Moc obowiązująca Drugiego protokołu dodatkowego do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonego w Strasburgu dnia 8 listopada 2001 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.139.1477

Akt jednorazowy

Wersja od: 18 czerwca 2004 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 10 lutego 2004 r.

w sprawie mocy obowiązującej Drugiego protokołu dodatkowego do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonego w Strasburgu dnia 8 listopada 2001 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o ratyfikacji Drugiego Protokołu dodatkowego do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych (Dz. U. Nr 120, poz. 1123), sporządzonego w Strasburgu dnia 8 listopada 2001 r., Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 8 września 2003 r. wyżej wymieniony Protokół. Dnia 9 października 2003 r. złożono Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy dokument ratyfikacyjny.

Zgodnie z artykułem 30 ust. 2 Protokołu wszedł on w życie dnia 1 lutego 2004 r. W stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej powyższy Protokół, zgodnie z jego artykułem 30 ust. 2, wszedł w życie dnia 1 lutego 2004 r.

Przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego złożono następujące zastrzeżenie i oświadczenia:

Zastrzeżenie:

"Na podstawie art. 33 ust. 2 Rzeczpospolita Polska zastrzega sobie prawo niewykonywania wniosków dotyczących obserwacji transgranicznej (art. 17)."

Oświadczenia:

"Zgodnie z art. 4 ust. 8 Rzeczpospolita Polska oświadcza, że zastrzega sobie prawo poddania wykonania wniosków o pomoc prawną następującym warunkom:

Wnioski obce o pomoc prawną dotyczące przesłuchania świadków lub biegłych w formie wideokonferencji lub konferencji telefonicznej powinny być przesyłane za pośrednictwem polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości (art. 4 ust. 8 lit. d)."

"Zgodnie z art. 9 ust. 9 Rzeczpospolita Polska oświadcza, iż nie zamierza wykorzystywać możliwości przesłuchiwania podejrzanego lub oskarżonego w formie wideokonferencji (art. 9 ust. 8)."

"Zgodnie z art. 13 ust. 7 Rzeczpospolita Polska składa następujące oświadczenie:

Rzeczpospolita Polska może odmówić wykonania wniosku w przedmiocie tymczasowego przekazania, jeżeli osoba pozbawiona wolności w państwie wzywającym nie wyraża na nie zgody."

"Zgodnie z art. 18 ust. 4 i art. 19 ust. 4 Rzeczpospolita Polska oświadcza, iż organem właściwym dla wykonania wniosków określonych w tych artykułach jest Komendant Główny Policji."

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1. Następujące państwa stały się stronami Konwencji w podanych niżej datach:

Republika Albanii - 1 lutego 2004 r.

Królestwo Danii - 1 lutego 2004 r.

2. W momencie podpisania Protokołu oraz przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego podane niżej państwa złożyły następujące oświadczenia i zastrzeżenia:

KRÓLESTWO DANII

Oświadczenia:

"Zgodnie z art. 9 ust. 9 (w tekście Drugiego Protokołu dodatkowego), Dania oświadcza, że nie będzie stosowała postanowień tego artykułu w odniesieniu do przesłuchań w formie wideokonferencji z udziałem podejrzanego lub oskarżonego."

"Zgodnie z art. 13 ust. 7 (w treści Drugiego Protokołu dodatkowego), Dania oświadcza, że przed zawarciem porozumienia o tymczasowym przekazaniu osoby w myśl art. 13 ust. 1 wymagana będzie zgoda, o której mowa w art. 13 ust. 3."

"Zgodnie z art. 15 ust. 8 (d) i 15 ust. 3 (Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, w brzmieniu nadanym przez Drugi Protokół dodatkowy), Dania oświadcza, że wnioski organów administracyjnych (o których mowa w art. 1 ust. 3 Konwencji) powinny być przesyłane za pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości państwa wezwanego, nie mogą zatem być przesyłane bezpośrednio między organami sądowymi."

"Zgodnie z art. 18 ust. 4 (w treści Drugiego Protokołu dodatkowego), Dania oświadcza, że za organy właściwe dla wykonywania postanowień art. 18 będą uważane organy sądowe takie, jakie zostały określone w oświadczeniu do art. 24 Konwencji z 1959 r. (tzn. sądy i oskarżyciele publiczni, przez których zgodnie z duńskim kodeksem organizacji wymiaru sprawiedliwości i postępowania rozumie się Ministerstwo Sprawiedliwości, Prokuratora Generalnego, prokuratorów, Prefekta Policji dla Kopenhagi i Komisarzy Policji)."

"Zgodnie z art. 32 ust. 1 (w treści Drugiego Protokołu dodatkowego), Dania oświadcza, że do odwołania Drugi Protokół nie stosuje się do Wysp Faeroe i Grenlandii."