Część 4 - FUNKCJE KONSULARNE - Mongolia-Polska. Konwencja konsularna. Ułan Bator.1973.05.31.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1974.3.22

Akt obowiązujący
Wersja od: 26 stycznia 1974 r.

CZĘŚĆ  IV

FUNKCJE KONSULARNE

Zadaniem urzędnika konsularnego jest popieranie przyjaznych stosunków między obydwoma Państwami, przyczynianie się do rozwoju stosunków gospodarczych, handlowych, kulturalnych, naukowych i turystyki między nimi, ochrona praw i interesów Państwa wysyłającego i jego obywateli, włącznie z osobami prawnymi.

1.
Przy wykonywaniu swych funkcji urzędnik konsularny może zwracać się na piśmie lub ustnie do:
a)
właściwych miejscowych organów swojego okręgu konsularnego;
b)
właściwych centralnych organów Państwa przyjmującego, jeżeli na to zezwalają ustawy, przepisy i zwyczaje Państwa przyjmującego.
2.
Urzędnik konsularny może za zgodą Państwa przyjmującego wykonywać swoje funkcje również poza okręgiem konsularnym.
1.
Urzędnik konsularny ma prawo, zgodnie z ustawami i przepisami Państwa przyjmującego, zastępować przed sądami i innymi organami Państwa przyjmującego obywateli Państwa wysyłającego, włącznie z osobami prawnymi, względnie podejmować właściwe kroki w celu zapewnienia im ochrony prawnej w przypadkach, gdzy obywatele ci z powodu nieobecności lub jakiejkolwiek innej przyczyny nie są w stanie podjąć w odpowiednim czasie ochrony swych praw i interesów.
2.
Działania, o których mowa w ustępie 1, ustają z chwilą, kiedy osoba zastępowana ustanowi swego pełnomocnika lub sama zabezpieczy ochronę swych praw i interesów.

Urzędnik konsularny ma prawo:

a)
wydawać obywatelom Państwa wysyłającego paszporty lub inne podobne dokumenty, przedłużać ich ważność, unieważniać, a także dokonywać w nich innych zmian;
b)
wydawać wizy.
1.
Urzędnik konsularny ma prawo:
a)
prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego;
b)
przyjmować wszelkie oświadczenia w sprawach obywatelstwa;
c)
rejestrować i przyjmować zawiadomienia i dokumenty dotyczące urodzeń i zgonów obywateli Państwa wysyłającego;
d)
zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego przyjmować oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński, pod warunkiem, że obie strony posiadają obywatelstwo tego Państwa;
e)
przyjmować oświadczenia w sprawach rodzinnych obywateli Państwa wysyłającego.
2.
Urzędnik konsularny będzie powiadamiał właściwe organy Państwa przyjmującego o zarejestrowaniu w urzędzie konsularnym urodzeń, małżeństw i zgonów obywateli Państwa wysyłającego, jeśli jest to wymagane przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego.
3.
Postanowienia punktów c) i d) ustępu 1 nie zwalniają zainteresowanych osób od obowiązku przestrzegania formalności wymaganych przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego.
1.
Urzędnik konsularny ma prawo:
a)
przyjmować i uwierzytelniać oświadczenia obywateli Państwa wysyłającego oraz wydawać im odpowiednie dokumenty;
b)
sporządzać, uwierzytelniać i przechowywać w depozycie testamenty i inne dokumenty stwierdzające jednostronne czynności prawne obywateli Państwa wysyłającego;
c)
uwierzytelniać podpisy obywateli Państwa wysyłającego;
d)
legalizować wszelkie dokumenty wydane przez organy Państwa wysyłającego lub Państwa przyjmującego oraz poświadczać odpisy i wyciągi z tych dokumentów;
e)
tłumaczyć dokumenty i uwierzytelniać zgodność tłumaczeń;
f)
sporządzać i uwierzytelniać akty i umowy, które zawierają obywatele Państwa wysyłającego, o ile te akty i umowy nie są sprzeczne z ustawami i przepisami Państwa przyjmującego i nie dotyczą ustanowienia lub przeniesienia praw do nieruchomości, znajdujących się w tym Państwie;
g)
sporządzać i uwierzytelniać akty i umowy, bez względu na obywatelstwo osób będących stronami, o ile te akty i umowy odnoszą się jedynie do mienia lub prawa istniejącego w Państwie wysyłającym albo dotyczą spraw, które będą realizowane w tym Państwie, pod warunkiem, że akty i umowy nie są sprzeczne z ustawami i przepisami Państwa przyjmującego.
2.
Akty i dokumenty, wymienione w ustępie 1, uwierzytelnione lub zalegalizowane przez urzędnika konsularnego Państwa wysyłającego, mają w Państwie przyjmującym taką samą ważność i moc dowodową, jak dokumenty uwierzytelnione lub zalegalizowane przez sądy lub inne właściwe organy Państwa przyjmującego. Jednakże organy Państwa przyjmującego są zobowiązane do uznawania ważności wymienionych dokumentów tylko w takim zakresie, w jakim nie są one sprzeczne z ustawami i przepisami tego Państwa.

Urzędnik konsularny ma prawo przyjmować do depozytu przedmioty, pieniądze i dokumenty od obywateli Państwa wysyłającego lub dla tych obywateli, jeżeli nie jest to sprzeczne z ustawami i przepisami Państwa przyjmującego.

Urzędnik konsularny ma prawo doręczać obywatelom Państwa wysyłającego pisma sądowe i pozasądowe. Jeżeli jest to zgodne z ustawami i przepisami Państwa wysyłającego, urzędnik konsularny ma również prawo przyjmować od tych obywateli, na wniosek sądu lub innego właściwego organu, dobrowolne zeznania w charakterze stron, świadków lub biegłych.

1.
Organy Państwa przyjmującego będą powiadamiać pisemnie urząd konsularny o przypadkach, kiedy zachodzi potrzeba ustanowienia opieki lub kurateli nad obywatelami Państwa wysyłającego, który jest małoletni lub nie posiada pełnej zdolności do działań prawnych, albo nad mieniem położonym w Państwie przyjmującym, którym to mieniem obywatel Państwa wysyłającego nie jest w stanie zarządzać z jakichkolwiek powodów.
2.
Urzędnik konsularny może porozumiewać się w sprawach, o których mowa w ustępie 1, z odpowiednimi organami Państwa przyjmującego, a w szczególności proponować odpowiednią osobę na opiekuna lub kuratora.

Urzędnik konsularny ma prawo porozumiewać się z każdym obywatelem Państwa wysyłającego, udzielać mu pomocy lub rady, a w razie konieczności zapewnić mu opiekę prawną. Jeżeli obywatel Państwa wysyłającego pragnie odwiedzić urzędnika konsularnego lub porozumieć się z nim w inny sposób, Państwo przyjmujące nie będzie w żadnej formie ograniczać temu obywatelowi dostępu do urzędu konsularnego Państwa wysyłającego.

