Mongolia-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1964.10.28.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1965.29.195

Akt utracił moc

Wersja od: 28 maja 1965 r.

KONWENCJA KONSULARNA

MIĘDZY POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ A MONGOLSKĄ REPUBLIKĄ LUDOWĄ

podpisana w Warszawie dnia 28 października 1964 r.

W Imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 28 października 1964 roku podpisana została w Warszawie Konwencja konsularna między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Mongolską Republiką Ludową o następującym brzmieniu dosłownym:

KONWENCJA KONSULARNA

MIĘDZY POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ A MONGOLSKĄ REPUBLIKĄ LUDOWĄ

Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Prezydium Wielkiego Churału Ludowego Mongolskiej Republiki Ludowej, kierując się dążeniem do dalszego rozszerzenia stosunków przyjaźni i wszechstronnej współpracy, zgodnie z życzeniem i w interesie narodów obu krajów, postanowiły zawrzeć niniejszą Konwencję i w tym celu wyznaczyły swych Pełnomocników:

Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej -

RAPACKIEGO Adama, Ministra Spraw Zagranicznych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,

Prezydium Wielkiego Churału Ludowego Mongolskiej Republiki Ludowej -

DUGERSURENA Mangałyna, Ministra Spraw Zagranicznych Mongolskiej Republiki Ludowej,

którzy po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

I.

Definicje

Artykuł  1

Powołane w niniejszej Konwencji określenia posiadają następujące znaczenie:

a) "urząd konsularny" oznacza każdy konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat i agencję konsularną;

b) "kierownik urzędu konsularnego" oznacza osobę, której powierzono działanie w tym charakterze;

c) "urzędnik konsularny" oznacza każdą osobę, włącznie z kierownikiem urzędu konsularnego, której powierzono wykonywanie funkcji konsularnych;

d) "pracownik urzędu konsularnego" oznacza każdą osobę wykonującą czynności administracyjne, techniczne lub dotyczące obsługi urzędu konsularnego;

e) "członkowie urzędu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych i pracowników urzędu konsularnego;

f) "pomieszczenia urzędu konsularnego" oznacza budynki lub część budynków oraz tereny przynależne do nich, używane wyłącznie dla celów urzędu konsularnego;

g) "archiwa urzędu konsularnego" oznacza korespondencję urzędową, dokumenty i akta oraz wszelkie dowody rzeczowe, jak również ruchomości biurowe przeznaczone wyłącznie do ich przechowywania.

II.

Ustanawianie urzędów konsularnych, mianowanie i dopuszczanie kierowników urzędów konsularnych

Artykuł  2

1. Na podstawie niniejszej Konwencji każda z Umawiających się Stron może ustanawiać urzędy konsularne na terytorium drugiej Umawiającej się Strony i mianować kierowników urzędów konsularnych oraz innych członków urzędu konsularnego.

2. Siedziby urzędów konsularnych i okręgi konsularne będą określane w drodze porozumienia obu Umawiających się Stron.

Artykuł  3

1. Kierownik urzędu konsularnego może przystąpić do wykonywania swych funkcji konsularnych po złożeniu listów komisyjnych i po otrzymaniu od państwa przyjmującego exequatur. W listach komisyjnych będą podane: imię i nazwisko kierownika urzędu konsularnego, jego kategoria lub klasa, a także okręg konsularny i siedziba urzędu konsularnego.

2. Państwo przyjmujące może zgodzić się, aby kierownik urzędu konsularnego wykonywał swe funkcje tymczasowo, zanim uzyska exequatur.

3. Z chwilą gdy kierownik urzędu konsularnego otrzyma exequatur lub zezwolenie wymienione w ustępie 2, odpowiednie organy państwa przyjmującego zastosują niezbędne środki dla umożliwienia mu wykonywania jego działalności urzędowej i korzystania z przysługujących mu praw, przywilejów i ulg.

Artykuł  4

Urzędnicy konsularni powinni być obywatelami państwa wysyłającego.

