisu przedmiotów, obejmowanych w posiadanie; do opisu należy wezwać właściciela. Decyzja Ministra Skarbu, uznająca konieczność wykupu fabryki i zarządzająca objęcie jej w posiadanie, stanowi tytuł prawny do ujawnienia powyższych zarządzeń we właściwej księdze hipotecznej.
Wykup następuje zasadniczo po cenie ugodzonej.
W razie braku zgody co do ceny wykupu następuje wykup po cenie, oznaczonej w sposób, przewidziany w art. 19.
Celem ustalenia ceny wykupu ustanowi Minister Skarbu komisję szacunkową.
W skład tej komisji wejdzie, prócz przewodniczącego, 4 członków, z których dwu powoła Minister Skarbu z grona dotychczasowych producentów zapałek, a no jednym z pośród urzędników Ministerstwa Skarbu i Ministerstwa Przemysłu i Handlu.
Przewodniczącego komisji wyznaczy Minister Skarbu.
Komisja powoła większością głosów potrzebną ilość rzeczoznawców celem oszacowania wartości przedmiotów wykupu.
Cena szacunkową ustala komisja większością głosów.
Niezadowoleni z wysokości wynagrodzenia, oznaczonego przez komisie szacunkową, mogą reszty wynagrodzenia dochodzić w drodze sądowej w ciągu dni 30 od dnia doręczenia orzeczenia.
Po ustaleniu ceny szacunkowej przez komisję o ile nie będzie zawarty dobrowolny akt przewłaszczenia, przepisanie własności nieruchomej nastąpi na podstawie aktu jednostronnego, zeznanego przez przedstawiciela Skarbu, z dołączeniem odpisu orzeczenia komisji szacunkowej i pokwitowania na złożoną do depozytu sądowego sumę szacunkową ustaloną przez komisję.
Nieruchomość, przepisana w ten sposób na rzecz państwowego monopolu zapałczanego, staje się wolną od wszelkich długów i ciężarów hipotecznych, dla których zabezpieczeniem służy suma złożona do depozytu sądowego, o czem będzie wyraźnie zaznaczone w księdze hipotecznej.
Dochodzenie reszty wynagrodzenia w drodze sądowej (ustęp 6) nie stanowi przeszkody do przepisania tytułu własności.
Zarząd państwowego monopolu zapałczanego obowiązany jest zatrudnić w swych fabrykach przedewszystkiem robotników i urzędników, zajętych w dotychczasowych fabrykach zapałek, na warunkach pracy i płacy nie gorszych od dotychczasowych.
Robotnikom i urzędnikom fabryk zapałek, wymienionych w ustępie pierwszym, którzy wskutek wprowadzenia monopolu zapałczanego utracą swe dotyczasowe zajęcie, oraz tym robotnikom i urzędnikom, którzy po dniu 31 grudnia 1924 r. nie z własnej winy utracili pracę w fabrykach zapałek, a przez zarząd państwowego monopolu zapałczanego nie zostaną w fabrykach zapasek zatrudnieni, wypłaci zarząd monopolu odszkodowanie w wysokości półrocznego zarobku, pobieranego przez nich w chwili wejścia w życie niniejszej ustawy, zaś uprawnieni mogą w razie potrzeby dochodzić tego odszkodowania w drodze administracyjnej lub sądowej.
Zapasy zapałek, wyrobione w prywatnych fabrykach przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, mogą być sprzedawane na obszarze Rzeczypospolitej przez trzy miesiące od powyższego terminu.
Osoby, trudniące się wyrobem, względnie sprzedażą zapalniczek w chwili wejścia w życie niniejszej ustawy, o ile zamierzają nadal prowadzić wyrób lub sprzedaż zapalniczek, mają w ciągu 30 dni wnieść do władzy skarbowej I instancji stosowną prośbę o wydanie potrzebnego pozwolenia na wyrób, względnie wnieść zgłoszenie o prowadzeniu dalszej sprzedaży.
Wszelkie zapalniczki, znajdujące się w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy na składach poza fabrykami, podlegają zgłoszeniu w ciągu 5 dni i opodatkowaniu w wysokości, przewidzianej w art. 6.
będzie karany grzywny w wysokości od dwu do pięciokrotnej wartości zapałek, których przestępstwo dotyczyło, co najmniej jednak w kwocie 5 złotych.
Cenę zapałek, stanowiących przedmiot przekroczenia, oznacza się wedle ceny takiej samej ilości i takiej samej jakości zapałek monopolowych.
będzie karany grzywną w wysokości od pięcio do dziesięciokrotnego podatku od zapalniczek, których przestępstwo dotyczyło, co najmniej jednak w kwocie 5 złotych.
O ile oznaczenie ceny zapałek, względnie obliczenie podatku od zapalniczek, stanowiących podstawę wymiaru grzywny, nie będzie możliwe, natenczas nałożona będzie grzywna w kwocie od 5 do 1.000 złotych.
Kto w przedsiębiorstwie wyrobu zapałek lub zapalniczek nie prowadzi przepisanych ksiąg, lub prowadzi je nierzetelnie, będzie karany grzywną od 100 do 1.000 złotych.
Oprócz kary pieniężnej, przewidzianej w artykułach 24, 26, 27 i 28, można orzec konfiskatę zapałek, względnie zapalniczek, stanowiących przedmiot przekroczenia, jako też konfiskatę przyrządów i środków pomocniczych, służących do wyrobu zapałek lub zapalniczek, względnie do podrabiania opakowań monopolowych na zapałkach lub znaczków podatkowych na zapalniczkach.
Kary, przewidziane w niniejszej ustawie, nakłada się niezależnie od kar, przewidzianych za te same czyny w innych ustawach.
Władza orzekająca oznaczy w orzeczeniu na wypadek nieściągalności grzywny karę aresztu zastępczego według słusznego uznania, jednak nie ponad 6 tygodni, przy uwzględnieniu stosunków majątkowych i stanowiska społecznego obwinionego.
Orzekanie kar, w niniejszej ustawie przewidzianych, należy do władz skarbowych I instancji.
Skazany może w ciągu 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia karnego albo odwołać się do władzy skarbowej II instancji, która orzeka ostatecznie, albo też zażądać przekazania sprawy właściwemu sądowi okręgowemu.
Od wyroku sądu okręgowego przysługuje tylko skarga do Sądu Najwyższego stosownie do przepisów, obowiązujących w tej mierze w siedzibie tegoż sądu okręgowego.
Odpowiedzialność za wykroczenie przeciwko przepisom niniejszej ustawy kończy się po upływie 3 lat od chwili popełnienia wykroczenia. Bieg przedawnienia przerywa się wdrożeniem dochodzenia skarbowego oraz każdą dalszą czynnością urzędową, zamierzającą do ścigania lub ukarania sprawcy, jako też popełnieniem nowego wykroczenia. Od przerwy liczy się trzyletni okres przedawnienia na nowo.
Ustawa niniejsza wejdzie w życie na całym obszarze Rzeczypospolitej w czasie, oznaczonym przez Ministra Skarbu.
Z chwilą tą tracą moc obowiązującą wszelkie dotychczasowe przepisy o opodatkowaniu zapałek, względnie zapalniczek.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »