Moc obowiązująca Porozumienia ogólnego w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy, sporządzonego w Paryżu dnia 2 września 1949 r., oraz Protokółu dodatkowego do Porozumienia ogólnego w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy, sporządzonego w Strasburgu dnia 6 listopada 1952 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.23.271

Akt jednorazowy

Wersja od: 26 marca 2001 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 6 grudnia 2000 r.

w sprawie mocy obowiązującej Porozumienia ogólnego w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy, sporządzonego w Paryżu dnia 2 września 1949 r., oraz Protokołu dodatkowego do Porozumienia ogólnego w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy, sporządzonego w Strasburgu dnia 6 listopada 1952 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 1 Protokołu dodatkowego do Porozumienia ogólnego w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy, sporządzonego w Strasburgu dnia 6 listopada 1952 r., Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 5 marca 1993 r. wyżej wymieniony protokół oraz Porozumienie ogólne w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy, sporządzone w Paryżu dnia 2 września 1949 r. Dokument przystąpienia, zgodnie z artykułem 1 protokołu, złożono Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi, dnia 16 marca 1993 r.

Zgodnie z artykułem 22 porozumienie weszło w życie dnia 10 września 1952 r., a w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 16 marca 1993 r.

Zgodnie z artykułem 7 ust. b protokół wszedł w życie dnia 11 lipca 1956 r., a w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 16 marca 1993 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1. Następujące państwa stały się Stronami wymienionego porozumienia w niżej podanych datach:

Albania 4 czerwca 1998 r.

Andora 24 listopada 1998 r.

Austria 9 maja 1957 r.

Belgia 10 września 1952 r.

Bułgaria 7 maja 1992 r.

Chorwacja 11 października 1997 r.

Cypr 30 listopada 1967 r.

Dania 2 września 1953 r.

Estonia 11 stycznia 1995 r.

Finlandia 16 listopada 1989 r.

Francja 10 marca 1978 r.

Grecja 17 listopada 1953 r.

Gruzja 25 maja 2000 r.

Hiszpania 23 czerwca 1982 r.

Islandia 11 marca 1955 r.

Irlandia 21 września 1967 r.

Liechtenstein 16 maja 1979 r.

Litwa 22 lipca 1998 r.

Luksemburg 10 września 1952 r.

Łotwa 15 stycznia 1998 r.

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 10 kwietnia 1997 r.

Malta 22 stycznia 1969 r.

Mołdowa 2 października 1997 r.

Niderlandy 10 września 1952 r.

Niemcy 10 września 1954 r.

Norwegia 10 września 1952 r.

Portugalia 6 lipca 1982 r.

Republika Czeska 28 kwietnia 1995 r.

Rosja 28 lutego 1996 r.

Rumunia 4 października 1994 r.

San Marino 22 marca 1989 r.

Słowacja 5 grudnia 1996 r.

Słowenia 8 listopada 1994 r.

Szwajcaria 29 listopada 1965 r.

Szwecja 10 września 1952 r.

Turcja 7 stycznia 1960 r.

Ukraina 6 listopada 1996 r.

Węgry 6 listopada 1990 r.

Włochy 10 września 1952 r.

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 10 września 1952 r.

2. Następujące państwa stały się Stronami wymienionego protokołu w niżej podanych datach:

Albania 4 czerwca 1998 r.

Andora 24 listopada 1998 r.

Austria 9 maja 1957 r.

Belgia 11 lipca 1956 r.

Bułgaria 7 maja 1992 r.

Chorwacja 11 października 1997 r.

Cypr 30 listopada 1967 r.

Dania 11 lipca 1956 r.

Estonia 11 stycznia 1995 r.

Finlandia 16 listopada 1989 r.

Francja 10 marca 1978 r.

Grecja 11 lipca 1956 r.

Gruzja 25 maja 2000 r.

Hiszpania 23 czerwca 1982 r.

Islandia 11 lipca 1956 r.

Irlandia 21 września 1967 r.

Liechtenstein 16 maja 1979 r.

Litwa 22 lipca 1998 r.

Luksemburg 11 lipca 1956 r.

Łotwa 15 stycznia 1998 r.

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 10 kwietnia 1997 r.

Malta 22 stycznia 1969 r.

Mołdowa 2 października 1997 r.