Artykuł 5

1. Jeśli kierownik urzędu konsularnego jest nieobecny lub z jakiejkolwiek przyczyny nie może wykonywać swoich funkcji, a także jeśli został odwołany lub zmarł, wówczas państwo wysyłające może upoważnić członka personelu dyplomatycznego swej misji dyplomatycznej lub urzędnika konsularnego, zarówno z tego, jak i z innego urzędu konsularnego, do tymczasowego wykonywania funkcji kierownika urzędu konsularnego. Nazwisko i stanowisko tej osoby zostaną uprzednio podane w formie pisemnej Ministerstwu Spraw Zagranicznych państwa przyjmującego.

2. Osoba, która zgodnie z postanowieniem ustępu 1 została upoważniona do tymczasowego wykonywania obowiązków kierownika urzędu konsularnego, korzysta ze wszystkich ulg, przywilejów i immunitetów przyznanych niniejszą Konwencją kierownikowi urzędu konsularnego.

III.

Ulgi, przywileje i immunitety

Artykuł  6

Właściwe organy władzy Państwa przyjmującego będą wszechstronnie ułatwiać urzędowi konsularnemu wykonywanie jego funkcji i będą udzielać mu niezbędnej pomocy w jego działalności urzędowej.

Artykuł 7

1. Członkowie urzędu konsularnego nie podlegają jurysdykcji państwa przyjmującego w sprawach dotyczących ich działalności urzędowej.

2. W przypadku popełnienia przez kierownika urzędu konsularnego czynu, nie związanego z jego działalnością urzędową, podlegającego karze według prawa państwa przyjmującego, sprawa podjęcia wobec niego jakichkolwiek kroków będzie w każdym przypadku uprzednio uzgodniona między Umawiającymi się Stronami. Inni urzędnicy konsularni podlegają zatrzymaniu lub tymczasowemu aresztowaniu jedynie w przypadku popełnienia ciężkiego przestępstwa i na podstawie decyzji właściwej władzy sądowej.

Artykuł  8

1. Członkowie urzędu konsularnego mogą być wzywani przez organy państwa przyjmującego do składania zeznań w charakterze świadków w sprawach cywilnych, rodzinnych, karnych i administracyjnych. Mogą oni odmówić złożenia zeznań w sprawach dotyczących ich działalności urzędowej.

2. Na prośbę członka urzędu konsularnego, posiadającego obywatelstwo państwa wysyłającego, zeznanie może być przyjęte pisemnie lub ustnie w dogodnym dla niego terminie bądź w jego mieszkaniu albo w pomieszczeniu urzędu konsularnego.

3. Wezwanie do złożenia zeznań, kierowane do osób wymienionych w ustępie 1, powinno mieć formę pisma urzędowego i nie może zawierać zagrożenia zastosowania środków przymusu.

Artykuł  9

1. Pomieszczenia urzędu konsularnego są nietykalne. Przedstawiciele organów władzy państwa przyjmującego mogą wchodzić do nich tylko za zezwoleniem kierownika urzędu konsularnego, osoby przez niego wyznaczonej lub szefa misji dyplomatycznej państwa wysyłającego.

2. Archiwa urzędu konsularnego są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie się znajdują. W archiwach nie powinny być przechowywane dokumenty osobiste.

3. Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna i nie podlega kontroli.

4. Urzędy konsularne mogą posługiwać się pocztą kurierską i szyfrem.

Artykuł  10

Na budynku urzędu konsularnego, na rezydencji kierownika urzędu konsularnego oraz na jego środkach transportu, w czasie używania ich dla celów urzędowych, może być wywieszona flaga państwowa i umieszczone godło państwa wysyłającego.

Artykuł 11

Członkowie urzędu konsularnego i członkowie ich rodzin pozostający z nimi we wspólnocie domowej nie podlegają - pod warunkiem posiadania obywatelstwa państwa wysyłającego - przepisom państwa przyjmującego o zezwoleniu na pobyt, o rejestracji i meldunkach cudzoziemców i zwolnieni są od wszelkich świadczeń osobistych, od służby publicznej oraz od obowiązków wojskowych, takich jak: rekwizycja, kontrybucja i zakwaterowanie wojsk.

