Minimalne warunki utrzymywania gatunków zwierząt gospodarskich innych niż te, dla których normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2019.1966 t.j.

Akt obowiązujący

Wersja od: 15 października 2019 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI ¹

z dnia 28 czerwca 2010 r.

w sprawie minimalnych warunków utrzymywania gatunków zwierząt gospodarskich innych niż te, dla których normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej ²

Na podstawie art. 12 ust. 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2019 r. poz. 122 i 1123) zarządza się, co następuje:

Rozdział  1

Przepisy ogólne

§ 1. Rozporządzenie określa minimalne warunki utrzymywania:

1) bydła, z wyjątkiem cieląt,

2) koni, owiec, kóz, strusi, przepiórek, perlic, lisów polarnych, lisów pospolitych, jenotów, norek, tchórzy, królików, szynszyli, nutrii, jeleni i danieli,

3) indyków, gęsi i kaczek, w gospodarstwach utrzymujących co najmniej 100 sztuk tych ptaków

- odrębnie dla każdego gatunku, w tym obsadę zwierząt w zależności od systemów utrzymywania.

§  2. 

1. Zwierzęta wymienione w § 1 utrzymuje się:

1) w pomieszczeniu przeznaczonym do ich utrzymywania, z wyjątkiem lisów polarnych, lisów pospolitych, jenotów, norek i tchórzy;

2) w systemie otwartym, z wyjątkiem:

a) indyków i strusi do ukończenia 6. tygodnia życia,

b) gęsi i kaczek do ukończenia 3. tygodnia życia,

c) przepiórek do ukończenia 20. dnia życia,

d) zwierząt futerkowych.

2. Zwierzętom utrzymywanym w systemie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zapewnia się możliwość ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zwierzętami drapieżnymi, w szczególności przez zakrzewienie lub zadrzewienie miejsc ich utrzymywania albo przez budowę w tych miejscach niezwiązanych trwale z podłożem zadaszeń, wiat lub innych osłon chroniących przed wiatrem.

§  3. 

1. Zwierzętom wymienionym w § 1 zapewnia się opiekę i właściwe warunki utrzymywania uwzględniające minimalne normy powierzchni w zależności od systemów utrzymywania.

2. Zwierzęta wymienione w § 1 utrzymuje się w warunkach:

1) nieszkodliwych dla ich zdrowia oraz niepowodujących urazów, uszkodzeń ciała lub cierpień;

2) zapewniających im swobodę ruchu, a w szczególności możliwość kładzenia się, wstawania oraz leżenia;

3) umożliwiających kontakt wzrokowy z innymi zwierzętami.

§ 4. Pomieszczenia, w których utrzymuje się zwierzęta wymienione w § 1, oświetla się przystosowanym dla danego gatunku zwierząt światłem sztucznym lub zapewnia dostęp światła naturalnego.

§  5. 

1. Zwierzęta wymienione w § 1 dogląda się co najmniej raz dziennie.

2. W celu umożliwienia kontroli pomieszczeń, w których utrzymuje się zwierzęta wymienione w § 1, i doglądania umieszczonych w nich zwierząt o każdej porze pomieszczenia te wyposaża się w stałe lub przenośne oświetlenie sztuczne.

§  6. 

1. Pomieszczenia, w których utrzymuje się zwierzęta wymienione w § 1, ich wyposażenie oraz sprzęt używany przy utrzymywaniu tych zwierząt:

1) wykonuje się z materiałów nieszkodliwych dla zdrowia zwierząt oraz nadających się do czyszczenia i odkażania;

2) czyści się i odkaża.

2. Odchody zwierząt wymienionych w § 1 oraz niezjedzone resztki paszy usuwa się z pomieszczeń, w których utrzymuje się te zwierzęta, tak często, aby uniknąć wydzielania się nieprzyjemnych woni i zanieczyszczenia paszy lub wody. Pomieszczenia te zabezpiecza się przed muchami i gryzoniami.

3. Wyposażenie i sprzęt przeznaczone do karmienia i pojenia zwierząt wymienionych w § 1 umieszcza się w taki sposób, aby zminimalizować ryzyko zanieczyszczenia paszy lub wody oraz ułatwić bezkonfliktowy dostęp tych zwierząt do paszy i wody.

4. Wyposażenie i sprzęt, o którym mowa w ust. 1:

1) powinny być tak skonstruowane, umieszczone, obsługiwane i utrzymywane, aby nie powodowały nadmiernego hałasu;

2) sprawdza się co najmniej raz dziennie, a wykryte usterki niezwłocznie usuwa.

5. Podłoga w pomieszczeniach, w których utrzymuje się zwierzęta wymienione w § 1, powinna być twarda, równa i stabilna, a jej powierzchnia gładka i nieśliska.

§  7. 

1. W pomieszczeniach, w których utrzymuje się zwierzęta wymienione w § 1, obieg powietrza, stopień zapylenia, temperaturę, względną wilgotność powietrza i stężenie gazów utrzymuje się na poziomie nieszkodliwym dla zwierząt.

2. W przypadku wyposażenia pomieszczeń, w których utrzymuje się zwierzęta wymienione w § 1, w mechaniczny lub automatyczny system wentylacji system ten łączy się z:

1) systemem alarmowym sygnalizującym awarię systemu wentylacyjnego;

2) systemem wentylacji awaryjnej.

§  8. 

1. Bydłu, owcom, kozom, indykom, gęsiom, kaczkom, strusiom, przepiórkom, perlicom, lisom polarnym, lisom pospolitym, jenotom, norkom, tchórzom, królikom, szynszylom, nutriom, jeleniom i danielom zapewnia się stały dostęp do wody.

2. Konie poi się wodą co najmniej trzy razy dziennie.

3. Urządzenia do pojenia instaluje się w sposób zabezpieczający wodę przed wylewaniem się.

§  9. 

1. Bydło, konie, owce, kozy, króliki, szynszyle, nutrie karmi się co najmniej dwa razy dziennie paszą dostosowaną do ich gatunku, wieku, masy ciała i stanu fizjologicznego.

2. Jelenie, daniele, indyki, gęsi, kaczki, strusie, przepiórki, perlice, lisy polarne, lisy pospolite, jenoty, norki i tchórze karmi się co najmniej raz dziennie paszą dostosowaną do ich gatunku, wieku, masy ciała i stanu fizjologicznego.

§  10. 

1. Chore lub ranne zwierzęta wymienione w § 1 niezwłocznie otacza się opieką, a w razie potrzeby izoluje.

2. Jeżeli wymaga tego stan zdrowia chorego lub rannego zwierzęcia wymienionego w § 1, zwierzę to utrzymuje się na ściółce.

Rozdział  2

Minimalne warunki utrzymywania bydła

§  11. 

1. Bydło, z wyjątkiem cieląt, utrzymywane w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, utrzymuje się:

1) na uwięzi;

2) bez uwięzi wolnostanowiskowo:

a) z wydzielonymi legowiskami, z wyjątkiem bydła opasowego i buhajów,

b) bez wydzielonych legowisk na ściółce,

c) bez wydzielonych legowisk i ściółki, z wyjątkiem buhajów, krów i jałówek cielnych powyżej 7. miesiąca ciąży.

2. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wymiary stanowiska powinny wynosić w przypadku utrzymywania:

1) krów i jałówek powyżej 7. miesiąca ciąży:

a) długość - co najmniej 1,6 m,

b) szerokość - co najmniej 1,1 m;

2) jałówek powyżej 6. miesiąca życia, jednak nie dłużej niż do 7. miesiąca ciąży:

a) długość - co najmniej 1,5 m,

b) szerokość - co najmniej 1 m;

3) buhajów:

a) długość - co najmniej 2,4 m,

b) szerokość - co najmniej 1,4 m;

4) bydła opasowego o masie ciała do 300 kg:

a) długość - co najmniej 1,3 m,

b) szerokość - co najmniej 0,8 m;

5) bydła opasowego o masie ciała powyżej 300 kg:

a) długość - co najmniej 1,45 m,

b) szerokość - co najmniej 0,95 m.

3. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, wymiary wydzielonego legowiska powinny wynosić w przypadku utrzymywania:

1) krów i jałówek powyżej 7. miesiąca ciąży:

a) długość - co najmniej 2,1 m,

b) szerokość - co najmniej 1,1 m;

2) jałówek powyżej 6. miesiąca życia, jednak nie dłużej niż do 7. miesiąca ciąży:

a) długość - co najmniej 1,9 m,

b) szerokość - co najmniej 0,9 m.

4. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, powierzchnia, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) krów i jałówek powyżej 7. miesiąca ciąży - co najmniej 4,5 m²;

2) jałówek powyżej 6. miesiąca życia, jednak nie dłużej niż do 7. miesiąca ciąży - co najmniej 2,2 m²;

3) bydła opasowego o masie ciała do 300 kg - co najmniej 1,6 m²;

4) bydła opasowego o masie ciała powyżej 300 kg - co najmniej 2,2 m²;

5) buhajów - co najmniej 9 m².

5. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c, powierzchnia, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) jałówek powyżej 19. miesiąca życia, jednak nie dłużej niż do 7. miesiąca ciąży - co najmniej 2 m²;

2) jałówek powyżej 6. miesiąca życia do 19. miesiąca życia - co najmniej 1,6 m²;

3) bydła opasowego o masie ciała do 300 kg - co najmniej 1,3 m²;

4) bydła opasowego o masie ciała powyżej 300 kg - co najmniej 1,8 m².

§ 12. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, powierzchnia, na której jest utrzymywane bydło, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) jałówek - co najmniej 10 m²;

2) krów - co najmniej 15 m²;

3) buhajów - co najmniej 20 m².

Rozdział  3

Minimalne warunki utrzymywania koni

§  13. 

1. Konie utrzymywane w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, powinny być utrzymywane na ściółce:

1) w boksie;

2) na stanowisku na uwięzi;

3) w systemie wolnostanowiskowym bez uwięzi.

2. Ogiery i klacze powyżej roku życia utrzymuje się oddzielnie.

§  14. 

1. Powierzchnia boksu, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 1, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi do 1,47 m - co najmniej 6 m²;

2) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi powyżej 1,47 m - co najmniej 9 m²;

3) klaczy ze źrebięciem - co najmniej 12 m².

2. Wymiary stanowiska, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 2, powinny wynosić w przypadku utrzymywania:

1) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi do 1,47 m:

a) szerokość - co najmniej 1,6 m,

b) długość - co najmniej 2,1 m;

2) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi powyżej 1,47 m:

a) szerokość - co najmniej 1,8 m,

b) długość - co najmniej 3,1 m.

3. W przypadku utrzymywania koni w systemie, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 3, powierzchnia powinna wynosić dla:

1) koni dorosłych lub młodzieży po odsadzeniu od matki, w przeliczeniu na jednego konia - co najmniej 10 m²;

2) klaczy ze źrebięciem - co najmniej 12 m².

§  15. 

1. W przypadku utrzymywania koni w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, powierzchnia utrzymywania, w przeliczeniu na jednego dorosłego konia, powinna wynosić co najmniej 0,1 ha.

2. Powierzchnię, o której mowa w ust. 1, zabezpiecza się w sposób uniemożliwiający ucieczkę koni, chyba że są to konie żyjące w dzikich lub półdzikich warunkach, w tym konie żyjące na obszarach, na których utworzono, ustanowiono lub wyznaczono formy ochrony przyrody, o których mowa w przepisach o ochronie przyrody.

Rozdział  4

Minimalne warunki utrzymywania owiec

§  16. 

1. Owce utrzymywane w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, utrzymuje się:

1) pojedynczo;

2) grupowo.

2. Powierzchnia pomieszczenia dla owiec utrzymywanych pojedynczo powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) tryka - co najmniej 3 m²;

2) matki z jagnięciem - co najmniej 2,5 m² i dodatkowo co najmniej 0,7 m² dla każdego następnego jagnięcia ssącego;

3) jarki - co najmniej 1,5 m²;

4) tryczka - co najmniej 2 m²;

5) skopka - co najmniej 0,8 m².

3. Powierzchnia pomieszczenia dla owiec utrzymywanych grupowo, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) tryków - co najmniej 2 m²;

2) matek z jagniętami - co najmniej 1,5 m² i dodatkowo co najmniej 0,5 m² dla każdego jagnięcia ssącego;

3) jarek - co najmniej 0,8 m²;

4) tryczków - co najmniej 1,5 m²;

5) skopków - co najmniej 0,6 m².

Rozdział  5

Minimalne warunki utrzymywania kóz

§  17. 

