Mongolia-Polska. Konwencja konsularna. Ułan Bator.1973.05.31.
Dz.U.1974.3.22
Akt obowiązującyKONWENCJA KONSULARNA
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Mongolską Republiką Ludową,
podpisana w Ułan Bator dnia 31 maja 1973 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 31 maja 1973 roku została podpisana w Ułan Bator Konwencja konsularna między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Mongolską Republiką Ludową w następującym brzmieniu dosłownym:
KONWENCJA KONSULARNA
MIĘDZY POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ A MONGOLSKĄ REPUBLIKĄ LUDOWĄ
Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Prezydium Wielkiego Churału Ludowego Mongolskiej Republiki Ludowej,
kierując się pragnieniem dalszego rozwoju stosunków przyjaŹni i wszechstronnej współpracy, zgodnie z życzeniem i w interesie narodów obu Państw,
biorąc pod uwagę, że Konwencja konsularna między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Mongolską Republiką Ludową, podpisana w Warszawie dnia 28 października 1964 roku, wymaga zmian,
postanowiły zawrzeć niniejszą Konwencję konsularną i w tym celu wyznaczyły swoimi Pełnomocnikami: (pominięto),
którzy po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:
DEFINICJE
DEFINICJE
Dla celów niniejszej Konwencji następujące wyrażenia mają niżej określone znaczenie:
USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH ORAZ MIANOWANIE URZĘDNIKÓW I PRACOWNIKÓW KONSULARNYCH
USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH ORAZ MIANOWANIE URZĘDNIKÓW I PRACOWNIKÓW KONSULARNYCH
Państwo przyjmujące może w każdej chwili, bez obowiązku uzasadnienia swojej decyzji, powiadomić w drodze dyplomatycznej Państwo wysyłające o tym, że exequatur lub inne zezwolenie, udzielone kierownikowi urzędu konsularnego, zostało cofnięte albo że inny członek urzędu konsularnego został uznany za osobę niepożądaną. W tym przypadku Państwo wysyłające powinno odwołać taką osobę, jeśli przystąpiła już do wykonywania swoich funkcji.Jeżeli Państwo wysyłające nie wypełni w rozsądnym terminie tego obowiązku, Państwo przyjmujące może przestać uznawać taką osobę za członka urzędu konsularnego.
Ministerstwo spraw zagranicznych Państwa przyjmującego będzie pisemnie powiadamiane:
UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY
UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY
Państwo wysyłające zwolnione jest od płacenia jakichkolwiek podatków lub innych podobnych opłat od mienia ruchomego, stanowiącego własność tego Państwa lub znajdującego się w jego posiadaniu bądź użytkowaniu i służącego dla celów konsularnych, a także w związku z nabywaniem takiego mienia.
Archiwa konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie się znajdują.
Członkowie urzędu konsularnego oraz członkowie ich rodzin, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, korzystają z nietykalności osobistej. Nie podlegają oni aresztowaniu lub zatrzymaniu w jakiejkolwiek innej formie.
Państwo przyjmujące zwolni członków urzędu konsularnego orac członków ich rodzin, pozostających z nimi we wspólnocie domowej, od wszelkich świadczeń przymusowych, a także od wszelkich publicznych lub wojskowych obowiązków.
Członkowie urzędu konsularnego i członkowie ich rodzin, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, zwolnieni są od wszelkich obowiązków przewidzianych w ustawach i przepisach Państwa przyjmującego w sprawie rejestracji cudzoziemców, zezwoleń na pobyt i innych formalnosci, które ogólnie dotyczą cudzoziemców.
W przypadku śmierci członka urzędu konsularnego lub członka jego rodziny, pozostającego z nim we wspólnocie domowej, Państwo przyjmujące:
Z zastrzeżeniem swych ustaw i przepisów dotyczących stref, do których wstęp ze względu na bezpieczęństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony, Państwo przyjmujące zapewni wszystkim członkom urzędu konsularnego i członkom ich rodzin, pozostającym z nimi we wspólnocie domowej, swobodę poruszania się na swym terytorium.
Członkowie urzędu konsularnego i członkowie ich rodzin powinni przestrzegać wszystkich obowiązków nakładanych przez ustawy i przepisy Państwa przyjmującego w zakresie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone osobom trzecim przy używaniu jakiegokolwiek pojazdu mechanicznego.
Pracownicy konsularni oraz członkowie rodzin urzędników i pracowników konsularnych, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego lub mają stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie, nie korzystają z przywilejów i immunitetów określonych w niniejszej Konwencji, z wyjątkiem ustępów 2 i 3 artykułu 21.
FUNKCJE KONSULARNE
FUNKCJE KONSULARNE
Zadaniem urzędnika konsularnego jest popieranie przyjaznych stosunków między obydwoma Państwami, przyczynianie się do rozwoju stosunków gospodarczych, handlowych, kulturalnych, naukowych i turystyki między nimi, ochrona praw i interesów Państwa wysyłającego i jego obywateli, włącznie z osobami prawnymi.
Urzędnik konsularny ma prawo:
Urzędnik konsularny ma prawo przyjmować do depozytu przedmioty, pieniądze i dokumenty od obywateli Państwa wysyłającego lub dla tych obywateli, jeżeli nie jest to sprzeczne z ustawami i przepisami Państwa przyjmującego.
Urzędnik konsularny ma prawo doręczać obywatelom Państwa wysyłającego pisma sądowe i pozasądowe. Jeżeli jest to zgodne z ustawami i przepisami Państwa wysyłającego, urzędnik konsularny ma również prawo przyjmować od tych obywateli, na wniosek sądu lub innego właściwego organu, dobrowolne zeznania w charakterze stron, świadków lub biegłych.
Urzędnik konsularny ma prawo porozumiewać się z każdym obywatelem Państwa wysyłającego, udzielać mu pomocy lub rady, a w razie konieczności zapewnić mu opiekę prawną. Jeżeli obywatel Państwa wysyłającego pragnie odwiedzić urzędnika konsularnego lub porozumieć się z nim w inny sposób, Państwo przyjmujące nie będzie w żadnej formie ograniczać temu obywatelowi dostępu do urzędu konsularnego Państwa wysyłającego.
Urzędnik konsularny ma prawo:
POSTANOWIENIA OGÓLNE I KOŃCOWE
POSTANOWIENIA OGÓLNE I KOŃCOWE
Poza funkcjami określonymi w niniejszej Konwencji urzędnik konsularny może wykonywać inne funkcje, zlecone mu przez Państwo wysyłające, jeżeli nie są one sprzeczne z ustawami i przepisami Państwa przyjmującego.
Z chwilą wejścia w życie niniejszej Konwencji traci moc Konwencja konsularna między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Mongolską Republiką Ludową, podpisana w Warszawie dnia 28 października 1964 roku.
Na dowód czego upoważnieni Pełnomocnicy Wysokich Umawiających się Stron podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.
Sporządzono w Ułan Bator dnia 31 maja 1973 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i mongolskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
PROTOKÓŁ
do Konwencji konsularnej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Mongolską Republiką Ludową
W chwili podpisania Konwencji konsularnej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Mongolską Republiką Ludową z dnia dzisiejszego, niżej podpisani Pełnomocnicy, należycie upoważnieni, zgodzili się na następujące postanowienia:
Niniejszy Protokół stanowi integralną część wyżej wymienionej Konwencji konsularnej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Mongolską Republiką Ludową.
Sporządzono w Ułan Bator dnia 31 maja 1973 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i mongolskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją, Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie dnia 25 października 1973 roku.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »