Moc obowiązująca Drugiego Protokołu do Konwencji o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, podpisanej w Hadze dnia 14 maja 1954 r., sporządzonego w Hadze dnia 26 marca 1999 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2012.249

Akt jednorazowy

Wersja od: 7 marca 2012 r.

OŚWIADCZENIE

RZĄDOWE

z dnia 25 stycznia 2012 r.

w sprawie mocy obowiązującej Drugiego Protokołu do Konwencji o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, podpisanej w Hadze dnia 14 maja 1954 r., sporządzonego w Hadze dnia 26 marca 1999 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2011 r. o ratyfikacji Drugiego Protokołu do Konwencji o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, podpisanej w Hadze dnia 14 maja 1954 r.¹⁾, sporządzonego w Hadze dnia 26 marca 1999 r. (Dz. U. Nr 187, poz. 1114) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej dnia 17 listopada 2011 r. ratyfikował wyżej wymieniony protokół.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 protokołu wszedł on w życie dnia 9 marca 2004 r.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 protokołu w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej wchodzi on w życie dnia 3 kwietnia 2012 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1) następujące państwa stały się stronami protokołu, składając dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia w podanych niżej datach:

Królestwo Arabii Saudyjskiej 6 listopada 2007 r.

Republika Argentyńska 7 stycznia 2002 r.

Republika Armenii 18 maja 2006 r.

Republika Austrii 1 marca 2002 r.

Republika Azerbejdżanu 17 kwietnia 2001 r.

Królestwo Bahrajnu 26 sierpnia 2008 r.

Barbados 2 października 2008 r.

Królestwo Belgii 13 października 2010 r.

Republika Białorusi 13 grudnia 2000 r.

Bośnia i Hercegowina 22 maja 2009 r.

Federacyjna Republika Brazylii 23 września 2005 r.

Republika Bułgarii 14 czerwca 2000 r.

Republika Chile 11 września 2008 r.

Republika Chorwacji 8 lutego 2006 r.

Republika Cypryjska 16 maja 2001 r.

Czarnogóra 26 kwietnia 2007 r.

Republika Czeska 8 czerwca 2007 r.

Republika Dominikańska 3 marca 2009 r.

Arabska Republika Egiptu 3 sierpnia 2005 r.

Republika Ekwadoru 2 sierpnia 2004 r.

Republika Estońska 17 stycznia 2005 r.

Republika Finlandii 27 sierpnia 2004 r.

Republika Gabońska 29 sierpnia 2003 r.

Republika Grecka 20 kwietnia 2005 r.

Gruzja 13 września 2010 r.

Republika Gwatemali 4 lutego 2005 r.

Republika Gwinei Równikowej 19 listopada 2003 r.

Królestwo Hiszpanii 6 lipca 2001 r.

Republika Hondurasu 26 stycznia 2003 r.

Islamska Republika Iranu 24 maja 2005 r.

Japonia 10 września 2007 r.

Jordańskie Królestwo Haszymidzkie 5 maja 2009 r.

Kanada 29 listopada 2005 r.

Państwo Katar 4 września 2000 r.

Republika Kolumbii 24 listopada 2010 r.

Republika Kostaryki 9 grudnia 2003 r.

Libia 20 lipca 2001 r.

Republika Litewska 13 marca 2002 r.

Wielkie Księstwo Luksemburga 30 czerwca 2005 r.

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 19 kwietnia 2002 r.

Meksykańskie Stany Zjednoczone 7 października 2003 r.

Królestwo Niderlandów 30 stycznia 2007 r.

Republika Federalna Niemiec 25 listopada 2009 r.

Republika Nigru 16 czerwca 2006 r.

Federalna Republika Nigerii 21 października 2005 r.

Republika Nikaragui 1 czerwca 2001 r.

Sułtanat Omanu 16 maja 2011 r.

Republika Panamy 8 marca 2001 r.

Republika Paragwaju 9 listopada 2004 r.

Republika Peru 24 maja 2005 r.

Rumunia 7 sierpnia 2006 r.

Republika Salwadoru 27 marca 2002 r.

Republika Serbii 2 września 2002 r.

Republika Słowacka 11 lutego 2004 r.

Republika Słowenii 13 kwietnia 2004 r.

Konfederacja Szwajcarska 9 lipca 2004 r.

Republika Tadżykistanu 21 lutego 2006 r.

Wschodnia Republika Urugwaju 3 stycznia 2007 r.

