Moc obowiązująca Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, sporządzonej w Stambule dnia 11 maja 2011 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2015.962

Akt jednorazowy

Wersja od: 8 lipca 2015 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 30 kwietnia 2015 r.

w sprawie mocy obowiązującej Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, sporządzonej w Stambule dnia 11 maja 2011 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 6 lutego 2015 r. o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, sporządzonej w Stambule dnia 11 maja 2011 r. (Dz. U. poz. 398) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej dnia 13 kwietnia 2015 r. ratyfikował wyżej wymienioną konwencję.

Zgodnie z art. 75 ust. 3 konwencji weszła ona w życie dnia 1 sierpnia 2014 r.

Zgodnie z art. 75 ust. 4 konwencji wchodzi ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 sierpnia 2015 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1) następujące państwa stały się lub staną się stronami konwencji w podanych niżej datach:

Republika Albanii 1 sierpnia 2014 r.

Księstwo Andory 1 sierpnia 2014 r.

Republika Austrii 1 sierpnia 2014 r.

Bośnia i Hercegowina 1 sierpnia 2014 r.

Czarnogóra 1 sierpnia 2014 r.

Królestwo Danii ¹ 1 sierpnia 2014 r.

Republika Finlandii 1 sierpnia 2015 r.

Republika Francuska 1 listopada 2014 r.

Królestwo Hiszpanii 1 sierpnia 2014 r.

Republika Malty 1 listopada 2014 r.

Księstwo Monako 1 lutego 2015 r.

Rzeczpospolita Polska 1 sierpnia 2015 r.

Republika Portugalska 1 sierpnia 2014 r.

Republika Serbii 1 sierpnia 2014 r.

Republika Słowenii 1 czerwca 2015 r.

Królestwo Szwecji 1 listopada 2014 r.

Republika Turcji 1 sierpnia 2014 r.

Republika Włoska 1 sierpnia 2014 r.

2) przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego Rzeczpospolita Polska złożyła następujące deklaracje i zastrzeżenia:

Deklaracje:

"Rzeczpospolita Polska oświadcza, że będzie stosować Konwencję zgodnie z zasadami i przepisami Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej."

"Rzeczpospolita Polska uznaje konieczność interpretacji art. 18 ust. 5 Konwencji w świetle wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych i bezpośrednio stosowanych aktów normatywnych organizacji międzynarodowych, którym Rzeczpospolita Polska przekazała kompetencje organów władzy państwowej w niektórych sprawach. Zgodnie z powyższym, Rzeczpospolita Polska udziela ochrony konsularnej jedynie obywatelom polskim oraz obywatelom tych państw członkowskich Unii Europejskiej, które nie mają swojego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego na terytorium państwa trzeciego, na takich warunkach jak obywatelom polskim. Ponadto zgodnie z powszechnie przyjętą normą prawa międzynarodowego ochrona ta nie obejmuje obywateli państwa przyjmującego. Konsul Rzeczypospolitej Polskiej może podejmować działania w celu zapewnienia ochrony konsularnej tylko poprzez środki przewidziane przez międzynarodowe prawo konsularne."

Zastrzeżenia:

"Rzeczpospolita Polska na podstawie art. 78 ust. 2 zastrzega, że będzie stosować art. 30 ust. 2 Konwencji wyłącznie w stosunku do pokrzywdzonych będących obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej lub Unii Europejskiej oraz w trybie własnego prawa krajowego."

"Rzeczpospolita Polska na podstawie art. 78 ust. 2 tiret drugie zastrzega, że nie będzie stosować postanowień Konwencji w przypadku, kiedy przestępstwo popełnione zostało przez osobę z miejscem stałego zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."

"Rzeczpospolita Polska uznaje zgodnie z art. 78 ust. 2 Konwencji, że obowiązek wszczynania postępowania z urzędu, o którym mowa w art. 55 Konwencji, w zakresie przestępstw określonych w art. 35 Konwencji, nie dotyczy drobnych przestępstw."

"Rzeczpospolita Polska na podstawie art. 78 ust. 2 tiret czwarte zastrzega, że nie będzie stosować art. 58 Konwencji wobec przestępstw przewidzianych w art. 37, 38 i 39 tej Konwencji."

3) przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych lub zatwierdzenia niżej wymienione państwa złożyły następujące zastrzeżenia lub deklaracje:

Księstwo Andory

"Zgodnie z art. 78 ust. 2 Konwencji Andora zastrzega sobie prawo do niestosowania postanowień art. 30 ust. 2 Konwencji."

Królestwo Danii

"Zgodnie z art. 78 ust. 2 Konwencji Dania zastrzega sobie prawo do niestosowania postanowień art. 44 ust. 3 wobec art. 36, 37 i 39 Konwencji.

Zgodnie z art. 78 ust. 3 Konwencji Dania zastrzega sobie prawo do stosowania sankcji innych niż karne w przypadku zachowań, o których mowa w art. 34 Konwencji."

Republika Finlandii

"Zgodnie z art. 78 ust. 2 Konwencji Rząd Republiki Finlandii deklaruje, że Finlandia zastrzega sobie prawo do niestosowania art. 55 ust. 1 w przypadku drobnej przemocy, gdy przestępstwo jest popełnione przeciwko osobie innej niż ta, o której mowa w dziale 21, art. 16 ust. 1 Fińskiego Kodeksu Karnego."

Republika Francuska

"Zgodnie z art. 78 ust. 2 Konwencji Francja deklaruje, że będzie stosować postanowienia art. 44 ust. 1 lit. e, ust. 3 i 4 jedynie w określonych przypadkach i na określonych warunkach.