Niderlandy 11 lipca 1956 r.

Niemcy 11 lipca 1956 r.

Norwegia 11 lipca 1956 r.

Portugalia 6 lipca 1982 r.

Republika Czeska 28 kwietnia 1995 r.

Rosja 28 lutego 1996 r.

Rumunia 4 października 1994 r.

San Marino 22 marca 1989 r.

Słowacja 5 grudnia 1996 r.

Słowenia 8 listopada 1994 r.

Szwajcaria 29 listopada 1965 r.

Szwecja 11 lipca 1956 r.

Turcja 7 stycznia 1960 r.

Ukraina 6 listopada 1996 r.

Węgry 6 listopada 1990 r.

Włochy 11 lipca 1956 r.

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 11 lipca 1956 r.

3. Przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych i dokumentów przystąpienia do porozumienia następujące państwa złożyły podane niżej oświadczenia, których treść w identycznym brzmieniu państwa te powtórzyły przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych i dokumentów przystąpienia do protokołu:

NIEMCY

Zastrzeżenie złożone przy składaniu dokumentu przystąpienia dnia 10 września 1954 r. i wycofane w liście Stałego Przedstawiciela Republiki Federalnej Niemiec z dnia 8 listopada 1957 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym dnia 12 listopada 1957 r.

"Republika Federalna Niemiec przystępuje do Porozumienia ogólnego w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy, sporządzonego w Paryżu dnia 2 września 1949 r., i do Protokołu do tego porozumienia, sporządzonego w Strasburgu dnia 6 listopada 1952 r., z wyłączeniem art. 6 (b) powyższego porozumienia."

Zastrzeżenie złożone przy składaniu dokumentu przystąpienia dnia 10 września 1954 r.

"Republika Federalna Niemiec oświadcza, że przystąpienie do Porozumienia ogólnego z dnia 2 września 1949 r. w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy i do Protokołu do tego porozumienia z dnia 6 listopada 1952 r. nie oznacza uznania obecnego statusu kraju Saary."

Deklaracja zawarta w liście Stałego Przedstawiciela Republiki Federalnej Niemiec z dnia 31 marca 1955 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym dnia 7 kwietnia 1955 r.

"Biorąc pod uwagę, że Republika Federalna Niemiec ma prawo i obowiązek rozszerzenia zakresu obowiązywania wszystkich zawartych przez nią umów międzynarodowych na Land Berlin, oświadczam w imieniu Rządu Republiki Federalnej Niemiec i zgodnie z jego instrukcjami, że Porozumienie ogólne w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy, sporządzone w Paryżu dnia 2 września 1949 r., i Protokół do Porozumienia ogólnego w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy, sporządzony w Strasburgu dnia 6 listopada 1952 r., będą stosowane w odniesieniu do Landu Berlin od dnia, w którym powyższe porozumienie i protokół wejdą w życie w stosunku do Republiki Federalnej Niemiec."

Zastrzeżenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Republiki Federalnej Niemiec z dnia 31 marca 1955 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym dnia 7 kwietnia 1955 r., wycofane listem Stałego Przedstawiciela Republiki Federalnej Niemiec dnia 8 listopada 1957 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym dnia 12 listopada 1957 r.

"Porozumienie ogólne w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy będzie stosowane również w odniesieniu do Landu Berlin, z wyłączeniem artykułu 6 (b) powyższego porozumienia."

Deklaracja zawarta w liście Stałego Przedstawiciela Republiki Federalnej Niemiec z dnia 8 listopada 1957 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym dnia 12 listopada 1957 r.

"Oświadczeniem Prezydenta Republiki Federalnej Niemiec z dnia 27 sierpnia 1957 r. Republika Federalna Niemiec wycofuje zastrzeżenie w odniesieniu do artykułu 6 (b) wyżej wymienionego porozumienia. Jednakże nie dotyczy to Saary, ponieważ zgodnie z traktatem zawartym między Francją i Republiką Federalną Niemiec, dotyczącym rozwiązania kwestii kraju Saary, Rząd Federalny nie jest władny ustalić waluty dla Saary w okresie przejściowym."

NIDERLANDY

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 18 marca 1950 r.

"Niniejszym potwierdzamy powyższe porozumienie dla Królestwa w Europie".