1. Kozy utrzymywane w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, utrzymuje się:

1) na stanowisku na uwięzi;

2) w kojcu bez uwięzi:

a) pojedynczo, z wyjątkiem koźląt, lub

b) grupowo.

2. Na uwięzi utrzymuje się wyłącznie dorosłe samice, z wyjątkiem samic w okresie porodu i odchowu koźląt.

3. Kozom zapewnia się możliwość korzystania z wybiegów.

§  18. 

1. W przypadku utrzymywania kóz na stanowisku na uwięzi wymiary stanowiska powinny wynosić:

1) szerokość - co najmniej 0,75 m;

2) długość - co najmniej 1,35 m.

2. W przypadku utrzymywania kóz w kojcu bez uwięzi pojedynczo powierzchnia kojca powinna wynosić dla:

1) kozy dorosłej - co najmniej 1,5 m² i dodatkowo co najmniej 0,3 m² dla koźlęcia ssącego;

2) kozła - co najmniej 1,5 m²;

3) kozła reproduktora - co najmniej 3 m².

3. W przypadku utrzymywania kóz w kojcu bez uwięzi grupowo powierzchnia kojca, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić dla:

1) kóz dorosłych - co najmniej 1,5 m² i dodatkowo co najmniej 0,3 m² dla koźlęcia ssącego;

2) kozłów - co najmniej 1,5 m²;

3) kozłów reproduktorów - co najmniej 3 m²;

4) koźląt - co najmniej 1 m².

4. Powierzchnia wybiegu, o którym mowa w § 17 ust. 3, w przeliczeniu na jedną kozę, powinna wynosić co najmniej 4 m², a w przypadku kozłów - co najmniej 6 m².

Rozdział  6

Minimalne warunki utrzymywania indyków, gęsi, kaczek, strusi, przepiórek i perlic

§  19. 

1. Indyki utrzymywane w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, utrzymuje się bez klatek.

2. Maksymalne zagęszczenie obsady na m² powierzchni pomieszczenia powinno wynosić w przypadku utrzymywania:

1) indyków - 40 kg;

2) indyków utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa - 57 kg.

§ 20. W celu przeciwdziałania wydziobywaniu piór i kanibalizmowi u indyków lekarz weterynarii, technik weterynarii lub pod ich nadzorem osoba obsługująca te indyki może przycinać im, przed ukończeniem 9. dnia życia, dzioby.

§  21. 

1. W przypadku utrzymywania gęsi i kaczek w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, maksymalne zagęszczenie obsady na m² powierzchni pomieszczenia powinno wynosić dla:

1) gęsi - 19 kg;

2) kaczek - 17 kg.

2. W przypadku utrzymywania gęsi i kaczek w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2:

1) powierzchnię utrzymywania zabezpiecza się trwałym ogrodzeniem;

2) maksymalne zagęszczenie obsady na m² powierzchni powinno wynosić dla:

a) gęsi - 6,5 kg,

b) kaczek - 10,5 kg.

§  22. 

1. Strusie utrzymuje się w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z wybiegami:

1) na ściółce;

2) bez ściółki.

2. Pomieszczenie dla strusi:

1) ogrzewa się do ukończenia przez strusia 6. miesiąca życia;

2) dzieli się na sektory, w których utrzymuje się strusie w różnym wieku.

3. Z każdego sektora pomieszczenia zapewnia się strusiom wyjście na oddzielny wybieg.

4. W sektorach, o których mowa w ust. 2 pkt 2, powierzchnia, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku:

1) strusi młodych - co najmniej 0,3 m², przy czym powierzchnia całego pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 5 m²;

2) strusi dorosłych - co najmniej 3,5 m², przy czym powierzchnia całego pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 15 m².

5. Wysokość pomieszczenia powinna wynosić w przypadku:

1) strusi młodych - co najmniej 2,2 m;

2) strusi dorosłych - co najmniej 3 m.

§  23. 

1. Wybieg dla strusi powinien:

1) przylegać bezpośrednio do pomieszczenia, w którym są one utrzymywane;

2) posiadać wydzielone miejsce wysypane piaskiem;

3) być zabezpieczony trwałym ogrodzeniem.

2. Strusiom na wybiegu zapewnia się możliwość ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zwierzętami drapieżnymi.