Artykuł  12

Urzędnicy konsularni i członkowie ich rodzin pozostający z nimi we wspólnocie domowej zwolnieni są od wszelkich podatków, opłat i opłat celnych w takim samym zakresie jak członkowie personelu dyplomatycznego misji dyplomatycznej państwa wysyłającego. Pracownicy urzędu konsularnego i członkowie ich rodzin pozostający z nimi we wspólnocie domowej korzystają z wymienionych wyżej zwolnień, jeśli nie są obywatelami państwa przyjmującego, w takim samym zakresie, jak pracownicy personelu administracyjnego i technicznego oraz członkowie personelu służby misji dyplomatycznej państwa wysyłającego.

Artykuł 13

1. Nieruchomości państwa wysyłającego, przeznaczone dla urzędu konsularnego lub na mieszkania dla członków urzędu konsularnego, zwolnione są od podatków i opłat oraz od świadczeń rzeczowych.

2. Przedmioty przeznaczone dla potrzeb urzędu konsularnego zwolnione są od wszelkich podatków, opłat i opłat celnych, a także od ograniczeń przywozu i wywozu w takim samym zakresie, jak przedmioty przeznaczone dla potrzeb misji dyplomatycznej.

IV.

Funkcje konsularne

Artykuł  14

1. Urzędnicy konsularni swoją działalnością popierają rozwój stosunków handlowych, ekonomicznych, kulturalnych i naukowych między obu krajami w duchu przyjaźni i współpracy między nimi.

2. W swojej działalności urzędowej urząd konsularny może zwracać się bezpośrednio do kompetentnych organów władzy w swoim okręgu konsularnym i prosić je o udzielenie pomocy.

Artykuł  15

1. Urzędnik konsularny jest uprawniony do obrony, w swoim okręgu konsularnym, praw i interesów państwa wysyłającego, jego obywateli i osób prawnych.

2. Urzędnik konsularny może bez szczególnego pełnomocnictwa zastępować przed sądami i innymi organami państwowymi obywateli i osoby prawne państwa wysyłającego, jeśli są oni nieobecni lub z innych ważnych przyczyn nie mogą w odpowiednim czasie osobiście bronić swoich praw i interesów i jeśli nie wyznaczyli oni swoich pełnomocników.

Artykuł  16

1. Urzędnik konsularny jest uprawniony do prowadzenia rejestracji obywateli państwa wysyłającego przebywających stale lub czasowo w jego okręgu konsularnym.

2. Urzędnik konsularny może wydawać obywatelom państwa wysyłającego paszporty i inne dokumenty podróży. Może on również wydawać wizy na wjazd do państwa wysyłającego, na przejazd przez państwo wysyłające i na wyjazd z tego państwa.

Artykuł  17

1. Zgodnie z ustawodawstwem państwa wysyłającego kierownik urzędu konsularnego może przyjmować oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński, jeśli obie osoby są obywatelami państwa wysyłającego. Kierownik urzędu konsularnego zawiadomi właściwe organy władzy państwa przyjmującego o zawarciu związku małżeńskiego.

2. Urzędnik konsularny może prowadzić rejestrację urodzin i zgonów obywateli państwa wysyłającego i wydawać odpowiednie świadectwa. Jednakże postanowienia te nie zwalniają zainteresowanych osób od obowiązku przestrzegania odpowiednich przepisów prawnych państwa przyjmującego.

Artykuł  18

1. W przypadku śmierci obywatela jednej z Umawiających się Stron na terytorium drugiej Umawiającej się Strony misja dyplomatyczna lub urząd konsularny państwa, którego obywatelem był zmarły, zostaną natychmiast powiadomione o tym fakcie.

2. Właściwe organy władzy Umawiającej się Strony, na której terytorium znajduje się spadek po zmarłym obywatelu drugiej Umawiającej się Strony, podejmują, zgodnie z ustawodawstwem swego państwa, odpowiednie środki dla ochrony spadku.

3. Jeżeli obywatel państwa wysyłającego zmarł w okresie czasowego pobytu na terytorium państwa przyjmującego, wówczas jego rzeczy i wartości, które miał ze sobą, przekazuje się urzędnikowi konsularnemu państwa wysyłającego bez przeprowadzenia postępowania spadkowego.

