Rozdział 5 - Postanowienia końcowe - Mongolia-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1964.10.28.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1965.29.195

Akt utracił moc

Wersja od: 28 maja 1965 r.

V.

Postanowienia końcowe

Artykuł  24

Postanowienia niniejszej Konwencji dotyczące praw i obowiązków kierowników urzędów konsularnych, jak również innych urzędników konsularnych, będą miały odpowiednie zastosowanie do członków personelu dyplomatycznego misji dyplomatycznej państwa wysyłającego, upoważnionych do wykonywania funkcji konsularnych. Nie narusza to przywilejów i immunitetów dyplomatycznych tych osób.

Artykuł 25

Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie trzydziestego dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych, która odbędzie się w Ułan Bator.

Konwencja niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony i zachowuje moc obowiązującą do upływu sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia jej drogą notyfikacji przez jedną z Umawiających się Stron.

Konwencję niniejszą sporządzono w Warszawie dnia 28 października 1964 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, mongolskim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty mają jednakową moc.

Na dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy obu Umawiających się Stron podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 26 lutego 1965 roku.