1.
Właściwe organy Państwa przyjmującego będą niezwłocznie informować urząd konsularny Państwa wysyłającego o każdym przypadku aresztowania, zatrzymania lub pozbawienia wolności w jakiejkolwiek innej formie obywatela Państwa wysyłającego. Organy te zobowiązane są przekazywać niezwłocznie wiadomości skierowane do urzędu konsularnego przez taką osobę.
2.
Urzędnik konsularny ma prawo odwiedzać obywatela Państwa wysyłającego, aresztowanego, zatrzymanego lub pozbawionego wolności w jakiejkolwiek innej formie, a także rozmawiać lub korespondować z nim oraz udzielać mu pomocy w zorganizowaniu obrony. Ma on również prawo odwiedzać obywatela Państwa wysyłającego, odbywającego karę pozbawienia wolności.
3.
Właściwe organy Państwa przyjmującego są zobowiązane informować osoby, których dotyczą postanowienia niniejszego artykułu, o wszystkich uprawnieniach, które im przysługują zgodnie z tymi postanowieniami.
4.
Uprawnienia, określone w niniejszym artykule, powinny być wykonywane zgodnie z ustawami i przepisami Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem, że wspomniane ustawy i przepisy powinny umożliwiać pełną realizację celów, którym one służą.
1.
Właściwe organy Państwa przyjmującego będą, w możliwie bliskim terminie, powiadamiały urzędnika konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i będą przekazywały temu urzędnikowi informacje o masie spadkowej, spadkobiercach, zapisobiercach, a także o ostatniej woli zmarłego.
2.
Właściwe organy Państwa przyjmującego będą, w możliwie bliskim terminie, powiadamiały urzędnika konsularnego o otwarciu spadku, jeżeli spadkobierca lub zapisobiorca jest obywatelem Państwa wysyłającego. Dotyczy to także przypadków, gdy właściwe organy Państwa przyjmującego dowiedzą się o otwarciu na terytorium państwa trzeciego spadku, do którego jest uprawniony obywatel Państwa wysyłającego.
3.
Funkcje urzędnika konsularnego w sprawach spadkowych określone są w postanowieniach Umowy między Polską Recząpospolitą Ludową a Mongolską Republiką Ludową o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych.

Urzędnik konsularny ma prawo:

a)
udzielać pomocy statkom Państwa wysyłającego podczas ich pobytu na morzu terytorialnym lub wodach wewnętrznych Państwa przyjmującego. Na jego prośbę właściwe organy Państwa przyjmującego będą mu udzielać niezbędnej pomocy;
b)
porozumiewać się z kapitanem i innymi członkami załogi statku Państwa wysyłającego po dokonaniu zwykłej odprawy i udzielać im pomocy w ich stosunkach z właściwymi organami Państwa przyjmującego;
c)
przyjmować, sporządzać lub podpisywać wszelkie oświadczenia i inne dokumenty przewidziane w ustawodawstwie Państwa wysyłającego w zakresie przynależności państwowej, własności i innych praw rzeczowych, stanu i eksploatacji statku tego Państwa;
d)
zapewnić stosowanie ustawodawstwa Państwa wysyłającego na statkach tego Państwa.
1.
Jeżeli statek Państwa wysyłającego ulegnie awarii, osiądzie na mieliżnie lub zatonie na morzu terytorialnym lub wodach wewnętrznych Państwa przyjmującego, właściwe organy tego Państwa są zobowiązane poinformować w jak najkrótszym terminie o tym urzędnika konsularnego Państwa wysyłającego i podjąć wszelkie kroki niezbędne w celu ratowania statku, jego pasażerów, ładunku lub przedmiotów stanowiących część statku lub jego ładunku, które znalazły się poza statkiem. Właściwe organy Państwa przyjmującego są zobowiązane zawiadomić urzędnika konsularnego Państwa wysyłającego o podjętych krokach i udzielić mu niezbędnej pomocy w celu podjęcia wszelkich kroków będących następstwem awarii statku.
2.
Urzędnik konsularny ma prawo podjąć wszelkie środki w celu ratowania każdego przedmiotu należącego do obywatela Państwa wysyłającego i pochodzącego ze statku bez względu na jego przynależność państwową, który uległ awarii, osiadł na mieliżnie lub zatonął.

Postanowienia artykułów 42 i 43 mają odpowiednie zastosowanie do statków powietrznych.

1.
Urząd konsularny może pobierać na terytorium Państwa przyjmującego za czynności konsularne opłaty i inne należności, ustalone ustawami i przepisami Państwa wysyłającego.
2.
Opłaty i należności, wymienione w ustępie 1, są wolne od wszelkich podatków i opłat Państwa przyjmującego.