Węgry 26 października 2005 r.

Republika Włoska 10 lipca 2009 r.

2) składając dokument przystąpienia oraz ratyfikacyjny, wymienione poniżej państwa złożyły następujące oświadczenia i zastrzeżenie:

Królestwo Belgii

Oświadczenie:

"Zgodnie z art. 16 § 2 a) Protokołu, i zasadą niedyskryminacji Królestwo Belgii uzna za przestępstwa czyny określone w art. 15 wspomnianego Protokołu bez uwzględniania wyjątku przewidzianego w jego art. 16 § 2 b)."

Islamska Republika Iranu

Zastrzeżenie:

"Przystąpienie Islamskiej Republiki Iranu do niniejszego protokołu nie oznacza uznania jakiegokolwiek państwa, którego nie uznaje, jak również nawiązania jakiejkolwiek współpracy z takimi państwami lub rządami."

Oświadczenie:

"Uznając szczególną wagę ochrony kulturowego dziedzictwa narodów przed szkodami powodowanymi przez wojnę, mając świadomość faktu, że kulturowe dziedzictwo narodów jest uważane za część kulturowego dziedzictwa ludzkości, uznając, że pełna ochrona dziedzictwa kulturowego przed szkodami powodowanymi przez konflikty zbrojne wymaga ochrony silniejszej niż przewidziana w obecnie obowiązującym Protokole, Islamska Republika Iranu uważa za konieczne zawieranie dwustronnych i wielostronnych porozumień uzupełniających do obecnie obowiązującego Protokołu i wyraża swoją gotowość do zawarcia takich porozumień. Porozumienia te powinny obejmować przyznanie przywilejów i zapewniać więcej możliwości ochrony kulturowego dziedzictwa narodów, jak również wyrażać reguły zawarte w Protokole z uwzględnieniem międzynarodowego prawa zwyczajowego, w taki sposób, aby uwzględnić wyłącznie reguły niezakwestionowane przez Islamską Republikę Iranu, jak również aby w bardziej klarowny sposób wyjaśnić sposoby wdrożenia zapisów rozdziału 4 protokołu."

Kanada

Oświadczenie:

"1. W rozumieniu rządu Kanady definicja celu wojskowego w art. 2 (f) powinna być interpretowana w taki sam sposób, jak art. 52 ust. 2 I Protokołu dodatkowego do Konwencji genewskich z 1949 r.

2. W rozumieniu rządu Kanady zawarty w art. 6(a)(ii), 6(b), 7(a), 7(b), 8, 13(2)(a) oraz 13(2)(b) wyraz "praktycznie możliwy" oznacza taki, który jest praktycznie możliwy przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności istniejących w danym momencie, w tym korzyści cywilnych oraz wojskowych.

3. W rozumieniu rządu Kanady korzyść wojskowa oczekiwana z ataku, o której mowa w art. 6(a)(ii), 6(b), 7(c) oraz 7(d)(ii), odnosi się do korzyści oczekiwanej z ataku rozumianego jako całość, a nie z wydzielonych lub poszczególnych części ataku.

4. W rozumieniu rządu Kanady każde dobro kulturalne, które stanie się celem wojskowym, może być zaatakowane stosownie do reguł uchylenia wymaganego przez kategoryczną konieczność wojskową, o której mowa w art. 4 ust. 2 Konwencji.

5. W rozumieniu rządu Kanady decyzja o powołaniu się na kategoryczną konieczność wojskową stosownie do art. 6(c) niniejszego protokołu może być podjęta przez oficera dowodzącego jednostką mniejszą niż odpowiadająca wielkością batalionowi w okolicznościach, w których dobro kulturalne staje się celem wojskowym, a istniejące w danym momencie okoliczności związane z ochroną jednostki są takie, że nie jest wykonalne wymaganie, aby decyzja została podjęta przez oficera dowodzącego jednostką odpowiadającą wielkością batalionowi lub większą.

6. W rozumieniu rządu Kanady zgodnie z art. 6(a)(i) dobro kulturalne może stać się celem wojskowym z powodu jego charakteru, lokalizacji, przeznaczenia lub sposobu wykorzystywania."

______

¹⁾ Teksty Konwencji o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego wraz z Regulaminem wykonawczym do tej Konwencji oraz Protokołu o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, podpisanych w Hadze dnia 14 maja 1954 r., zostały ogłoszone w Dz. U. z 1957 r. Nr 46, poz. 212.