3. Powierzchnia wybiegu, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku:

1) strusi młodych - co najmniej 5 m², przy czym powierzchnia całego wybiegu powinna wynosić co najmniej 30 m²;

2) strusi dorosłych - co najmniej 100 m², przy czym powierzchnia całego wybiegu powinna wynosić co najmniej 400 m².

§ 24. Przepiórki w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, utrzymuje się w klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych:

1) pojedynczo;

2) grupowo.

§  25. 

1. W przypadku utrzymywania przepiórek w klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych pojedynczo wymiary klatki powinny wynosić:

1) długość - co najmniej 0,21 m;

2) szerokość - co najmniej 0,1 m;

3) wysokość - co najmniej 0,2 m.

2. W przypadku utrzymywania przepiórek w klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych grupowo powierzchnia podłogi w klatkach, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić dla:

1) przepiórek nieśnych - co najmniej 0,025 m², przy czym wysokość klatki powinna wynosić co najmniej 0,2 m;

2) przepiórek mięsnych - co najmniej 0,006 m², przy czym wysokość klatki powinna wynosić co najmniej 0,2 m.

§  26. 

1. W przypadku utrzymywania przepiórek w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, powierzchnia, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić co najmniej 0,04 m².

2. Powierzchnię, na której utrzymuje się przepiórki, trwale zabezpiecza się ogrodzeniem o wysokości co najmniej 2 m i przykrywa siatką.

§  27. 

1. Perlice utrzymuje się w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z wybiegami.

2. Pomieszczenie dla perlic wyposaża się w:

1) grzędy noclegowe;

2) gniazda.

3. Wymiary gniazda dla perlic powinny wynosić co najmniej:

1) szerokość - 0,4 m;

2) długość - 0,4 m.

4. Maksymalna obsada na m² powierzchni pomieszczenia powinna wynosić 6 sztuk.

5. Powierzchnia wybiegu, o którym mowa w ust. 1, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić co najmniej 20 m².

§  28. 

1. W przypadku utrzymywania perlic w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, perlicom zapewnia się miejsce wyposażone w grzędy noclegowe i gniazda. Przepis § 27 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

2. Maksymalna obsada na m² powierzchni powinna wynosić 15 sztuk.

Rozdział  7

Minimalne warunki utrzymywania zwierząt futerkowych

§  29. 

1. Lisy polarne, lisy pospolite, jenoty, norki i tchórze utrzymuje się pojedynczo lub grupowo na wolnym powietrzu, w zadaszonych klatkach uniemożliwiających tym zwierzętom wydostawanie się na zewnątrz.

1a. Norki i tchórze mogą być utrzymywane w klatkach piętrowych, w których mogą swobodnie przemieszczać się pomiędzy częścią dolną i górną. Powierzchnię górnej części klatki piętrowej wlicza się do ogólnej powierzchni klatki.

1b. Parterowe i piętrowe klatki dla norek i tchórzy wyposaża się w półkę spoczynkową.

1c. Powierzchnię gospodarstwa, na której są umieszczone klatki, w których utrzymuje się norki lub tchórze, zabezpiecza się podwójnym, trwałym ogrodzeniem, przy czym jedno z ogrodzeń wykonuje się z litego materiału bez szczelin, o wysokości co najmniej 2 m, a drugie - z siatki lub innego materiału odpornego na przegryzienie przez norki i tchórze, o otworach, których średnica uniemożliwia przedostanie się tych zwierząt, i umieszcza się to ogrodzenie w podłożu co najmniej na 50 cm na całej długości.

1d. W każdym rogu wewnętrznego ogrodzenia umieszcza się pułapkę żywołowną, którą sprawdza się co najmniej raz dziennie.

1e. Parterowych i piętrowych klatek dla norek i tchórzy nie ustawia się jedna na drugiej.

1f. Klatkę dla kotnych i odchowujących młode samic norek i tchórzy oraz odsadzonych młodych wyposaża się w domek wykotowy ze ściółką.

1g. Pod klatkami umieszcza się materiał ułatwiający usuwanie odchodów.

1h. Powierzchnię gospodarstwa, na której są umieszczone klatki, w których utrzymuje się lisy polarne, lisy pospolite lub jenoty, zabezpiecza się trwałym ogrodzeniem o wysokości co najmniej 2 m, wykonanym z siatki lub innego materiału odpornego na przegryzienie, o otworach, których średnica uniemożliwia przedostanie się tych zwierząt, i umieszcza się to ogrodzenie w podłożu co najmniej na 50 cm na całej długości.