Artykuł  19

W przypadku zatrzymania lub aresztowania obywatela państwa wysyłającego właściwe organy państwa przyjmującego zawiadomią o tym niezwłocznie urząd konsularny.

Artykuł 20

1. Urzędnik konsularny może dokonywać następujących czynności, jeżeli nie naruszają one przepisów państwa przyjmującego:

a) sporządzać, uwierzytelniać i przechowywać testamenty oraz inne dokumenty stwierdzające jednostronne czynności prawne obywateli państwa wysyłającego;

b) sporządzać i uwierzytelniać dokumenty stwierdzające czynności prawne między obywatelami państwa wysyłającego lub między obywatelami państwa wysyłającego i obywatelami państwa przyjmującego bądź państwa trzeciego, jeżeli czynności te mają wywrzeć skutki prawne na terytorium państwa wysyłającego;

c) uwierzytelniać podpisy obywateli państwa wysyłającego na dokumentach wszelkiego rodzaju, uwierzytelniać odpisy, tłumaczenia i wypisy z dokumentów wystawione przez organy władzy, osoby urzędowe i prywatne państwa wysyłającego, uwierzytelniać podpisy i pieczęcie organów władzy i osób urzędowych państwa wysyłającego lub przyjmującego na wszelkiego rodzaju dokumentach;

d) przyjmować od obywateli państwa wysyłającego oświadczenia, uwierzytelniać je i wydawać na tej podstawie odpowiednie zaświadczenia i dokumenty;

e) na wezwanie organów państwa wysyłającego przyjmować zeznania obywateli tego państwa oraz doręczać im wszelkie dokumenty i pisma urzędowe organów swego państwa;

f) przyjmować do depozytu pieniądze, przedmioty wartościowe oraz dokumenty od obywateli państwa wysyłającego;

g) wykonywać inne czynności, do których wykonywania został upoważniony przez państwo wysyłające.

2. Dokumenty sporządzone lub uwierzytelnione zgodnie z postanowieniami ustępu 1 i w formie przewidzianej w ustawodawstwie państwa wysyłającego mają w państwie przyjmującym taką samą moc prawną i dowodową jak dokumenty sporządzone lub uwierzytelnione przez organy władzy tego państwa.

Artykuł  21

1. Urzędnik konsularny może zwrócić się do organów państwa przyjmującego z wnioskiem o ustanowienie w razie potrzeby opieki lub kurateli dla obywatela państwa wysyłającego, do czasu ustanowienia takiej opieki lub kurateli przez właściwy organ tego państwa.

2. Urzędnik konsularny może zwrócić się do organów państwa przyjmującego z wnioskiem o ustanowienie kuratora dla mienia należącego do obywatela państwa wysyłającego, jeżeli mienie to pozostaje bez opieki.

Artykuł  22

1. Urzędnik konsularny może okazywać pomoc samolotom państwa wysyłającego, członkom załogi i pasażerom tych samolotów.

2. W przypadku awarii lub nieszczęśliwego wypadku samolotu państwa wysyłającego urzędnik konsularny może podejmować środki dla okazania pomocy w celu uratowania członków załogi, pasażerów, ich mienia i ładunku samolotu.

Artykuł  23

Urząd konsularny może pobierać opłaty za czynności konsularne zgodnie z przepisami państwa wysyłającego.

V.

Postanowienia końcowe

Artykuł  24

Postanowienia niniejszej Konwencji dotyczące praw i obowiązków kierowników urzędów konsularnych, jak również innych urzędników konsularnych, będą miały odpowiednie zastosowanie do członków personelu dyplomatycznego misji dyplomatycznej państwa wysyłającego, upoważnionych do wykonywania funkcji konsularnych. Nie narusza to przywilejów i immunitetów dyplomatycznych tych osób.

Artykuł 25

Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie trzydziestego dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych, która odbędzie się w Ułan Bator.

Konwencja niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony i zachowuje moc obowiązującą do upływu sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia jej drogą notyfikacji przez jedną z Umawiających się Stron.

Konwencję niniejszą sporządzono w Warszawie dnia 28 października 1964 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, mongolskim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty mają jednakową moc.

Na dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy obu Umawiających się Stron podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 26 lutego 1965 roku.