Moc obowiązująca Konwencji o traktowaniu celnym kontenerów pool używanych w przewozie międzynarodowym, sporządzonej w Genewie dnia 21 stycznia 1994 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.53.560

Akt jednorazowy
Wersja od: 28 maja 2001 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 18 grudnia 2000 r.
w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o traktowaniu celnym kontenerów pool używanych w przewozie międzynarodowym, sporządzonej w Genewie dnia 21 stycznia 1994 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 Konwencji o traktowaniu celnym kontenerów pool używanych w przewozie międzynarodowym, sporządzonej w Genewie dnia 21 stycznia 1994 r., została ona ratyfikowana dnia 17 kwietnia 2000 r. Dokument ratyfikacyjny złożony został Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych, jako depozytariuszowi, dnia 4 sierpnia 2000 r.
Konwencja o traktowaniu celnym kontenerów pool używanych w przewozie międzynarodowym, sporządzona w Genewie dnia 21 stycznia 1994 r., wchodzi w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 4 lutego 2001 r.

W trakcie składania dokumentu ratyfikacyjnego Rzeczpospolita Polska, zgodnie z artykułem 15 niniejszej konwencji, złożyła następujące zastrzeżenie:

"Stosownie do artykułu 6 ustęp 2 i artykułu 7 ustęp 2 konwencji ustawodawstwo Rzeczypospolitej Polskiej może wymagać, w pewnych okolicznościach, wystawienia dokumentów celnych i dostarczenia formy zabezpieczenia na części zamienne służące do naprawy oraz na akcesoria i wyposażenie kontenerów.

Te okoliczności to:

- przypadki poważnego ryzyka niedopełnienia obowiązku powrotnego wywozu oraz

- przypadki, gdy nie jest całkowicie pewne uiszczenie mogącego powstać długu celnego." Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1. Konwencja o traktowaniu celnym kontenerów pool używanych w przewozie międzynarodowym, sporządzona w Genewie dnia 21 stycznia 1994 r., weszła w życie, zgodnie z artykułem 16 ustęp 1, dnia 17 stycznia 1998 r.

2. Następujące państwa stały się stronami wymienionej konwencji w niżej podanych datach:

Austria 17 lipca 1997 r.

Kuba 12 czerwca 1996 r.

Malta 12 lipca 1995 r.

Słowacja 23 kwietnia 1999 r.

Szwecja 29 marca 1996 r.

Uzbekistan 27 listopada 1996 r.

Włochy 6 stycznia 1998 r.

Wspólnota Europejska 11 kwietnia 1995 r.

3. Podczas składania dokumentów ratyfikacyjnego i przystąpienia złożone zostały przez następujące państwa podane niżej oświadczenia i zastrzeżenia:

AUSTRIA

Zastrzeżenie:

(Zastrzeżenie tej samej treści, mutatis mutandis, jak to, które zostało złożone przez Wspólnotę Europejską.)

KUBA

Oświadczenie:

W związku z artykułem 13 (niniejszej konwencji) władze celne Kuby będą wymagać dokumentacji, zgodnie ze swoją jurysdykcją lub upoważnieniem, gdy, ich zdaniem, środki takie będą sprzyjać sprawniejszemu realizowaniu postanowień konwencji.

MALTA

Zastrzeżenie:

Malta pragnie złożyć zastrzeżenia, o których mowa w artykule 15 konwencji, odnośnie do ustępu 2 artykułów 6 i 7.

SŁOWACJA

Oświadczenie:

W związku z artykułem 15 konwencji Republika Słowacka oświadcza, iż w przypadkach przewidzianych przez ustawodawstwo Republiki Słowackiej, stosując artykuł 6 ustęp 2 i artykuł 7 ustęp 2 niniejszej konwencji, będzie wymagała przedstawienia zgłoszenia celnego oraz zabezpieczenia wwożonymi towarami długu celnego, mogącego powstać w związku z odprawą czasową z całkowitym zwolnieniem od cła oraz w związku z powrotnym wywozem części zapasowych, akcesoriów i wyposażenia przywożonego w celu naprawy lub modyfikacji kontenerów powszechnie wykorzystywanych w kontenerach pool.

SZWECJA

Zastrzeżenie:

(Zastrzeżenie tej samej treści, mutatis mutandis, jak to, które zostało złożone przez Wspólnotę Europejską.)

WŁOCHY

Zastrzeżenie:

(Zastrzeżenie tej samej treści, mutatis mutandis, jak to, które zostało złożone przez Wspólnotę Europejską.)

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA

Zastrzeżenie:

Stosownie do artykułów 6 i 7 konwencji, ustawodawstwo Wspólnoty wymaga w pewnych okolicznościach wystawienia dokumentów celnych oraz dostarczenia formy zabezpieczenia na części zamienne służące do naprawy oraz na akcesoria i wyposażenie kontenerów. Okoliczności te to:

- przypadki poważnego ryzyka niedopełnienia obowiązku powrotnego wywozu oraz

- przypadki, gdy uiszczenie mogącego powstać długu celnego nie jest całkowicie pewne.