2. Zwierzęta futerkowe stada podstawowego gatunków, o których mowa w ust. 1, utrzymuje się pojedynczo.

3. Wymiary klatki powinny wynosić w przypadku:

1) lisów i jenotów utrzymywanych pojedynczo:

a) wysokość - co najmniej 0,5 m,

b) powierzchnia podłogi - co najmniej 0,6 m², przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,6 m, a długość co najmniej 0,9 m;

2) samic lisów i jenotów z młodymi:

a) wysokość - co najmniej 0,5 m,

b) powierzchnia podłogi - co najmniej 1,2 m², przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,75 m, a długość co najmniej 0,8 m;

3) norek i tchórzy utrzymywanych pojedynczo oraz samic z młodymi:

a) wysokość - co najmniej 0,45 m,

b) powierzchnia podłogi - co najmniej 0,255 m², przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,3 m, wyłączając domek wykotowy, a długość co najmniej 0,7 m, wyłączając domek wykotowy;

4) lisów i jenotów utrzymywanych grupowo, przy utrzymywaniu 2 sztuk w klatce:

a) wysokość - co najmniej 0,5 m,

b) powierzchnia podłogi - co najmniej 1 m², przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,8 m, a długość co najmniej 0,9 m;

5) norek i tchórzy utrzymywanych grupowo, przy utrzymywaniu 2 sztuk w klatce:

a) wysokość - co najmniej 0,45 m,

b) powierzchnia podłogi - co najmniej 0,255 m², przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,3 m, wyłączając domek wykotowy, a długość co najmniej 0,7 m, wyłączając domek wykotowy;

6) lisów i jenotów utrzymywanych grupowo, przy utrzymywaniu więcej niż 2 sztuk w klatce:

a) wysokość - co najmniej 0,5 m,

b) powierzchnię podłogi, o której mowa w pkt 4 lit. b, powiększa się o co najmniej 0,4 m² na każdego dodatkowego lisa lub jenota, przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,8 m, a długość co najmniej 0,9 m;

7) norek i tchórzy utrzymywanych grupowo, przy utrzymywaniu więcej niż 2 sztuk w klatce:

a) wysokość - co najmniej 0,45 m,

b) powierzchnię podłogi, o której mowa w pkt 5 lit. b, powiększa się co najmniej o 0,085 m² na każdą dodatkową norkę lub tchórza, przy czym szerokość tej podłogi powinna wynosić co najmniej 0,3 m, wyłączając domek wykotowy, a długość co najmniej 0,7 m, wyłączając domek wykotowy

– z tym, że w przypadku klatek piętrowych wysokość klatki oraz długość i szerokość podłogi mierzy się u podstawy dolnej części tej klatki.

4. Klatki dla kotnych i odchowujących młode samic lisów i jenotów wyposaża się w domek wykotowy.

§  30. 

1. Króliki utrzymuje się na wolnym powietrzu pod zadaszeniem lub w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, w:

1) klatkach;

2) kojcach.

2. Króliki utrzymuje się pojedynczo lub grupowo, przy czym króliki stada podstawowego utrzymuje się pojedynczo.

3. Samce i samice królików po osiągnięciu dojrzałości płciowej utrzymuje się oddzielnie.

4. Wymiary klatki dla królików utrzymywanych pojedynczo oraz samic z młodymi powinny wynosić w przypadku utrzymywania:

1) królików o masie ciała do 2,5 kg:

a) wysokość - co najmniej 0,28 m,

b) powierzchnia podłogi - co najmniej 0,18 m², przy czym jej szerokość - co najmniej 0,38 m, a długość - co najmniej 0,45 m;

2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg:

a) wysokość - co najmniej 0,32 m,

b) powierzchnia podłogi - co najmniej 0,24 m², przy czym jej szerokość - co najmniej 0,38 m, a długość - co najmniej 0,6 m;

3) królików o masie ciała powyżej 6 kg:

a) wysokość - co najmniej 0,43 m,

b) powierzchnia podłogi - co najmniej 0,315 m², przy czym jej szerokość - co najmniej 0,45 m, a długość - co najmniej 0,7 m.