Zgodnie z art. 78 ust. 2 Konwencji Francja deklaruje, że będzie stosować postanowienia art. 58 wobec przestępstw przewidzianych w art. 37, 38 i 39 we wszystkich przypadkach, w których przestępstwa te są kwalifikowane, zgodnie z prawem francuskim, jako zbrodnie, oraz w określonych przypadkach lub na określonych warunkach, gdy przestępstwa te są kwalifikowane, zgodnie z prawem francuskim, jako występki."

Królestwo Hiszpanii

"W przypadku ratyfikacji Konwencji przez Zjednoczone Królestwo i rozszerzenia jej stosowania wobec Gibraltaru Hiszpania deklaruje, co następuje:

1. Gibraltar stanowi nieautonomiczne terytorium, za którego stosunki międzynarodowe odpowiedzialne jest Zjednoczone Królestwo i które podlega procesowi dekolonizacji zgodnie z właściwymi decyzjami i rezolucjami Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych.

2. Władze Gibraltaru mają charakter lokalny i posiadają wyłącznie kompetencje wewnętrzne, które znajdują swoje źródło i podstawę we właściwości i podziale kompetencji znajdujących się w gestii Zjednoczonego Królestwa zgodnie z jego wewnętrznym porządkiem prawnym, jako suwerennego państwa, od którego przedmiotowe nieautonomiczne terytorium jest zależne.

3. W rezultacie, ewentualny udział władz Gibraltaru w stosowaniu niniejszej Konwencji będzie rozumiany jako działanie wykonywane wyłącznie w ramach wewnętrznych kompetencji Gibraltaru i nie może być uznane jako zmieniające postanowienia wyżej wskazanych dwóch ustępów.

4. Procedura wskazana w Ustaleniu dotyczącym władz Gibraltaru w kontekście niektórych umów międzynarodowych z 2007 r" które zostało przyjęte przez Hiszpanię i Zjednoczone Królestwo w dniu 19 grudnia 2007 r. (razem z "Ustaleniem dotyczącym władz Gibraltaru w kontekście instrumentów UE i WE i powiązanych traktatów" z dnia 19 kwietnia 2000 r.), ma zastosowanie w zakresie niniejszej Konwencji o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, podpisanej ad referendum przez Hiszpanię w dniu 11 maja 2011 r.

5. Stosowanie Konwencji przez Gibraltar nie powinno być interpretowane jako uznanie praw czy kwestii nieobjętych art. X Traktatu z Utrechtu z dnia 13 lipca 1713 r. zawartego przez Królestwo Hiszpanii i Zjednoczone Królestwo."

"Hiszpania dokona niezbędnych zmian w swoim prawie krajowym w celu pełnego stosowania Konwencji."

Republika Malty

"Na tym etapie Malta zastrzega sobie prawo do niestosowania postanowień art. 30 ust. 2 Konwencji i będzie w dalszym ciągu stosowała obowiązujące ustawodawstwo krajowe w zakresie dotyczącym odszkodowania od państwa.

Malta zastrzega sobie prawo do niestosowania postanowień art. 44 ust. 1 lit. e i ustalania jurysdykcji, gdy przestępstwo zostanie popełnione przez osobę mającą prawo stałego zamieszkania w rozumieniu art. 7 Ustawy o imigracji.

Na tym etapie Malta zastrzega sobie prawo do niestosowania postanowień art. 59 i będzie w dalszym ciągu stosowała obowiązujące ustawodawstwo krajowe w zakresie dotyczącym prawa pobytu ofiar przemocy, których prawo pobytu jest zależne od prawa pobytu małżonka lub partnera."

Księstwo Monako

"Zgodnie z art. 78 ust. 2 Konwencji Księstwo Monako zastrzega sobie prawo do niestosowania, w części lub w całości, zasad jurysdykcyjnych ustanowionych w art. 44 ust. 1 lit. e, ust. 3 i 4 Konwencji.

Zgodnie z art. 78 ust. 2 Konwencji Księstwo Monako zastrzega sobie prawo do niestosowania, w części lub w całości, art. 59 Konwencji.

Zgodnie z art. 78 ust. 2 Konwencji Księstwo Monako zastrzega sobie prawo do niestosowania art. 30 ust. 2 Konwencji i będzie w dalszym ciągu stosowało obowiązujące ustawodawstwo krajowe w zakresie dotyczącym odszkodowania od państwa."

Republika Serbii

"Zgodnie z art. 78 ust. 2 pkt 1 i 2 Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej Republika Serbii zastrzega sobie prawo do niestosowania postanowień art. 30 ust. 2 i art. 44 ust. 1 lit. e, ust. 3 i 4 Konwencji do czasu dostosowania jej ustawodawstwa karnego do wymienionych postanowień Konwencji."

Republika Słowenii

"Zgodnie z art. 78 ust. 2 Konwencji Republika Słowenii oświadcza, że zastrzega sobie prawo do niestosowania postanowień:

- art. 30 ust. 2;

- art. 44 ust. 1 lit. e, ust. 3 i 4;

- art. 55 ust. 1 w odniesieniu do art. 35 w zakresie drobnych przestępstw;

- art. 58 w odniesieniu do art. 37, 38 oraz 39;

- art. 59."

Królestwo Szwecji

"Zgodnie z art. 78 ust. 2 Konwencji Szwecja zastrzega sobie prawo do niestosowania postanowień art. 44 ust. 3 i art. 58 Konwencji."

¹ Konwencja nie ma zastosowania do Wysp Owczych oraz Grenlandii.