5. Powierzchnia podłogi w klatce dla królików utrzymywanych grupowo, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) królików o masie ciała do 2,5 kg - co najmniej 0,06 m²;

2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg - co najmniej 0,08 m²;

3) królików o masie ciała powyżej 6 kg - co najmniej 0,1 m².

6. Powierzchnia podłogi w kojcu dla królików utrzymywanych pojedynczo oraz samic z młodymi powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) królików o masie ciała do 2,5 kg - co najmniej 0,18 m², przy czym jej szerokość - co najmniej 0,4 m, a długość - co najmniej 0,45 m;

2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg - co najmniej 0,24 m², przy czym jej szerokość - co najmniej 0,4 m, a długość - co najmniej 0,6 m;

3) królików o masie ciała powyżej 6 kg - co najmniej 0,315 m², przy czym jej szerokość - co najmniej 0,45 m, a długość - co najmniej 0,7 m.

7. Powierzchnia podłogi w kojcu dla królików utrzymywanych grupowo, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) królików o masie ciała do 2,5 kg - co najmniej 0,06 m²;

2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg - co najmniej 0,08 m²;

3) królików o masie ciała powyżej 6 kg - co najmniej 0,1 m².

8. Klatkę i kojec dla samic królików, z wyjątkiem samic utrzymywanych na ściółce, wyposaża się w domek wykotowy.

§  31. 

1. Szynszyle utrzymuje się w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, pojedynczo w klatkach.

2. Dopuszcza się utrzymywanie w tej samej klatce samca i samicy, z wyjątkiem okresu odchowu młodych przez samicę.

3. Wymiary klatki, o której mowa w ust. 1, powinny wynosić:

1) długość - co najmniej 0,4 m;

2) szerokość - co najmniej 0,45 m, a w przypadku utrzymywania samca i samicy w jednej klatce - co najmniej 0,6 m;

3) wysokość - co najmniej 0,34 m.

§  32. 

1. Nutrie utrzymuje się na wolnym powietrzu lub w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, w:

1) klatkach;

2) kojcach.

2. Powierzchnia klatki lub kojca, o których mowa w ust. 1, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić co najmniej 0,4 m², a dla samicy z młodymi - co najmniej 1,5 m².

3. Klatkę lub kojec dla nutrii wyposaża się w domek wykotowy.

Rozdział  8

Minimalne warunki utrzymywania jeleni i danieli

§  33. 

1. Jeleniom i danielom utrzymywanym w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, zapewnia się w okresie pastwiskowym stały dostęp do pastwiska o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha.

2. Obsada na ha powierzchni pastwiska powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) jeleni - nie więcej niż 7 sztuk,

2) danieli - nie więcej niż 15 sztuk.

3. Powierzchnię pastwiska zabezpiecza się trwałym i wytrzymałym ogrodzeniem o wysokości co najmniej 2 m, wykonanym z siatki, uniemożliwiającym wydostawanie się jeleni i danieli na zewnątrz.

4. Gospodarstwo, w którym są utrzymywane jelenie lub daniele, wyposaża się w zagrodę umożliwiającą wykonywanie zabiegów weterynaryjnych lub zootechnicznych.

5. Jeleniom lub danielom utrzymywanym w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, zapewnia się możliwość korzystania z zacienionych miejsc.

§  34. 

1. Dopuszcza się czasowe utrzymywanie jeleni lub danieli w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, w boksach:

1) pojedynczo;

2) grupowo.

2. W pomieszczeniu jelenie lub daniele utrzymuje się:

1) poza okresem pastwiskowym lub

2) w przypadku choroby, lub

3) w przypadku kwarantanny.

3. Powierzchnia boksu, o którym mowa w ust. 1, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) jeleni do 12. miesiąca życia - co najmniej 2 m²;

2) jeleni powyżej 12. miesiąca życia - co najmniej 3 m²;

3) danieli do 12. miesiąca życia - co najmniej 1 m²;

4) danieli powyżej 12. miesiąca życia - co najmniej 1,5 m².

§ 35. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 czerwca 2010 r.

¹ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 2018 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz.U.2018.1250).

² Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają w zakresie w nim określonym postanowienia dyrektywy Rady 98/58/WE z dnia 20 lipca 1998 r. dotyczącej ochrony zwierząt gospodarskich (Dz. Urz. WE L 221 z 08.08.1998, str. 23; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 23, str. 316).